Άνοιξα αυτό το θέμα γιατί θέλω να αναφέρω κάποια πράγματα που για μένα τουλάχιστον είναι σημαντικά στην οργανοποιία και δεν είναι υποχρεωτικό να τα δεχτούν όλοι. Ο καθένας έχει τις δικές του απαιτήσεις, βγάζει τα δικά του συμπεράσματα και εκφράζει τις δικές του απόψεις. Δέχομαι ότι το όργανο που ασχολούμαι (βιολί) είναι άλλο, η κιθάρα πάλι άλλο όπως και τα υπόλοιπα λαουτοειδή.
Στην οργανοποιία όμως, κάποια πράγματα νομίζω ότι έχουν σχέση μεταξύ τους. Όπως για παράδειγμα τη μακροβιότητα τη θεωρώ πολύ σημαντική σε όλα τα όργανα. Και θεωρώ απαράδεκτο, να μην μπορεί ο κατασκευαστής να προβλέψει τις τάσεις του κάθε οργάνου, ώστε το καπάκι (για παράδειγμα) όχι μόνο να μην αλλαχτεί μετά από κάποιες δεκαετίες,αλλά και να αντέξει χωρίς να βουλιάξει και πάνω από αιώνα. Ας ψάξει για μένα ο κάθε οργανοποιός τα πάχη, τη διάταξη των καμαριών και δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Προσωπικά θα το προτιμούσα έτσι σταθερό και ας είχε το διπλό πάχος στο καπάκι και τη μισή ένταση στη φωνή.
Επίσης, ότι καταπονούνται τα μπουζούκια πάντα πιο πολύ από τα βιολιά, όπως λένε μερικοί δεν το δέχομαι. Έχω δει βιολιά που παίξανε μόνο σε πανηγύρια, (αλλά και λαούτα) επί δεκαετίες, και στέκονται μια χαρά. Και μην νομίζουν μερικοί, ότι το βιολί δεν έχει δυνατές τάσεις, λόγω μικρής κλίμακας και δεν μπορεί να γίνει καμιά σύγκριση με τα πιο μεγάλα όργανα.
Με τόσο ύψος που έχει ο καβαλάρης και με τόσο μικρά ποδαράκια στη βάση του, το καπάκι δέχεται μεγάλη πίεση. Αυτό όμως το προβλέψανε εδώ και αιώνες οι κατασκευαστές του οργάνου αυτού και δώσανε τα ανάλογα πάχη στην κατασκευή κλπ. Και όποιος δεν πείθεται για τις τάσεις του βιολιού, ας πάρει έναν καβαλάρη του οργάνου αυτού και να τον τοποθετήσει με το ύψος που έχει σε ένα μπουζούκι. Μόνο δυο χορδές αν κουρδίσει μπορεί και να τον ψάχνει σε λίγο μέσα στο ηχείο.
Επίσης, γι’ αυτούς που λένε ότι όλα τα ξύλα είναι καλά για την κατασκευή των οργάνων, εγώ μόνο ένα παράδειγμα θα πω και απευθύνομαι πιο πολύ σε αυτούς που κατασκευάζουν μπουζούκια και ας μην τους ενδιαφέρει.
Ένα δοξάρι βιολιού, που θα γνωρίζουν όλοι τι πράγμα είναι, μπορεί να κοστίσει, και πάνω από 10.000 ευρώ αν είναι από επώνυμο κατασκευαστή και ας είναι καινούργιο. Βέβαια, αν τύχει μετέπειτα και περάσει σε χέρια διάσημων βιολιστών και βγει σε δημοπρασία, δεν ξέρω κι εγώ σε τι τιμή μπορεί να φτάσει. Βέβαια μπορεί κάποιος να πει, ότι το βρήκε και το πήρε με 10ευρώ, ναι όντως μπορεί. Όπως, μπορεί να βρει και βιολί με 50 ευρώ. Όλα τα βιολιά έχουν τα ίδια ξύλα και χωρίς καμιά φιγούρα τόσο τα φτηνά όσο και τα ακριβά. Λέτε όμως η ποιότητα στα ξύλα και η κατασκευή να μην παίζει κανέναν ρόλο;
Ας το ψάξουν λίγο αυτό οι οργανοποιοί των άλλων οργάνων και στην Ελλάδα. Τα γράφω αυτά, γιατί διακρίνω εδώ μέσα από κάποιους μουσικούς αλλά και οργανοποιούς κάποια γκρίνια, παράπονα κλπ. Πόσο το κόστος, πόσο το κέρδος, πόσο η αγορά και πάει λέγοντας. Και για μένα είναι λάθος να κάνουν δημόσιο διάλογο εδώ μέσα, οργανοποιοί, που ένας μπορεί να αντιπροσωπεύει μια βιοτεχνία παραγωγής (μικρότερη ή μεγαλύτερη) και ο άλλος να εργάζεται αποκλειστικά μόνος του σε μικρό εργαστήριο με πολύ μικρή παραγωγή και υψηλές τεχνικές προδιαγραφές. Γιατί τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά.
Πάντως για το γνωστό και αναγνωρισμένο έλληνα κατασκευαστή κλασικής κιθάρας που θα είναι πιθανόν και ο πιο ακριβός δεν έχω ακούσει προσωπικά κανένα παράπονο. Μάλλον ξέρουν τι ζητάνε και που απευθύνονται αυτοί οι μουσικοί. Πιστεύω το ίδιο πρέπει να κάνουν και κάποιοι μουσικοί που το όργανο τους είναι το μπουζούκι, οι οποίοι γκρινιάζουν και παραπονιούνται. Ας το ψάξουν πρώτα καλά, και όταν καταλάβουν τι θέλουν να κατευθυνθούν αναλόγως.
Υπάρχουν λύσεις για όλους, τιμές πολύ χαμηλές αλλά και πολύ ακριβές. Επίσης μπουζούκια για όλα τα γούστα, όπως βαμμένα ξύλα ακόμα και στα καπάκια, με όποιο χρώμα προτίμησης (μαύρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε, κ.α.), που όμως δεν φαίνεται τι κρύβεται κάτω από το χρώμα (ρόζοι, στόκοι και άλλες ατέλειες) που εγώ προσωπικά το θεωρώ απαράδεκτο. Αλλά και το αντίθετο, όργανα με φυσικά λούστρα (που φαίνεται από αυτούς που γνωρίζουν την ποιότητα και τα είδη των ξύλων) αλλά και τις διάφορες λεπτομέρειες από τον κατασκευαστή. Στη δεύτερη περίπτωση, αυτά τα όργανα ίσως να τα βρείτε πιο ακριβά, όταν είναι από κάποιους οργανοποιούς με αρχές και ήθος από μικρά μονοπρόσωπα εργαστήρια (που δυστυχώς για μένα είναι λίγα στην Ελλάδα) και ας έχουν πάνω ελάχιστα όστρακα, και ας δείχνουν πολύ απλά στην κατασκευή, ούτε χαραγμένα σκάφη αλλά ούτε και πολλές φιγούρες.
Υπάρχουν όμως άλλοι λόγοι στη διαφορά της τιμής και αυτοί που δεν τους γνωρίζουν, καλό θα ήταν κάποια στιγμή να τους μάθουν. Πρώτον, θα έχουν καλύτερη άποψη και γνώση για το όργανο που παίζουν, και δεύτερον θα βοηθήσουν την οργανοποιία στην Ελλάδα να πάει πιο μπροστά.