Παραθέτω ένα σχετικά καινούριο άρθρο που μπορεί να σας ενδιαφέρει:
Πρέπει να κάνετε λίγο scroll down για να φτάσετε στο κείμενο!
Εδώ δύο κομμάτια που αναφέρονται στο άρθρο:
1 «Μου αρέσει»
Γιώργος Μακρυγιάννης (Νισύριος)
Νίσυρος, 1874-1933
Ο Γιώργος Μακρυγιάννης ήταν ένας αυτοδίδαχτος βιολιστής που έκανε τις πρώτες ηχογραφήσεις Ελληνικής παραδοσιακής μουσικής. Έκανε πολλές περιοδείες σε διάφορες περιοχές τόσο εντός Ελλάδος όσο και σε άλλες χώρες όπου έπαιζε τους νησιώτικους χορούς αλλά και μάθαινε νέα είδη που ενσωμάτωσε στη μουσική του. Χρησιμοποιούσε δύο βιολιά που το καθένα ήταν κουρδισμένο διαφορετικά.
Παρόλο που ήταν γόνος μουσικής οικογένειας δεν προχώρησε ποτέ σε μουσικές σπουδές. Δεν δίδαξε ποτέ βιολί ούτε στα 2 παιδιά του που έγιναν μουσικοί ενώ είχε μαθητές της τεχνικής του από το νησί της Κάλυμνου! Είναι αυτός που καθιέρωσε το βιολί αντί της νησιώτικης λύρας ως κυρίαρχο εκφραστή της παραδοσιακής μουσικής στη Νίσυρο. Έγινε γνωστός σε όλα τα νησιά του Αιγαίου αλλά επίσης και στην Τουρκία, Ρουμανία και Ουγγαρία ενώ η φήμη του τον οδήγησε στις ΗΠΑ όπου προχώρησε σε ηχογραφήσεις τα έτη 1917 με 1919.
Ο Γιώργος Μακρυγιάννης πέθανε στο κρεβάτι του σπιτιού του παίζοντας για τους φίλους του βιολί μέχρι τις τελευταίες του ώρες.
https://www.discogs.com/it/artist/6973459-Γεώργιος-Μακρυγιάννης
1 «Μου αρέσει»
Η Ντόινα του Νισύριου σώζεται ως τα τώρα στην Κάλυμνο. Την έχω σ’ έναν δίσκο με τα Εννήματα, τους αδερφούς Τσουνιά, που σ’ όλο το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα ήταν τα πρώτα όργανα του νησιού. Ο Μικές Τσουνιάς, το βιολί, ήταν μαθητής μαθητή του Νισύριου. Και κάπου το πέτυχα και σε πιο πρόσφατο γιουτουμπάκι να το παίζουν σημερινοί νεαροί.
Το αναφέρω γιατί ακούγοντας κανείς την αρχική ηχογράφηση του Νισύριου, το τελευταίο πράγμα που θα σκεφτόταν ποτέ είναι νησί του νότιου Αιγαίου - και όμως!
1 «Μου αρέσει»
Ευχαριστούμε Εύα (και βέβαια: Εύγε Γιώργο Κοκκώνη με τα ωραία σου!)
Ωστόσο, το άρθρο (για την ακρίβεια εισήγηση) τα έχει τα χρονάκια του: ανακοινώθηκε το 2016 στο Διεθνές Συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στις 3-5 Νοεμβρίου 2016 στο Ιάσιο Ρουμανίας με θέμα: Ο ελληνικός παραδοσιακός πολιτισμός στο ευρωπαϊκό πλαίσιο: Σχέσεις με το ρουμανικό και σλαβικό κόσμο. Ο πολιτιστικός άξονας Άθως-Αθήνα-Σόφια-Βουκουρέστι-Ιάσιο-Κίεβο-Μόσχα. Το Συνέδριο διοργανώθηκε από το Πανεπιστήμιο Alexandru Ioan Cuza του Ιασίου (Φιλολογική Σχολή, Τμήμα Ξένων Γλωσσών και Λογοτεχνιών, Έδρα Σλαβικών Σπουδών, Λεκτοράτο Νεοελληνικών Σπουδών).
Το σύνολο pdf που μας παραθέτει η Εύα είναι τα Πρακτικά εκείνου του Διεθνούς Συνεδρίου.
Η εισήγηση του Κοκκώνη έχει δημοσιευτεί στα ελληνικά το 2017 και συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο του Λαϊκές μουσικές παραδόσεις, Fagotto books
2 «Μου αρέσει»
Είδα ότι το συνέδριο ήταν το 2016, αλλά τα Πρακτικά βγήκαν το 2022, κάπως πρόσφατα δηλαδή! Ο Κοκκώνης αρέσει και σε μένα και σκοπεύω να παραγγείλω το βιβλίο που αναφέρεις σύντομα.
Εδώ είναι ένα κείμενο για Μπακλαχοράνι από την Φιλολογική Ηχώ, το οποίο αναφέρεται και στο άρθρο:
https://pleias.library.upatras.gr/index.php/fil_ixo/article/view/29172/29155
Και κάτι ωραίες φωτογραφίες εποχής…
https://groups.google.com/g/merakediyorum/c/mdlckhupkZE
Εύα
2 «Μου αρέσει»
αυτο το pdf μάλλον περιλαμβάνεται στο CD.
1 «Μου αρέσει»