Γεια χαρά!!
Είμαι καινούργιος στο κουρμπέτι του ρεμπέτικου τραγουδιού, όσον αφορά στο παίξιμο του.
Έχω ξεκινήσει με έναν μπαγλαμά και τώρα ετοιμάζομαι να πάρω τζουρά.
Υπάρχει μια άποψη ότι σε κάποια φάση θα (ανα)ζητήσω μπουζούκι, αφού ο μπαγλαμάς, αλλά και ο τζουράς θα με “περιορίσουν” τεχνικά κ.ο.κ.
Προσωπικά είμαι της άποψης ότι το μπουζούκι είναι όργανο “εκπορνευμένο” σε είδη μουσικής που τα θεωρώ τουλάχιστον αστεία (ονόματα δε λέμε).
Και κάπου εκεί γεννιέται η απορία μου: Όταν ακούω ηχογραφήσεις των Βαμβακάρη, Παπάζογλου, Παγιουμτζής κ.α. το μπουζούκι έχει έναν ζεστό ήχο. Ίσως πιο μπάσο. Σίγουρα πάντως στα αυτιά μου ακούγεται πολύ καλύτερα από τον ήχο που έβγαινε πιο μετά από την εποχή άνθισης του ρεμπέτικου (20-30-40). Καλύτερα να μη μιλήσω για το σήμερα.
Θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω αν το μπουζούκι, και κατ’ επέκταση ο ήχος του, έχουν αλλάξει. Και κατ’ επέκταση: Φτιάχνονται σήμερα μπουζούκια που να ακούγονται όπως τότε; Μήπως τελικά ο ήχος αυτός οφείλεται στην ηχογράφηση και μόνο;
Γεια σου φιλε και καλωσορισες στο φορουμ. Κατα τη γνωμη μου ειναι να παρεις ενα μπουζουκι αντι για τζουρα γιατι θα σε βοηθησει να εξελιχτεις και μετα παιρνεις κι εναν τζουρα αν σου χρειαστει. Και βεβαια φτιαχνονται τετοια μπουζουκια με ηχο σαν των παλιων, αρκει να εχεις ορεξη να ψαξεις σε οργανοποιους και να βρεις αυτο που πραγματικα σου αρεσει.
Να ξεκαθαρίσω κάτι, για να μη βγαίνουμε εκτος θέματος:
Το θέμα της ενότητας που ανοιξα δεν ειναι επειδη ενδιαφερομαι ή σκεφτομαι να παρω να παρω μπουζουκι, τι μπουζουκι θα παρω κτλ κτλ.
Το θέμα εχει να κάνει με τον ήχο του μπουζουκιού. Ενώ τα τραγουδια στις αυθεντικες εκτελέσεις ειναι πολυ πολυ γλυκος, σε νεότερα και σύγχρονα τραγούδια ειναι πολύ πριμα.
Κάθε όργανο (ακόμα και το πιάνο) βγάζει όχι μόνο τον ήχο που του έδωσε ο μπαμπάς του, αλλά και εκείνον που του βγάζει ο ίδιος ο οργανοπαίκτης.
Συμφωνώ απόλυτα. Εγώ αναρωτιέμαι για το δευτερο: αν φτιάχνονται σημερα οργανα με πιο vintage (sic) ηχο σήμερα
Σίγουρα οφείλεται και στην ηχογράφηση. Δεν ξέρω τι εξοπλισμό είχαν τα στούντιο της εποχής, μάλλον ribbon μικρόφωνα, λαμπάτους (προ)ενισχυτές και το τελικό μέσο αποθήκευσης ήταν αναλογικό ενώ σήμερα χρησιμοποιούνται συνήθως πυκνωτικά μικρόφωνα, solid state ενισχυτές και ψηφιακά μέσα αποθήκευσης.
Ο εξοπλισμός της ηχογράφησης φιλτράρει και παραμορφώνει τον ήχο με διάφορους τρόπους, ειδικά αν μιλούμε για παλιές ηχογραφήσεις.
Δηλαδή emc, πιστεύεις οτι αν βρισκόμασταν με καποιο τροπο σε ενα μέρος και ακουγαμε ζωντανα τον Μαρκος, θα ακούγαμε διαφορετικο ήχο απο το οργανο του, σε σχέση με τον ήχο που θα ακούγαμε πχ απο τον Νικολόπουλο ή τον Πολυκανδριότη; Χωρίς ενισχυτές, μικρόφωνα κτλ
Να το πω πιο απλα: Ο ηχος του ενός ακουγεται βινύλιο, ενω των άλλων ακούγεται cd
κάπου έχει ξαναγίνει αυτή η κουβέντα στο φόρουμ, αλλά θα τα ξαναπώ.
με όργανα εποχής (πχ σταθόπουλος μπουζούκι και απαρτιάν κιθάρα) και το κατάλληλο παίξιμο, ακούς ό,τι ακούς και στην πρώτη εκτέλεση -εννοείται από charlie και όχι από κουνάδη… με μεγάλη μου χαρά διαβεβαιώ πως τέτοια όργανα φτιάχνονται και σήμερα, όταν θέλει ο μάστορας και ο πελάτης. προσωπικά το έχω συναντήσει στον καφετζόπουλο και στον φρονιμόπουλο, προφανώς υπάρχουν και άλλοι που δεν έχω καταφέρει να επισκεφτώ ακόμα, ή δεν θυμάμαι τώρα.
επίσης, το γραμμόφωνο (μετά το 1926, στις ηλεκτρικές ηχογραφήσεις) αποδίδει μια χαρά τον ήχο, στις μεσαίες συχνότητες που έχουν τα ρεμπέτικα όργανα, με ιδιαίτερη αμεσότητα. τα σημερινά μηχανήματα προσθέτουν όγκο στον ήχο που έχει αλλοιώσει την αντίληψή μας. εξάλλου, οι πρώτες ηχογραφήσεις γίνονταν με ένα μικρόφωνο μέσα στο χώρο, σαν ένα ανθρώπινο αυτί. ενώ σήμερα συνήθως ηχογραφείται κάθε όργανο ξεχωριστά και από κοντινή απόσταση, σε όφελος της ευκολίας και σε βάρος της φυσικότητας.
και μια σημείωση με αφορμή τον παπάζογλου: προσπάθησε να διακρίνεις τα κομμάτια που είναι παιγμένα με κιθάρα αντί για μπουζούκι. φοβερός ήχος, που δύσκολα βρίσκεις σε καινούρια όργανα!
Συμφώνω απόλυτα με το φίλο Νίκο. Υπάρχουν οργανοποιοί οι οποίοι μπορούν να προσεγγίσουν τη “γλύκα” των παλιών καλλιτεχνών,βλέπε Μάρκο. Βέβαια, παίζει ρόλο και ο εξοπλισμός της εποχής εκείνης καθότι άλλα μέσα υπάρχουν σήμερα, τα οποία μπορουν να αυξήσουν τα πρίμα και τα μπάσα και άλλα τότε που οι ηχογραφήσεις γινόταν με ένα φωνόγραφο της ODEON. Όπως όμως μου έχει πει και ένας πολύ καλός φίλος και γνωστός μπουζουξής εδώ, η μουσική όπως και η τεχνολογία εξελίσσεται και εμείς πρέπει να έχουμε γνώση και να την μελετάμε. Σαφώς οι παλιοί ήταν εξαιρετικοί, αλλά δεν μπορούμε να παραμελούμε και τους σύγχρονους, που ναι μεν έχουν αρκετές διαφορές από τους προγενέστερους αλλά αξίζει να μελετηθούν.
Καταρχήν, ισως να το πήρα λίγο απο την αρχή και να καταδικασα κοσμο και κοσμακι χωρις ιδιετερο λογο. Σιγουρα υπάρχουν πολλοι και καλοι οργανοπαίκτες. Άλλο οτι κοποιος ειναι καλος και αλλο οτι μου αρεσει 'η οχι. Ακουγομαι σα τη Ροζιτα Σωκου στην εκπομπη για τα ταλεντα :), αλλα περι ορέξεως…
Αυτο που ρωτησα αρχικα, και ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις που πηρα (ελπιζω οχι μονο εγω), ειχε να κανει περισσότερο με το γλυκο, μπασσο ηχο των παλιων μπουζουκιων (Μαρκος) που δεν εχει τυχει να ακουσω απο σημερινους οργανοπαιχτες.
Αυτό είναι καθαρά θέμα εποχής τότε , όντως τα όργανα τότε είχαν μια άλλη γλύκα , όπως είπα αλλά είχαν και άλλα μέσα που ηχογραφούσαν γι’ αυτό διατηρούν τη γλύκα. Σήμερα ο κάθε καλλιτέχνης μπορεί να πειραματιστεί λόγω της τεχνολογικής προόδου
