Λαϊκό τραγούδι και ουσίες

Θέσεις & αντιθέσεις
1

Θα μπορούσα να γράψω τα επόμενα που θα γράψω και σε άλλο topic αλλά καλύτερα εδω,εκει θα ξέφευγε η κουβέντα.Βασικά ανοίγω την κουβέντα γιατί εχω κουραστεί να ακούω ρεμπέτικο και αμέσως μετα την λέξη χασίς και ναρκωτικά.Ανάθεμα αν ήταν ετσι,μεσα στα πρώτα 5 χρόνια δεν θα το άκουγε κανείς.Σχετικό και πάλι γιατί και τότε μια μερίδα της αστικής ελίτ δίνοντας διέξοδο στον μικροαστισμό της(σας θυμίζει κάτι απο τον εαυτό σας;) άκουγε και γλένταγε με αυτά.Μιλώντας για μουσική μιλάμε γι αυτούς που την γράφουν και γι αυτούς που την ακούνε και την διαδίδουν.Εδω θα ανφερθώ σε αυτούς που την γραφουν για τους άλλους δεν εχω στοιχεία…
Εξηγούμε:Σύμφωνα με τον Π.Κουνάδη που πολοί θα μου τον αναφέρετε, απο την περίοδο της ανώνυμης δημιουργίας μέχρι το 1922 έχουν καταγραφεί περίπου 200 τραγούδια με θέματα σχετικά με τις ουσίες.Απο το 1925 μέχρι το 1937 γύρω στα 150 τραγούδια.Ενδικτικά ο Τούντας απο σύνολο περίπου 250, έγφραψε γύρω στα 8. Ο Σκαρβέλης απο σύνολο 100 μόνο 5.Ο Περιστέρης γύρω στα 15 απο τα 70.Ο Βαμβακάρης 31 στα 70 και πάει λέγοντας.Ακόμα 150 έγραψαν οι υπόλοιποι άγνωστοι συνθέτες της εποχής.Να αναφέρω οτι ο Παπαιώαννου,ο Χατχηχρήστος δεν έγραψαν κανένα τραγούδι με ουσίες. Ο Μητσάκης μόνο ένα σχετικό με το χασίς το 1946, και συνεχίζει είναι μεγάλος ο κατάλογος.
Εδω να διευκρινήσω οτι τα τραγούδια που είχαν σχέση με ιρωίνη ήταν κυρίως ειρωνικά περιγελαστικά και οχι ενθαριντικα.
Συνεχίζω.Παραθέτω στοιχεία απο μια έρευνα για την εργασία που έκανε πριν χρόνια ενας φίλος μου για το μεταπτυχιακό του. Καταγράφοντας τα 234 τραγούδια που μας δίνει ο Πετρόπουλος(ελειπής καταγραφή,αλλα υπήραχαν πολλά αντικειμενικά προβλήματα,π.χ οι κλειστές δισκογραφικές κ.α αν και η καταγραφη βασίζεται σε καταλόγους ηχογραφήσεων.Δεν συμπεριλαμβάνει τα ανέκδοτα.) για την εποχή 1941-1949,Κατοχή και εμφύλιος πόλεμος, και κατατάσοντας τα στις 8 κατηγορίες που μας δίνει ο Δαμιανάκος έχουμε τα εξης αποτελέσματα:

  • ερωτικά: 39%(91 τραγούδια)
  • παραπονιάρικα, θλίψης,διαμαρτυρίας 23% (54 τραγούδια)
  • του σιναφιού 7%(16 τραγούδια)
  • εργασία,φτώχεια 7% (16 τραγούδια)
  • ονειρικά 5% (13 τραγούδια)
  • χασικλίδικα 5% (12 τραγούδια)
  • της φυλακής 1 τραγούδι.
  • Υπάρχουν άλλα 32 τραγούδια που δεν κατατάσονται εύκολα σε καμία πο αυτες τις κατηγορίες.

Απο τα χασικλίδικα μόνο ένα είναι της εποχής του εμφυλίου ολα τ άλλα ειναι πιο πριν.!!!
Θα μου πείτε τι παρατηρούμε;Το πόσο λίγα είναι τα τραγούδια που σχετίζονται με το χασίς,τόσο στην αρχή όσο και μετα,που εξαλοίφωνται τελείως.Ε και λογικό είναι.Πως είναι δυνατόν να μαστουριάζεις αμα σου περιφράζουν την καρδιά.Είχες να αγωνιστείς τότε.Και τον κόσμο τον ενδιέφερε τώρα ποια η πείνα και η αντίσταση οχι το φευγιό του μυαλού.!!Αλλα και πιο πρίν είναι εξεετηκά λίγα για την κουβέντα που γίνεται και τον φόβο που ακολουθεί.Παω να ξελαμπηκάρω εις αύριο τα σπουδαία

2

Τι σου κάνει εντύπωση, αδερφέ; Γιατί τόσα θαυμαστικά; Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως, μετά την επιβολή της μεταξικής δικτατορίας " (1936), κόβονταν" από τη λογοκρισία, όχι μόνο τα χασικλίδικα αλλά και τα τραγούδια που ήταν γραμμένα σε ανατολίτικους δρόμους! (Εδώ χρειάζεται θαυμαστικό, νομίζω).

3

Συμπεριλαμβανομένης και της λογοκρισίας.Είπα πιο πριν συν οτι είχαν κλεσει και οι δισκογραφικές.Οπότε δεν ξεραμε τι γραφόταν ούτε με την μεταξικη λογοκρισιά ουτε και μετα στην Κατοχή.Τα θαυμαστηκα ήταν για να δείξω οτι ο κόσμος τότε και φάνηκε και μέσα απο το τραγούδι είχε ξεπεράσει το μοντέλο πρότυπο του κάθε αλανιάρη ή ρεμπέτη.Το πρότυπο αυτού που αγωνιζόταν η του ανθρώπου του μόχθου ήταν πιο ισχυρό. Μόχθος και ουσίες δεν πάνε πακέτο αυτό ηθελα να πω.

4

Εδώ, θα συμφωνήσω απόλυτα! :slight_smile:

5

Θα συμφωνησω πως τα περι ουσιων τραγουδια ειναι ενα σχετικα μικρο ποσοστο του λεγομενου ρεμπετικου τραγουδιου. Βεβαια μιλαμε γι’αυτα που ηχογραφηθηκαν κι οχι γι’αυτα που γραφτηκαν. Ο Παπαιωαννου και ο Χατζηχρηστος και να θελαν δεν μπορουσαν να ηχογραφησουν χασικλιδικα. Απο την αλλη χασικλιδικα γραφονταν και τοτε και τωρα απλα δεν ηχογραφουντε.

6

Καλησπερα φιλοι μου!Καταρχας πιστευω πως τα τραγουδια που αναφερονται στις ουσιες ειναι μερος του λαικου μας πολιτισμου,τραγικα επικαιρα ακομα και για τα σημερινα δεδομενα!

Συμφωνα με τις μεχρι στιγμης ερευνες υπαρχουν καταγεγραμμενα 250 χασικλιδικα τραγουδια που μαζι με τις παραλλαγες τους,φτανουν τα 390!
Ο κορυφαιος συνθετης με τις περισσοτερες σε αριθμο συνθεσεις χασικλιδικων τραγουδιων ειναι ο Π.Τουντας με 38 τραγουδια!Ακολουθει ο Μαρκος με 22 συνθεσεις!Στη συνεχεια ο Β.Παπαζογλου με 13 τραγουδια,Ι.Δραγατσης με 12 και Α.Διαμαντιδης (Νταλγκας) με 9!

7

Απο την στιγμή που είναι μέσα στην καθημερινότητα πολλών ανθρώπων,λογικό είναι να αποτελούν και στοιχεία του τραγουδιού μας.Του πολιτισμού μας ίσως λίγο λιγότερο,αλλα συμφνώ ναι.Το θέμα είναι πως σε ολες τις μουσικές του κόσμου γίνεται λόγος για ουσιές,οχι μόνο στο ρεμπέτικο.Ήθελα να δείξω οτι σε ποσοστό δεν είναι τοσα πολλά ωστε αυτομάτως να καθυστούν το ρεμπέτικο μουσικη των ουσιών.Ίσως σε σχέση με τα άλλα τραγούδια των ελλήνων να είχε την μεγαλύτερη θεματολογία αλλα ως εκεί δεν νομίζετε;
Επίσης, με επίσημα στοιχεία,η χρήση ηρωίνης εκέινη την εποχή του 1930 ήταν κατα τριάντα ως και σαράντα φορές μεγαλύτερη απο τώρα.Τρομερή πηγή έμπνευσης ενα τέτοιο κοινωνικό θλιβερό φαινόμενο!!Ασχέτως αν η κύρια αναφορά ήταν στο χασίς,που και πάλι αμα το εξετάσουμε ιστορικά στην περίοδο εκείνη της ημιπαρανομίας του ,1920-1936, είχε αρχίσει μια υπερπροβολή της χρήσης καπνού(για να προσελκήσουν και τις γυναίκες)… και το ίδιο ενω κυνηγήθηκε,ελάχιστα περιορίστηκε.Και αναλύστε τις συνθήκες μετά στις οποίες μεγάλωνε η Ελλάδα και δείτε το πρόσφορο έδαφος που βρήκε το χασίς απο την μικρασιατική καταστροφή και μετα για να εξαπλωθεί.
Άρα απο την στιγμή που είναι κοινωνικό φαινόμενο μεγάλο,το τραγούδι το αποτυπώνει.Καλά έκαναν οι άνθρωποι,βγήκαν και ωραία τραγουδια.
Αλλά ως εκεί.

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 12:29 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 12:26 —

Α zorba να συμπληρώσω με βάση αυτα τα στοιχεία που εχω εγω,
οτι ο Δελιάς εχει 4 τραγούδια παρόμια, ο Μπάτης 7, ο Καρίπης 5, ο Γαβαλάς 10, ο Κώστας Τζόβενος 10,ο Χρυσαφάκης 10, ο Καλδάρα μια δεκαετία αγότερα έγραψε γυρω στα 12.Αυτα

8

Ναι φιλε μου,προφανως το Ρεμπετικο τραγουδι δεν καθυσταται ως μουσικη των ουσιων.Πολλοι κανουν το λαθος να συγχεουν το ρεμπετικο με το χασικλιδικο σα να ναι ενα και το αυτο!
Εχουν γραφτει καταπληκτικες μελωδιες πανω σ αυτους τους στιχους και οπως εχει αναφερει ο Διονυσης Μανιατης (συγγραφεας,συλλεκτης και ερευνητης του Ελληνικου τραγουδιου),τα χασικλιδικα ειναι τα γλυκητερα ασματα!

9

Ο ΚΑΛΔΑΡΑΣ 12 (δωδεκα) χασικλιδικα??? ποτε??? θα μας τρελλανεις???:091:

10

Απ τις καλύτερες μελωδίες έχουν τα χασικλίδικα τραγούδια… συχνά παλιές μικρασιάτικες…Ένα πρόχειρο που μου ρχεται αυτή τη στιγμή στο μυαλό, είναι ας πούμε η Προύσα, ή το Κουτσαβάκι από Κασιμάτη.

Αλλά υπάρχουν ισάξια ωραία τραγούδια ακόμη και μέσα στο χώρο του ρεμπέτικου-λαϊκού τραγουδιού,που δεν είναι χασικλίδικα. Από τα χασικλίδικα κρατάμε τα βιώματα, τη μουσική…
Όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο Γιάννης Λεμπέσης σε ένα ζωντανό αφιέρωμα “Τραγουδάμε και χασικλίδικα, παρόλο που είμαι σφόδρα αντίθετος, επειδή ασχολούμαι και με τον αθλητισμό. Αλλά εκείνα τα τραγούδια ήταν περιγραφικά, έβαζαν οι ρεμπέτες αυτά που ζούσαν, ήταν το ξέσπασμα τους”
και συμπληρώνει και ένας θεατής: “Μα, μας αρέσουν για τη μουσική τους, όχι για άλλους λόγους”…

[ul]
[li](Εδώ σημειώνω ότι εξετάζω το θέμα ως κοινωνικό φαινόμενο, και στο σύνολό του, δεν αναφέρομαι στις επιλογές κανενός, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μαζί με τη συλλογική δεν υπάρχει και ατομική ευθύνη. Απλώς εδώ δεν ασχολούμαι με αυτό)[/li][/ul]
Όπως προανέφερε κάποιος φίλος, η θεματολογία άλλαξε άρδην στη διάρκεια της Κατοχής-Αντίστασης. Αφέθηκε το πρότυπο της “μαγκιάς” και εξυμνήθηκε ο αγώνας του λαού. Γιατί?? Λόγω συνθηκών, και λόγω παρέμβασης του αντιστασιακού κινήματος στις μάζες για τον ανώτερο σκοπό της απελευθέρωσης. Σημειώνω την καμπάνια της ΕΠΟΝ ενάντια στη χασισοποτεία. Είχε το χαρακτήρα ενημέρωσης και καλέσματος στο λαό, για προβληματισμό και ανυπότακτη στάση ζωής. Βέβαια, σε προχωρημένες συνθήκες του Πολέμου συναντούσε κανείς στις ανακοινώσεις της, εξαγγελίες όπως “…θα διαλύσουμε τους τεκέδες…”. Μη βιαστεί κάποιος να το χαρακτηρίσει υπερβολικό. Ήταν αναγκαίο σίγουρα… Η χασισοποτεία έφτανε και στην παιδική ηλικία, και οι έμποροι είχαν ξεσαλώσει στους δρόμους. Επίσης, τη στιγμή που κυνηγιόντουσαν οι λέσχες των επονιτών από τους δωσίλογους, άνοιγαν τεκέδες… καλά έκανε λοιπόν το αντιστασιακό κίνημα και κύρηξε ανελέητο πόλεμο και ενάντια στο χασίς…Συν τις άλλοις, ήταν και σωτήριο αυτό, γιατί οι χρήστες συγκριτικά άντεχαν πολύ λιγότερο στις κακουχίες της Κατοχής…
(Τα κείμενα της καμπάνιας κυκλοφορούν στο ίντερνετ, μπορεί να τα βρει κανείς πολύ εύκολα.Υπάρχον φοβερές στατιστικές για την εποχή… Δεν τα παραθέτω εδώ, γιατί είναι άλλο το θέμα)

μία φράση μόνο σημειώνω, πού έλαβε χώρα μετά την απελευθέρωση (δηλ. όταν φορτωθήκαμε τους Άγγλους, μετά τους Γερμανούς, και πριν τους Αμερικάνους…):

«…Τώρα το χασίς μπόλικο, τα ναρκωτικά κινούνται πάνω στους δημόσιους δρόμους και χαίρουν “συμμαχικής προστασίας”». Να λοιπόν ένας ιστορικός ρόλος των ναρκωτικών, ο αποπροσανατολισμός.

πάντως εφόσον αυτά συνέβαιναν γύρω, εφόσον σκοτωνόταν κόσμος από την πείνα και τις μάχες, δεν ήταν δυνατό να μείνει ασυγκίνητο το τραγούδι… η σκέψη ενός λαϊκού ανθρώπου της εποχής θα μπορούσε να είναι: “εδώ ο κόσμος καίγεται, για χασίσια θα μιλάμε?”

Απλώς, η ταύτιση-σύνδεση ρεμπέτικου με χασίς κτλ βόλευε ανέκαθεν κάποιους κύκλους…

11

Επειδή τα στοιχεία αυτά τα πήρα απο τον Κουνάδη(τα 12 τραγούδια του Καλδάρα), εγω ψάχνοντας βρήκα πολύ λίγα να σου πω την αλήθεια και μόνο ενα με χασις το Μάγκας βγηκε για σεργάνι,που το εχει με τον Τσιτσάνη.Τα άλλα εχουν αν κάνουν με κρασί 4-5.Έψαξα αρκετά να σε πω την αλήθεια μου.Τώρα αν θες να βοηθήσεις και συ εχει καλώς,αλλιως…ας αρκεστούμε στο 12 ή ας το θεωρήσουμε λάθος.

Και να συνεχήσω κάτι απο αυτά που λέει ο Βορειανατολικος. Η μείωση της παραγωγής των τραγουδιών που έχουν να κάνουν με την ζωη στο τεκέ την περιόδο της κατοχής είναι εντυπωσική.5% απο το 35-40% των προηγούμενων χρόνων.Και αυτομάτως διπλασιάζονται τα τραγούδια που έχουν να κάνουν σχέση με την διαμαρτυρία και την δουλειά.
Δεν υπάρχει λαος που να βγήκε απο μια τέτοια ιστορία και να μην άλλαξε.Ε λογικό είναι κι το τραγούδι μας εστω και λίγο,ε θεματολογία να διαμορφόθηκε αλλιώτικα.Λίγο ο Μεταξάς λιγο η Κατοχή.Λίγο λίγο οι παλιοί που πέθεναν…
Εχω την εντύπωση πως αν ξεκινησουμε θέμα για το ερωτικό λαϊκό τραγούδι θα γεμίσουμε 100 σελίδες.Ενω τώρα τίποτα θα το εξαντλήσουμε στο μπάμ.

12

Τα πρωτα πεντε χασικλιδικα τραγουδια σε αριθμο εκτελεσεων.

1.Οι μπαγλαμαδες (παραδοσιακο χασιλκιδικο) 1925-1932 με 9 εκτελεσεις
2.Ο Μεμετης (Σ.Γαβαλας-Χρ.Μαρινος) 1929-1931 με 8 εκτελεσεις
3.Εσπασες τα πιατα (παραδοσιακο χασικλιδικο) 1927-1929
4.Πασαλιμανιωτισσα (Π.Τουντας) 1928-1929 με 7 εκτελεσεις
5.Μανωλης ο χασικλης (Ι.Δραγατσης) 1929-1931 με 6 εκτελεσεις

13

Άλλο ένα χασικλίδικο τραγούδι, [i]«Ο ξέμαγκας» του Παπάζογλου[/i], τραγούδι του 1935, αξίζει να σταθούμε στους στίχους του:

[b][i]«…Φύγε από με κουτόχορτο
χάσου κι εσύ τσιμπούκι
ν’ ανοίξω τα ματάκια μου
από το μαστουρλούκι

Γιατί όσο τη φουμάριζα
έπεφτα και στο ζάρι
μπροστά με λέγαν έξυπνο
και πίσω παλαβιάρη…»[/b][/i]

Να, η απάντηση στη σύχγρονη προπαγάνδιση της ναρκο – εξάρτησης
η οποία γίνεται, μάλιστα, με τη μορφή της “φιλελευθεριότητας” και της "προοδευτικότητας¨, με το εξευρωπαϊσμένο αίτημα της αυτοδιάθεσης του ανθρώπου και των λαών.

Το περιγράφει πεντακάθαρα ο Βαγγέλης:
όποιος “βρίσκει την άκρη” στη μαστούρα, όποιος βολεύεται στο να ζει με παραισθήσεις και όχι στο να παλεύει για να ζήσει τα οράματά του, δεν συλλογάται λεύτερα, άρα ούτε καλά, και γίνεται και αντικείμενο εμπαιγμού – αλλά και εκμετάλλευσης, θα προσθέταμε σήμερα.

Το πρόβλημα των ναρκωτικών δεν λύνεται ούτε με την ποινικοποίηση ούτε με την αποποινικοποίηση, γιατί δεν είναι ούτε ποινικό ούτε νομικό. Είναι κοινωνικό πρόβλημα.
Ένα κοινωνικό σύστημα που συντηρεί, παράγει και αναπαράγει τα αίτια που οδηγούν ευρύτατα στρώματα στην εξάρτηση, στη φυγή, στην αποχαύνωση, στην αλλοτρίωση, που η διατήρησή του ως σύστημα περνά μέσα και από τη μετατροπή του ανθρώπου σε “φυτό”, δεν μπορεί και δεν θέλει - γιατί δεν το συμφέρει - να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, είτε το αποποινικοποιήσει είτε όχι…

14

Σιγουρα δεν υπαρχουν χασικλιδικα του Καλδαρα εκτος του ΣΕΡΓΙΑΝΗ (μαζι με τον Τσιτσανη) κι αυτο το 1946 που για λιγους μηνες ατονισε η επιτροπη λογοκρισιας!! Βεβαια αμεσως μετα ξαναλειτουργησε και πιο αγρια!!! Ετσι δεν ξερουμε τι θα ηχογραφουσαν αν μπορουσαν!! Οσο για την επισημη αριστερα κυνηγησε αγρια το ‘‘Ρεμπετικο’’ και οχι μονο το χασικλιδικο!!

15

Δεν είμαι συνήγορoς κανενός αλλά:

Τις παράγωγες και συνδεόμενες με το ρεμπέτικο αποκλίνουσες συμπεριφορές κυνήγησε… Όχι το ρεμπέτικο…άλλωστε ποιός φορέας έχει ασχοληθεί μέχρι σήμερα πιο σοβαρά με το ρεμπέτικο και τη σύνδεσή του με τη νεολαία, από ότι η “επίσημη αριστερά”? (παρουσία του ρεμπέτικου στα φεστιβάλ, εκδηλώσεις αφιερώματα με κορυφαίους μπουζουκτσήδες συμπεριλαμβανομένων και αφών Βαμβακάρη, βιβλία από τη “Σύγχρονη Εποχή”, και γενικά ο χαρακτηρισμός που αποδίδει ενίοτε στο ρεμπέτικο ως “αυθεντικό λαϊκό τραγούδι” κάθε άλλο παρά απαξιωτικός είναι). Άλλωστε στο ρεμπέτικο υπάρχουν και κορυφαία εργατικά τραγούδια, πως θα μπορούσε να τα κυνηγήσει όπως λες?

Το πρότυπο της μαστουρομαγκιάς (αδόκιμος όρος) κυνήγησε, γιατί προτιμούσε να πρωωθήσει την ενεργό αντίσταση, αντί της παθητικής αποδοχής, που δυστυχώς κυριαρχούσε στον κόσμο του ρεμπέτικου (με φωτεινές εξαιρέσεις)…
Και καλά έκανε!!

*και όσο για τη φράση “κυνήγησε άγρια”, νομίζω είναι πιο σωστή η φράση “κατέκρινε” γιατί δεν πήρε κανά κατασταλτικό μέτρο έναντι του ρεμπέτικου. Ενώ το εκάστοτε καθεστώς μαζί με τον υπόκοσμο, παίρναν κατασταλτικά μέτρα έναντι των αγωνιστών της επίσημης αριστεράς.

16

Δεν μιλω για σημερα που το ‘‘ρεμπετικο’’ εχει αποκατασταθει και καποιες φορες αγιοποιηθει απο δεξιους κι αριστερους! Αν ανατρεξεις σε μεταπολεμικες ανακοινωσεις και αρθρα θα δεις πως η τοτε Αριστερα θεωρουσε απαν το ‘‘ρεμπετικο’’ χασικλιδικο και λουμπεν.Απλα καταγραφω,δεν κρινω!! Αλλες εποχες,αλλες αναγκες!Γι’αυτο διαχωρησα σε επισημη.Ο λαος αν και χωρισμενος τα ιδια ακουγε!!

17

Είναι λανθασμένη η βάση στην οποία έθεσε το θέμα ο Nikos Forlan. Με απλή καταγραφή του ποσοστού «χασικλίδικων» στο σύνολο των «ρεμπέτικων» ηχογραφήσεων δεν πρόκειται να πάρουμε καμιά ουσιαστική πληροφορία. Για να μην προχωρήσω πάρα πέρα και παρατηρήσω ότι μία εργασία που χρησιμοποιεί την ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ (δηλαδή προσωπικές επιλογές από το corpus του ρεμπέτικου) του Πετρόπουλου δεν μπορεί να σταθεί ως σοβαρή έρευνα για τη σχέση που είχε ο λαϊκός κόσμος με τις ουσίες (αλλά και για οποιαδήποτε άλλα συμπεράσματα). Ούτε ότι ο Παπαϊωάννου και ο Χατζηχρήστος άρχισαν τη δισκογραφική τους καριέρα με το «καλημέρα» της λογοκρισίας άρα, και να ήθελαν, δεν μπορούσαν να γράψουν για ουσίες, ελέχθη ήδη αυτό.

Πρώτον: ότι μεγάλο μέρος των συντελεστών του ρεμπέτικου κάπνιζαν χασίς είναι χιλιοβεβαιωμένο και δεν χρειάζεται καμιά στατιστική. Ούτε και υποθέσεις του τύπου «από 137 (πετάω ένα υποθετικό νούμερο…) συνθέτες του ρεμπέτικου, μόνο 7 (πάλι πετάω ένα υποθετικό νούμερο) ήταν χρήστες ουσιών βοηθούν, αντίθετα συσκοτίζουν. Για την μόρφωση γνώμης σχετικά με τη σχέση της κοινωνίας με τα ναρκωτικά και τις άλλες ουσίες διαβάστε το προτεινόμενο στο θέμα «cannavacio» βιβλίο, να ενημερωθείτε από σοβαρές έρευνες σοβαρών επιστημόνων. Και υπάρχουν και άλλες σοβαρές μελέτες.

Δεύτερον: όταν ο Μάρκος χρησιμοποιεί για πρώτο στίχο σε τραγούδι του το «Θέλω μαστούρης να γενώ, να ρθώ να ΄μαι μαζί σου, γιατί εσέναν αγαπώ κι όχι την αδερφή σου» το τραγούδι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΑΣΙΚΛΙΔΙΚΟ. Το θέμα του είναι καθαρά ερωτικό (με κοινωνικές προεκτάσεις αν θέλετε), γραμμένο όμως από κάποιον που αναπόφευκτα χρησιμοποίησε την εμπειρία του από το κάπνισμα χασισιού, αφού αυτό ήταν τμήμα της ζωής του. Χασικλίδικα είναι εκείνα τα τραγούδια που κεντρικό τους θέμα έχουν τη χρήση και, είτε την εκθειάζουν είτε την καταδικάζουν. Όχι συλλήβδην όσα περιέχουν τη λέξη «χασίς» στο στίχο ή τον τίτλο τους.

Όμως, ποιος σου είπε, φίλε μου Νίκο, ότι το ρεμπέτικο «αυτομάτως έχει καταστεί μουσική των ουσιών»; Κανένας ερευνητής δεν έχει υποστηρίξει κάτι τέτοιο, από την άλλη όμως, όταν ο Μάρκος λέει «Μα εγώ δεν είμαι ποιητής, τραγούδια να ταιριάζω, και μου τα φέρνει ο αργιλές και τα κατασκευάζω» αυτό πρέπει σίγουρα να ληφθεί υπόψη. Και όταν ο Τούντας (που ποτέ δεν έκανε χρήση οποιασδήποτε ουσίας, αλλά μάτια και αυτιά είχε) βάζει την υπογραφή του στο ανατριχιαστικό εκείνο «μου πήρε ό τι είχα και μʼ αφήνει, μου πήρε την καρδιά μου, τα νιάτα, τα λεφτά μου, κι απʼ τον καημό φουμάρω κοκαΐνη», απλά και μόνο έχει καίρια πιάσει ένα καυτό πρόβλημα της εποχής του και το προβάλλει, όπως πολύ σωστά λές και εσύ Νίκο(#7). Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις αρνητικές αναφορές, όπως αυτήν του Παπάζογλου που σωστά αναφέρει η Ελένη. Δεν έτρωγαν κουτόχορτο οι άνθρωποι και ήξεραν πολύ καλά τι συμβαίνει γύρω τους.

Ότι οι ουσίες ήταν αναπόσπαστο στοιχείο της ζωής μεγάλου τμήματος των συντελεστών του ρεμπέτικου είναι μεν αδιαμφισβήτητο και έχει ανεξίτηλα αποτυπωθεί στα τραγούδια, αλλά και δεν σημαίνει ότι τα πάντα στο αστικό λαϊκό τραγούδι γυρνούν γύρω απʼ αυτό. Μόνο που η απόδειξη δεν βρίσκεται στις στατιστικές αλλά, απλά και μόνο, στο καθαρό μυαλό με το οποίο θα προσεγγίσουμε το ρεμπέτικο.

18

Κύριε Νίκο απο την αρχή είπα οτι σαν πηγή αυτή του Πετρόπουλου ήταν προβληματική.Ενδικτικά την ανέφερα και μόνο.Αν και πάλι λίγο πολύ τα στοιχεία δε νμίζω να διαφέρουν.
Τώρα,υπάρχουν στο τραγούδι αυτοί που δημιουργούν και αυτοί που διαδίδουν.Έτσι πιστεύω οτι ναι έχει νοήμα να πούμε οτι 7 στους 10 ή κάποιο άλλο νούμερο…Άλλο είναι ο Τούντας να καταγράφει ή να πιάνει το σφυγμό έστω της επικαιρότητας,και άλλο ο Μάρκος ή ο Δελιάς που βιωματικά τελείως γράφουν.Κατα την άποψη μου το κάνει πιο κατανοητό.Επίσης και αυτοί που το διαδίδουν.Ένας κόσμος ανάλογος διαμορφώνει το τραγούδι.
Δαν ξέρω πως και με ποια κρητίρια κατατάσουν τα τργούδια σε θεματολογίες,αλλα αν η ζωή κάποιου είναι χασικλίδικη,π.χ ο Βαμβακάρης,φαντάζομαι οτι απο το στιχάκι που αναφέρατε βλέπει και τον έρωτα μέσα απο αυτό.Άρα είναι τραγούδι της κουβέντας που κάνουμε.
Έχασα την ροη της σκέψης μου…Χαιρετώ σας

19

Ανάλογα με τα στατιστικά :
Μόνο 5% των ρεμπέτων ονειρεύωνταν :019:, περίπου 7% εργαζώντουσαν η ήταν φτοχοί :019::019::019:, 39% ερωτεύωντουσαν , 5% ήταν χασικλήδες:019: … δεν σας φαίνετε λαθασμένη, κύριε Forlan , ἡ βάσης της σκέψεως σας ; Μου φαίνετε εμένα πως θέλετε να ξευγεννήσετε τα ρεμπέτικα για να επιτρέψετε στην συνήδηση του εαυτού νας σας αρέσουν … Εαν είμαι η δεν είμαι χασικλής , δεν έχει συμασία , εμενα με κάνανουν ταπί οι στίχοι : ‘’ Πές μου βρε Χάρε να χαρείς το μαύρο σου σκοτάδι (αριστούργημα !!!), έχουν χασίσι , έχουν λουλά τσαρδί να την τραβάνε …‘’ στο τραγούδι κουβέντα με τον Χάρο … Να ευχαρηστείς και να τυμάς αυτούς που είναι στον Ἁδη , και να δοξάζεις τῶ Θεῶ που κάπιοι μαστουρόθηκαν για πάρτη σας , και εμπνεύθηκαν από την ψυχή της καναβουρίας και βγάλανε στιχους που χωράνε ακομα και στην Ιλιάδα του Ὁμήρου … Να απαλαχθήτε από τα μέτρα που σας υπέβαλε η κοινωνία και θα ζήσετε , δεν χρειάζετε να κάνετε παραβάσεις , μονο να απαλάξετε τις εστήσεις σας …

20

Αρχικά καλησπέρα σας.
Κατα δεύετρον δεν νομίζετε και εσείς οτι η σκέψη σας είναι λίγο τραβηγμένη,έτσι ώστε να πείτε αυτό που θέλατε;;Το οτι κάποιο τραγούδι κατατλασεται π.χ στα τραγούδια της εργασίας,δεν πάει να πει οτι αυτός που τα έγραψε ηταν άνεργος ή εργάτης.Δηλαδή όποιος έγαραψε τους κοτρμπαντίζες είναι και λαθρέμπορος;Καλλιτέχνης είναι.Ή αμα γράφεις τον Καικτσή έισαι τι βαρκάρης; Στην ίδια σκέψη μου είναι και το παράδειγμα του Γιοβάν Τσαούς που έγραφε πχ για τα πρεζάκια αλλά ο ίδιος δεν ήταν.Απέναντι του βρίσκονταν στα βαγόνια των τρένων και έγραψε το τραγούδι(ίσως η γυναίκα του).Άρα;
Σκοπός μου δεν είναι να εξευγενήσω κανένα τραγούδι.Ούτε για εσας ούτε για εμένα.Μια χαρά τα ακούω μια χαρά τα γουστάρω όπως ακριβώς είναι.Δεν με γνωρίζετε εξάλου…Τώρα αν κάποιες φορές τα αντιμετοπίζουμε λίγο απ εξω,σαν “τουρίστες” και έτσι είμαστε πιο σίγουρα γι αυτο που δεν κάνουμε.Ίσως.Δεν εχω τέτοια χαζά στο μυαλό μου κύριε Νίκο.
Είχα γράψει και πιο πάνω οτι απλά βαρέθηκα οχι απο σχετικούς ή λάτρεις του είδους,αλλά πιο πολύ απο τους παρατρεχάμενους,ακόμα ακόμα και απο κάποιους που για δικούς τους λόγους, λένε εν άγνοια οτι το ρεμπέτικο είναι χασικλίδικο τραγούδι.Θέλετε δεν θέλετε δεν είναι.Τέλος!Δεν θέλω να το αναλύσω παραπάνω,ο καθένας το αντιλαμβάνεταιο όπως θέλει.Πολλά πράγματα οχι μόνο αυτό.