Εκτός από την Άννα, ψυχή του συγκροτήματος ήταν και ο ελληνικής καταγωγής George Sempepos (εμφανίζεται στο βίντεο ως κιθαρίστας). Ακόμα εμφανίζεται στο ίδιο βίντεο και ο τρίτης γενιάς Έλληνας George Stathos (Σταθόπουλος με καταγωγή από την Ιθάκη) στο κλαρίνο -μερικοί ίσως τον γνωρίζουν από τη συμμετοχή του στο τραγούδι των Πυξ - Λαξ “Λένε για μένα”. Και οι τρεις προαναφερθέντες μουσικοί, πάντως, ζουν και βασιλεύουν στη Νέα Υόρκη…:088:
Το φουστανάκι της. Είδες τι ωραία που αρμενίζει στο ρυθμό;
:019:
.
.
.
Ρε άει παράτα μας που θα σου δώσουμε και αναφορά τι μας αρέσει.
Δεν είναι απαραίτητο να έχουμε όλοι τα ίδια μουσικά αισθητήρια.
Όταν δεν καταλαβαίνεις κάτι, δική σου ανεπάρκεια είναι. Οχι του εκφωνούντος.
Για να δούμε λοιπόν ποιός στερείται επάρκειας και μουσικών αισθητηρίων…
θα γράψω τους …“στίχους” που άκουσα απο το παραπάνω βίντεο και τα συμπεράσματα δικά σας…
Μεσ’ της πόλης το χαμάμ
ένα χαρέμι κολυμπά
κι’ απο το παραθυράκι
ο κακομοίρης παίρνει μάτι!!!
αφού πάρει πια τη γεύση
θα χορτάσει με τη σκέψη
ονειρεύεται ντιβάνι
μα έχει μείνει πια χαρμάνι !!!!!!
στα παλάτια οι πασσάδες
την περνούν ζωή και κότα
μα της πιάτσας οι τυπάδες
μια στη ζούλα μια στη θράκα!!!
έτσι την περνάνε όλοι
οι τυπάδες στον ντουνιά
δίχως πάρτυ κι' οι παρτούζες
με καφέ και μοναξιά !!!!!!!
αυτά είναι τα “στιχάκια” που μας παραπέμπει ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ και “άκρως ΕΠΑΡΚΗΣ” KOSTAS tm να ακούσουμε και να καμαρώσουμε…
υγ. το " άντε παράτα μας " δείχνει το χαμηλό σου επίπεδο και όχι μόνο…
Το επίπεδό μου είναι εξαιρετικότατο. Απ’ τα καλύτερα.
Φέτος μάλιστα μου ξεπέρασα τον εαυτό μου.
Λοιπόν, ας σοβαρευτούμε.
Η παρέμβασή σου ήταν περιττή, εξ ου και το άει παράτα μας.
Αν δε σ’ αρέσει κάτι, δεν το τρώς, δεν το ακούς, δεν το αγοράζεις, δεν το παντρεύεσαι. Τελεία.
Και άμα δε σ’ άρεσε η απάντησή μου, σκέψου τούτο: Αμα σε έβλεπε ένας να τρως μια μακαρονάδα και στεκόταν πάνω απ’ το κεφάλι σου κάνοντας τσκ τσκ, πώς την τρώς αυτή την αηδία, εσύ τι θα του έλεγες;
Ε;
Δεν άκουσα;
Απάντηση (αν και δεν χρειάζεται, αλλά τε - σπα…!) στο συμφορουμίτη Προπολεμικός:
Εγώ το συγκεκριμένο τραγούδι το έχω ακούσει όλες κι όλες, δυο φορές στη ζωή μου. Εντάξει. Δεν είναι κι από τ’ αγαπημένα μου!
Επειδή όμως είμαστε στο Ρεμπέτικο Φόρουμ, αλλά κι επειδή υπογράφεις ως “Προπολεμικός” (φαντάζομαι εννοείς πριν το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, δηλαδή την εποχή του μεσοπολέμου), σου θέτω το παρακάτω υποθετικό περιστατικό: Πες ότι ζούσες τότε και μόλις είχες ακουσει από κάποιο γραμμόφωνο το τραγούδι “Οι μπαγλαμάδες” του Στράτου, με τον ίδιο και τον Κηρομύτη. Παραθέτω και τους στίχους (κι όχι “στιχάκια”…) για να μην παρεξηγούμαστε:
"Παίζει το μπαγλαμαδάκι x3
και χορεύω ζεϊμπεκάκι
και χορεύω ζεϊμπεκάκι
Παίζει το μπαγλαμαδάκι.
Φέρτε μου το λουλαδάκι x3
για να πιω αργελεδάκι
για να πιω αργελεδάκι
Φέρτε μου το λουλαδάκι.
Μια και βρέθηκα μαζί σας x3
θα φουμάρω στο τσαρδί σας
θα φουμάρω στο τσαρδί σας
Μια και βρέθηκα μαζί σας. "
Με τα τότε δεδομένα, λοιπόν, σου αντιστρέφω την παραπάνω ερώτησή σου:
Ποιός ξέρει άραγε, τι θα έσουρνες τότε στο Στράτο και το Στέλιο -που φαντάζομαι ότι τώρα τους προσκυνάς! :257:
Δηλ. εσύ περνιέσαι για σύγχρονος ρεμπέτης;:019:
το κραυγαλέο σου λάθος είναι ότι με κρίνεις υποθετικά. Μπορεί να μην είμαι αυτός που νομίζεις…Πως βγάζεις τετοια συμπεράσματα;
Από την στιγμή που ποστάρεις κάτι φίλε Κώστα,καλό είναι να δεχόμαστε κριτική είτε μας αρέσει είτε όχι.Όποιος γράφει μέσα σε αυτό το φόρουμ,κριτικάρει και κριτικάρεται.Χωρίς παρεξήγηση πάντα.
Ελα ρε Gilles.
Προφανώς χωρίς παρεξήγηση, αλλά τι διάολο κριτική επιδέχεται τούτη προτροπή:
Η Παϊδούση έχει μια πορεία δεκαετιών στο τραγούδι. Δεν είπε μόνο το Χαμάμ.
Θα μου πεις, δε τη ξέρω. Ε, ωραία, δίνω και κάποια link για τους… περίεργους.
Αμα δε θες, δε θες. Αμα θες, θες.
Αμπεμπαμπλόμ θα παίξουμε τώρα;
αν πρόκειται για μακαρονάδα θα συμφωνήσω απολύτως μαζί σου!
αν όμως πρόκειται για κάτι που αρχίζει απο σ. και τελειώνει σε α. νομίζω ότι θάχω κάθε δικαίωμα ακόμα και να του το φέρω στη μούρη.
και μάλλιστα όταν μου το προτείνει να το φάω…
φυσικά και δεν με νοιάζει τι τρώς εσύ…:047: