Ας αγαπάμε το ρεμπέτικο για όλα αυτά που είναι και όχι για αυτά που φανταζόμαστε πως είναι

Θέσεις & αντιθέσεις
1

Δεν μ΄ αρέσει να μιλάω σαν παλιόγερος, αλλά αυτό θέλω να το πώ πολύ καιρό τώρα. Και αφορά κυρίως τους νέους που ασχολούνται με το ρεμπέτικο.
Κάνω αυτή τη δουλειά σχεδόν 35 χρόνια τώρα. Μέσα σε αυτά τα χρόνια έχω δει πολλά παιδιά να καταστρέφονται από κάθε είδους κατάχρηση.
Το να τσακίζεστε στα ξίδια και στους μπάφους δεν σας κάνει καλύτερους παίχτες και προφανώς δεν σαν κάνει “ρεμπέτες”.
Να ξέρετε ότι γύρω σας πάντα θα υπάρχει μια συνομοταξία ανθρώπων που θα θαυμάζει αυτό που κάνετε. Που θα “ζηλεύει” την λάμψη που έχετε όταν παίζετε η τραγουδάτε. Αντί όμως να προσπαθεί να φτάσει στο ύψος που είσαστε εσείς θα προσπαθεί να σας χαμηλώσει στο ύψος που βρίσκονται αυτοί. Και χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να το πετύχουν. Αναγνωρίστε τους και αποφύγετέ τους.
Εάν έχετε φίλους που το παρακάνουν βοηθήστε τους. Διαβάστε για την προσπάθεια που κάναν οι φίλοι του Δελιά και του “Μπέμπη” για να τους βγάλουν από την κατάσταση που είχαν πέσει. Μην το θεωρείτε σε καμία περίπτωση φυσιολογικό. Δεν είναι.
Η μεγαλύτερη μαστούρα και χάσιμο είναι η μουσική που παίζουμε. Δεν χρειάζεται καμία άλλη.

Ζητώ συγνώμη εκ των προτέρων για το “δασκαλίστικο” ύφος αλλά πονάει πολύ να βλέπεις νέα παιδιά να καταστρέφονται χωρίς λόγο.

41 «Μου αρέσει»
2

Μπράβο. Είναι κάτι το οποίο έπρεπε καιρό να ειπωθεί.

Είναι πολλά τα στερεότυπα γύρω από την μουσική που αγαπάμε, το ρεμπέτικο, και την “(ψευτο)μαγκιά”.

Πριν λίγες μέρες, ο Σπύρος Γκούμας στην συμμετοχή του στη ραδιοφωνική εκπομπή “Πρέπει να ξέρεις μηχανή… να κάνεις μαύρα μάτια” στο Δεύτερο Πρόγραμμα, μιλώντας για την εμπειρία της συνεργασίας του με τον μεγάλο “παλιό” ρεμπέτη, Κώστα Καπλάνη, είπε το εξής (το οποίο παραθέτω από μνήμης όσο πιο πιστά μπορώ):

Κάποια στιγμή στην συνεργασία μας που είχε περάσει κάποιος καιρός και ένιωθα πιο άνετα μαζί του των ρώτησα:

Κύριε Κώστα, ήταν πραγματικά έτσι τότε οι ρεμπέτες όπως τους περιγράφουν; μάγκες “βαριοί”, βίαιοι, με τους τσακωμούς, τα μαχαίρια κτλ;

Και εκείνος μου απάντησε: “Όχι, απλά τότε ο κόσμος ήταν πολύ πιο σκληρός, οι μουσικοί κινούνταν σε χώρους πολύ επικίνδυνους και έπρεπε να “δείξουν” έτσι. Δεν ήταν όμως. Γίνεται ένας μουσικός να είναι τέτοιος άνθρωπος;”

(@spiros_goumas: επειδή το παρέθεσα το συγκεκριμένο από μνήμης, αν το δείτε, διορθώστε τα παραπάνω λεγόμενα με τα ακριβή λόγια σας)

Ελπίζω όλα αυτά τα στερεότυπα, σιγά - σιγά, να τα κάνουμε πέρα…

6 «Μου αρέσει»
3

Συμφωνώ απόλυτα, και ήταν ένα θέμα που ήθελα κάποια στιγμή να πιάσουμε, γιατί αυτό το “στυλ”, πούλαγε και πουλάει πολύ. Ειδικά τώρα με την απελευθέρωση των λεγόμενων “recreational” ναρκωτικών.
Προσωπικά έχω σταματήσει από παρέα που έπαιζα μαζί, γιατί χωρίς να το παραδέχονται, έφτασαν στο σημείο, το μόνο που ένοιαζε ήταν να φτιαχτούν και όχι να παίξουν. Παράλληλα πίστευαν ότι το είχαν κάτω από τον έλεγχό τους. Τα όργανα ήταν απλά η αφορμή για να φτιαχτούν και να δικαιολογήσουν το φτιάξιμο μέσα από την μουσική που έπαιζαν.
Χαίρομαι που το θέμα ανοίγει, με το βάρος της τοποθέτησης, ενός από τους κορυφαίους μουσικούς και δασκάλους σήμερα.

11 «Μου αρέσει»
4

Άριστη τοποθέτηση και δεν αφορά μόνο τους μουσικούς, αλλά και τους ακροατές. Η κόρη μου είναι 5 χρονών και έχει μάθει τα λόγια από κάποια τραγούδια που με βλέπει να ιδρώνω για να μάθω, ανάμεσα τους και το “5 χρόνια δικασμένος”. Κάποια στιγμή με ρώτησε τι είναι το Γεντί Κουλέ και ο Ναργιλές. Στο Γεντί Κουλέ την πήγα μια βόλτα γιατί μένουμε απέναντι, όταν της εξήγησα για τον ναργιλέ μου είπε “μα εσύ δεν καπνίζεις”. Μας αρέσει η μουσική, ο ήχος, μας αρέσει γιατί μας μεταφέρει μια εικόνα από μια εποχή που δεν υπάρχει, είναι κάτι σαν ένα βιωματικό ταξίδι και συμπληρώνει ίσως ιστορίες που κάποιοι ακούσαμε από τους παππούδες μας για εκείνη την περίοδο. Έχουμε πολλούς διαφορετικούς λόγους ο καθένας να μας αρέσει αυτή η μουσική, αλλά προφανώς δεν ακούμε το “Κουτσαβάκι”, γιατί μας αρέσει να λύνουμε τις διαφορές μας με κουμπούρια και μαχαίρια. Ωστόσο αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, στους καλλιτέχνες και όχι μόνο στους μουσικούς, αλλά και σε ποιητές, ζωγράφους, ηθοποιούς κλπ και όχι μόνο στην τωρινή εποχή είναι πιο συνηθισμένο από τον μέσο άνθρωπο να κάνουν ακραία ζωή, να υιοθετούν επικίνδυνες συνήθειες, να κάνουν καταχρήσεις να σπάνε ήθη και κανόνες της εποχής (μερικές φορές συντελούν έτσι και στην πρόοδο),. Επίσης βέβαια ισχύει και αυτό που ανέφερε ο Χρήστος. Ότι πολλές φορές οι καλλιτέχνες, ανάλογα την εποχή και το κοινό που τους ακούει φτιάχνουν μια ανάλογη εικόνα που δεν ανταποκρίνονται σε αυτό που είναι στην πραγματικότητα. Σήμερα αυτό είναι πιο έντονο και είναι μέρος μερικές φορές της σκηνικής παρουσίας σε κάποια είδη μουσικής. Απλά πολλοί “ακόλουθοι” ενός είδους τα παίρνουν στα σοβαρά.

4 «Μου αρέσει»
5

Σε αυτό φίλε perastikos θα διαφωνήσω. Αυτό θεωρώ ότι ανήκει στην “μυθολογία” περί καλλιτεχνών και αναπαράγεται ως κλισέ απλά για να δικαιολογήσει “παραστρατήματα” και για να απενοχοποιήσει τις καταχρήσεις. Μην ξεχνάμε ότι οι καλλιτέχνες λειτουργούν και σαν είδωλα.
Αυτό που λες μου θυμίζει το γνωστό κλισέ. “οι καλλιτέχνες είναι πιο ευαίσθητοι και επηρεάζονται περισσότερο”. Αλήθεια αυτό από που τεκμηριώνεται?
Όσο για την ακραία ζωή που επίσης λες. Πιο ακραίο είναι σήμερα να προσπαθείς να ζήσεις οικογένεια με τους μισθούς πείνας ή παλιότερα “φιλοδωρήματα”, παρά το να ασχολείσαι με ουσίες. Η ενασχόληση με ουσίες σημαίνει ότι ενδιαφέρεσαι μόνο για την πάρτη σου και όχι για άλλους. Και αυτό είναι εύκολο.

2 «Μου αρέσει»
6

Είμαι της αποψης οτι, στον μπάφο και στα ξύδια ,εχουν πέσει οι πιο πολλοί για να αντέξουν το μεροκάματο της νύχτας,και οσα κρύβονται μέσα σε αυτες της τέσσερις λέξεις.
Μιλάω γενικά και οχι για συγκεκριμένες περιπτώσεις.
Θυμαμαι παλιά ,αυτοί που κάπνιζαν το μαύρο τίς εποχές του 70 - 80 , καλλιτέχνες και μή,τους φώναζε ο κόσμος χασηκλίδες.Ειχε αλλη βαρύτητα η εννοια και η λέξη.Εδω και χρόνια εχει γίνει ενα φαινόμενο που το εχει δεχτεί ο κόσμος σαν να ειναι καθημερινότητα ,εχω την εντύπωση.Περνάς μέρα μεσημέρι στο πεζοδρόμιο και σου ερχεται η μυρωδιά απο το διπλανό παγκάκι.Εξω απο το Γυμνάσιο…Πάς σε ενα μαγαζί να ακούσεις μουσική και μαστουριάζεις απο τους καπνούς του διπλανού σου…Ξέρεις κάπου οτι ο καλλιτέχνης που κανει διάλλειμα απο το πάλκο ,τραβάει τις τζούρες του πίσω απο την τρέζα…
Αλλες εποχές …
Για τα ατομα τώρα ,που προσπαθούν να γίνουν ρεμπέτες με αυτον τον τρόπο, οπως λέει ο Δημήτρης ,σίγουρα εχουν χάσει την μπάλλα και εχουν παρεξηγήσει πολλά πράματα στην ζωή τους.

3 «Μου αρέσει»
7

Κύριοι καλησπέρα σας. Συμφωνώ με την άποψη του κου Μυστακίδη και έχω να προσθέσω ότι αν και είναι πλέον στις μέρες μας συνηθισμένη η επαφή με ουσίες, δεν καθίσταται η χρήση τους λιγότερο προβληματική. Η μουσική απαιτεί διαύγεια του νου και καλό έλεγχο του σώματος. Αυτά χάνονται όταν κανείς είναι υπό την επήρεια. Η απελευθέρωση του θυμικού δε χρειάζεται ούτε δικαιολογίες ούτε ουσιες, αλλά ευαισθησία και εκφραστικότητα. Δεν είναι ανάγκη να πραγματοποιήσει κάνεις όλα όσα λένε οι στίχοι των τραγουδιών που στη διάρκεια της ζωής του έπαιξε.

5 «Μου αρέσει»
8

Οι νεότερες γενιές που ασχολούνται με το ρεμπέτικο πάντως και δειλά δειλά αρχίζουν τα τελευταία χρόνια σε μικρές δουλειές κλπ, θα έλεγα ότι γενικότερα διαφέρουν από το στερεότυπο του ρεμπέτη. Περισσότερο παίρνω την εικόνα κάποιων “διαβασμένων” νέων, που αναβιώνουν κάτι από μεράκι.

Αντίθετα, το όλο “πακέτο” του “ρεμπέτη” με την αρνητική χροιά included, το έχω πετύχει πολύ συχνότερα σε δουλειές λαϊκού πίστας, κέντρα διασκεδάσεως, greek nights κοκ.

2 «Μου αρέσει»
9

Το “ρεμπέτης” έχει πολλά κοστούμια… Ενα απ αυτά είναι η κατάχρηση. Και δυστυχώς υπάρχει στους νεους.

4 «Μου αρέσει»
10

Νομίζω σύμφωνα με την επιστήμη της ψυχολογίας ότι,ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού κάνει χρήση για πρώτη φορά(πρώιμη η μετέπειτα εφηβεία δηλαδή οι νέοι άνθρωποι)δοκιμάζουν μερικές φορές φούντα ή αλκοόλ η άλλα πράγματα,και σταματάνε την χρήση(δεν ξέρω ποσοστό)άλλα παιδιά όμως για κάποιους λόγους κολλάνε και γίνονται είτε χρήστες σε 1 σε 2 η σε 52 ουσίες(πολυτοξυκομανείς),δεν είμαι ψυχολόγος,έχω όμως διαβάσει διότι με ενδιέφερε το θέμα…
ίσως έχουν γονίδια απόγονων χρηστών,ίσως περνάνε δύσκολη ζωή,δύσκολη εφηβεία,μεγαλώνουν με ακατάλληλους γονείς(τουλάχιστον ο ένας γονέας)έχουν γονίδια ψυχοπαθογίας,δέχονται boolying,και,και,και,και,και.
Εδώ να πούμε ότι δεκαετία 80 με αρχές 90 τοοοοοοοοσα πολλά φαρμακεία δίναν σιρόπια αντιβηχικά και χάπια πάσης φύσεως ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΤΑΓΗ ΙΑΤΡΟΥ(εντάξει όχι και όλα),πως πέρασε αυτό απαρατήρητο από το κράτος(χαχαχχααχ).
Η η φούντα η Αλβανική που είχε μέσα φυτοφάρμακα καρκινογόνα,δεν θυμάμαι πως τα λέγαν,και κάηκε η γενιά μου,αυτά λίγο πολύ θα σας είναι γνωστά,πάμε σε άλλες ουσίες,το αλκοολ λοιπόν,αυτό το νερό του διαβόλου(έτσι το λέγαν οι Ινδιάνοι;)μα πως είναι δυνατόν να πουλιέται στην Ελλάδα σε όλα τα σούπερυμάρκετι στα μπακάλικα,στα ψιλικατζίδικα,στα περίπτερα,ΚΑΙ να μπορεί ακόμα και ένα μικρό παιδί να έχει πρόσβαση(εκτός αν στο σπίτι δεν είναι κλειδαμπαρωμένα από τους γονείς,που και εκεί αν θέλει μπορεί να έχει),έτσι λοιπόν όποιο/ος/η μπορεί να πάει να βρει να πιει αλκοόλ.άρα μήπως το κράτος φέρει κάποια/ες ευθύνες,το ίδιο και για την νικοτίνη.ΟΛΑ ΞΕΚΕΙΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ; όχι μόνο,μπορεί να υπάρχει και το προτιμότερο περιβάλλον για ένα νέο να ξεκινήσει την χρήση,να κολλήσει και να αποδημήσει πολλές φορές πρόωρα.

Ο Λουκάςφιλμ το είπε πολύ ωραία,πιο εύκολο είναι να είσαι χρήστης και πιο ανήθικο θα έλεγα εγώ(έχω τους λόγους μου)πάρα να είσαι βιοπαλαιστής.
παιδιά είναι μην έχεις το μικρόβιο,αλλιώς την άρπαξες.

.όπως το λέτε κύριε Μυστακίδη,

έχετε δίκιο,και εκεί είναι η μαγγιά η μαγεία,και τι έγινε που κάποια τραγούδια μιλάνε για ουσίες,εγώ προσωπικά μου αρέσει να ακούω και να πίνω πορτοκαλάδα,Τι δηλαδή να πλακώνομαι στις μπύρες και στα ξινόκρασα,και να σηκώνομαι την άλλη μέρα και είμαι hangover ή να πίνω μαύρο και να ξεχνάω πόσο κάνει 1+2.

11

O Μήτσος ο Μυστακίδης το έθεσε το θέμα στη σωστή του, υγιέστατη βάση, χωρίς να εμπλέξει ούτε αλβανικά φυτοφάρμακα, ούτε γονείς, γιατρούς, ψυχολόγους ή, ακόμα περισσότερο, κράτη. Το χειρότερο που θα μπορούσαν να κάνουν οι υπεύθυνοι για την ανατροφή των παιδιών μας, θα ήταν να περιμένουν από το κράτος να διορθώσει (με νόμους για την τήρηση των οποίων δεν υπάρχουν οι απαραίτητες υποδομές) τα λάθη που αυτοί έκαναν.

Υ.γ. Το νερό που καίει έλεγαν οι Ινδιάνοι, όχι του διαβόλου (του οποίου την ύπαρξη, μάλλον αγνοούσαν)

3 «Μου αρέσει»
12

Η εικοστή καρδούλα στο ποστ του Δημήτρη Μυστακίδη, είναι η δική μου, σαν μάνα που είμαι και την έβαλα στα γραφόμενα του, με όλη μου την καρδιά…

Κάποτε ένας φίλος, ρεμπετόμαγκας, που είχε κάνει τα πάντα στη νύχτα, μας είπε…
“Πρέπει να ξέρετε από πριν, το κάθε λούκι που τραβάτε, σε τι “βόθρο” θα σας ρίξει”.
Σοφή κουβέντα και στη διάρκεια της ζωής μου, την είδα να παίρνει σάρκα και οστά.

Όχι Δημητρό, μη ζητάς συγνώμη, τα είδαμε τα χαΐρια σε όλες τους τις εκφάνσεις…

Δεν πονάει μόνο, καίει και τσουρουφλίζει… Αν δεν μπορείτε να “λειτουργήσετε” χωρίς τα κάθε λογής πιόματα, σταματήστε, είναι πολύ πιο έντιμο απέναντι στον ίδιο σας τον εαυτό. Το μουσικό όργανο, είναι κάτι σαν το τιμόνι… “Πηγαίνουμε αργά, για να φτάσουμε γρήγορα”

3 «Μου αρέσει»
13

Συμφωνώ απόλυτα με τους προλαλήσαντες!
Κάθε κατάχρηση (ακόμα και νερό να πίνεις :slight_smile:) οδηγεί σε ζημιά και κάποιες φορές μη αναστρέψιμη.

Θα σταθώ όμως λίγο στον τίτλο…κι ας βγω ουσιαστικά εκτός θέματος.

Το ρεμπέτικο που αγαπάμε είναι και αυτά που φανταζόμαστε. Δεν ξεπήδηξε απο το πουθενά ο χασικλής κι ο πότης. Υπήρχαν και υπάρχουν και μέσα στο χώρο αυτό. Ποιός δε θέλησε να τη δεί λίγο Μάρκος, Μπάτης ή να αισθανθεί λιγάκι αυτό το “Πάντα με γλυκό χασίσι…” ;
Ο κύριος χώρος που παίζεται το ρεμπέτικο είναι η ταβέρνα…τσάι και χαμομήλι δεν πουλούν εκεί!
Εκεί τραγουδιέται η χαρά, η λύπη και ο έρωτας μέσα από το πιώμα κλπ.
Δεν είπα να σκάμε και ντυμένοι κουτσαβάκια…απλά δικαιολογώ μέχρι ένα σημείο συμπεριφορές και καταστάσεις που ασφαλώς δεν πρέπει να γίνονται τρόπος ζωής…εκεί χάνεται το παιχνίδι.

3 «Μου αρέσει»
14

Νομίζω ότι παρά τον τίτλο ο Μυστακίδης εξηγεί το σκεπτικό του.
Και για μένα, άλλο να φαντάζεσαι πως ήταν και πως ζούσαν, και άλλο να φαντασιώνεσαι ότι είσαι “ρεμπέτης” σήμερα μέσα από καταχρήσεις.

Κώστα και αυτό παραμύθι είναι για να δικαιολογήσουν ότι κάνουν. Το λέει πολύ ωραία η Πελαγία:

Και μην πάμε με την λογική ότι αυτή η δουλειά είναι δύσκολη. Γιατί αν το θέσουμε έτσι, ποια δουλειά, μεροδούλι - μεροφάι δεν είναι δύσκολη? Και αν το τραβήξουμε περισσότερο πότε αυτή η δουλειά ήταν πιο δύσκολη? Τότε που δουλεύανε χωρίς ηλεκτρισμό? Τότε που δουλεύανε από νύχτα σε νύχτα? Ή σήμερα που δουλεύουν κανά τετράωρο? Αυτά τα φέρνω ως παραδείγματα γιατί και αυτή η δουλειά έχει τις δυσκολίες της όπως όλες.
Και ένα τελευταίο Κώστα. Λες το εξής:

Δεν ξέρω τι διαφορά ηλικίας έχουμε και τι εννοείς με το ότι είχε άλλη βαρύτητα η έννοια και η λέξη
Εγώ τέλη δεκαετίας 70 και αρχές 80, που θυμάμαι πολύ καλά, είχε σαφώς αρνητική χροιά η λέξη χασικλής,

1 «Μου αρέσει»
15

Τα ίδια πράγματα λέμε!
Κανείς δεν έκαψε φλάντζες απο ένα τσιγάρο όυτε από ένα μεθύσι κατά περίσταση.
Ας μη δαιμονοποιούμε λοιπόν το αλκοόλ και τη φούντα…σαν ουσίες είναι και τα δύο μιά χαρά…για ανθρώπους που είναι μιά χαρά.

Ξέρω και κόσμο που πίνει ένα τσιγάρο και συνεχίζει να παίζει, να τραγουδάει και να συμπεριφέρεται άψογα κι επαγγελματικότατα…χρόνια τώρα.

Άλλες ουσίες είναι κακές…όπως και η χρήση όποιασδηποτε ουσίας ως τρόπος ζωής.

Δε δέχομαι επίσης τη δικαιολογία οτι κάποιος έπεσε σε ξύδια κ ουσίες επειδή δεν άντεχε τη νύχτα κλπ…είναι εντελώς παιδιαστικό και ανεύθυνο. Άλλα βαθύτερα πράγματα φταίνε…

2 «Μου αρέσει»
16

Εδώ διαφωνούμε φίλε Μπλέκο. Ακριβώς αυτή η λογική είναι η αθώωση της ναρκοκουλτούρας. Το χασίς δεν είναι πρόβλημα τα άλλα τα σκληρά είναι. Από γνωστούς που έχω σε προγράμματα αποτοξίνωσης μου λένε ότι αυτή είναι η πιο κοινή δικαιολογία.
Και πάντα υπάρχει κάποιο παράδειγμα από ανθρώπους που το ελέγχουν και λειτουργούν μια χαρά. Εξάλλου αυτό είναι και το κύριο επιχείρημα των υπέρμαχων της απελευθέρωσης εδώ και σε όλο τον κόσμο.
Δεν θα προσπαθήσω να σε πείσω για κάτι, τα αποτελέσματα σε χώρες που έχει ήδη απελευθερωθεί είναι γνωστά. Καθώς και το ότι τα μαγαζιά που το πουλάνε στην αμερική και αλλού, χαρακτηρίστηκαν πρώτης ανάγκης και έμειναν ανοικτά μέσα στην πανδημία.
Λες αυτοί που κάνουν κουμάντο να μην ξέρουν τι είναι καλό και αναγκαίο για τον κόσμο?

18

γενικά καταλαβαίνω πώς μπήκε το ζήτημα εξαρχής από τον δημήτρη (και με αφορμή ποια δυσάρεστα περιστατικά) και συντάσσομαι με την αγωνία του. επίσης συμφωνώ με τον μπλέκο, υπάρχει η χρήση και η κατάχρηση. φανταστείτε μια μάζωξη του φόρουμ όπου όλοι πίνουμε μπύρα χωρίς αλκοόλ, και την ίδια μάζωξη όπου όλοι πίνουμε οκάδες κρασί και μετά καβαλάμε τις μηχανές να φύγουμε. δεν μας ταιριάζει το πρώτο αλλά βλέπουμε και τα αποτελέσματα του δεύτερου…
και φυσικά συμφωνώ με τον μπλέκο και τον φουρνέλο, οι πειραιώτες ρεμπέτες (και όχι μόνο) ήταν μπεκρήδες και χασικλήδες και για την ζωή τους γράφανε (και πάντα ενάντια στην πρέζα). είναι άκυρο να ψάχνουμε το straight edge, και το λέω εγώ που στα γλέντια με το ζόρι να πιω κάνα κρασάκι και δεν καπνίζω ούτε bf άφιλτρο.
όντως η ουσία είναι αυτή η φράση:

4 «Μου αρέσει»
19

Τελικά το “περιστασιακά” είναι η λύση.

Γιατί μόνο η νεολαία έχει προβλήματα? Ή τα προβλήματα δεν είναι κοινά πολλές φορές? Ή τα προβλήματα ενός νέου δεν αγγίζουν την υπόλοιπη οικογένεια? Ή ο τρόπος ζωής του δεν επηρεάζει? Το ότι σήμερα ένας νέος δεν μπορεί να φύγει από το σπίτι του να ζήσει μόνος του ή το ότι ξαναγυρίζει μετά τα τριάντα γιατί δεν μπορεί να ζήσει μόνος του, αφήνει τους άλλους αδιάφορους?
Αλλά με το σκεπτικό αυτό καταλήγουμε ότι και πάλι κοιτά την πάρτη του. Έχω προβλήματα και θέλω να χαλαρώσω.

Κανείς δεν είπε αυτό το πράγμα. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι προσπαθούν να το εντάξουν στην “κανονικότητα” μέσω του ρεμπέτικου.

Ε και? Τι ακριβώς σημαίνει αυτό για το σήμερα? Ότι είναι φυσιολογικό να την πίνεις?

Δηλαδή εδώ λες ότι το κοινό σημείο με το ρεμπέτικο ήταν το ότι ήδη ήταν χασικλήδες. Και λόγω αυτού το πλησίασαν. Μέσα από όλο τον πλούτο των θεμάτων της λαϊκής μας μουσικής, δεν επέλεξαν τον έρωτα, τον πόνο κ.λ.π. αλλά το χασίσι. Καθείς εφ΄ ω ετάχθει.
Μετά δεν μας λες τι έγινε? Φτιαχνόντουσαν περισσότερο από κάποιον που δεν την έπινε όταν τραγούδαγαν π.χ. Ζούλα σε μια βάρκα μπήκα, ή το ζούσαν περισσότερο λόγω εμπειρίας?

Δηλαδή Νίκο, είναι φυσιολογικό και σήμερα έτσι? Γιατί με την λογική αυτή ακυρώνεται όλο το θέμα που ανοίχτηκε. Γιατί τελικά που καταλήγουμε? (αν καταλήγουμε).
Να την πίνετε παιδιά αλλά με μέτρο βρε. Οπότε καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι απλά κάποιοι ή ήταν πιο χαζοί? ή πιο ευαίσθητοι? ή δεν ήξεραν να το ελέγξουν? και την πάτησαν? Δικό τους το λάθος και αμαρτία δεν έχει κανένας. Και μπορούμε να πάμε για ύπνο και χαλάρωση, και αν πέσουν στα “σκληρά” τότε θα ασχοληθούμε.

20

Απλό το νόημα του νήματος θαρρώ…μακρυά από τις καταχρήσεις! Φτιαχτείτε με τη μουσική που παίζετε/ακούτε και οχι με άλλα πράγματα!

9 «Μου αρέσει»
21

δεν το προτεινα με τιποτα ως “λυση” ουτε ως “καλο”, απλως το διαχωριζω ποιοτικα

το πρωτο δεν προκυπτει απο πουθενα…ουτε ειπα καπου πως τα προβληματα των νεων ειναι “σοβαροτερα” η ασχετα με των μεγαλυτερων,απλως διαφερουν στο περιεχομενο (κ οχι τη μορφη τους), εκ των πραγματων.για την ακριβεια βεβαια δεν μιλησα καν για “προβληματα” αλλα για τις κοινωνικες αναφορες. θεωρω πως πολλοι που “μιλανε” οπως κι ο Μυστακιδης και ενδεχομενως και εσυ, εχουν ακριβως αυτην την επαφη και δεν αντιμετωπιζουν το θεμα αφ υψηλου(και το ξεκαθαριζω ακριβως στην επομενη προταση,που δεν εβαλες)

το “φυσιολογικο” σαν θεμα μαλλον ειναι μεγαλη κουβεντα που ξεπερνα πολυ την δικη μας…

μαλλον ειχες τσαντιστει και δεν τελειωσες την παραγραφο, γιατι “σας λεω” ακριβως μετα! πολλοι μυηθηκαν σε ολα τα στοιχεια που λες μεσω και της μουσικης μας αυτης και αυτο ακριβως θεωρω κερδος