Διονύσης Γονατάς: Μάθε τρίχορδο μπουζούκι σε 14 μέρες - Σειρά βίντεο για αρχάριους

Άμα είναι ν’ αρχίσω να παίζω προτού μάθω, δεν ξεκινάω καλύτερα από τώρα; Γιατί σε 14 μέρες, τι είναι, δίαιτα;

…Τέλος πάντων. Δε θέλω να φανώ επικριτικός, πλάκα κάνω. Απλώς να καταθέσω, ως ένας από τους δυνητικούς αποδέκτες της δουλειάς του Διονύση, το φιντμπάκ μου:

Τίτλοι πομπώδεις και αυτοδιαφημιστικοί δε με ελκύουν, με απωθούν. Αν σε μια αναζήτηση βρω ένα «μάθε μπουζούκι σε 14 μέρες» και ένα «ασκήσεις για μπουζούκι» θα τρέξω στο δεύτερο.

Όσο για το Redbull ή την Always, που υπόσχονται να μου δώσουν φτερά, δε θα τα συνέκρινα με μια τέτοια προσωπική δουλειά. Είναι προϊόντα που παράγονται κατά εκατομμύρια πανομοιότυπων κομματιών και τα βρίσκω σε κάθε μαγαζί της γωνίας. Ο δάσκαλος του οργάνου είναι άλλο πράγμα.

4 «Μου αρέσει»

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, κι εγώ θα το προτιμούσα. Προσωπικά επέλεξα το συγκεκριμένο “μάρκετινγκ”, γιατί πολύ απλά έτσι λειτουργεί το γιουτιούμπ και η μάζα των ανθρώπων όντως κάνει κλικ. Διαφορετικά θα τα λέγαμε οι δυό μας μόνο :stuck_out_tongue:
Στο βίντεο όμως όλα αυτά τα εξηγώ στο πρώτο λεπτό. Πείραμα είναι και για μένα και το κανα και στον εαυτό μου παίζοντας με το άλλο χέρι. Σε τόσο χρόνο θεωρώ ότι μ’αυτόν τον τρόπο μπορείς να δεις μια ποιοτική αλλαγή, απ το απόλυτο τίποτα, στο κάτι που τσουλάει. Πέρνάω απ τα πολύ βασικά τεχνικά θέματα που, είτε θα χαονόταν για να τα βρει κάποιος στο διαδίκτυο, είτε θα έπαιρνε αρκετό καιρό και χρήμα να τα δει με κάποιο δάσκαλο.
Ούτε δίαιτα, ούτε κοροΙδεύω κανέναν. Αντίθετα γλιτώνω απ’την κοροϊδία πιστεύω. Αλλά θεμιτή κάθε κριτική, και δη καλοπροαίρετη!

2 «Μου αρέσει»

Αλήθεια, Διονύση, αυτό είναι ένα σημείο που ήθελα να σε ρωτήσω:

Βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα την ιδέα του πειράματος, αλλά δεν καλοκατάλαβα ποιο είναι το πείραμα: αφού στα βίντεο τα εκπαιδευτικά (δύο είδα νομίζω) παίζεις με το ίδιο χέρι όπως σε άλλα βίντεο που παίζεις κανονικά σαν μουσικός;

Παρεμπιπτόντως, να πω ότι τα δύο αυτά βιντεάκια τα είδα από «θεωρητικό» ενδιαφέρον, όχι για να μάθω μπουζούκι που δεν ενδιαφέρομαι (μπορώ να γρατζουνίσω λίγο, μπορεί καμιά φορά σε καμιά παρέα να παίξω ένα-δυο τραγούδια, για παραπάνω δε μ’ ενδιαφέρει και άλλωστε δεν έχω και μπουζούκι). Και ότι από πλευράς περιεχομένου τα βρήκα πολύ καλά και ουσιαστικά, γι’ αυτό και ξεκίνησα τα σχόλιά μου εδώ τονίζοντας ότι αναφέρονται στο περιτύλιγμα.

Ναι η αλήθεια είναι κι άλλοι την είχανε αυτή την απορία. Στα βίντεο παίζω με το καλό μου χέρι για να μπορώ να δείξω σωστά και γρήγορα την τεχνική, για να ακούσει κάποιος περίπου τι πρέπει να πετύχει.
Το θεωρητικό μοντέλο το είχα ήδη φτιάξει στο μυαλό μου. Βασίζεται σε λειτουργίες του εγκεφάλου που έχουν να κάνουν με τη μυική μνήμη. (πχ λειτουργία μυελίνης). Όμως από ένα σημείο και μετά όταν έχεις αποκτήσει μια άλφα τεχνική, θέλει πολύ χρόνο και συνέπεια για να δεις διαφορά. Οπότε έκανα το πείραμα με το αριστερο από το μηδέν. Κατέγραφα κάποιους δεικτες βελτίωσης, και επίσης δυσκολίες που αντιμετώπιζα.
Το έκανα με διαφορά φάσης μερικές μέρες σε σχέση με τη βιντεοσκόπηση, οπότε χρησιμοποιούσα και το υλικό για να είμαι πιο σαφής. Και η αλήθεια είναι ότι θυμήθηκα πράγματα που είχα ξεχάσει πόσο δύσκολα είναι στην αρχή.
Τώρα κάνω ένα παρόμοιο πείραμα για να αναπτύξει κανείς ταχύτητα (που δεν έχω ασχοληθεί ποτέ μου ως τώρα) με το καλό μου χέρι. Αν πετύχει θα το ανεβάσω κι αυτό ελπίζω.

2 «Μου αρέσει»

Χαίρομαι που έχουμε και τον άμεσα ενδιαφερόμενο στην κουβέντα μας!
Για την ταστιέρα: αναφερόμουν κυρίως σε κάποιες θέσεις με τρεις νότες στην μεσαία χορδή, που εκτός από το 4ο που μπαίνει υποχρεωτικά, απαιτούν και έκταση που ίσως δυσκολέψει τον αρχάριο. Μην κοιτάς που εσύ έχεις μακριά δάχτυλα (τα ζήλεψα λίγο).
Για την πένα: Δεν νομίζω πως στα ντουζένια βοηθάει η ουτίστικη πενιά, γενικά στο μπουζούκι δίνει πολύ δύναμη και τρίζει. Στην κιθάρα είναι ό,τι πρέπει βέβαια.
Για το μάρκετινγκ: Το λοκντάουν ώθησε πολλούς μουσικούς να ξεκινήσουν την διδασκαλία ελλείψει μαγαζιών, αλλά και πολλούς ανθρώπους να αναζητήσουν δάσκαλο μια που είχαν χρόνο και ανάγκη να ασχοληθούν με κάτι δημιουργικό -άρα υπάρχει προσφορά, υπάρχει όμως και αρκετή ζήτηση για να την καλύψει. Επίσης το ρεμπέτικο είναι ντόμπρο και σταράτο (που έλεγε ο Παπαϊωάννου), δεν θέλει περιτυλίγματα.
Για την διδασκαλία και την μάθηση: Δίκιο έχει και ο @Dionisis_Gonatas για την αυθεντία, δίκιο έχει και ο @Lambros.L για την αποδοχή της μεθόδου του δασκάλου, δίκιο κι ο @pepe συνολικά στο #20.

2 «Μου αρέσει»

Όντως εκει πέρα παρέλειψα μερικές πληροφορίες, τις οποίες είχα και γραμμένες, έχεις δίκιο. Θα έπρεπε να δώσω και εναλλακτική.

Δεν ξέρω αν έχεις δει ποτέ τον Ιάκωβο το Μωυσιάδη να πάιζει μπουζούκι. Κάτι τέτοιο είχα στο μυαλό μου σαν παιξιμο, κι όχι ενα σκληρό παίξιμο σε ντουζένι.
Επίσης το όργανο (από μπουζούκι σε μπουζούκι εννοώ) παίζει πααρα πολύ ρόλο στο πως θα κάτσει η πένα μας θεωρώ. Το όργανο το διαμορφώνουμε και μας διαμορφώνει. Συχνα παίζοντας με άλλου δεν μπορώ να βγάλω ήχο ενώ αυτός εχει ηχάρα, και το αντίστοιχο με το δικό μου.

Για το “μάρκετινγκ” ότι είχα να πω το είπα :slight_smile:

2 «Μου αρέσει»

Όλα τα βίντεο είναι με λάφτα, αν έχεις με μπουζούκι στείλε!

Συμφωνώ! Απλά αυτό με το όργανο που τρίζει λόγω άτσαλου παιξίματος είναι κλασική εικόνα… Δεν το λέω προσωπικά για σένα, γενικά μιλάω.

Ακριβώς γι’αυτό τον έφερα ως παράδειγμα. Γιατί δεν είναι καθόλου ατσαλο αλλά μελετημένο.
Δυστυχώς δεν έχω βίντεο. Λάιβ τον εχω δει, σε έξαλλη κατάσταση :smiley: και είναι πολύ δυνατός.
Θυμήθηκα ένα τελικά. Κι ο Λευτέρης ο Τσικουρίδης παίζει παρόμοια πολλές φορές. Με πολύ ελεύθερο καρπό.

2 «Μου αρέσει»

Ναι, του Μωυσιάδη είναι πιο ταμπουραδίστικο παίξιμο. Το συγκεκριμένο θα ταίριαζε σε Καραπιπέρη ή Φουσταλιέρη αλλά όχι σε Πειραιώτικο. Αν και πιστεύω ότι θα τα απέδιδε με ανάλογη προσοχή!
Και ο Τσικουρίδης πολύ καλός, αλλά δεν είδα σπασμένο καρπό σε στυλ ουτίστικου παιξίματος.
Ευχαριστούμε για τις προτάσεις σε παίχτες, ξενυχτάω με τα βίντεο και έχω πρωινό ξύπνημα…

2 «Μου αρέσει»

Υπάρχει και αυτό

4 «Μου αρέσει»

Να τος κι ο Καραπιπέρης! Βέβαια το παίξιμο δεν είναι ακριβώς αυτό, τα παίζει όλα με πιο πολλές πενιές και κάποια χαρακτηριστικά πιο λαφτατζίδικα.

2 «Μου αρέσει»

Απίστευτος παίχτης, σε καθηλώνει και σε ταξιδεύει. Αλλά βέβαια κάθε άλλο παρά κλασικός. Σχεδόν δεν είναι μπουζούκι αυτό που παίζει.

Όπως είπα, είμαι καθ’ ύλην εντελώς αναρμόδιος για τα ζητήματα τεχνικής, αλλά έτσι ακαδημαϊκά, θα είχα την απορία: μ’ αυτό τον ελεύθερο καρπό, και με την πενιά που μοιάζει να αγγίζει ελάχιστα τις χορδές (ιδίως μάλιστα τις γεμάτες, φευγαλέα, λιγότερο κι απ’ την πρώτη), μπορεί κανείς να παίξει και πιο κλασικά;

Χωρίς να παίρνω τη θέση του ειδικού, νομίζω ότι είναι κάπως λεπτά τα όρια μεταξύ ταμπουραδίστικου παιξίματος που εναρμονίζεται στο πειραιώτικο ύφος και του παιξίματος που ξεφεύγει. Νομίζω εδώ το πετυχαίνει, κατά τη γνώμη και τα ακούσματά μου, ο Κηρομύτης.
Καλά δεν είναι και ένας οποιοσδήποτε παίκτης, ολόκληρη ιστορία, αλλά αυτός μου ήρθε σχετικά με το ερώτημα.

Το κάθε είδος έχει την πενιά που βγάζει το κατάλληλο ύφος, και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τον παραγόμενο ήχο αλλά και με τις δυνατότητες που δίνει το κάθε διαφορετικό παίξιμο.
Το ουτίστικο/λαουτίστικο παίξιμο (με σπασμένο καρπό) δεν νομίζω ότι αποδίδει το παίξιμο του μπουζουκιού ως ύφους με το οποίο το έχουμε συνδέσει. Δείτε και τον Βραχνά πώς παίζει τα πειραιώτικα, ελεύθερος καρπός αλλά όχι με γωνία.
Από την άλλη, μια και αναφέρθηκε, το δάχτυλο στο καπάκι έχει συνδεθεί με συγκεκριμένη σχολή Τσιτσάνη κλπ με πιο τσιμπητό ήχο. Επίσης σε πιο δεξιοτεχνικά παιξίματα μπαίνει και ο αντίχειρας στο παιχνίδι. Δεν συζητάω για σκυλάδικο παίξιμο με κίνηση από τον αγκώνα…
Προσωπικά σε αρχάριους προτείνω ένα κλασικό πλασάρισμα της πένας παράλληλα στις χορδές και κίνηση μόνο με ελεύθερο καρπό. Έτσι μαθαίνει κανείς να παίζει χαλαρά, και με αφετηρία αυτό μπορεί να προχωρήσει και σε άλλες πενιές.

2 «Μου αρέσει»

Μιας και θίγουμε το θέμα της πενιάς πάντως, να καταθέσω μια προσωπική παρατήρηση. Μετά από κάποια χρόνια μελέτης, όταν ξεκίνησα να παίζω εξω σε κόσμο και σε μαγαζιά, σκέτα, ξεκίνησα να ανακαλύπτω και να μελετάω την πένα από την αρχή.
Βασικό πρόβλημα στην εποχή μας, νομίζω, είναι ότι ως αρχάριοι και όχι μόνο, μαθαίνουμε να χαϊδεύουμε τις χορδές κι όχι να τους πίνουμε το αίμα. Φταίει η ζωή στην πόλη και το διαμέρισμα, φταίει ότι έχουμε ενισχυτές κλπ.
Όταν παίξεις δυνατά, ανακαλύπτεις άλλη μηχανική στην κίνηση και άλλες δυνατότητες του οργάνου. (δε λέω να παίζεις έτσι και μόνο.)
Οπότε αυτό είναι κάτι βασικό που τονίζω εγώ σε αρχάριους.
Έχω παρατηρήσει ακόμα και διαφορά στο θέμα της πένας, ανάμεσα σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Δεν ξέρω αν ισχύει ή αν το δείγμα μου είναι απλά περιορισμένο, αλλά έχω την αίσθηση ότι στη Θεσσαλονίκη κυριαρχεί ένα πιο aggresive παίξιμο, ενώ στην Αθήνα πιο ανάλαφρο( ; ) να το πω. Σαν μέσο όρο μιλάμε πάντα.

3 «Μου αρέσει»

Να προσθέσω και την ανασφάλεια καθώς και έλλειψη αυτοπεποίθησης μαζί και λίγο από τον φόβο του λάθους.

Όταν ο δάσκαλος μου, μου είπε να μελετάω και να παίζω δυνατά δεν είχα καταλάβει ποσο άλλη “πενια” είναι, επίσης όταν έπαιξα με άλλους άκουγα τα όργανα τους και νόμιζα ότι το μπουζούκι μου είναι μουντό. Όταν το άκουσα στα χέρια τους απόρησα ποιανού όργανο είναι.

Μετά άρχισα να ψάχνω την ένταση μου την δύναμη και τις πενες (θα ανεβάσω σύντομα και μερικές αποψεις με φωτο στο αντίστοιχο νήμα για τις πενες).

Η πρώτη δυνατή καθαρή πενιά τουλάχιστον σε εμένα ήρθε με τα πρώτα ολοκληρωμένα τραγούδια που έπαιξα (ξεθαρεψα).
Ένα τέχνασμα είναι να παίζω πάνω στην πρώτη εκτέλεση η οποία όμως παίζει δυνατά στο ηχείο και προσπαθούσα να με κάνω να ακουστω καθαρά.

Η αλήθεια είναι ότι ακόμα προσπαθώ να ανεβάσω ένταση και θα προσπαθώ για αρκετό καιρό μάλλον…

4 «Μου αρέσει»

Συμφωνώ φίλε μου! Έχει επικρατήσει ένα “κυριλέ” παίξιμο στα μαγαζιά (δεν μπορώ να δώσω γεωγραφικό προσδιορισμό όμως), που απορώ πώς κάνουνε γλέντι αυτοί οι άνθρωποι. Δεν λέω να σπάμε τα χέρια μας για να ακουστούμε πάνω από τα γκαρίσματα, αλλά όχι και να μην βγαίνει λίγο νεύρο. Ε ρε Βραχνά που χρειαζόμαστε…

Κι αυτό ισχύει!

4 «Μου αρέσει»

Το κορίτσι στα δεξιά είναι καινούρια μου φιλία από το καλοκαίρι.
Παίξαμε Μαζι τον δεκαπενταύγουστο σε ταβέρνα στην επαρχία.
Μπουζούκι που θα γράψει ιστορία,να με θυμηθείς.
(άσχετο)

1 «Μου αρέσει»

Πολύ καλή και πορωμενη

Φαντάζομαι αναφέρεσαι στην Ειρήνη Ζώγαλη. Μαζί με τη Μικέλα Αϊζενστάιν ίσως από τις πιο χαρακτηριστικές παίκτριες αυτής της γενιάς. Είναι από τις καλές παίκτριες και έχει ένα ύφος δικό της. Απόφοιτητη του ΠαΜακ εάν θυμάμαι καλά και όπως λέτε έχει την “τρέλα” της (με τη καλή έννοια) με τη μουσική. :wink:

5 «Μου αρέσει»