ΕΡΩΤΗΣΗ;;; Ειναι αλήθεια ότι ο Μ ελευθεριου έγραψε τραγούδι για τον Ψυνακη;
Οποιος ξέρει παιδια ας πει γιατι το άκουσα και τα χω ψιλοπαίξει!!!
παραθέτω τα παρακάτω από δελτίο τύπου…
Ψ
«ΕΧΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ»
ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
Η ΠΛΑΚΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ…ΗΙΤ!!!
Ο Ηλίας Ψινάκης πρωτοτυπεί και τραγουδά σε hip hop ρυθμούς το «ΕΧΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ». Οι στίχοι είναι ειδικά γραμμένοι για τον Ηλία Ψινάκη από τον καταξιωμένο λογοτέχνη, ποιητή και στιχουργό Μάνο Ελευθερίου σε μουσική του Δημήτρη Κοντόπουλου. Η νεολαία έχει λατρέψει το τραγούδι γιατί είναι φτιαγμένο με χιούμορ, κέφι από τους δημιουργούς και με αυτοσαρκαστική διάθεση από τον Ηλία Ψινάκη. [LEFT] Το cd single του τραγουδιού βρίσκεται ήδη στα δισκοπωλεία. Μαζί με το πιο τρελό και ανατρεπτικό τραγούδι της χρονιάς θα βρείτε το πολύ δυναμικό remix του, MAFIA MIX BY ELIAS PANTAZOPOULOS. [/LEFT]
[LEFT] Το εξώφυλλο του cd single κοσμεί το έργο του ζωγράφου Ντίνου Πετράτου, «Έχω Πρόβλημα Υγείας», εμπνευσμένο από μια ιδέα του Μάνου Ελευθερίου. [/LEFT]
[LEFT] «ΑΚΟΜΗ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΡΙΓΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ ΣΑΝ ΦΥΛΛΟ ΕΝΟΣ ΔΕΝΔΡΟΥ. [/LEFT]
ΘΑ ΣΤΑΘΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΙΞΕΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΑ ΑΛΛΑ ΦΥΛΛΑ, ΠΡΑΣΙΝΑ, ΚΟΚΚΙΝΑ ΚΑΙ ΚΙΤΡΙΝΑ.
ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΣΤΟ ΧΩΜΑ.
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΕΛΕΙΩΣΕ.
ΝΑ ΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ Ο ΗΛΙΑΣ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΝΟΥΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ.
Η ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΜΑΣ ΠΑΝΤΩΣ ΗΤΑΝ ΘΑΥΜΑΣΙΑ.»
[LEFT] [b]ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ[/b] [/LEFT]Ορίστε και το βίντεο για να κλάψεις!!!
:079:
όχι άλλο κάρβουνο!!!
1η Ιούλη ή 1η Απρίλη;
αρνούμαι βέβαια να το πιστέψω!
Δυστυχώς φίλε μου…
μακάρι να ήταν αστείο…
Γιατί ο πρώτος είναι ή ο τελευταίος που ξεπουλιέται;
“Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου”, λένε κάποιοι.
“Δυστυχώς το πηγάδι δεν έχει πάτο”, λένε κάποιοι άλλοι, λιγότερο …βαθυστόχαστοι.
Πιθανοτατα να υπαρχουν μυστικοι κωδικες…απροσπελαστοι απο τους κοινους θνητους… η
Ανδρων επιφανων πασα γη ταφος… η
Πιασταυγο και κουρευτο… η:082:
Μωραινει Κυριος ον βουλεται απωλεσει…
εγω λέω ότι αυτό που είσαι είναι γέννημα του πως και που ζεις!
αμα γεμίσουν λίγο οι τσεπούλες ξεχνάς εύκολα πολύ εύκολα, αγοράζεις κι ένα καλαμι και το καβαλάς και τρεεεχεις!!!:107:
Γιατί ρε παιδιά??? Τί έχει ο Ψυνάκης???:112:
Παίδες, νομίζω ότι είμαστε πολύ μικροί, μα πάρα πολύ μικροί για να μιλήσουμε για τον Μάνο Ελευθερίου.
Τον γνώρισα τέλος του 1973, λίγο μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Κάποιοι από μάς, αδυνατώντας να μείνουμε στα σπίτια μας, (θα μας μπουζουριάζανε εν ριπή οφθαλμού οι ασφαλίτες και οι ΕΣΑτζήδες), μέναμε σε άσχετα μέρη, κάνοντας εντελώς άσχετα πράγματα για να έχουμε τα πρός το ζήν και να μπορούμε να την βγάλουμε καθαρή μέχρι να δούμε τι θα γίνει και να περάσει η μεγάλη μπόρα.
Δούλευα λοιπόν στην ελληνική έκδοση του Reader’s Digest, σε ένα στενό δίπλα απο το Ξενοδοχείο Caravel, όπου ο αγαπητός Μάνος (συνονόματός μου) ήταν Λογιστής-παρακαλώ στην εταιρία. Φανταστείτε, αυτός ο άνθρωπος, αυτός ο ποιητής, με την γλωσσική ευλυγισία ακροβάτη, ΗΤΑΝ ΛΟΓΙΣΤΗΣ, το πιό πεζό και άχαρο επάγγελμα.
Εγώ, εδώ δεν γελάμε, κολλούσα γραμματόσημα στους φακέλλους - δεν υπήρχαν τότε τα αυτόματα μηχανήματα που σφραγίζουν - και πληρωνόμουνα ανάλογα με πόσα κολλούσα!!! Φαντάζεστε σάλιο που χάλασα, χαχαχα! Πλακα κάνω, τουλάχιστον είχαμε μηχάνημα που έβρεχε τα γραμματόσημα.
Ο Μάνος ήταν γλυκύτατος, καταπληκτικός άνθρωπος, παρότι δεν νομίζω ότι είχε στο αίμα του την Επανάσταση που νομίζαμε ότι κάναμε εμείς, ήταν δίπλα μας, συμπαραστάτης και βοηθός. Λάτρευε την Μάνα του, όπως όλοι οι Μεγάλοι, και τις ώρες της μοναξιάς, έγραφε, έγραφε και έβγαζε διαμάντια.
Αυτός ο άνθρωπος ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙ ΣΤΙΧΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΨΙΝΑΚΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ ΚΑΝΕΙ ΚΕΦΙ.
ΕΜΑΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΕΦΤΕΙ ΛΟΓΟΣ. :mad:
Πρώτη πρόταση: και βέβαια, manosf, και αυτός και οποιοσδήποτε άλλος.
Δεύτερη πρόταση: Ά, όχι: το δικαίωμα της κριτικής δεν μπορεί να μας το αφαιρέσει κανείς. Δεν του απαγορέψαμε να γράφει!
Σαφως και έχουμε το δικαίωμα να κρίνουμε και κατα τη γνωμη μου πρέπει να είμαστε και πιο αυστηροι με ανθρώπους που ενέπνευσαν μια γενιά.
Δεν κρίνουμε για να σχολιάσουμε παράπονο και απορία είναι πως ένας ανθρωπος απο <<μαλαματένια λόγια>> αποκτά <<πρόβλημα υγείας>> πως ένας καλλιτέχνης αυτοκαταστρέφει ότι έχει δημιουργήσει και γιατί?
δικαιωμα του καθενός είναι να κάνει ότι θέλει για τον εαυτό του αλλα υπάρχει και η αλλη πλευρά όταν συνδράμεις στο να προβάλλονται τέτοια πρότυπα που κατα τη γνώμη μου είναι απαραδεκτα μάλλον όχι μόνο έχεις ευθύνη αλλα ίσως είσαι και υπόλογος, πρωτα στον εαυτό σου και μετά και στους ακροατές σου!
Εδώ φίλε manosf κι εγώ διαφωνώ. Οποιοσδήποτε λογοτέχνης ή καλλιτέχνης “εκτίθεται” μέσω των έργων του και εκθέτει. Φυσικά και μας πέφτει λόγος. Αν έπρεπε να ισχύει το αντίθετο, ο Ελευθερίου θα έγραφε για τον εαυτό του και δε θα δημοσίευε ποτέ. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τέτοιο ολίσθημα, πέραν τού “τα τσέπωσε, γλυκάθηκε και πολύ τον άρεσε” και ειδικά μιλώντας για κάποιον του (υποτιθέμενου) βεληνεκούς του Ελευθερίου, αν δεν είναι αυτό ξεπούλημα τότε τι είναι; Παραγράφεται λόγω “προτέρου έντιμου βίου”; Δε νομίζω…
Σε μια συνέντευξη που είχε δώσει στην Κ.Ε. το 2003 ([b]αναδημοσίευση στο musicheaver.gr[/b]), δεν αποδέχεται το χαρακτηρισμό “καλλιτέχνης”, παραδέχεται ανοικτά ότι γράφει τραγούδια για βιοπορισμό και έχοντας ελαφρώς καβαλήσει τον εθνικό αερομεταφορέα, δεν παραλείπει να βγάλει το πινέλο προς πάσα κατεύθυνση, γαρνίροντας τα σχόλιά του με αθυροστομία που η ψευτο-κουλτουριάρικη διανόηση ανέχεται από μεγάλους ανθρώπους του πνεύματος, ενώ αν την εκστομίσει κάποιος κοινός θνητός θα αποστρέψει το κεφάλι με αιμορροϊδικό μορφασμό υποτίμησης για το πνευματικό του έρεβος. Σε άλλη συνέντευξή του στο [b]ΒΗΜΑ[/b], το 2005, δεν κρύβει ότι του αρέσουν η Βίσση και ο Ρουβάς, υποστηρίζει την Παπαρίζου και μιλά για “δικαίωση στην πολύχρονη πορεία του Χρήστου Δάντη”.
Διαβάζοντάς τα όλα αυτά -και άλλα πολλά που δεν θα κάτσω να απαριθμήσω- ξεπερνά κανείς εύκολα τον “σκόπελο” της εκκεντρικότητας ενός Μεγάλου της Τέχνης. Ο άνθρωπος όποτε μιλά ακυρώνει τα γραπτά του. Απ’ την άλλη όμως, συντίθεται έτσι πληρέστερα η προσωπικότητά του στα μάτια των αναγνωστών του και της κοινής γνώμης. Ας μη μας κάνει, λοιπόν, εντύπωση η πρόσφατη συνεργασία του με trash περσόνες και το ανεκδιήγητο δημιουργημά του(ς). Μένουμε στα πραγματικά του έργα, χωρίς περαιτέρω ανάλυση της γραφικής προσωπικότητας του δημιουργού τους.
Κι ο Λευτέρης Παπαδόπουλος έχει γράψει αξεπέραστους στίχους. Παύει να είναι γελοίος;
“Τα στερνά τιμούν τα πρώτα”, συνήθιζε να λέει ο Χαρίλαος. Και είχε βέβαια απόλυτο δίκιο.
Και για να το απολυτοποιήσω, θυμάμαι ένα σχωρεμένο ναυτικό, τον καπετάν Κορνήλη, που ήταν Παλικάρι σ’ όλη του τη ζωή, να μου λέει:
“Μπορεί να είσαι 50 χρόνια ο πρώτος μάγκας. Αν μετά απ’ όλα αυτά ρουφιανέψεις μία και μοναδική φορά, παραμένεις ρουφιάνος για την υπόλοιπη ζωή σου, αλλά και μετά θάνατον”.
webμαστεορα ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ?
Για χαλάρωσεεεεε…
Αν και δεν συνηθίζω να αποσύρω τη γνώμη μου, φοβάμαι ότι θα οδηγηθεί αλλού η συζήτηση και δεν υπάρχει λόγος, οπότε ρίχνω πέλεκυ στο προηγούμενο post μου.
Υ.Γ. Thanx Πάνε.
Καλά όλα αυτά που λέτε. Έκαστος με το δίκαιόν του.
Όμως, ένας άνθρωπος που αφήνει τα νούμερα και τις πράξεις και γράφει στίχους, δεν το κάνει για βιοποριστικούς λόγους. Το κάνει απο εσωτερική πίεση. Προϊστάμενος λογιστηρίου ήταν. καλά λεφτά έπαιρνε τότε. Παιδιά σκυλιά δεν είχε. Μόνο μιά Μάνα. Αντί να πάει με την παρέα του γιά μπύρες, καθόταν κι έγραφε. Αυτό δεν το κάνεις για αν βγάλεις λεφτά. Τα λεφτά και η επιτυχία έρχονται μετά.
Τώρα, γιατί τα λέει όλα αυτά? Πές μου εσύ αγαπητέ φίλε, ένα μεγάλο της διανόησης που να μην ήταν αυτοκαταστροφικός. Που να μην είχε και απο κάποιο χοντρό κουσούρι. Κλειστός στον εαυτό του και εσωστρεφής, έχει ένα αυτοσαρκαστικό χιούμορ που κάποιους πειράζει. Το κακό με την προκειμένη περίπτωση είναι ότι το ακραίο χιούμορ του, γιατί είναι (ή επειδή τον θυμάμαι απο παλιά, ήταν) ακραίος σε κάποια θέματα, χτυπάει άσχημα στην καλώς ή κακώς εννοούμενη ποιότητα μας. (Σιγά την ποιότητα που έχουμε τα τελευταία χρόνια. Άκουσε λίγο Θεοδωράκη με ερμηνευτή τον Στέλιο και… άστα φίλε μου, άστα!!!)
Άλλος Μεγάλος Μάνος, ο Χατζηδάκις, έφθασε να μη θέλει να ακούει το “χάρτινο το φεγγαράκι…” Το θεωρούσε β’ πράμα. Έγραψε όμως το “Βαριά απόψε η νύχτα στο μεγάλο Κάστρο…” , ποιότητα!!!
Τι να πείς με τους Μεγάλους. Όλοι κάπου σκαλώνουν!
Αυτά.
manosf, μια ένσταση.
Ο Ελευθερίου δημοσίευσε τους στίχους του, δεν τους άφησε κλεισμένους σε ένα συρτάρι και μερικοί από αυτούς μελοποιήθηκαν και έγιναν επιτυχίες.
Άρα, πέρα από όποια διάθεση έκφρασης του εσωτερικού του κόσμου και των ανησυχιών του, οι στίχοι του κάλυψαν και τις βιοποριστικές του ανάγκες.
Στο συγκεκριμένο τραγούδι, εγώ δεν βλέπω πουθενά διάθεση για χιούμορ, η οποία, αν ήταν πετυχημένη, θα ήταν και ευπρόσδεκτη.
Απλά, μια διάθεση φτηνής “κονόμας”, η οποία δυστυχώς τον αναιρεί και που μ’ αυτή δεν τιμά τα πρώτα, όπως λέει και ο Άρης.
Δεν βλέπω πουθενά, επίσης, καμιά παραξενιά, κανένα γύρισμα σε πιο “ποιοτική” δουλειά - ας πούμε - όπως στο παράδειγμα με το Χατζιδάκι που αναφέρθηκε.
Αν και περί ορέξεως… Καρβέλας…, τι κακό έχουν τα τραγούδια του Θεοδωράκη που ερμήνευσε ο Στελάρας;
Εγώ τουλάχιστον τα βρίσκω αριστουργήματα!
Πάνω από όλα, η κριτική - θετική ή αρνητική, με επιχειρηματολογία και θέσεις - πάνω στην καλλιτεχνική δημιουργία επιβάλλεται να γίνεται και κανείς, μα κανείς, δημιουργός δεν είναι στο απυρόβλητο.