Η οργανοποιία στην Ελλάδα και όχι μόνο

Οργανοποιία
1

Άνοιξα αυτό το θέμα γιατί θέλω να αναφέρω κάποια πράγματα που για μένα τουλάχιστον είναι σημαντικά στην οργανοποιία και δεν είναι υποχρεωτικό να τα δεχτούν όλοι. Ο καθένας έχει τις δικές του απαιτήσεις, βγάζει τα δικά του συμπεράσματα και εκφράζει τις δικές του απόψεις. Δέχομαι ότι το όργανο που ασχολούμαι (βιολί) είναι άλλο, η κιθάρα πάλι άλλο όπως και τα υπόλοιπα λαουτοειδή.

Στην οργανοποιία όμως, κάποια πράγματα νομίζω ότι έχουν σχέση μεταξύ τους. Όπως για παράδειγμα τη μακροβιότητα τη θεωρώ πολύ σημαντική σε όλα τα όργανα. Και θεωρώ απαράδεκτο, να μην μπορεί ο κατασκευαστής να προβλέψει τις τάσεις του κάθε οργάνου, ώστε το καπάκι (για παράδειγμα) όχι μόνο να μην αλλαχτεί μετά από κάποιες δεκαετίες,αλλά και να αντέξει χωρίς να βουλιάξει και πάνω από αιώνα. Ας ψάξει για μένα ο κάθε οργανοποιός τα πάχη, τη διάταξη των καμαριών και δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Προσωπικά θα το προτιμούσα έτσι σταθερό και ας είχε το διπλό πάχος στο καπάκι και τη μισή ένταση στη φωνή.

Επίσης, ότι καταπονούνται τα μπουζούκια πάντα πιο πολύ από τα βιολιά, όπως λένε μερικοί δεν το δέχομαι. Έχω δει βιολιά που παίξανε μόνο σε πανηγύρια, (αλλά και λαούτα) επί δεκαετίες, και στέκονται μια χαρά. Και μην νομίζουν μερικοί, ότι το βιολί δεν έχει δυνατές τάσεις, λόγω μικρής κλίμακας και δεν μπορεί να γίνει καμιά σύγκριση με τα πιο μεγάλα όργανα.

Με τόσο ύψος που έχει ο καβαλάρης και με τόσο μικρά ποδαράκια στη βάση του, το καπάκι δέχεται μεγάλη πίεση. Αυτό όμως το προβλέψανε εδώ και αιώνες οι κατασκευαστές του οργάνου αυτού και δώσανε τα ανάλογα πάχη στην κατασκευή κλπ. Και όποιος δεν πείθεται για τις τάσεις του βιολιού, ας πάρει έναν καβαλάρη του οργάνου αυτού και να τον τοποθετήσει με το ύψος που έχει σε ένα μπουζούκι. Μόνο δυο χορδές αν κουρδίσει μπορεί και να τον ψάχνει σε λίγο μέσα στο ηχείο.

Επίσης, γι’ αυτούς που λένε ότι όλα τα ξύλα είναι καλά για την κατασκευή των οργάνων, εγώ μόνο ένα παράδειγμα θα πω και απευθύνομαι πιο πολύ σε αυτούς που κατασκευάζουν μπουζούκια και ας μην τους ενδιαφέρει.

Ένα δοξάρι βιολιού, που θα γνωρίζουν όλοι τι πράγμα είναι, μπορεί να κοστίσει, και πάνω από 10.000 ευρώ αν είναι από επώνυμο κατασκευαστή και ας είναι καινούργιο. Βέβαια, αν τύχει μετέπειτα και περάσει σε χέρια διάσημων βιολιστών και βγει σε δημοπρασία, δεν ξέρω κι εγώ σε τι τιμή μπορεί να φτάσει. Βέβαια μπορεί κάποιος να πει, ότι το βρήκε και το πήρε με 10ευρώ, ναι όντως μπορεί. Όπως, μπορεί να βρει και βιολί με 50 ευρώ. Όλα τα βιολιά έχουν τα ίδια ξύλα και χωρίς καμιά φιγούρα τόσο τα φτηνά όσο και τα ακριβά. Λέτε όμως η ποιότητα στα ξύλα και η κατασκευή να μην παίζει κανέναν ρόλο;

Ας το ψάξουν λίγο αυτό οι οργανοποιοί των άλλων οργάνων και στην Ελλάδα. Τα γράφω αυτά, γιατί διακρίνω εδώ μέσα από κάποιους μουσικούς αλλά και οργανοποιούς κάποια γκρίνια, παράπονα κλπ. Πόσο το κόστος, πόσο το κέρδος, πόσο η αγορά και πάει λέγοντας. Και για μένα είναι λάθος να κάνουν δημόσιο διάλογο εδώ μέσα, οργανοποιοί, που ένας μπορεί να αντιπροσωπεύει μια βιοτεχνία παραγωγής (μικρότερη ή μεγαλύτερη) και ο άλλος να εργάζεται αποκλειστικά μόνος του σε μικρό εργαστήριο με πολύ μικρή παραγωγή και υψηλές τεχνικές προδιαγραφές. Γιατί τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά.

Πάντως για το γνωστό και αναγνωρισμένο έλληνα κατασκευαστή κλασικής κιθάρας που θα είναι πιθανόν και ο πιο ακριβός δεν έχω ακούσει προσωπικά κανένα παράπονο. Μάλλον ξέρουν τι ζητάνε και που απευθύνονται αυτοί οι μουσικοί. Πιστεύω το ίδιο πρέπει να κάνουν και κάποιοι μουσικοί που το όργανο τους είναι το μπουζούκι, οι οποίοι γκρινιάζουν και παραπονιούνται. Ας το ψάξουν πρώτα καλά, και όταν καταλάβουν τι θέλουν να κατευθυνθούν αναλόγως.

Υπάρχουν λύσεις για όλους, τιμές πολύ χαμηλές αλλά και πολύ ακριβές. Επίσης μπουζούκια για όλα τα γούστα, όπως βαμμένα ξύλα ακόμα και στα καπάκια, με όποιο χρώμα προτίμησης (μαύρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε, κ.α.), που όμως δεν φαίνεται τι κρύβεται κάτω από το χρώμα (ρόζοι, στόκοι και άλλες ατέλειες) που εγώ προσωπικά το θεωρώ απαράδεκτο. Αλλά και το αντίθετο, όργανα με φυσικά λούστρα (που φαίνεται από αυτούς που γνωρίζουν την ποιότητα και τα είδη των ξύλων) αλλά και τις διάφορες λεπτομέρειες από τον κατασκευαστή. Στη δεύτερη περίπτωση, αυτά τα όργανα ίσως να τα βρείτε πιο ακριβά, όταν είναι από κάποιους οργανοποιούς με αρχές και ήθος από μικρά μονοπρόσωπα εργαστήρια (που δυστυχώς για μένα είναι λίγα στην Ελλάδα) και ας έχουν πάνω ελάχιστα όστρακα, και ας δείχνουν πολύ απλά στην κατασκευή, ούτε χαραγμένα σκάφη αλλά ούτε και πολλές φιγούρες.

Υπάρχουν όμως άλλοι λόγοι στη διαφορά της τιμής και αυτοί που δεν τους γνωρίζουν, καλό θα ήταν κάποια στιγμή να τους μάθουν. Πρώτον, θα έχουν καλύτερη άποψη και γνώση για το όργανο που παίζουν, και δεύτερον θα βοηθήσουν την οργανοποιία στην Ελλάδα να πάει πιο μπροστά.

2

Προσυπογράφω το κείμενό σου. Αν και άταστος οι σκέψεις σου είναι σωστά συγκερασμένες.

3

Είναι μεγάλη η χαρά μου όταν διαβάζω ανάλογα κείμενα με το δικό σου, φίλε άταστε.

Βλέπω πως για κάποια πράγματα, όπως είναι η Τέχνη της οργανοποιΐας, για το οποία πριν κάποια χρόνια στην πατρίδα μας δεν υπήρχε καμμία γνώση, σιγά -σιγά το κλίμα αρχίζει να αλλάζει και να δημιουργείται μία παιδεία και στους νέους μουσικούς και σε όσους ασχολούνται με τη μουσική, γενικότερα.

Πριν αρκετά χρόνια, μία αρκετά αξιόλογη ομάδα οργανοποιών -εκ των οποίων και ο εξαίρετος κατασκευαστής κιθάρας , στον οποίο αναφέρθηκες- πάνω σ`αυτό το όραμα, να καλλιεργήσουμε δηλαδή τη γνώση γύρω από τα θέματα της Τέχνης της οργανοποιΐας, φτιάξαμε το Σύλλογο Φίλων Καλλιτεχνικής Οργανοποιίας.
Στα λίγα χρόνια που λειτούργησε, πιστεύω πως ένα λιθαράκι το βάλαμε.
Για κάποια πράγματα όμως , φαίνεται πως απαιτείται πολύ περισσότερος χρόνος για να αλλάξουν νοοτροπίες γενιών…

Απόψειις σα τη δική σου, που τα τελαυταία χρόνια βλέπω όλο και περισσότερο να πληθαίνουν( καθώς αρκετοί πιά φαίνεται να γνωρίζουν σε βάθος κάποια πράγματα τα οποία, εκτός Ελλάδας, για πολλά χρόνια αποτελούν κοινό τόπο), με κάνουν πολύ αισιόδοξο.

Νάσαι καλά!

4

Διαφωνώ μόνο σε ένα σημείο του κειμένου.Δεν προτιμώ ένα “μουγκό” όργανο το οποίο απλά θα παραμείνει άρτια κατασκευή για διακόσια χρόνια, αλλά τα 20-30-50 χρόνια που θα το έχω στην κατοχή μου θα μου βγάλει τον αδόξαστο για να ακουστεί. Θα ήμουν σύμφωνος να πληρώσω ένα μέσο ποσό για ένα μπουζούκι που να παίζει τέλεια για 15-20 χρόνια, κι ας παροπλιστεί έπειτα… Φυσικά θεωρώ γελοίο κάποιοι να βρίσκονται στα 3-5 χρόνια με το καπάκι του οργάνου τους βαθύ πιάτο για σούπα…

1 «Μου αρέσει»
5

Babis καλά τα λες κι εσύ, προφανώς όμως ούτε ο άταστος ούτε κανένας μας θέλει ένα μουγκό όργανο. Μάλλον στην παράγραφο που ανέφερες προσπαθεί να καυτηριάσει κάποιους επίδοξους ή επαγγελματίες κατασκευαστές που επιδίδονται στον άτυπο ανταγωνισμό του λεπτότερου καπακιού με τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες. Εξ άλλου φωνακλάδικο όργανο δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη και εύηχο.Στο σημείο αυτό εντοπίζεται κατά τη γνώμη μου και η αξία του οργανοποιού. Πως δηλαδή θα δημιουργήσει ένα ανθεκτικό όργανο με το επιδιωκόμενο ηχόχρωμα και την ανάλογη ένταση. Είναι λεπτές οι ισοροπίες σε μια κατασκευή με πολλά ζητούμενα και απαιτούν ικανότητα κι εμπειρία.
Τώρα αν ένα όργανο βγάλει παλικαρίσια 20, 30 και πολύ περισσότερο 50 χρόνια, σίγουρα ανήκει στην κατηγορία των καλών κατασκευών και εκτιμώ ότι δεν θα είχε ιδιαίτερο πρόβλαμα να βγάλει στο χαλαρό άλλα 100+. Αλοίμονο από εμάς… ζωή νά 'χουν οι κληρονόμοι μας.

6

Φίλε πενία, συμφωνούμε σε όλα.
Απλά για να γίνω λίγο πιο σαφής, δεν αναφερόμουν στην ένταση μονοδιάστατα -ως μοναδικού συστατικού του καλού ήχου και τέρμα. Απλά θεωρώ ότι ένα μπουζούκι πρέπει να μπορεί να αποδώσει, να “βγάλει” την όποια φωνή του, να σπρώχνει έξω τον ήχο άνετα, όχι μόνο με κοπανιστό παίξιμο, αλλά και με μαλακό.

7

Φιλε αταστε οι αιχμες που αφηνεις με τα λεγομενα σου βγαζουν ματι.Απο τα λεγομενα σου Φαινεται οτι εισαι παντελως ασχετος στο θεμα της οργανοποιοιας.Και αυτο φαινεται καθαρα οταν συγκρινεις βιολι-μπουζουκι.Θα μιλησω λοιπον με αριθμους μηπως και σε βοηθησω να βγεις απο τα μαυρα σκοταδια που βρισκεσαι.
Μηκος μανικου βιολιου 13.5
Μηκος μανικου μπουζουκιου 43.3

πλατος καπακιου εκει ποθ παταει ο καβαλαρης βιολι 12 εκατοστα
πλατος καπακιου εκει που παταει ο καβαλαρης μπουζουκι 28-30 εκατοστα

συνολικο μηκος χορδων βιολιου 38-45 εκατοστα
συνολικο μηκος χορδων μπουζουκιου 86-93 εκατοστα
Το βιολι εχει 4 μονες χορδες και το μπουζουκι 4 διπλες.
Το καπακι του βιολιου σκαβεται και παιρνει απο εκει την κλιση ενω στο μπουζουκι την παιρνει απο τα καμαρια και το σκαφος.
Στο βιολι υπαρχει η λεγομενη μπαρα κατω απο το καπακι στην ιδια φορα με τα νερα του καπακιου καθως και το στουλαρι οπως το λενε οι ποντιοι το οποιο βρισκεατι ακριβως κατω απο τον καβαλαρη και παταει πανω στην πλατη.
Στο μπουζουκι κατω απο τον καβαλάρη δεν υπαρχει τιποτα.
απο αυτα τα λιγα και μονο μπορεις να καταλαβεις οτι το βιολι δεν καταπονειται τοσο πολυ οπως το μπουζουκι.Εχουμε λοιπον 4 χορδες με μισο μακρος απο ου μπουζουκιου που εχει οχτω.Οσο για το μεγεθος νομιζω οτι ειναι σαφες.Επειδη εισαι και λιγο απιστος θωμας κανε καμμια βολτα απο εναν καλο μαστορα βιολιων να σου τα επιβεβαιωσει.
Θα θελα πολυ φιλε αταστε να μου εξηγησεις τα περι Καλλιτεχνικης οργανοποιοιας.Ετσι οπως το γραφεις καταλαβαινω οτι καλλιτεχνης οργανοποιος ειναι αυτος που κατασκευαζει λιγα και καλα προσεγμενα οργανα.δηλ αμα φτιαχνει πολλα και καλα προσεγμενα οργανα δεν ειναι.ειναι δηλ κλαιν μαιν οργανοποιος.Επειδη εχει ασ πουμε βιοτεχνια δεν ειναι καλλιτεχνης αλλα στην ουσια μαραγκος.
ΟΛΑ ΤΑ ΞΥΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΟΥ.Επειδη ειμαι γενικα ανθρωπος που μου αρεσει να τεκμηριωνω καθε θεωρια εχω να προτεινω το εξης.
βρες λοιπον τα χειροτερα ξυλα που υπαρχουν κατα την γνωμη σου και κατα την γνωμη οποιουδηποτε μπορει να σου την δωσει και στειλτα μου.Το μονο που θα ηθελα να ειναι δικης μου επιλογης ειναι το καπακι.Θα σου φτιαξω με οτι κλαιν μαιν ξυλα ενα μπουζουκι το οποιο θα σου το δωσω εγγυηση εφ ορου ζωης.Σε ολα τα μερη του.την κατασκευη θα στην κανω δωρο για να το εχεις να το βλεπεις μπας και βοηθησω να τα δεις και απο αλλη σκοπια τα πραγματα.

8

Όπως είπα και όταν άνοιξα το θέμα αυτό, καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του και τις δικές του απόψεις, δεν είχα σκοπό να θίξω κανέναν.

Να είστε όλοι καλά και οι συμφωνούντες μαζί μου και οι μη, ακόμα και άσχετο να με θεωρούν κάποιοι δεν έχω κανένα πρόβλημα. Δεν θα ήθελα να κάνω προσωπικό διάλογο με κανέναν και ειδικά με οργανοποιούς, που θεωρούν την οργανοποιία στα μπουζούκια εντελώς άλλο πράγμα. ΄

Λίγα πράγματα θα πω ακόμα που γνωρίζω και έχουν σχέση με το θέμα.

Για να συμμετάσχει ένας κατασκευαστής βιολιού, στην Κρεμόνα της Ιταλίας, η επιτροπή που θα εξατάσει το βιολί, δεν θα μπει καν στη διαδικασία να ακούσει τον ήχο του, αν δεν ακολουθεί κάποιες αρχές κατασκευής.

Οι οργανοποιοί και τα όργανα δεν κρινόνται τόσο εν ζωή όπως και κάθε άλλο έργο τέχνης από τον δημιουργό. Ένα παράδειγμα: Ο γιος του Stradivari, Πάολο, πουλούσε τα βιολιά του πατέρα του (εκείνος πέθανε το 1737), το 1775 για 10 γκιλιάτι (640 ευρώ) ενώ αντίστοιχα τον ίδιο χρόνο, ένα Αμάτι πουλιόταν 40 γκιλιάτι. Ο Stradivari καθιερώθηκε ως κορυφαίος οργανοποιός, μετά από έναν αιώνα και πάνω από το θάνατό του.

9

Έ, ας μπώ και εγώ σε αυτή τη συζήτηση, εγώ ο τελείως άσχετος περί την οργανοποιία, καλλιτεχνική ή μη. Ο λόγος, για τη μακροβιότητα.

Για τα τρία “καλά” σύγχρονα όργανα που διαθέτω, ένα μπουζούκι και έναν τζουρά κατασκευής Καφετζόπουλου και ένα πολίτικο λαούτο κατασκευής Φρονιμόπουλου, έχω πάρει εγγύηση μιάς ζωής, όχι παραπάνω. Εννοείται ότι η εγγύηση ισχύει μέχρις εκπνοής ενός από τα δύο συμβληθέντα μέρη. Είμαι ικανοποιημένος με την εγγύηση αυτή, δεδομένου ότι δεν ευτύχησα να έχω απογόνους που να ασχολούνται και αυτοί με τη μουσική. Εκτιμώ, χωρίς φυσικά να μπορώ να το αποδείξω, ότι και οι πελάτες του Στραντιβάρι, με περίπου τα ίδια χρονικά περιθώρια θα ήταν ικανοποιημένοι. Το ότι τελικά τα βιολιά αυτά άντεξαν για πολλούς αιώνες, απεδείχθη μόνο μετά την πάροδο των αιώνων αυτών, δεν ζητήθηκε και μάλλον δεν επιδιώχτηκε συνειδητά.

Έτσι, και εγώ, όπως και ο Μπάμπης και όλοι μας, προτιμώ ένα όργανο με δυνατό ήχο, κάτι που ο Σταθόπουλός μου δεν το έχει. Αλλά βεβαίως, δεν μπορώ να συγκρίνω το καπάκι ενός βιολιού (που δεν είναι ένα λεπτό, επίπεδο καπάκι) με εκείνο ενός μπουζουκιού ή, ακόμα περισσότερο, ενός λαούτου. Όλα τα υπόλοιπα, θα τα συζητήσουν τα εγγόνια μας και τα πεντάκις έγγόνια μας, όταν θα ψάχνουν στα αρχεία της ηλεκτρονικής βιβλιοθήκης της πόλης τους και θα βρίσκουν (αν τις βρουν) τις συζητήσεις μας.

10

Αγαπητέ niavent καλό είναι να αποφεύγουμε τέτοιους χαρακτηρισμούς διότι μπορεί να προκαλέσουν παρεξηγήσεις.

11

επίσεις,ξέχασα να αναφέρω οτι δεν αντέξαν τα βιολιά και μόνο κάποιους αιώνες,αλλά και τα βιολοντζέλα και τα κοντραμπάσα,που όλλοι θα γνωρίζουν τι διαστάσεις έχουν, αν συγκρίνουμε τα όργανα ως μέγεθος για την μεγαλύτερη αντόχη τους
μάκρος, υψος ,μηκος κ.λ.π.

12

Κι εγω ειμαι της αποψης οτι αμα δε κρατησει το οργανο 2-3 αιωνες… μικρο το κακο.
Προτιμω να εχω καλο ηχο σε αυτη τη ζωη και μαλιστα συντομα, τωρα να παρεις ενα οργανο που θα κανει χρονια και χρονια να “ακουστει” με ανταλλαγμα ας πουμε να αντεξει 200 χρονια, προσωπικα δε με ελκυει και πολυ.
(Εξυπακουεται βεβαια πως δε μιλαμε για ακραιες αντιστροφες περιπτωσεις, να βουλιαξει το καπακι δηλαδη σε 5-6 χρονια.)

13

καλησπερα και επο εμενα,μαλλον φιλε αταστε εμπνευστικες να γραψεις το θεμα σου απο το θεμα με την επισκευη σε καπακι μπουζουκιου που ειχαμε τις προηγουμενες ημέρες…θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες ότι προτιμώ ενα οργανακι που θα με φτιάχνει και ας μη κρατήσει 100 χρόνια,βέβαια εγω τη ψιλοπάτησα και κράτησε μικρότερο χρονικό διάστημα αλλα μου είχε προσφέρει ώρες πολύ μεγάλης ψυχικής ευχαρίστησης που δε τις αλλάζω ουτε με 100 ούτε με 1000 χρόνια…και όπως πιστεύω ότι θα έχεις καταλάβει καμία μα καμία σχέση δεν έχει η κατασκευή του βιολιού με το μπουζούκι και επίτρεψε μου να αναφέρω ότι εμείς οι μπουζουξήδες έχουμε και κουσούρια είμαστε ιδιαίτεροι γενικά και πιο πολύ απ όλα με τα όργανα μας,το ψάχνουμε γενικά…

14

Το καλύτερο φίλοι μου θα ήταν να είχαμε άψογο,γλυκό ήχο γιά αρκετά χρόνια. Αυτό είναι το ιδανικό

15

Είπα προς το παρόν να μην ξαναγράψω κάτι για το θέμα αυτό, αλλά βλέποντας το μέλλος Βραδινός να με προκαλεί και να προσπαθεί να με πείσει ότι καμιά μα καμιά σχέση δεν έχει η κατασκευή βιολιού - μπουζουκιού, όπως και τις ανακρίβειες στα τεχνικά χαρακτηριστικά του βιολιού που περιγράφει ο Niavent, να μην τα διορθώνει κανείς, αποφάσισα να ξαναγράψω.

Αγαπητέ Βραδινέ,

τα συμπερασματά μου για σένα τα έχω βγάλει και αν θυμάσαι καλά σου είχα ευχηθεί καλά αποτελέσματα να έχει η επισκευή στο όργανό σου, αλλά δεν νομίζω όμως πώς όλοι οι μουσικοί που παίζουν μπουζούκι να έχουν κουσούρια όπως λες. Όσο για την κατασκευή βιολιού - μπουζουκιού που γράφεις και λές ότι καμιά μα καμιά σχέση δεν έχει, σίγουρα κάποια σχέση έχει και δεν το λέω εγώ προσωπικά, αλλά η επιστήμη της τέχνης αυτής όσο και να μην το δέχονται κάποιοι.

Ίσως όμως δεν αντιλήφθηκες, ότι με το συγκεκριμένο οργανοποιό Niavent, δεν ήθελα να έρθω σε προσωπική αντιπαράθεση, όχι γιατί δεν είχα επιχειρήματα αλλά γιατί από τη δουλειά αυτή αυτός βγάζει το ψωμάκι του και αυτό είναι ιερό, ενώ εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα. Κάποιοι όμως θίγονται γιατί εργάζονται με τις δικές τους εντελώς νοοτροπίες και όχι με κάποιες αρχές. Αν ήθελα να έρθω σε κόντρα, θα του έφερνα ένα σωρό παραδείγματα, αν και αυτός δεν καταλαβαίνει ή δεν θέλει να καταλάβει για δικούς του προφανώς λόγους.

Πέραν του ότι σώζονται εδώ και αιώνες πάρα πολλά όργανα (εκτός του βιολιού) όπως για παράδειγμα: κιθάρες, άρπες, μαντολίνα, λαούτα κ.α., το μήκος των χορδών, οι κλίμακες αλλά ακόμα και το μέγεθος που λέει ο niavent, δεν παίζει απόλυτα ρόλο στις τάσεις και την καταπόνηση του οργάνου. Είναι και άλλα που παίζουν σημαντικό ρόλο, όπως είδος χορδών, ύψος καβαλάρη, κλίση στο μάνικο, πάχη στα ξύλα και άλλα. Αν ήταν τα μεγέθη, το μήκος στις χορδές και οι διαστάσεις μόνο που αναφέρει, θα του έφερνα παράδειγμα το κοντραμπάσο που είναι “ελέφαντας” και οι χορδές του ίσως να τραβούν και αυτοκίνητο, τότε αυτός που θα μου πήγαινε στον μπαγλαμά; Όσο για τις διαφορές στις ιδιότητες, ποιότητες και τιμές στα ξύλα είναι γνωστά όχι μόνο στην οργανοποιία, αλλά και στην επιπλοποιία, γλυπτική, όπως και σε κάθε άλλη χρήση, καθώς και σε αυτούς που τα αγοράζουν για καυσόξυλα.

Για το τι σημαίνει, καλλιτεχνική οργανοποιία που με ρωτάει τι να πρωτοπώ; Θα αναφέρω ένα και μόνο απλό παράδειγμα:

Φυσικά βερνίκια στα όργανα με μεγάλη διαφάνεια που να φαίνεται η ποιότητα και το είδος του ξύλου.

Όμως, πώς να κάνω διάλογο με οργανοποιό που με αποκαλεί, παντελώς άσχετο, και στα μαύρα σκοταδιά. Αν καταλάβαινε όμως ότι με τον τρόπο που εκφράζεται κάνει κακό στον εαυτό του και στη δουλειά του, ίσως να ήταν πιο προσεκτικός. Αλλά και πάλι να είναι καλά και να κάνει τη δουλειά του, όπως ξέρει και μπορεί.

Θέλω επίσης να διορθώσω, για να μη γίνουμε γελοίοι εδώ μέσα στον κόσμο του βιολιού, ότι η ψυχή του οργάνου αυτού (στουλάρι που αποκαλεί στα ποντιακά ο οργανοποιός αυτός) δεν τοποθετείται κάτω ακριβώς από τον καβαλάρη, δεν είναι ούτε ποντιακή ούτε κριτική λύρα. Ούτε το συνολικό μήκος στις χορδές του κανονικού βιολιού 4/4 είναι αυτό που αναφέρει ο κύριος Niavent. Όπως και η μπάρα στο καπάκι, δεν ακολουθεί ακριβώς τα νερά του ξύλου, πώς τα έβγαλε έτσι δεν ξέρω. Ίσως να τα πήρε από μικρό μαθητικό βιολί ή από ποντιακή λύρα (δεν αστειεύομαι γιατί στις ποντιακές λύρες βάζουν και χορδές βιολιού και ίσως τις μικραίνουν).

Θα παρακαλούσα τους συντονιστές - διαχειριστές του φόρουμ, αυτά που γράφω εδώ για τα τεχνικά χαρακτηριστικά του βιολιού, αν έχουν τη δυνατότητα και μπορούν, να διασταυρώσουν τα λεγόμενά μου. Και αν είμαι εγώ λάθος, όχι μόνο να διαγράψουν το μήνυμά μου, αλλά και μένα τον ίδιο.

16

Φίλε άταστε, δουλειά των συντονιστών δεν είναι να ελέγχουν τα στοιχεία των ποικίλων δημοσιεύσεων ως προς την ορθότητά τους και να αποφαίνονται, διαγράφοντας ό τι θεωρούν ότι δεν είναι ακριβές. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν και πρακτικά δυνατόν, αφού παντογνώστες δεν είμαστε.

Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να γίνονται ωραίες και εποικοδομητικές συζητήσεις, από τις οποίες όλοι οι αναγνώστες μας, μέλη και επισκέπτες, θα αποκομίσουν όφελος. Οι αντιπαραθέσεις, με εκατέρωθεν “κόντρες”, είναι μέσα στο παιχνίδι και αυτές, αρκεί να παραμένουν σε κόσμια πλαίσια. Μόνο όταν αυτό το τελευταίο νομίζουμε ότι δεν τηρείται, είμαστε υποχρεωμένοι να επεμβαίνουμε.

17

Ευχαριστώ πολύ κύριε Νίκο Πολίτη για την άμεση ανταπόκρισή σας, και να είστε πάντα καλά.

18

φίλε άταστε προσωπικά δεν έχω βγάλει για εσένα κανένα συμπέρασμα ούτε θετικό ούτε αρνητικό…δε θα διαπληκτιστώ μαζί σου και δε θα συνεχίσω…απλά για όσους τύχει να διαβάσουν το θέμα να επισημάνω ότι το “κουσούρια” που αναφέρθηκε μόνο μπουζουξήδες το καταλαβαίνουν γιατί είναι μια αόριστη έννοια…

19

αγαπητέ βραδυνέ,ούτε εγω θα διαπληκτιστώ μαζί σου,εξάλλου δεν μπορώ και να καταλάβω της αόριστες έννοιες που αναφέρεις,δεν με πειράζει ομως
να είσαι καλά.

20

Καλησπέρα σε όλους,

θα ήθελα να συμπληρώσω και κάποια άλλα πράγματα όπως εγώ τα γνωρίζω σχετικά με την οργανοποιία.

Επειδή βλέπω ότι αρκετοί μουσικοί (και δεν αναφέρομαι μόνο στα μέλη του φόρουμ) να επικεντρώνονται κυρίως στην ένταση της φωνής του οργάνου από την πρώτη στιγμή που θα το πάρουν στα χέρια τους - και δεν είναι κακό βέβαια - αν το όργανο μπορέσει να τη διατηρήσει χωρίς αρνητικές επιπτώσεις στο μέλλον του.

Στα όργανα όμως κυρίως δυτικοευρωπαίων κατασκευαστών, όπως βιολί, κιθάρα, μαντολίνο, κ.α., που θα τηρούν και κάποιες κατασκευαστικές αρχές, στην τιμή τους δεν θα παίξει μόνο ρόλο ο ήχος, ούτε και οι φιγούρες, άλλωστε στο βιολί δεν χωράει και καμιά φιγούρα, αλλά και τα εξής πολύ σημαντικά:

  1. ποιότητα υλικών (εννοώ κυρίως τα ξύλα μέχρι και τα βερνίκια),

  2. διαδικασία κατασκευής (δηλαδή πόσος χρόνος χρειάστηκε για να κατασκευαστεί),

  3. ετήσια παραγωγή του οργανοποιού,

  4. όνομα κατασκευαστή (τίτλοι - βραβεία αν υπάρχουν)

Αυτά είναι τα κριτήρια με τα οποία θα αξιολογηθεί ένα όργανο που βέβαια δεν θα είναι απλά ένα χρηστικό μουσικό όργανο αλλά θα τηρεί κάποιες κατασκευαστικές αρχές και υψηλές τεχνικές προδιαγραφές ενός έργου τέχνης με διαχρονική αξία.

Τα γράφω αυτά, για να γίνουν γνωστά και στην Ελλάδα, γιατί προσωπικά πιστεύω ότι στην πλειοψηφία υπάρχει άγνοια και είμαστε πολύ πίσω.

Πήραν φωτιά τα λέιζερ και κοστολογούνται τα όργανα ανάλογα με τα όστρακα (φυσικά - συνθετικά) που θα τα φορτώσουν πάνω, όπως και άλλα αχρείαστα πράγματα για μένα, για παράδειγμα: χαραγμένα σκάφη, βαμμένα ξύλα, ασετόπαστες, και εμποτισμός του ξύλου καρυδιάς (ο οποίος αλλάζει εντελώς τη φυσική ιδιότητα του ξύλου, και γίνεται “μαύρη φρυγανιά”).

Ένας συμπατριώτης μου οργανοποιός (ο οποίος είναι τώρα πάνω από 70 ετών και εργάζεται ακόμα) μου ανέφερε κάποτε ότι παλιότερα οι μουσικοί είχαν μεγαλύτερη άγνοια και πουλούσαν τη βαμμένη καρυδιά για έβενο - δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο αληθεύει αυτό - ενώ μετά από χρόνια όπως και τώρα, τους λέμε μου λέει, μαύρη καρυδιά (δεν υπάρχει τέτοιο ξύλο μαύρο) επειδή τους αρέσει το μαύρο χρώμα.

Και για μένα προσωπικά οι οργανοποιοί που λένε ότι όλα τα ξύλα είναι καλά για την οργανοποιία, δυο πράγματα συμβαίνουν για να το λένε:

α) είτε παραμυθιάζουν τους πελάτες επίτηδες για να βάζουν φθηνά ξύλα με μικρό κόστος, γιατί έτσι τους συμφέρει οικονομικά ή
β) απέχουν τόσο πολύ από τις γνώσεις της τέχνης - όχι μόνο του οργανοποιού - αλλά και του μαραγκού (πέρασα και από την τέχνη αυτή), γιατί οι μαραγκοί τα γνωρίζουν πολύ καλά τα ξύλα τα οποία δουλεύουν (τα διαλέγουν και τα επιλέγουν) και τα ακριβά ξύλα στην οργανοποιία δεν παίζουν μόνο ρόλο στον ήχο αλλά και σε πολλά άλλα, ακόμα και στην εμφάνιση του οργάνου (όταν βέβαια έχει φυσικά βερνίκια με διαφάνεια).