Γεια σου Κώστα από την “καυτή” Αθήνα!
Χμ…δεν έχεις άδικο, αλλά αυτό που λες παραπέμπει σε μια μορφή διδασκαλίας. Σίγουρα αν έχεις κάποιον να σε καθοδηγήσει (όπως ο ίδιος λες -κι εγώ συμφωνώ-) και σου λέει και κάποια θεωρητικά πράγματα όπως το γιατί συμβαίνει αυτό κλπ κλπ θα είναι καλύτερο.
Αλλά αν προσέξεις τα μηνύματά των παραπάνω χρηστών, όλοι ψάχνουν να βρουν ασκήσεις με δακτυλοθεσίες και με δρόμους, απλά και μόνο ασκήσεις. Κι εγώ με την σειρά μου (και από προσωπική πείρα αν θες, στην κιθάρα) οι θεωρητικές ασκήσεις καταντούν τόσο βαρετές που μερικές φορές σε ξενίζουν.
Δεν λέω ότι είσαι λάθος (το ξανατονίζω για να μην γίνει καμία παρεξήγηση όπως έχει αρχίσει και γίνεται συνήθεια σε ορισμένα μέλη του φόρουμ), απλά λέω ότι ένας σαν τους παραπάνω χρήστες που ζητάει να του στείλουμε έναν δρόμο με νότες (ή με ταμπλατούρα -και αυτό συνηθίζεται τώρα τελευταία!!-) θα μάθει με περισσότερο ενδιαφέρον και όρεξη π.χ. το τραγούδι “Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι” και μετά να ανατρέξει στα αρχεία του να δεί ότι αυτή η σειρά στις νότες είναι δρόμος Χιτζάζ, παρά να αρχίσει να ανεβοκατεβαίνει τον Χιτζάζ έτσι.
Εξάλλου αυτή είναι και η ουσία που αναφέρεται ο Στάθης Μιλάνος. Και εγώ βρίσκω μεγαλύτερο ενδιαφέρον να μάθω να παίζω όσο καλύτερα μπορώ ένα τραγούδι, παρά να μάθω να παίζω έναν δρόμο πάνω-κάτω.
Όμως, τα παραπάνω λεγόμενά μου απαιτούν από τον οργανοπαίχτη περισσότερη ενασχόλησή και προσωπικό ψάξιμο από ότι θα γινόταν αν είχες κάποιον και στο έδειχνε. Π.χ., αν βάλω τα δάχτυλά μου έτσι, μήπως είναι καλύτερα ή π.χ. αν ανεβώ στην παραπάνω χορδή αντί να αλλάξω θέση μήπως είναι χειρότερο. και άλλες τέτοιες αναζητήσεις μέχρι να βρει το πιο βολικό σε αυτόν.
Για να κλείσω τα παραπάνω, το αρχικό μου μήνυμά δεν αναφερόταν γενικά ποιά μέθοδος διδασκαλίας είναι καλύτερη, αλλά αναφερόταν συγκεκριμένα σε αυτούς που ζητούν ασκήσεις δακτυλοθεσίας και δρόμους (στα παραπάνω μηνύματά) για να μάθουν -προφανώς- μόνοι τους, και ήθελα να τους “πιέσω” ότι ίσως είναι πιο ευχάριστο να μαθαίνουν τραγούδια και να βρίσκουν σε τί δρόμους είναι γραμμένα.
Φιλικά