http://www.youtube.com/watch?v=uS90ltOEi4w
μπορει να μου πει καποιος ειναι πειραιωτικος?
Χιτζασκιάρ.
ευχαριστω να σαι καλα:110:
Ε, η εισαγωγή -τουλάχιστον- δεν είναι και τόσο hιcazkar! :089:
Είναι τόσο κοντά αυτοί οι δύο δρόμοι, για το μπουζούκι!!!
εμενα μου κανει πειραιωτικος η εισαγωγη:089:
Το πρώτο μισό της εισαγωγής είναι πειραιώτικο αφού επιμένει στο σολ-δίεση (τονικότητα ρε). Το υπόλοιπο μισό εγκαταλείπει αυτό το πάτημα και πάει στο καθαρό σολ. Εδώ είναι χιτζασκάρ ή χιτζάζ (τέλος πάντων τετράχορδο χιτζάζ).
Πάντως, αν θέλουμε να είμαστε πιο ακριβείς, στο βιβλίο του Ευγένιου Βούλγαρη, ο δρόμος πειραιώτικος αντιστοιχεί με το τουρκικό μακάμ “Ζιργκιουλελί Σουζινάκ με μόνιμη δίεση στην 4η βαθμίδα” κι ουχί ως χιτζαζ/χιτζαζκιάρ με μόνιμη δίεση στην 4η βαθμίδα…
αποκλειστικά σε πειραιώτικο είναι ο “ξέμαγκας” του βαγγέλη παπάζογλου. δεν θυμάμαι άλλο κομμάτι αυτή τη στιγμή και θα με ενδιέφερε αν κάποιος έχει κάτι υπ’όψιν του.
Τα μαγεμένα μάτια σου - Βαμβακάρης, άλλο δεν μου έρχεται κ εμένα…
Χωρίς να πιάσω το μπουζούκι, κι από μνήμης… Καραντουζένι, Εφουμέρναμ’ ένα βράδυ, Τα μάτια σου τ’ αράπικα, Σκύλα μ’ έκαμες και λιώνω, Ήταν άνοιξη που σ’ είδα, μανές Μαρμαρά κλπ, κλπ, κλπ.
Η Βολιώτισσα του Ευάγγελου Παπάζογλου είναι Πειραιώτικο.
(το καραντουζένι και τα ματια σου τ’αραπικα δεν είναι πειραιώτικο, είναι χουζάμ !!)
[i][b]
Καραγιώργος: Για το καραντουζένι γράφτε λάθος λόγω κεκτημένης. Αλλά τα μάτια σου τ’ αράπικα; τόσα χρόνια είμαι φάλτσος gamoto;[/b][/i]
“τα μαγεμένα μάτια σου” όντως είναι εξ ολοκλήρου σε πειραιώτικο, σχεδόν δεν αγγίζει το σολ (το κομμάτι είναι από ρε). ωραίο κομμάτι, θα κάτσω να το βγάλω!
τα υπόλοιπα έχουν φράσεις σε πειραιώτικο, αλλά κυρίως στο κατέβασμα γυρίζουν σε χιτζαζκιάρ. ειδικά το “καραντουζένι” και “τα μάτια σου τ’ αράπικα” είναι χουζάμ (ή όπως αλλιώς λέγεται).
σας ευχαριστώ!
Σαφώς δεν είναι καθαρός πειραιώτικος! Πάντρεμα με χιτζασκιάρ!
σε ποιό αναφέρεσαι;
φαίνεται πάντως πως είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα του πειραιώτικου ειδικά στο κατέβασμα να γυρίζει σε χιτζασκιάρ. λογικό μου φαίνεται, σαν έλξη. δηλαδή (από ρε) να ανεβαίνει σολ# (χαρακτηριστικό άκουσμα, συχνή φράση σε κομμάτια πχ “παραπονιάρικο”) και να κατεβαίνει σολ φυσικό, ειδικά στην τελευταία-τελευταία φράση του κατεβάσματος.
Έτσι συμβαίνει και στο “Καραβοτσακίσματα” (εισαγωγή-κουπλέ).
Και στα δημοτικά δεν μπορώ να βρω καθαρό πειραιώτικο. Ίσως, λέω ίσως, το “Γλυκά λαλούνε τα πουλιά” θα μπορούσε να είναι καθαρό πειραιώτικος.
“Χρόνια στον Περαία”.Ακόμα ενα πολύ καλό πάντρεμα.Αν και νομίζω οτι το περισότερο βάρος πάφτει στον χιτζασκιάρ
Φίλτατε, είναι γνωστό ότι το παραπάνω τραγούδι του Μάρκου δεν είναι, αυτό που λέμε, “Πειραιώτικο”. Εκτός, βέβαια, εάν αναφέρεσαι μόνο στα περί Sol και Sol# εν καταβάσει και εν αναβάσει, αντίστοιχα!
Το τραγούδι “Το πονεμένο στήθος μου” (σε επτάσημο αργό) είναι δημοτικό; Ο Τάκης ο Καρναβάς, πάντως έλεγε ένα μανέ “Πειραιώτικο” -όπως επίσης είναι και το τραγούδι- πάνω σ’ αυτό, αλησμόνητο…
Οι Τούρκοι, βέβαια, χρησιμοποιούν και το όνομα Sιrf Ηιcazkar για το μακάμι αυτό. Όσον αφορά το Zirguleli Suzinak, που προαναφέρθηκε, ας απαντήσει ο Βούλγαρης.
[QUOTE=]
Καραγιώργος: Για το καραντουζένι γράφτε λάθος λόγω κεκτημένης. Αλλά τα μάτια σου τ’ αράπικα; τόσα χρόνια είμαι φάλτσος gamoto;[/QUOTE]
κύριε συντονιστά μου, κι εγώ μόλις είδα πως το σεγκιάχ το έλεγα χουζάμ… αλλά ο πειραιώτικος ανήκει σε άλλη οικογένεια, του χιτζάζ. ίσως μπερδεύει που το χουζάμ/σεγκιάχ είναι μυστήριο τραίνο… γι’αυτό μ’αρέσει! ξεκινάει από την κορυφή και καταλήγει στην τρίτη βαθμίδα. γι’αυτό και το ντουζένι αραμπιέν έχει μπουργάνα σι για σολ χουζάμ/σεγκιάχ.
δημήτρη ν., και τα καραβοτσακίσματα χουζάμ (κουπλέ) και σεγκιάχ (ρεφραίν) είναι. αν και φαντάζομαι θα αναφέρεσαι μόνο στην έλξη, όχι στο δρόμο. (ώπα, με πρόλαβε ο μήτσος)
πολύ όμορφο το "πονεμένο στήθος¨… τα παραδοσιακά “μανές μαρμαρά” και “γλυκολαλούνε τα πουλιά” δεν τα βρίσκω.
στο
Πολλά είδαν τα μάτια μου