τι λέει ακριβώς ο Μάρκος στο Ώρες με θρέφει ο λουλάς ? “ρεμπελεμένη μου ζωή” ή “παιδεμένη μου ζωή”?
"… Ρεμπελεμένη μου ζωή, πάψε πια για τα μένα … " αν και είσαι λίγο off-topic ε; :089:
Τώρα είναι οκ!!:088:
“Ρεμπελεμένη” εκ του ρέμπελος= ο επαναστάτης. Εδώ ο Βαμβακάρης το χρησιμοποιεί με την έννοια της ανακατοσούρας και ανεμοζάλης.
Κείμενο του Κώστα Βάρναλη για του τοξικομανείς της Αθήνας, στην εφημερίδα “Πρωΐα” στις 5/8/1942, εν μέσω κατοχής, με αναφορά στο τραγούδι του Μάρκου, “Ώρες με θρέφει ο λουλάς”.
http://rebetiko.sealabs.net/display.php?recid=2696 Ώρες με θρέφει ο λουλάς
Και σε pdf
Η ΠΡΩΪΑ 5-8-1942.pdf (1,2 MB)
1 «Μου αρέσει»
Ακόμα κι ο Βάρναλης, παρασυρμένος ως δημοσιογράφος απ’ τον λαϊκισμό, δεν «υπέκυψε στον Πειρασμό»: τον λιτό, παντελώς αστόλιστο αλλά βεβαίως κοφτερό όσο δεν παίρνει άλλο στίχο του Μάρκου, τον πλούμισε με «ωραία» δήθεν μάγκικα γιορντάνια, για να εντυπωσιάσει κάτι λίγο παραπάνω….
Εντύπωση μου κάνει, πάντως, αυτό που αναφέρει για σταδιακή μείωση των «δόσεων», μη και εμφανιστούν συμπτώματα στέρησης και οδηγήσουν μέχρι και σε θάνατο. Ειλικρινά, δεν περίμενα τέτοιαν ευαισθησία από το υπό τον Τσολάκογλου καθεστώς.
Και για την ιστορική ακρίβεια:
Ώρες με θρέφει ο λουλάς, ώρες αδυνατάω,
Ώρες με ρίχνει σε νταλγκά κι αθρώπου δεν μιλάω
χωρίς ούτε αμάν αμάν, ούτε νταραντατρούμ…
2 «Μου αρέσει»
Ο Βάρναλης εδώ ξεκάθαρα ειρωνεύεται τους “παραδείσους” των χασικλήδων, ειδικά εν μέσω κατοχής. Οπότε “παίζει” και με τους στίχους του τραγουδιού.
Δεν νομίζω ότι το κείμενό του έχει στοιχεία λαϊκισμού.
Και όσο για την ευαισθησία του “Τσολάκογλου”, δεν υπάρχει. Απλά ήταν μια δοκιμασμένη συνταγή προπολεμικά, και μάλλον συνέχισαν να το κάνουν τα ψυχιατρεία, λόγω κεκτημένης ταχύτητας.
Το ποιο βασικό είναι το ερώτημα που θέτει: “Που και πως το βρίσκουνε το “μαυράκι”? Άλλ’ αν το βρίσκουνε πως μπορούνε και το αγοράζουν άνθρωποι αλήτες αυτό το μαύρο διαμάντι?”
Και εδώ μέσω της ειρωνείας, βάζει τον αναγνώστη να σκεφτεί, γιατί εκείνος ήξερε, όπως το ξέρουμε και εμείς σήμερα, από τα στοιχεία που έχουμε, ότι οι ίδιοι οι κατακτητές και οι συνεργάτες τους το πούλαγαν. Και για να το πάρεις έπρεπε να κάνεις εκδούλευση.
Βεβαίως και δεν έχει στοιχεία λαϊκισμού το κείμενο του Βάρναλη. Τα μόνα τέτοια στοιχεία είναι αυτά που εκείνος προσέθεσε στον αρχικό στίχο του Μάρκου:
(αμάν, αμάν, αμάν, ώωχ!) και
(ταρί, ταρί, τατάρι, τάρι,
Νταρί νταντράμ, νταρί νταντράμ!)
(ανακρίβειες όπως Πότε με θρέφει, αντί Ώρες με θρέφει ή μ’ αδυνατάει αντί αδυνατάω, ή και με παρηγοράει αντί κι αθρώπου δεν μιλάω, είναι φυσιολογικές και αναμενόμενες, όταν προφορικές καταγραφές περνάνε πρόχειρα σε γραπτή μορφή)