Και εδώ είναι το θεμα.Οτι κάθε μακάμ μπορει να μοιαζει με κάποιο άλλο αλλα δεν είναι κανένα άλλο.
Και εγώ είπα πχ, το ντουγκιαχ κανει σα σεγκιαχ αλλα ΔΕΝ είναι σεγκιαχ.
Το ζιργκιουλελι χιτζάζ δειχνει σα χιτζασκιαρ αλλα ΔΕΝ είναι.
Και προσπαθόντας να περιγράψουμε συμπεριφορές πέφτουμε σε ναρκοπέδια.
Το μακάμ χιτζάζ το διαχωρίζουμε σε 3 διαφορετικές συμπεριφορές ανάλογα με τα διαστηματα του ψηλά και τον δεσποζοντα φθόγγο. Καλύτερα δες το βιβλίο του Ευγένιου για περισσότερα.Θα σε μπερδέψω
Αυτό έχει μια εξήγηση. Έτσι εκτελείται σε πολλά παραδοσιακά όργανα, για λόγους μάλλον σχετικούς με την κατασκευή των οργάνων (καλά, και με κάποια αισθητική επιλογή φυσικά) παρά αναφοράς στο ματζόρε.
Επειδή έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται ποτέ να βρούμε άκρη, εγώ πια το έχω πάρει απόφαση, να πώ μόνο ότι τα πιο επικά στραπάτσα σε παιξίματα έχουν γίνει σ αυτές τις περιπτώσεις. Να λέει ο μακαμτζής ουτίστας πχ πάμε μι σεγκιαχ, να σκάει Μι ματζόρε συγχορδία και ο άλλος να ξεκινάει με το τρίχορδο σεγκιά (σολ φα μι)…Όλο λάθος!
Ναι, λογικό είναι αφού το ρεμπέτικο είναι σχεδόν αποκλειστικά συγκερασμένο στο ευρωπαϊκό σύστημα (τουλάχιστον τα βασικά του όργανα είναι) να συγχέονται διαφορετικά μακάμια σε ένα. Όπως π.χ. οι αγγλικές λέξεις shit, sheet, sit και seat όλες προφέρονται σιτ στα ελληνικά, αφού δεν έχουν τα παραπάνω φωνήεντα και σύμφωνα των αγγλικών.
Υπάρχουν σε ηλεκτρονική έκδοση τα βιβλία αυτά που συχνά αναφέρονται στο φόρουμ; Δεν μένω Ελλάδα και έτσι αμφιβάλλω ότι μπορώ να τα βρω εδώ σε φυσική μορφή. Επίσης ποιος είναι ο τίτλος του συγκεκριμένου βιβλίου; Γενικά είμαι πλήρως αδαής σε ό,τι αφορά την κοινότητα μελετητών του ρεμπέτικου οπότε δεν γνωρίζω ονόματα που σε εσάς είναι οικεία.
Έχοντας για τόσες δεκαετίες τους δρόμους, μαθημένους κουτσά-στραβά από γενιές και γενιές λαϊκών μουσικών, άλλος καλύτερα, άλλος χειρότερα… το να αρχίσουμε να τους μακαμοποιήσουμε ξαφνικά, εκεί θα καταλήξει προφανώς.
ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΛΑΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ , λέγεται το βιβλίο.
Υπάρχουν και άλλα αλλα δεν ξέρω ηλεκτρονικά τι γίνεται. Μια και παίζεις κιθάρα, μήπως να σου προτείνει κάνας πιο ειδικός. Εγώ κάτι τουρκικα παλεύω να διαβάσω.
Καλό το παράδειγμα με την αγγλική γλώσσα.Ένα άλλο παράδειγμα είναι η ορθογραφία: Ακόμα και αν 2 ήχοι είναι στο άκουσμα ίδιοι, οι κανόνες ορθογραφίας μας βοηθάνε να καταλάβουμε νόημα και ρίζες λέξεων.
Κάπως έτσι ίσως είναι και οι τρόποι.
Ε, ντάξει, οφείλει κι ο άλλος να έχει στοιχειώδη συναίσθηση ότι απ’ όλα όσα λέει (π.χ. Λα Ουσάκ, Φα χιτζάζ…), ειδικά το Μι σεγκιάχ το καταλαβαίνει ο καθένας αλλιώς και πρέπει να το εξηγήσει λίγο, είτε με λόγια είτε με 2-3 πενιές σαν «απήχημα». Και αντίστοιχα και ο συμπαίχτης να ρωτήσει πριν βιαστεί να πει «οκέι το 'χω πάμε».
Μπορεί να 'ναι προβληματική η ορολογία, μπορεί ο καθένας να κάνει την προσωπική του συμβολή στο να λυθεί αυτό το πρόβλημα, αλλά στο μεταξύ πρέπει και να ζήσουμε. Και να παίξουμε. Σωστά. Και υπάρχουν λύσεις: ρωτάς και σου εξηγούνε!
Εχθές εγκατέλειψα τη συζήτηση γύρω στο #30 γιατί είχε πάει αργά. Στο βασικό της θέμα, που είναι ο δρόμος του Παπατζή και το μακάμ Δουγκιάχ, δεν έχω να προσθέσω τίποτε, οφείλω όμως να ευχαριστήσω τον Κώστα και τον Αλέξανδρο, που μας μάθανε πάλι καινούργια πράγματα.
6 «Μου αρέσει»
chrispanag
(Χρήστος Παναγιωτακόπουλος)
Διαχώρισε αυτό το θέμα στις
38
στον παπατζη δε νομιζω να παιζει κανονακι, αλλα σαντουρι με δαχτυλιθρες, αρα συγκερασμενο. επισεις… σας περασε ποτε απο το μυαλο οτι εμεις εδω στην ελλαδα ειμαστε μιξη δυσης και ανατολης…? και ειδικα οσο παμε πισω στο χρονο συνανταμε ολο και πιο πολλα ανατολιτικα στοιχεια σε σχεση με τωρα…? δλδ κατι το οποιο διαρκως αλλαζει-εξελλισεται…
Λέγεται ότι δεν ήταν το συνηθισμένο σαντούρι αλλά πιο μικρό σε μέγεθος, εξοπλισμένο μεν με μεταλλικές χορδές αλλά παιγμένο με δαχτυλήθρες, όπως λες. Είναι πιθανό να αναφερόντουσαν σε αυτό το όργανο ως κανόνι ή κανονάκι, λόγω τρόπου παιξίματος. Στον Παπατζή δεν ακούγονται μόρια αλλά σε άλλα κομμάτια, με το ίδιο όργανο, έχω εντοπίσει «ενδιάμεσες» νότες, κάτι που περιπλέκει τα πράγματα. Για απλοποίηση πάντως, εγώ έχω επιλέξει να αναφέρομαι σε αυτό το όργανο ως κανονάκι γιατί όποτε λέω σαντούρι ο κόσμος περιμένει διαφορετικό στυλ παιξίματος.
Κώστα εννοείς νότες κουρδισμένες ιδιαίτερα ή νότες που είναι ρευστές και ανεβοκατεβαίνουν σα να χει μαντάλια το όργανο;
Στην πρώτη περίπτωση θα μπορουσε να είναι πέρσικο σαντουρι.
Πράγματι, θυμάμαι πολύ καλόν Πέρση παίκτη περσικού σαντουριού να μετακινεί μεσαία στηρίγματα των χορδών, όχι μόνο σε αλλαγή κομματιού αλλά και κατά την εκτέλεση ενός τραγουδιού, όταν αλλάζει το τονικό κέντρο.
Μπα ρε παιδιά, δεν πιστεύω. Και να βρέθηκε ένα πέρσικο όργανο, πώς είναι δυνατόν να έμαθε ο παίχτης την ιδιαίτερη λειτουργία του; Θα μου πεις, αν έπαιζε και κανονάκι ίσως δε θα 'ταν δύσκολο.
ο μανωλης ο μαργαρωνης παιζει σε αυτα. σε καποια συνεντευξη μιλαει η κορη του για το μικρο αυτο σαντουρι που επαιζε ο πατερας της. αλλα σαν τεχνικη ηταν διαδεδομενη τοτε να παιζουν το σαντουρι και με τα δαχτυλα.
