Μεγάλη συζήτηση γίνετε πάντοτε (και σωστά ίσως) για τον ήχο και τις τιμές των μπουζουκιών.
Να βάλω λοιπον ένα εντελώς διαφορετικό ερώτημα, μιας και το μουσικό όργανο εκτος του πρωταρχικού ρόλου του να παράγει εξαιρετικό ήχο και να έχει αρκετά χρονια ζωής, είναι και δημιούργημα που ακολουθεί τους κανόνες της αισθητικής.
Κατά την άποψη σας, ποιος είναι ο οργανοποιός εκείνος που ως επί των πλείστων στα όργανα του έχει εξαιρετική αισθητική?
Ποσο ρολο παιζει αυτο στην τελικη σας αποφαση και προτιμηση?και στο να εμπιστευτειται τον σχεδιασμο ενος οργανου παραγγελειας αποκλειστικα πανω στις δικες του αποψεις?
Ελπιζω παντα καλοπροαιρετα να ακουστουν ονοματα ταλαντουχων οργανοποιων
ξεκινάς κατά τη γνώμη μου με λάθος σκεπτικό. Το ζήτημα δεν είναι „ποιός οργανοποιός“, αλλά ποιό όργανο!
Η αισθητική είναι υποκειμενικό ζήτημα και σαν έννοια έχει δυστυχώς ξεχειλώσει. Μιλάμε για σχεδιασμό, εξωτερική εμφάνιση μόνο, φινίρισμα, επιλογή υλικών; Τί γίνεται με το τελικό προϊόν, δλδ τον ήχο;
Επιχειρώ να απαντήσω σε ό,τι αφορά όλο το πακέτο: το «καλύτερο» (κατεμέ) μπουζούκι που έπιασα ποτέ, ήταν ο παλιός Σταθόπουλος του liga rosa. Tα συνδύαζε όλα, αν εξαιρέσεις το χουντοβασιλικό στέμμα-φιγούρα, αλλά το όργανο αυτό οφείλουμε να το δούμε και σαν ιστορία.
Κατά τ άλλα, αναμφισβήτητα Καφετζόπουλος!
Να μου επιτρέψεις να αμφιβάλλω για το φινίρισμα του Καρελλά, δεν το βρήκα καθόλου „τέλειο“.
Κοίτα ποιός μιλάει!! Στο Βερολίνο τις προάλλες συνάντησα τον ανταγωνιστή σου: ένα 4χορδο με τους τρεις μάγους με τα δώρα και στο καράολο το αστέρι να τους οδηγεί!
Πράγματι η αισθητική του καθενός από μας ξεχωριστά, είναι υποκειμενικό ζήτημα. Και η συνολική αισθητική είναι αποτέλεσμα του πολιτισμού, της παιδείας, της κουλτούρας, της ιστορίας κτλ, ενός λαού. Από την άλλη, υπάρχει και η προσωπικότητα του κατασκευαστή που αντανακλά στην αισθητική και την “προσωπικότητα” των οργάνων που κατασκευάζει. Και μάλιστα, αυτό έχει να κάνει και με την ευρύτερη αντίληψη για τα πράγμα και την στάση ζωής του κάθε συγκεκριμένου οργανοποιού.
Ίσως το τελευταίο που έγραψα ακούγεται λίγο πομπώδες, αλλά είμαι σίγουρος ότι ύπάρχουν οργανοποιοί (π.χ. αυτοί που αναφέρθηκαν παραπάνω) που δεν θα δεχόντουσαν ποτέ να βάλουν όλη αυτή την κιτσαρία, ακόμα και αν τους χρυσοπλήρωνε ο πελάτης. Και επειδή γνωρίζω μερικούς από τους αναφερθέντες οργανοποιούς, ξέρω ότι και στην προσωπική τους ζωή έχουν ανάλογη στάση.
Επίσης νομίζω ότι η κακογουστιά πολλές φορές δεν έχει να κάνει με το περιεχόμενο της φιγούρας. Ο Παρθενώνας μια χαρά παγκόσμιο μνημείο την ανθρωπότητας είναι. Ο τρόπος της αναπαραγωγής του είναι το πρόβλημα. Για μένα το ίδιο ή και περισσότερο κακόγουστα είναι όλα τα μπουζούκια με “κλάρες” (που συνήθως καλύπτουν σχεδόν ολόκληρο το καπάκι). Πολύ μαυρίλα ρε παιδί μου! Τις περισσότερες φορές νοιώθω σαν να γίνεται διαγωνισμός ποιός θα βάλει τις περισσότερες. Και αυτό συμβαίνει ειδικά στα “σύγχρονα” μπουζούκια. (Ένα καλό θέμα για έρευνα είναι να βρούμε ποιός οργανοποιός πρωτοξεκίνησε να στολίζει τα μπουζούκια του σαν τον Επιτάφιο). Βέβαια υπάρχουν και οι δήθεν “λαϊκοί καλλιτέχνες” που βάζουν τσολιαδάκια, το καταραμένο φίδι, τη Μύκονο, τη Φάτνη κτλ κτλ.
Συμφωνώ με τα περισσότερα ονόματα που γράφτηκαν παραπάνω, διαφωνώ με τον φίλο μου τον Πίκινο για τον Καρελλά (είδατε πως ο καθένας έχει άλλη αντίληψη?), και θα ήθελα να προσθέσω ανάμεσα στους προαναφερθέντες οργανοποιούς με συνολικά όμορφη αισθητική στα όργανά του (και εγώ βάζω και τον ήχο μέσα στην αισθητική), κατά τη γνώμη μου, τον Γιάννη Αλεξανδρή.
Νομίζω ότι το αντικειμενικό συμπέρασμα της αισθητικής είναι η υποκειμενικότητα της. Το θέμα για μένα είναι, ανεξαρτήτου αισθητικής του καθενός από εμάς, ο οργανοποιός να μπορέσει να αποδώσει στο όργανο την αισθητική εκείνη που προτιμά ο πελάτης (περί ορέξεως κολοκυθόπιτα), προσφέροντας υψηλή ποιότητα κατασκευής και ήχου. Να καταφέρει δηλαδή να μην επηρεαστεί αρνητικά ο ήχος από τα όποια στολίδια ζητά ο πελάτης.
Ευτυχώς που σήμερα ζούμε σε μία περίοδο όπου μαζί με αυτό το γλυκανάλατο και υποκριτικό “παραδοσιακό” που επικράτησε παντού, βγήκε παρολ’ αυτά μία αλλη αισθητική, καθόλου κιτς, που μας επιτρέπει να βλέπουμε όργανα όμορφα, όχι παραστολισμένα, και το κυριότερο καλαίσθητα και ισορροπημένα όσον αφορά τη διακόσμηση.
Ισως βέβαια να είμαι “θύμα” της εποχής μου και εγώ. Πάντως, τα παραφορτωμένα τετράχορδα ποτέ δε μου άρεσαν, από τότε που τα θυμάμαι, ειδικά σε συνδυασμό με τον χαρακτηριστικό ηλεκτρικό ήχο της δεκαετίας του 70.
Νομίζω ότι αυτό είναι ένα από τα προβλήματα της οργανοποιίας του μπουζουκιού. Ο “πελάτης” μπορεί να ζητήσει μια φιγούρα με την Παναγία την Γλυκοφιλούσα και ο οργανοποιός συνήθως υποκύπτει και δέχεται να την φτιάξει, για να μη τον χάσει. Το ίδιο συμβαίνει και στο θέμα του ήχου που ψάχνει ο “πελάτης”. Απ’ ότι λένε οι οργανοποιοί, τις περισσότερες φορές ένας τέτοιος πελάτης, δεν γνωρίζει τι ακριβώς ζητάει. Είναι και αντικειμενικά δύσκολο να περιγράψει κανείς με λόγια έναν ήχο, οπότε … όποιος κατάλαβε κατάλαβε.
Οι σοβαροί οργανοποιοί έχουν οι ίδιοι άποψη για τον ήχο που θέλουν να βγάζουν τα όργανά τους και διαρκώς προσπαθούν να τον πετύχουν ή να τον βελτιώσουν. Απ’ ότι γνωρίζω, ο Καφετζόπουλος που αναφέρθηκε παραπάνω, δεν δέχεται ούτε καν παραγγελίες. Παράγει κάποια όργανα με τον δικό του ήχο και την δική του αισθητική και όποιος τα γουστάρει, τα αγοράζει.
Εξ άλλου στα υπόλοιπα όργανα που δεν έχουν φιγούρες, αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι οργανοποιοί κατασκευάζουν και οι πελάτες απλώς διαλέγουν το όργανο που τους ταιριάζει και το αγοράζουν.
Και τότε γιατί να μην πάω σε κάποιο ο οποίος μπορεί να μου αποδώσει αυτό ακριβώς που θέλω? χωρίς να σημαίνει ότι δεν θα βρω αυτό που γουστάρω στον Καφετζόπουλο. Αλλά αν δεν? Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι λάθος ο άνθρωπος, ούτε ότι δεν βγάζει ωραία όργανα. Αλλά αν εγώ θέλω εκείνο το κάτι στο μπουζούκι μου και δεν μπορεί να μου το δώσει, τότε μάλλον πάω σ΄αυτόν που μου το δίνει. Μιλάω γενικά τώρα έτσι για να μην παρεξηγηθώ. Έχω παίξει ένα μπουζούκι του Καφετζόπουλου, το οποίο ηχητικά δεν ήταν του γούστου μου, ήταν όμως αρκετά ευκολόπαιχτο και καλοφτιαγμένο. Τώρα για το γούστο στον ήχο… αυτός που το έχει του αρέσει. Οπότε εμένα μου περισσεύει…
με συνολικά όμορφη αισθητική στα όργανά του (και εγώ βάζω και τον ήχο μέσα στην αισθητική), κατά τη γνώμη μου, τον Γιάννη Αλεξανδρή
¨
Συνφωνω απολυτα
ο φιλος Διόνυσος εγραψε
Πάντως, τα παραφορτωμένα τετράχορδα ποτέ δε μου άρεσαν, από τότε που τα θυμάμαι, ειδικά σε συνδυασμό με τον χαρακτηριστικό ηλεκτρικό ήχο της δεκαετίας του 70.
΄
Το κακο ειναι, πως εαν κανει κανεις μια βολτα στα Φορουμ της διασπορας (Αυστραλια-Αμερικη)
θα συναντησει μονο τετοιου ειδους τετραχορδα αλλα και τριχορδα!!, που καταλαμβανουν τις υψηλοτερες θεσεις προτιμησης. Οσο περισσοτερο 4/4 abalone & MOP εχει το οργανο, τοσο πιο καταπληκτικο ειναι.(?)-Ισως καταλοιπα της μεγαλης μεταναστευσης του 70
Ειδα τελευταια, τριχορδο (που δεν ηταν παραγελεια) φορτωμενο με χιλια δυο στολιδια, και σχολια επαγγελματιων μπουζουξιδων του εξωτερικο να γραφουν τα καλυτερα.
Οσο αφορα τον ηχο δε, εκει ειναι που χανεται η “μπαλα”.Τσιγγινος ηχος ,αρκει να ειναι δυνατος, ειναι το ζητουμενο.
Ετσι για να φερω και την διασταση μιας χειροτερης κατα εμε καταστασης και αξιολογησης οργανων, που υπαρχει σε αλλα φορουμ ,απο αυτη που βιωνω στο φορουμ αυτο.
Αρχικό μήνυμα από PaKag
Απ’ ότι γνωρίζω, ο Καφετζόπουλος που αναφέρθηκε παραπάνω, δεν δέχεται ούτε καν παραγγελίες. Παράγει κάποια όργανα με τον δικό του ήχο και την δική του αισθητική και όποιος τα γουστάρει, τα αγοράζει.
Έτσι ακριβώς!
'Ηταν στραβό το κλήμα, τό 'φαγε κι ο γάδαρος!:019::019:
Αρχικό μήνυμα από alk
Σαν το δικό μου;:019:
Ωραίος μαγνήτης Ideal!:019:
Πέρα από την πλάκα παιδιά: ό,τι γεμίζει τον καθένα, τόσο στον ήχο όσο και στην εμφάνιση! Ο χαβαλές είναι η ουσία!
Όταν έψαχνα να αγοράσω μπουζούκι είχα πάει στον Καρανδρέα στην Βάθης. Το μόνο φτηνό οργανάκι που είχε είναι ενα που για κλειδιέρα είχε δυο ροζ αυτιά του μπάγκς μπάνι, φιγούρα τον ταζ και τον τουϊτι. Στο σκάφος σκαλιστές δούγες με ζωγραφισμένους πάνω πλανήτες. Απο ήχο υπέροχο. 550 ευρά αν θυμάμαι καλά το έδινε. Δεν το πήρα. Νομίζω οτι και ο liga rosa απο μια παλιά κουβέντα στο φόρουμ το είχε δει.
Το μπουζούκι που αγαπάω εδω και χρόνια τόσο σε ήχο όσο και σε ομορφιά είναι αυτό που παίζει ο Κορακάκης ο Βασίλης σε αυτό το βίντεο. : http://www.youtube.com/watch?v=lWQrU68YXOc&feature=related
και σε αυτό ακούγεται καλύτερα: http://www.youtube.com/watch?v=FwSFyCt5xGk
Στο Βερολίνο τις προάλλες συνάντησα τον ανταγωνιστή σου: ένα 4χορδο με τους τρεις μάγους με τα δώρα και στο καράολο το αστέρι να τους οδηγεί!