Ας αγαπάμε το ρεμπέτικο για όλα αυτά που είναι και όχι για αυτά που φανταζόμαστε πως είναι

Για το “Ώρες με θρέφει ο Λουλάς” έχουμε μιλήσει εδώ.

Έχει ενδιαφέρον εκεί η συζήτηση γιατί ο @fotis_anikanopoihtos, ανέβασε ένα κείμενο του Κώστα Βάρναλη για τους τοξικομανείς της Αθήνας, στην εφημερίδα “Πρωΐα” στις 5/8/1942, εν μέσω κατοχής, με αναφορά στο τραγούδι του Μάρκου, “Ώρες με θρέφει ο λουλάς”.


Όσον αφορά την υπόλοιπη κουβέντα, επειδή την έχουμε ξανακάνει στο παρελθόν, θα είχε ενδιαφέρον να διαβάσουμε και το παρακάτω θέμα, και να προσπαθήσουμε να χρησιμοποιήσουμε τα συμπεράσματα της παλιότερης συζήτησης στην νέα.

Παρακάτω θα παραθέσω μερικά ενδιαφέροντα σημεία που “αλίευσα” από εκεί:

1. Το ότι πολύ ρεμπέτες ήταν χρήστες χασίς, δεν σημαίνει ότι τα πάντα στο αστικό λαϊκό τραγούδι γυρνούν γύρω από αυτό.

2. Την τοποθέτηση του @agis


Ψάχνοντας και άλλο στο φόρουμ, βρήκα και το παρακάτω θέμα, το οποίο όμως δεν πρόλαβα να το διαβάσω αλλά είμαι σίγουρος ότι θα έχει μέσα ενδιαφέροντα στοιχεία και συμπεράσματα…

Και στο παρακάτω άρθρο της @elenh:

Τα παραπάνω τα βάζω ώστε, να εμπλουτίσουμε όσο κατά το δυνατόν περισσότερο τις απόψεις μας πάνω στο θέμα :slight_smile:

2 «Μου αρέσει»