Δεν ισχυρίστηκα ότι δεν υπήρχε ο ταμπουράς ή δεν έπαιζαν κάποιοι. Το ρόλο που έπαιξε αμφισβητώ και σχετικά με την δική σας άποψη (όλων σας). Αυτό το “προφανώς” όμως είναι που με ενοχλεί. Κάνεις υπόθεση. Σίγουρα έπαιζε για πάρτι του και ίσως και για την παρέα. Όπως σίγουρα δεν έπαιξε σε πανηγύρια.
Θεωρώ χρήσιμο να επαναλάβω τα κάτωθι:
Τον Κασομούλη τον έχω διαβάσει 4 φορές μέχρι τώρα. Σειρά έχει η 5η από ότι φαίνεται γιατί δεν το θυμάμαι το γεγονός. Θυμάμαι όμως τα πανηγύρια που περιγράφει μετά από πετυχημένα ρεσάλτα (β’ πολιορκία Μεσολογγίου) με ζουρνάδες και νταούλια.
Η μία περίπτωση δεν αποτελεί κανόνα, ούτε στοιχειοθετεί θεώρημα. Την ονομάζουμε εξαίρεση.
Η σταχυολόγηση μάλλον τραγουδιστή τον βγάζει με εξαιρετική φωνή. Τα περί οργάνων δεξιοτεχνία είναι υπερβολές προερχόμενες από την φήμη του. Οι ποιητές που τον έζησαν από κοντά ήξεραν πολύ καλά τι ήταν και γι’ αυτό έγραψαν έτσι.
Αλλά, χάριν διαλόγου, δέχομαι ότι ήταν μέγας ταμπουρατζής. Πώς έφτασες να ισχυρίζεσαι ότι γλένταγε την περιοχή μισό αιώνα με ταμπουρά;
Η παρακάτω φράση μου είναι αστεϊσμός προς τον Διονύση και μόνο γιατί μου άρεσε το μήνυμά του.
Πολύ καλά προσπαθούμε όλοι μαζί αλλά η μεγαλύτερη επιφυλακτικότητα, η διαφορετική άποψη και αντίληψη (που δείχνω εγώ τουλάχιστον) δεν έχουν στόχο την παραποίηση. Μην τρελαθούμε τώρα!!! Η ιστορία ενός οργάνου, και όχι μόνο, μπορεί να παραποιηθεί το ίδιο εύκολα και από αυτούς που είναι πιο πειστικοί να πω, καλοπροαίρετοι να πω, με κάποια λάθος συμπεράσματά τους.
Πριν λίγα χρόνια, ήρθε να κάνει καταγραφή-μελέτη μία καθηγήτρια πανεπιστημίου στο Αιτωλικό της Αγίας Αγάθης (23 Αυγούστου). Ζουρνάδες-νταούλια κ.λ.π.
Την ώρα του χορού λοιπόν, παρατήρησε ότι οι περισσότεροι χορευτές είχαν το δεξί χέρι χαλαρό κάτω με την παλάμη προς τα πίσω. Ξέρετε τι κατάλαβε από αυτό και τι πόρισμα έβγαλε; Είναι απομεινάρι των αρχαίων χρόνων όπου κρατούσαν την ασπίδα!!!:112:
Άντε τώρα να της πεις ότι κάθε χωριό έχει διαφορετικό ύφος και κινήσεις και ότι υπάρχει το στοιχείο της μίμησης, του δανεισμού κινήσεων από καλύτερους χορευτές κ.λ.π.