Οχτω χρονια πριν η σύλληψη επι της σχεδιασης του , 1,5 χρονια για την ευρεση των υλικων του και της κατασκευης του απο τον οργανοποιο Κωνσταντινο Τσοπελα, και μολις 10 λεπτα χρειαστηκαν απο τα ταλαντουχα χερια του μουσικου Σπυρου Γκουμα για να μας ταξιδεψει σε δρομους Πειραιωτικους αλλα και ανατολιτικους, μεσα απο διαφορετικα κουρδισματα που ο δεξιοτεχνης δοκιμασε
Η προσπαθεια θελω να πιστευω πως ηταν επιτυχης, αφου η χροια του υβριδικου αυτου Εριβαν ειναι κατα τη γνωμη μου ενα κραμα ηχων διαφορετικων μουσικων οργανων.
Soundboard: Sitka spruce cut 1972
Body : Curly West black walnut
Fret board: Ebony wood
Pick Guard : Burl walnut
Decoration: MOP and abalone
Scale : 68cm
Τα σχολια σας οπως παντα ευπροσδεκτα !
Υ.Γ: Τις βαθειες ευχαριστιες μου στο μουσικο και δεξιοτεχνη Σπυρο Γκουμα που με μεγαλη χαρα δεχτηκε την προσκληση.
Πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση. Εντυπωσιακά μεγάλο το πλήθος των κομματιών (των πριν απ’ το 9ο λεπτό βέβαια) όπου σχεδόν δεν ακούμπησαν δάχτυλα στις χορδές συνοδείας, ούτε καν ο αντίχειρας. Ενδιαφέρον θα ήταν να μάθουμε τις διαστηματικές σχέσεις μεταξύ καντινιού και των υπόλοιπων τριών χορδών.
ΡΕ-ΛΑ-ΡΕ-ΛΑ
ΜΙ-ΣΟΛ-ΜΙ-ΣΟΛ
Αυτα το αυτι μου επιασε. Υπαρχει ακομα ενα , οι φιλοι μουσικοι θα παρακαλουσα να βοηθησουν
Δοκιμαστηκε ξεχωριστα και το ΡΕ-ΛΑ-ΜΙ-ΡΕ απο τον οργανοποιο σε αλλη εγγραφη
Δεν ξέρω τι μου ήρθε και έγραψα Μι Σολ Μι
Εννοούσα Ντο Σολ Ντο … στο χαμηλό κούρδισμα που ακούω πιστεύω είναι αυτό ( που έχει κουρδισει ο δεξιοτέχνης
Επισεις το Ρε Λα Ρε Λα στο τέλος τους βίντεο ακούγεται καθαρά
Κάνει και ένα ακόμα κούρδισμα ο κύριος Σπύρος ψηλά κουρδισμένο που δεν ξέρω Τι είναι
Το εντυπωσιακό σε αυτό το βίντεο για μένα είναι το τί άκουσα από αυτό το εριβάν. Η αλήθεια είναι ότι φανταζόμουνα να ακούσω Τετράχορδο παίξιμο, δλδ κάποια πρώιμα του Χιώτη, κανά σόλο του Λεμονόπουλου.
Ο Σπύρος Γκούμας με έστειλε. Τελικά, αν θες να αποδώσεις όμορφα το παλιό ρεπερτόριο, ίσως να μην έχει σημασία ο αριθμός των χορδών.
Ακούστε προσεκτικά το “Έπρεπε να 'ρχόσουνα”, μιλάμε για “χάσιμο” στην λεπτομέρεια.
Μπράβο και στον κύριο Τσόπελα, πολύ όμορφη η κατασκευή, μπράβο και στον SDimis για την σχεδίαση και την έμπνευση.
Μία μόνο ένσταση έχω, ρε παιδιά… Αυτό το ΓκιΖούκ δεν μου πάει με τίποτα! Θα μου αντιπαραθέσετε, φαντάζομαι, το αληθινό ότι “Μα, είναι υβρίδιο μεταξύ κιθάρας και μπουζουκιού”, όμως δεν μου πάει, δεν μου πάει, και γραμμένο ελληνικά ακόμα χειρότερα παρά με λατινικά στοιχεία. Δεν του αφήνουμε, καλύτερα, το “δοκιμασμένο” Εριβάν (που και αυτό δεν μου πολυπάει αλλά κάπως πρέπει να το ονομάσουμε το οργανάκι…), μέχρι να σκεφτούμε όλοι μαζί κάτι άλλο;
Καλησπέρα—, καλημερα για μένα -στη παρέα @nikos_politis σύμφωνω αλλά δεν μπόρεσα να σκεφτώ ένα πιο κατάλληλο όνομα για αυτό το υβρίδιο … αρχικά δε το είχα ονομάσει Fin-head bouzouki
@alko101
Το έχω δει αρκετες φορες να γράφεται εδώ στο φόρουμ πως το αρχικό εριβαν δεν είχε τρύπες
Σε εμένα διαφαίνονται δυο τρύπες F σχεδόν σχήματος αριστερά και δεξιά . Παρακαλώ διορθώστε με
Θα μπορούσε να έχει τρύπες εξ αριστερών και εκ δεξιών των χορδών, όπως το βιολί. Τουλάχιστον στις δύο φωτογραφίες που έχουμε (του Σπιτάμπελου και του Γιάννη Τατασόπουλου) έτσι είναι. Οι μικρότερες και διαφορετικού σχήματος τρύπες σίγουρα επηρεάζουν τον ήχο. Η ουσία είναι πως δεν είχε στρογγυλή / ωοειδής μεγάλη τρύπα. Και αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που το κάνει να διαφέρει σαν όργανο από ένα μπουζούκι τετράχορδο.
Εριβαν κατά εμένα , ίσως να λέγαμε το υβριδικό μπουζουκι με πλακέ ηχειο μεγαλύτερου όγκου .
Έχει επικρατήσει ο όρος κιθαρομπουζουκο διότι για κατασκευαστική ευκολία υβριδικά εριβαν συνήθως «δανείζονται « το ηχειο της κιθάρας .
Αυτό δεν έγινε στην προκειμένη περίπτωση μιας και ο μάστορας εφτιαξε από την αρχή ειδικό μοναδικό καλούπι.
Τα Εριβαν Επισεις του Ζοζεφ δεν είχαν καλούπι κιθάρας
Δεν νομίζω πως οι τρύπες του υβριδικού όργανου του Ζοζεφ ηταν αυτό που έκανε την διαφορά ως όργανο
Να υπενθυμίσω πως ο Μανώλης Χιωτης είχε μπουζουκι κανονικότατο με F ηχητικές τρύπες αριστερά δεξιά και απουσία στρογγυλής
Δεν είμαι κατασκευαστής, αλλά οι τρύπα στο καπάκι, τόσο σε σχήμα όσο και σε διατομή επηρεάζει τον ήχο και αυτό είναι απλά φυσική! Όσο για το μπουζούκι του Χιώτη είναι ηλεκτρικό προφανώς, άρα το σχήμα του ελάχιστα μας ενδιαφέρει. Όλος ο ήχος του είναι ο μαγνήτης
Εάν με ρωτήσεις πώς θα το αποκαλούσα … Ναι, θα το έλεγα ηλεκτρικό μπουζούκι ή μπουζούκι με μαγνήτη.
Όμως για να μην ξεφεύγω από το θέμα, το εριβάν το έχουμε δει μόνο από φωτογραφίες. Δε το έχουμε ακούσει ποτέ. Είναι κάτι που έφτιαξε και το ονόμασε ο Ζοζέφ. Επομένως τους όρους ονομασίας του οργάνου δεν τους ξέρουμε. Απλά εικάζουμε. Είναι κάτι σαν το “ρεμπέτικο” … ο καθένας το βλέπει στα δικά του μέτρα
Συμφωνώ ως προς τα κατασκευαστικά εάν και εγώ όχι οργανοποιος
Πολλές παράμετροι παίζουν ρόλο πιστεύω στον ήχο
Το εμβαδόν της τρύπας σίγουρα είναι ένας από αυτούς εάν και υπάρχουν αρκετού άλλοι παράγοντες εξίσου η περισσότερο σημαντικοί εάν δεν κάνω λάθος
Το μόνο που ξέρουμε για την ονομασία του Εριβαν από το Ζοζεφ είναι πως το ονόμασε ετσι από την πόλη της Αρμενίας οπου είχε γεννηθεί.
αμφιβαλω αν αυτο το οργανο το φτιαξαν τοτε για τετοια τραγουδια και ντουζενια… πιστευω ηταν απλως πατεντα κιθαρομπουζουκου διοτι ο σπιταμπελος οπως λεγαν επαιζε… αρα το τριχορδο τον περιοριζε γι’αυτο και το εκανε μετα και ο χιωτης και ο τατασοπουλος και αργοτερα καποιοι αλλοι το πενταχορδο που ηταν κιθαρα πια… δλδ ολοι οι βιρτουοζοι που θελαν να τα χωσουν διοτι ολοι αυτοι επαιζαν και καλη κιθαρα μεχρι που ο χιωτης εδωσε στο τελος την λυση… κλιμακα 67… ρε λα φα ντο απο προτροπη του λεμονοπουλου επισεις κιθαριστα και μπουζουκι κανονικο οχι ηχειο κιθαρας. και εληξε εκει το θεμα
Η ιστορία με τα Εριβαν είναι πολύ πιο συνθέτη από την παραπάνω άποψη !
Τελευταία έμαθα για την υπάρξη στυλ «Εριβαν « πριν το 1890… δεν μπορώ πω περισσότερα μιας και σύντομα ευελπιστώ να υπάρξει ολόκληρη μελέτη καταγραφή και δημοσίευση στοιχείων από την ομάδα που έχει στα χέρια της τέτοια όργανα
Αναμένουνε λοιπόν !
που έχει κουρδισει ο δεξιοτέχνης
