Καλησπέρα.Υπάρχει κάποιος που έχει μελετήσει το συγκεκριμένο τραγούδι του Δ.Σέμση?
Για αρχή έχω την εντύπωση πως (εφόσον μελετάμε το τραγούδι σε Α) η εισαγωγή δεν είναι σε Α αλλά σε C.
Στην εισαγωγή νομίζω ο δρόμος είναι c d d# f# g a b c,με το b να παίρνει ύφεση.
Στο τραγούδι νομίζω είναι a b c d e f g a,με προσαγωγεα g# και με το b και το f να είναι αντίστοιχα “μαλακά”,ανάλογα με το ανέβασμα ή το κατέβασμα.
(ίσως στις απαντήσεις έχει d#?)
Τον ίδιο δρόμο τον έχω δε και σε άλλα τσιφτετέλια,που γίνεται το χαρακτηριστικό κατέβασμα c-b-a#-a-g-a (σε ρε πάει f-e-d#-d-c-d).
Όπως βλέπετε είμαι αρκετά μπερδεμένος ,οπότε αν κάποιος έχει τη διάθεση να με ξεμπερδέψει θα το εκτιμούσα!Ευχαριστώ!
Λοιπόν.Το άκουσα 1 φορα στα γρήγορα.Νομίζω πρέπει να κοιτάξεις χουσεϊνί και καρτσιγιάρ για να καταλάβεις τι γίνεται.
Είναι χρήσιμο γενικά και για άλλα κομμάτια.Παρτιτούρα μπορείς να διαβάσεις;
Αυτά που αναφέρεις είναι μακάκια ή λαικοί δρόμοι?Το Χουσείνι το ξέρω σαν δρόμο,το καρτσιγιάρ σαν μακάμ το έχω ακούσει.
Ναι,όχι fluently αλλά κούτσα κούτσα τη διαβάζω.
*Παρτιτούρα δυτική έτσι,απο μακάμ και παρτιτούρες ανατολίτικες δε σκαμπάζω τίποτα!
Δεν ξέρω δρόμους,λυπάμαι. Υποθέτω θα είναι κοντά.Μιλώντας με μακάμια:Σκέψου ένα χουσεινί του οποίου η 5τη βαθμίδα βαραίνει.Συχνά με γλύστρημα. Άκου την Πέργαμο.
οπότε έχεις, ως χουσεϊνί ας πουμε,με τις νότες που λες: a b c d e f# g a
ως καρτσιγιάρ θα γίνει a b c d eFLAT f# g a.
Με αυτό τον τρόπο, έχουμε μια δομή χιτζάζ απο τη νότα d.
Αυτά ως μπακαλίστικη θεωρία
τώρα, κοιτοντας το προσεκτικά έχεις κάποιες ασταθείς νότες. το b συχνά θα έλκεται απο τη βάση του.( οθωμανικά γράφεται με ύφεση 1 κομματος και ονομάζεται segah perde)
το f# σε καθοδική κίνηση μπορεί να κατέβει σε f (φυσικό) ( είναι η ίδια έλξη με το segah perde απο πανω, μετατοπισμένη μια πεμπτη ψηλότερα)
Όσων αφορά τη δομή “χιτζάζ” τελικά δεν είναι χιτζάζ, είναι πιο κοντά σε χουζάμ+ ουσάκ.Σωστά παρατήρησες πως συμπεριφέρεται μαλακά.Εδώ πρέπει να βάλουμε μια τελεία όμως γιατί φοβάμαι οτι θα σε μπλέξω.
Αν θέλεις μπορώ να στο γράψω ευρωπαικά
Πραγματι μοιαζει με ουσακ σε πολλα σημεια,που έχει μαλακη δευτερη και εκτη ενιοτε.
Το χουζαμ σιγουρα ειναι διαφορετικο απο μακαμ σε δρομο,σαν δρομος σκεψου ειναι ιδιο με το ραστ προς τα πανω,με μια διεση στην δευτερη(Νομιζω το ραστ ειναι το ιδιο,σαν νοτες)
Ευχαριστώ!
Η εισαγωγη είναι το ίδιο σε άλλο τόνο,μήπως δεν αλλάζει η βάση και είναι ιδέα μου?
Αν εχεις όρεξη βεβαίως!Και καπως να ειναι προσβασιμο και να μπορει να το βρει όποιος ενδιαφέρεται
το χουζάμ βασίζεται στο σολ χιτζάζ (αραμπάν) και κατεβαίνει μέχρι το μι σεγκιάχ ή το ντο ραστ. μπορεί να συνδυαστεί επίσης και με ντο χιτζασκιάρ, έτσι εξηγούνται αρκετά τραγούδια (φέρε μας κάπελα κρασί, πώς πέρασαν τα χρόνια, κλπ). αν δεν κάνω λάθος ως δρόμος έχει διατηρήσει αρκετά τον χαρακτήρα του αντίστοιχου μακαμιού, και αυτό φαίνεται σε συνθέτες του λαϊκού τραγουδιού με μικρασιάτικες ρίζες όπως ο χατζηχρήστος και ο παπαϊωάννου.
δηλαδή ως δρόμος το χουζάμ είναι 4/5χ σολ χιτζάζ σολ-λαb-σι-ντο (-ρε), μετά πάει σε 5χ φα νικρίζ φα-σολ-λαb-σι-ντο, και καταλήγει είτε σε 3χ μι σεγκιάχ (ντο-ρε#-)μι-φα-σολ (πχ μπήκε ο χειμώνας), είτε σε 5χ ντο ραστ ντο-ρε-μι-φα-σολ (πχ φτώχεια κατηραμένη), είτε ακόμα ως χιτζασκιάρ σε ντο χιτζάζ ντο-ρεb-μι-φα-σολ (κάπελας-χαρτόνια που λέω παραπάνω).
Η 5η, μια βαθμίδα που γενικά το αφτί μας (των περισσότερων) απαιτεί να την ακούσει σ’ ένα συγκεκριμένο ύψος, στα 7 ημιτόνια από την τονική (=καθαρή 5η), κατ’ εξαίρεσιν εδώ είναι ένα ημιτόνιο πιο χαμηλά. Αυτό πετάει τον απροετοίμαστο πολύ έξω από ό,τι έχει συνηθίσει: μπορεί να σε μαγέψει, μπορεί να σ’ ενοχλήσει, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι δυνατόν και να σε μπερδέψει σε βαθμό να μην καταλαβαίνεις τι ακούς - όχι μόνο στη συγκεκριμένη βαθμίδα αλλά γενικά πλέον (αφού λείπει ο ένας από τους δύο πιο βασικούς μπούσουλες που ορίζουν τις υπόλοιπες νότες).
Όταν επιπλέον ακούγονται διαδοχικά και η καθαρή 5η και η ελαττωμένη, και μάλιστα το πέρασμα γίνεται με γκλισάντο, όλο αυτό το εφέ ενισχύεται. Είναι σαν να λες «ο χώρος μου, οι νότες μου, απλώνονται ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο κολώνες, την τονική και την 5η», και ξαφνικά η μία από τις δύο κολώνες αρχίζει να λυγίζει μπροστά στα έκπληκτα μάτια σου!
Εν προκειμένω: πράγματι, έχεις Μιb (άρα Λα Καρτζιγιάρ) στην εισαγωγή, και μάλιστα επίμονα και τονισμένα.
Συγχορδίες εννοείς; Βασικά το κομμάτι δεν έχει καθόλου συγχορδίες, και αν θέλει κανείς να προσθέσει είναι περίπλοκο θέμα. Πάντως η τονική δεν αλλάζει, μία είναι σ’ όλο το κομμάτι.
Λοιπόν εδω προσπαθώ να εξηγήσω αυτά που ρωτάς . Κάποιες νότες είναι κατα προσέγγιση. Τα βελάκια δηλώνουν έλξεις οι οποίες δεν γράφονται.
η εισαγωγή όντως κάθεται στο Ντο. Υποθέτω απο ντο έχουμε δομή σα νικρίζ…
Προς συντονιστές, προφανώς αν τίθεται θέμα πνευματικών δικαιωμάτων, ζητώ συγνώμη.
με βιαστική ακρόαση και απάντηση, θα έλεγα χουζάμ ως δρόμο. είναι όμως εκτός ρεμπέτικου ρεπερτορίου, μήπως είναι κάποιο μακάμι που κάνει χιτζάζ από ρε και καταλήγει στο χαμηλό σι;
ΑΚΡΙΒΩΣ! πιστεύω είναι χιτζάζ απο τη θέση του με κατάληξη στο ιράκ. Μακαμ Ραχατουλερβά αν δεν κάνω λάθος.
Το ανέφερα για τον εξής λόγο:αρχίζω να πιστεύω πως πρέπει κάπως να βρεθεί ένας τρόπος το χουζάμ να μην εξηγείται ως χιτζαζ απο νεβά. εφόσων το χιτζάζ όπως παρατηρούμε έχει άλλη χροιά.
το καρτσιγιαρ μου ακούγεται πιο κοντά στο χουζάμ όπως επίσης και το σουζινάκ το ίδιο.Η θεωρία όμως δεν κάνει αυτή τη διάκριση.
Πράγματι. Δεν ξέρω γιατί, πάντως αυτό ήταν επιλογή του μουσικού που παίζει γιαϊλί ταμπούρ (ο Σινόπουλος υποθέτω) και όχι στοιχείο του σκοπού.
Το παρακάτω είναι, νομίζω, παραλλαγή του ίδιου σκοπού, σε σαφώς λαϊκή εκτέλεση. Έχει όντως ένα κάπως διακριτό τροπικό χρώμα, όχι ταυτόσημο με του στάνταρ Χιτζάζ, αλλά πάντως για το ποια είναι η τονική του δεν αφήνει αμφιβολία.
Ίσως αυτό που γυρεύετε (Χιτζάζ με κατάληξη και τονική στο Ιράκ, σαν Χουζάμ αλλά όχι Χουζάμ) να είναι αυτό:
@alk καθυστερημένες ευχαριστίες για την παρτιτούρα. εκεί στην επίμαχη φράση (σ’αγαπώ κι εσύ θυμώνεις) ακούτε κι εσείς μια Vm; δηλαδή Am στην εκτέλεση ρόζας, Em όπως το έχει γράψει ο αλέξανδρος.
,οπότε αν κάποιος έχει τη διάθεση να με ξεμπερδέψει θα το εκτιμούσα!Ευχαριστώ!
