Πράγματι, μοιάζει με μπουζούκι της πρώτης περιόδου, με πολλές επιρροές από το λαούτο : σχήμα σκάφους, επίπεδο καπάκι και στριφτάρια.
Δηλαδή, δεν έχουν ενσωματωθεί ακόμη τα στοιχεία του ναπολιτάνικου μαντολίνου : πιό στρογγυλό σκάφος στο πίσω μέρος, τσάκιση και μηχανικά κλειδιά.
Η προσθήκη βάρους στο ένα άκρο (καράολο) από τα μηχανικά κλειδιά, χαμηλώνει αρκετά στην -όχι ιδιαίτερα σημαντική- βασική συχνότητα του σώματος.
Η τσάκιση, ανεβάζει τις συχνότητες του καπακιού και αλλάζει αρκετά κάποιους τρόπους δόνησης.
Είναι από αυτά φανερό, πως το ηχόχρωμα θα είναι εντελώς διαφορετικό από το όργανο Σταθόπουλου του Δημητριανάκη (το οποίο, μάλλον, δεν έχει και το αρχικό του καπάκι).
Δυστυχώς, και στο στο πολύ παλιό και ιδιαίτερα ενδιαφέρον από οργανολογική άποψη μπουζούκι του Μιλάνου, όπως έχω μάθει, έχει γίνει κατά τα τελευταία χρόνια καταστροφική επισκευή, κατά την οποία άλλαξε το παλιό του καπάκι.
Για λόγους δεοντολογίας, δεν αλλάζουμε ποτέ το αρχικό καπάκι σε ένα τόσο παλιό όργανο (επέμβαση πολύ συνηθισμένη από τους παλιούς μάστορες), ακόμη και εάν το όργανο δεν έχει τη δυνατότητα να είναι λειτουργικό.
1 «Μου αρέσει»