Στη προσπάθεια μου να μάθω μπουζούκι αναρωτιέμαι αν το να μάθω να διαβάζω μουσική θα με κάνει ποιοτικότερο ή τελοσπάντον θα με βοηθήσω να επιταχύνω τη προσπάθειά μου. Ποιά η συμβουλή σας;
Να σται καλά,
Κωνσταντίνος
<font color=“119911”><font size="-2">Από Admin: Φίλε Κωνσταντίνε, θα σε παρακαλούσα τους τίτλους των καινούριων συζητήσεων που ανοίγεις να τους κάνεις πιο μικρούς ώστε να διαβάζονται πιο εύκολα από το σύστημα…</font></font>
Κωνσταντίνε,
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ούτε ποιότητα δεν θα σου προσθέσει ούτε ταχύτητα στην προσπάθεια εκμάθησης του οργάνου.
Ποιότητα θα σου δώσει η υπομονή, η εξάσκηση, τα σωστά ακούσματα και η σωστή καθοδήγηση ενός δασκάλου. Η τελευταία μάλιστα μπορεί να σου επιταχύνει την προσπάθεια εκμάθησης του οργάνου μιά και θα ελαχιστοποιήσει τα λάθη.
Τώρα αν μάθεις να διαβάζεις μουσική κακό δεν θα κάνεις. Δες το σαν να μάθεις να μιλάς μιά “διεθνή ξένη γλώσσα”
Προσωπικά έχω επιλέξει να μην εμβαθύνω στην εκμάθηση παρτιτούρας.
Ισαάκ.
Πιστεύω πως όσοι έχουν μουσική παιδεία (οπότε θα “διαβάζουν” - όπως λες - και μουσική) έχουν ένα προβάδισμα γιατί ξεκινάνε με καμπόσα κιλά λιγότερα. Προσωπικά είχα πολύ καλή δασκάλα μουσικής στο… Γυμνάσιο (!) και πήρα το εμβόλιο από μικρός. Εκτοτε, το μουσικό μυαλό λειτουργεί πολύ καλύτερα χωρίς να γνωρίζω τον τρόπο.
Ολα αυτά βεβαίως δεν σημαίνουν απολύτως <u>τίποτα</u> σε σχέση με τις μπουζουκικές επιδόσεις μου αι οποίαι είναι εξαιρετικώς στάσιμαι εδώ και 15 χρόνια!
Δεν ξέρω αν είναι ποιοτικότερος, αλλά σίγουρα είναι καλό να διαβάζεις, στο προτείνω, δεν είναι δα και τίποτα φοβερό!
προσοχή όμως μην πάθετε διαστροφή,όπως ο Πολυκανδριώτης,που νομίζει ότι έγινε ο…Παγκανίνι του μπουζουκιού!!!
Ποιοτικότερο στο μπουζούκι δεν μπορώ να σου πώ αν θα σε κάνει. Ποιοτικότερο μουσικό σίγουρα. Είναι αντίστοιχο με το να μιλάς μία γλώσσα χωρίς να ξέρεις να διαβάζεις ή να γράφεις. Νοιώθεις συνεχώς μιά έλλειψη. Αν βέβαια σκοπεύεις κάποτε κάτι πιό επαγγελματικό τότε μάλον δεν έχεις άλλη επιλογή από το να μάθεις. Άλλωστε δεν είναι δα και ακατόρθωτο.
Δεν είναι μόνο η παρτιτούρα ρε παιδιά. Είναι η γενικότερη παιδεία σολφέζ και αρμονία.
Οχι απλά “δεν είναι και τόσο δύσκολο” να διαβάζεις παρτιτούρα. Αντιθέτως, πιστεύω πως είναι απείρως πιό δύσκολο να εφευρίσκεις διάφορα “πρακτικά”.
Πέρσυ, βρήκα ένα φίλο στο σπίτι του να κολλάει στη ταστιέρα της κιθάρας χρωματιστά χαρτάκια για να βρίσκει όλες τις σχετικές συγχορδίες σε μια μελωδία. Μιλάμε για καθαρή παραφροσύνη. Του λέω, βρε χρυσέ μου άνθρωπε, είναι όλη κι όλη 10 σελίδες η θεωρία που χρειάζεσαι, τι παιδεύεσαι; Και τότε έπεσε ο κιλοτόνος. Μου λέει, αν πιστεύεις πως με αυτό παιδεύομαι, που να δείς αυτό: Και κου έδειξε στο excel ένα πρωτοφανές σύστημα κωδικοποίησης των συγχορδιών, κλιμάκων και ρυθμικής. Μιλάμε το παιδί είχε ανακαλύψει ξανά όχι τον τροχό, αλλά το σύνολο της σύχρονης δυτικής μουσικής θεωρίας με δική του κωδικοποίηση. Και το χειρότερο είναι πως απ’ όσα διάβασα, τα μισά τα είχε (βεβαίως) λάθος. Αλλά στο παίξιμο είναι άψογος γιατί έχει επαγγελματικό χέρι και κορυφαία μουσική μνήμη.
<font size="-1">Σίγουρα μας διαβάζει τώρα και τσαντίζεται, αλλά πες μου ρε Σ.Κ., άδικο έχω; Ρίξε και ένα τηλ. να τα πούμε, έχω χάσει το δικό σου.</font>
Βέβαια, για να αναμοχλεύσουμε μια παλιά κουβέντα, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΛΕΣ ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΕΣ για λαϊκά και ρεμπέτικο.
Για να σου πω και το αλλο ΚΚ να σε κουφανω.
Ο Αντωνης ο Απέργης γνωστος οργανοπαικτης (κιθαρα, ουτι
και οτιδηποτε εγχορδο) ειχε βαλει (πριν αρκετα χρονια) 6 μπασες χορδες
σε μια κιθαρα τις κουρντιζε ανα ημιτονιο και επαιζε κανονακι στην κιθαρα !!!
Επισης επαιζε με συγχορδιες και μελωδια (σε στυλ Joe Pass) το Girl from Ipanema στο ουτι !!
Νοτες ηξερε αλλα συνειδητα δεν χρησιμοποιουσε
παρτιτουρα …
Απο οτι κατάλαβα παιδιά οι περισσότεροι μου λέτε βασίσου στο ένστικτό σου, και άμα σε πέρνει πάρε κανα δάσκαλο να τα μαθαίνείς μεθοδικά…
Θα πω τη γνώμη μου με ένα παράδειγμα:
Λοχαγός στον στρατό μπορείς να γίνεις και από εύελπις και από καραβανάς. Για να γίνεις όμως στρατηγός πρέπει απαραίτητα να ήσουν εύελπις…
Εννοώ ότι καλός μπουζουξής γίνεσαι και με παρτιτούρα και χωρίς, για να γίνεις όμως κορυφαίος μπουζουξής και παράλληλα καλός μουσικός τη χρειάζεσαι την άτιμη τη γραφή…
Εγώ προσωπικά, επειδή δυστυχώς δεν μπορώ να διαθέσω για το μπουζούκι απεριόριστο χρόνο, παρότι δοκίμασα την παρτιτούρα κατέληξα στην αποφυγή της, και με “μπαλώματα θεωρίας” πλέον προσπαθώ να κατανοώ προβλήματα που προκύπτουν στο παίξιμο.
Ίσως εάν είχα ξεκινήσει μικρότερος την ενασχόληση με τη μουσική θα μου ήταν πολύ χρήσιμη η ανάγνωση της παρτιτούρας
Και εγώ στο θέμα χρόνου κολάω θανάση. Πάντος να σου πω την αλήθεια μου δεν θέλω να πάω για “στρατηγός”. Απλός ικανοποιώ ένα μεράκι μου.
Να σαι καλά
Κωνσταντίνος
γεια σου κωνσταντινε ειμαι μπουζουξης και διαβασα την ερωτηση σου πανω στο θεμα της παρτιτουρας…ακου να δεις το μπουζουκι ειναι το μοναδικο οργανο το οποιο το εχουμε παρει πολυ αψηφιστα και αυτο γιατι ο καθενας που παιζει 2-3 τραγουδακια χωρις θεωρητικες γνωσεις και παιρνει μεροκαματο γλυκαινεται και νομιζει οτι ειναι μουσικος χωρις να ξερει στην ουσια μουσικη…λιγο παραδοξο ετσι…πρωτα γινεσαι μουσικος και μετα μπουζουξης πιανιστας βιολιστης κ.λ.π. ειναι σαν μου λες οτι ειναι δυνατον να εισαι πιανιστας χωρις να ξερεις μουσικη…γιατι το μπουζουκι να ειναι διαφορετικο δηλαδη απο τα αλλα οργανα…ξερεις οτι οι σερβοι το διδασκουν στα σχολεια στα μαθημα της μουσικης με ελληνικες μεθοδους και εμεις οι ελληνες που το αναπτυξαμε και το καναμε γνωστο προσπαθουμε απο την τεμπελια μας να το παιξουμε χωρις γνωσεις…οτι μαθαινεις πρεπει να το μαθαινεις σωστα με μια μεθοδο που να ξεκιναει απο τα απλα οπως πως να βαζεις τα δαχτυλα σου,τους κανονες της πενας πως θα κινειται το χερι που κρατας την πενα,πως θα μαθεις να παιζεις μετρημενα κ.λ.π. αν τα παρεις με τη σειρα ολα θα δεις μεγαλη διαφορα…υπομονη τιποτα αλλο…
πολυ σωστά τα γράφεις αγαπητέ γερογιάννη.
η μόνη ένσταση είναι μήπως “κολλημένος” στην παρτιτούρα ο μπουζουξής χάνει την εφευρετικότητα για αυτοσχεδιασμούς και ταξίμια.
ή μήπως διδάσκονται κι αυτά?
(όπως οι αυτοσχεδιασμοί στην τζάζ για παράδειγμα)
κοιτα να δεις τασο εμενα ο δασκαλος μου εχει 2 χρονια στο προγραμμα του μονο ταξιμια…κοιτα να δεις οσο και αν σου φαινεται ευκολο δεν ειναι καθολου…δηλαδη για να κανεις αυτοσχεδιασμους πρεπει πρωτα να εχεις προχωρησει σε καποιο επιπεδο στην τεχνικη και να εχεις ορισμενες γνωσεις ωστε ανα πασα στιγμη αυτο που παιζεις στο ταξιμι να ξερεις τι ειναι δηλαδη που παταει το ταξιμι ωστε να μπορει και καποιος να σε ακολουθησει…να μη μαθαινεις δηλαδη ταξιμια απ’εξω…αλλα αν δεν εχεις βελτιωσει την τεχνικη σου στο τελος θα γινεις κολλημενος κανοντας συνεχεια τους ιδιους αυτοσχεδιασμους γιατι απλως δεν θα μπορεις να παιξεις αλλους…θα διαφωνησω μαζι σου στο οτι χανεις την εφευρετικοτητα σου γιατι αν δε μελετησεις με μια μεθοδο με πατιτουρα και με μια σειρα δηλαδη να μαθεις να παιζεις διαφορους ρυθμους χωρις να μαθαινεις τη μελωδια απ’εξω,δηλαδη να κατανοεις τον καθε ρυθμο να μαθεις να μετρας, να κανεις dictee να μαθεις δηλαδη αυτο που ακους να το μεταφραζεις σε νοτες και αξιες να ακους να μελετας και να παιζεις με το μπουζουκι και αλλα
κομματια οπως κλασικα να ψαξεις και ξενους ρυθμους δεν ανοιγει το μυαλο σου…αντιθετα τοτε περιοριζεται…και προπαντως πρεπει αναλογα με το ειδος να προσαρμοζεις το παιξιμο σου και το ταξιμι σου δηλαδη το ρεμπετικο εχει αλλο παιξιμο το σκυλαδικο αλλο το εντεχνο αλλο το δημοτικο αλλο η τζαζ αλλο και πρεπει καθε φορα να προσαρμοζεσαι…ε λοιπον αν δε μελετας το καθε ειδος ξεχωριστα με μια σειρα και μια μεθοδο πως να αποδοσεις το καθε ειδος?θα σου προτεινω κατι που μπορει να σου φανει περιεργο αλλα δοκιμασε το και πες μου…προσπαθησε να κανεις ταξιμι με σβηστα φωτα…περιμενω να μου πεις εντυπωσεις
επικροτώ τις συγκροτημένες σου απόψεις αγαπητέ γερογιάννη.
δεν είμαι μπουζουκτσής αλλά τα προβλήματα είναι παρόμοια στο ούτι,με το οποίο “ταλαιπωρούμαι”.