Το παραπάνω τραγούδι του Μάρκου τι ρυθμός είναι; Στην αρχή νόμιζα ότι είναι απτάλικο, αλλά μετά κάνει κάτι περίεργα που δεν ταιριάζουν στο απτάλικο… τελος πάντων δε μου βγαίνει απτάλικο, τι είναι, κάνω λάθος;
Απ’ ότι έχω καταλάβει, το Απτάλικο είναι το:
1/8+(1/16)+(1/16)
1/8+(1/16)+(1/16)
1/8+(1/16)+(1/16)
1/8+ (1/8)+(1/8)
- τα σε παρένθεση είναι τα ασθενή.
Τέτοιος ρυθμός δεν βλέπω να είναι το “Αντιλαλούνε”.
Εγώ το μετράω σαν… ζεϊμπέκικο με ένα “άπλωμα” των πρώτων θέσεων κάθε δέυτερο μέτρο.
Ηταν μάστορης ο Μάρκος σε κάτι τέτοια!
Δεν ξέρω να υπάρχει “καθιερωμένη” ορολογία στα θέματα ρυθμικής για τη λαϊκή μουσική.
Βλέπετε, είναι ακόμα ζωντανή και άρα δεν διατίθεται το πτώμα της δια να το βάλουν οι καλαμαράδες στο τραπέζι της ανατομίας.
Μονάχα έτσι θα μπορούσαμε με ασφάλεια να πούμε πως τούτο είναι το “καμηλιέρικο” και εκείνο είναι το “Ζεϊπέκικο-τύπου-Α” ή “τύπου-Β”.
Πάντως, δυό βιβλιαράκια που με βοήθησαν κάπως (το δεύτερο περισσότερο) είναι τα:
“Η Ρυθμική Κιθάρα” του Ν.ΘΕΡΜΟΥ και
“Τεχνικη για Παραδοσιακά Κρουστά (ή οι ωφέλιμες συνέπειες του θορύβου)” του Σπύρου Λιβιεράτου.
Δεν θυμάμαι λεπτομέρειες (εκδ. σπίτια, χρονολογίες κλπ.) αφού γράφω από μνήμης.
Το δικό μου συμπέρασμα από συζητήσεις περί ρυθμικής, είναι πως ο καθένας έχει την (πεισματική κάποιες φορές) άποψή του για την ορολογία. Συνήθως επιβάλλεται η άποψη του παλαιώτερου - όπως στο στρατό - και μετά, πάνω στο παίξιμο, όλοι “βαράνε” το ίδιο. Και μάλιστα σωστά!
Κ
Καμηλιέρικο. Κι αυτό επειδή το καμηλιέρικο έχει συνάφεια με τον καρσιλαμά, και το πρωτότυπο παραδοσιακό (“Τα ούλα σου, τα ούλα σου”) είναι καρσιλαμάς.
Και φυσικά μιλάμε γιά την πρώτη εκτέλεση, κι όχι την παρεστιγμένη του Μπιθικώτση (πολύ καλή κι αυτή, έτσι;)
Κώστα όταν λες ζεϊμπέκικο με άπλωμα των πρώτων θέσεων, τι εννοείς με το ‘απλωμα’;
Ποια είναι η διαφορά από το κλασικό ζειμπέκικο
του
(1/16-1/8-1/16) (1/8-1/8) (1/16-1/8-1/16) (1/8-1/8-1/8) ;
Απ’ ότι ξέρω εγώ, τουλάχιστον, το Απτάλικο (ή ʼττάλικο) έχει τη μορφή:
1/8, 1/8, 1/8
1/16, 1/8, 1/16
1/8, 1/8
1/16, 1/8, 1/16
Χαρακτηριστικά τραγούδια είναι το “Κάτω στα Λεμονάδικα” και “Πίνω και μεθώ”.
Επίσης Γιάννη Λιανέ η μορφή του ζεϊμπέκικου που αναφέρεις είναι το νέο και όχι το κλασικό (παλιό).
Φίλε Φέρρη σέβομαι τη γνώμη σου αλλά το τραγούδι του Μάρκου “Αντιλαλούνε οι φυλακές” είναι, νομίζω, Απτάλικο καθαρό (τουλάχιστον στην ερμηνεία του Μπιθικώτση).
Μα φυσικά, φίλε Μπαγιόκο, και σαφώς το διαχώρισα.
Αν και δεν είναι “καθαρόαιμο” απτάλικο, όπως π.χ. το “Πίνω και μεθώ”, γιατί έχει τα μοντέρνα κοψίματα της ΠΑΡΕΣΤΙΓΜΕΝΗΣ εκτέλεσης του Μπιθικώτση.
Αλλά γιά καμηλιέρικο, εννοούσα την πρώτη εκτέλεση, Μάρκος-Στράτος αν θυμάμαι καλά, που είναι… καθαρόαιμη. Κι αυτή η εκτέλεση, είναι σχεδόν πανομοιότυπη με το Μικρασιάτικο “Τα ούλα σου”, που και πάλι αν θυμάμαι καλά τραγουδάει η Παπαγκίκα.
Ο Σπύρος Παπαϊωάννου είχε αναλύσει λεπτομερέστατα τη σχέση των δύο τραγουδιών, στην εκπομπή του “Το ρεμπέτικο τραγούδι”.
Γιάννη (Λιανέ), λέγοντας ‘άπλωμα’ εννοώ αυτό που κάνουμε στο τουμπελέκι όταν βαράς λιγώτερα ασθενή στην αρχή του μέτρου (δηλ. περισσότερα dum από tek)… Ετσι, θάλεγε κανείς πως μπερδεύεται ο ακροατής που δεν ‘μετράει όγδοα’ και χάνει τη μπάλα στο πότε αρχίζει και πότε τελειώνει το μέτρο.
Εγώ κατάλαβα πως το έκανε και ο Μάρκος (με τις ανοιχτές όπως τις βαρούσε).
Το οργανάκι (και την σχετική εμπειρική ορολογία) μου το έμαθε ένας Ρομ στην Ξάνθη το 1980-81.
Τα υπόλοιπα που γράφονται τα παρακολουθώ με ενδιαφέρον.
Κώστα, με το ‘παρεστιγμένο’ φαντάζομαι να εννοείς θέσεις ελαφρά μεγαλύτερης διάρκειας σε βάρος της επόμενης άρσης. Ετσι;
Και αυτό το “Ρεμπέτικο” του Παπαϊωάννου πρέπει κάποτε να το πιάσουμε στα χέρια μας ρε αδελφέ. Είχες πει κάτι επ’ αυτού αλλά δε θυμάμαι που να πάρει…
Νυχτα νυχτα τα βαρείς τα πλήχτρα.
Ετσι Φέρρη;
Χα! Κι εγώ το ίδιο.
Τι είναι πάλι τουτο; Γεράματα;
Κ
Παίδες, εγώ μετράω και μου βγαίνει χωρίς προβλήματα, στην εκτέλεση του Μάρκου για την οποία μιλάμε, απτάλικο, ως εξής:
-΄ - - -΄ υυ -΄ - -΄ υυ
δηλ.1/8, 1/8, 1/8, 1/8, 1/16+1/16, 1/8, 1/8, 1/8, 1/16+1/16
(όπου -΄=μακρά τονιζόμενη, -=μακρά ασθενής
υ=βραχεία)
Αν δηλ., όπως λέει ο Κώστας Κ., υπολογίσουμε όπου ισχυρό=ντουμ και όπου ασθενές=τεκ, ο ρυθμός μετράται ως εξής:
ντουμ τεκ τεκ ντουμ τεκτεκ ντουμ τεκ ντουμ τεκτεκ
(όπου τεκτεκ=1/16+1/16, και όλα τα άλλα όγδοα),
και έχουμε τα ωραία εννιά μας όγδοα, σε δις ανάποδο ζεϊμπέκικο, δηλ. απτάλικο. ʼρα περί αυτού πρόκειται και όχι περί καρσιλαμά-καμηλιέρικου, όπως αναφέρει ο κ. Φέρρης.
Υ.Γ
Κώστα Κ. αυτό που κατέγραψες ως απτάλικο είναι καρσιλαμάς.
Ο Κώστας ο Βλησίδης το ανέλυσε πλήρως. Πρόκειται (στην αυθεντική εκτέλεση) γιά γνήσιο απτάλικο ή τέλος πάντων γιά ζειμπέκικο που χτυπιέται όπως λέει ο Βλησίδης (ανάποδο σκυλέ, έτσι Κώστα;). Ετσι είναι και οι Βεργούλες.
Σαν καμηλιέρικο ξέρω το γρήγορο ζειμπέκικο που χτυπιέται όπως ακριβώς και το κλασικό, μόνο πιό γρήγορα (9/16 αντί γιά 9/8; δεν ξέρω άν είναι αυτή η διαφορά, όποιος γνωριζει κάτι άλλο ασ το πει).
Μάνος
-
ΚΒ, καλά τα λες μόνο που τεμάχισες το ρυθμικό σχήμα του κοινού ζεϊμπέκικου σε Α και Β και έγραψες το Β για πρώτο και το Α για δεύτερο. Τούτο μαθηματικώς δεν θεωρείται “σφάλμα” διότι στα γνησίως περιοδικά φαινόμενα δικαιούσαι να μετράς την περίοδο απ’ όποια “κορυφή” επιθυμείς.
Ομως στο τραγούδι έχει σημασία το μέτρο, ήτοι από ποια συλλαβή του “Αντιλαλούνε” αρχίζεις το μέτρημα. Από το “[Α]ντιλα-” ή από το “-[Λού]νε”; -
Αλλο ο ρυθμός και άλλο η ταχύτητα φίλε Μανο. Το ρυθμικό σχήμα είναι ανεξάρτητο από το πόσο γρήγορα ρυθμίζεις τον μετρονόμο. Το γρήγορο ζεϊμπέκικο μπορείς να το πεις… “Γρήγορο Ζεϊμπέκικο” αλλά όχι και καμηλιέρικο.
Παρακάτω αντιγράφω μερικούς ενιάσημους από το τετραδιάκι μου.
Αντί για 1/4, 1/8 ή 1/16 γράφω σκέτα “4”, “8” ή “16”.
Το σε αγκύλη είναι ισχυρό.
Εβαλα και την ηχητική τους ελαφρά… αυθαίρετα, όπως τα έχω για να τα θυμάμαι.
Είναι με σειρά: από το απλούστερο προς το σύνθετο.
ΘΡΑΚΙΩΤΙΚΟΣ ΣΥΓΚΑΤΙΣΤΟΣ
[4] 4 [4] 8 8 (παύση 8ου)
duum tee duum ta ta ss
ΟΜΑΛ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ - ΠΑΤΟΥΛΑ
[4] 8 8 [4] 8 8 8
duum ta ta duum ta ta ta
ΜΑΚΕΔΟΝΙΤΙΚΟΣ ΑΝΤΙΚΡΥΣΤΟΣ
[8] 8 8 8 [8] 8 8 8 8
dum te te te dum te te te te
ΖΕΙΜΠΕΚΙΚΟ
[8] 16 16 [8] 8 [8] 16 16 [8] 8 8
dum te ke dum ta dum te ke dum ta ta
(σ’ αυτό εδω ο ΚΒ πήρε τα τελευταία 3 μέρη και τα έβαλε πρώτα)
ΚΑΜΗΛΙΕΡΙΚΟ (ή και ΘΡΑΚΙΩΤΙΚΟ ΣΦΑΡΛΙ)
[8] 8 [8] 8 [8] 8 [8] 8 8
dum ta dum ta dum ta dum ta ta
ΑΠΤΑΛΙΚΟ
[8] 16 16 [8] 16 16 [8] 16 16 [8] 8 8
dum teke dum teke dum teke dum ta ta
(1. δηλ. προέρχεται από το - απλούστερο - καμηλιέρικο με εμπλουτισμό των πρώτων ασθενών όγδοων σε δέκατα έκτα)
(2. Να υπάρχει άραγε κάποια σχέση με το άπτομαι / άπτω / εξ-άπτω;)
ΓΡΗΓΟΡΟ ΖΕΙΜΠΕΚΙΚΟ
[16] 8 16 [8] 8 [16] 8 16 [8] 8 8
…και τέλος δεν υπάρχει!
Κ
ΥΓ.
-
Συνηθέστατη παραλλαγή είναι η αλλαγή από μέτρο σε μέτρο και να πηγαίνει κατά ζευγάρια. Σ’ αυτό αναφερόμουν όταν μίλησα για άπλωμα των πρώτων θέσεων κάθε δεύτερο μέτρο.
-
Το να καταγράψει κανείς τις ρυθμικές δεξιοτεχνίες των λαϊκών μουσικών είναι βέβαια ένα ΘΑΥΜΑΣΙΟ αντικείμενο για διπλωματική ή διδακτορικό.
-
Μεγάλος μάστορας του ενιάσημου ήταν ο ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ. Αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα…
Κώστα, που έγκειται η διαφορά μεταξύ καμηλιέρικου και απτάλικου σύμφωνα με τους ορισμούς που δίνεις πιό πάνω; Ως γνωστόν την άρση ογδόου που γράφεις στο καμηλιέρικο μπορεί κανείς να την παίξει και σαν δύο άρσεις δέκατου έκτου. Κι έτσι απ΄το καμηλιέρικο παίρνεις απτάλικο! Το άκουσμα έιναι πιό γεμάτο και μπιχλιμπιδάτο, ο ρυθμός όμως είναι ο ίδιος.
Το απτάλικο όμως είναι ανάποδο! Ορθώς παρατήρησες ότι ο ΚΒ έβαλε τα τρία τελευταία μέτρα στην αρχή, αυτό δεν είναι λάθος ούτε παραδρομή! Ακου εκτός απ΄το Αντιλαλούν οι φυλακές τις Βεργούλες, στο Φαληρο που πλένεσαι, Η κάπαρη, πως θα περάσει η βραδιά και πολλά άλλα. Τα τραγούδια αυτά δεν μπορείς να τα συνοδέψεις διαφορετικά στην κιθάρα γιατί κάνεις αντίστιξη με το ρυθμό του στίχου , δηλ. κοντράρεσαι με τον τραγουδιστή. Τώρα βέβαι υπάρχουν και μάστορες που το μπορούνε, αλλά τέλος πάντων στις αυθεντικές ηχογραφήσεις χτυπιούνται έτσι.
Οσον αφορά τον Καμηλιέρικο, τι είναι, 9/8 ή 9/16; Αν κατάλαβα καλά, σύμφωνα με τα γραφόμενα σου, ο καμηλιέρικος διαφέρει από τον ζειμπέκικο στο ότι έχει 9/8 ενώ ο δεύτερος έχει 9/16; Τώρα μπερδεύτηκα γιά τα καλά.Δίνω τρία τραγούδια που νομίζω ότι είναι καμηλιέρικα, γιά να μπορούμε να συννενοηθούμε: Η Ελένη η ζωντοχήρα, Λέου-Λέου και το σύγχρονο Καρυάτιδα του Παπάζογλου. Εγώ θάλεγα ότι αυτά είναι όλα σε 9/16 και χτυπιούνται όπως γράφεις πιό πάνω γιά το ζειμπέκικο (Στην Καρυάτιδα χτυπούνται οι άρσεις κάπως διαφορετικά αλλά κια αυτό μπορεί να χτυπηθεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο).
Πρίν κάνω ανάλυση, περιμένω να δω αν συμφωνούμε μέχρι εδώ!
Τα λέμε
Μάνος
Κώστα Κ., έχω… δέκα μέρες να κοιμηθώ! Ετοιμάζω το βιβλιαράκι γιά το θεατρικό “Ρεμπέτικο”, εξώφυλλα κ.λ., και πήγα και… στην Πάτρα στα εγκαίνεια μιάς έκθεσης με πίνακες πάνω στο ρεμπέτικο! Απαντάω διαδοχικά, φύρδην φύρδην…
-
Δεν επιμένω γιά τις διαφορές καμηλιέρικου και απτάλικου, γιατί (α) από μουσική είμαι άσχετος, και (β) είναι πολύ μπερδεμένα τα πράγματα, ακόμα και γιά τους μουσικούς. Να καταλάβεις, όταν παρήγγειλα στον Ξαρχάκο ένα Απτάλικο γιά του “Θωμά”, εκείνος τόφτιαξε. Όταν ήρθε όμως ο Κώστας Παπαδόπουλος να το παίξει, μας είπε πως είναι καρσιλαμάς… Παραδίδομαι!
-
Παρεστιγμένο εννοώ όταν λέει ο Μάρκος:
(όπου κεφαλαία, τονισμός)
α-ΝΤΙ λα-ΛΟΥ ν’οι-ΦΥ λα-ΚΕΣ
ο Μπιθικώτσης να λέει:
αντιιιιι -λαααα -ΛΟΥνε οι φυυυυυ υυυυ-λααΚΕΣ
Δηλαδή, ακριβώς αυτό που λες, Κώστα. -
Το σημαντικό είναι γιά μένα, η πηγή του τραγουδιού, “Τα ούλα σου”, που είναι σαφής Σμυρνέϊκος καρσιλαμάς, και παίζεται με κρόταλα.
-
Γιά τον Παπαϊωάννου, δεν ξέρω ποιός μπορεί να κάνει τον κόπο, δυστυχώς εμένα δε μου μένει καιρός ούτε… να (φτου σκουλικομηρμυγκότρυπα).
Είναι ένα τετράδιο περίπου 200 σελίδων αν θυμάμαι καλά, ίσως και παραπάνω, γιά να φωτοτυπηθεί, και καμιά 100στή κασέτες (αν θυμάμαι καλά) γιά αντιγραφή. Ίσως κάποιος θα μπορούσε να τ’ αναλάβει εργολαβικά, με ρεφενέ φυσικά, ίσως μάλιστα οι κασέτες να γίνονταν Σι Ντι, ακόμα καλύτερα. Δώστε σήμα, και τα παραδίδω… στον πιό έμπιστο -μη μου τα χάσει! -
Είχα την τεράστια τιμή να μου δείξει ο ίδιος ο Μάρκος, το 1961, πως έπαιζε αυτό που λέμε σήμερα “ανοιχτές χορδές”. στην πραγματικότητα ήταν διαφορετικό “χόρδισμα” όπως τόλεγε. Τα δύο βασικά που μούδειξε, ήταν το “αραπιέν”, και το “καραντουζένι”. Ύστερα από δεκαετίες, έβαλα τον γιά του το Στέλιο να το κάνει μπρος στην κάμερα. Υπάρχει στην 4ωρη εκπομπή ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ, αν θυμάμαι καλά…
Αυτό το “αν θυμάμαι καλά” οφείλεται στον κ. Αλτσχάϊμερ, όπως λέει ο φίλος μου ο Σταμπουλόπουλος…
Δικός σας
Φ.Φ. (Φέρρης Φούφουτος)
-
Κώστα, πράγματι, εφόσον δεν πρόκειται για κοινό ζεϊμπέκικο (οπότε θα αρχίζαμε τη ρυθμική κρούση από το πρώτο όγδοο της αρχής του μέτρου)αλλά για διπλά αναποδιασμένη παραλλαγή, αρχίζουμε από το έβδομο όγδοο των 9/8 μας. Δηλαδή όχι μόνο μαθηματικά αλλά και ρυθμολογικά είμαστε νομιμοποιημένοι -αλλά και υποχρεωμένοι- να πράξουμε έτσι. Δηλαδή με το που ξεκινάει να τραγουδάει ο Μάρκος την πρώτη συλλαβή (“Α”, από το “Αντιλαλούν”)μετράμε από το έβδομο όγδοο, το πρώτο “ντούμ” που κατέγραψα στο σχήμα μου. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό των ανάποδων παραλλαγών που μαζί με άλλου τύπου ανεπαίσθητες μετατοπίσεις μεταβάλλουν τον ζεϊμπέκικο σε 8-9 είδη ζεϊμπέκικου, για να μην πω σε διπλάσια, όπως έχουν κάποιοι επινοήσει.
-
Ως προς το πόθεν ετυμολογικώς έσχε ο απτάλικος, μία εκδοχή τον θέλει να κατάγεται από το “Ατταλικός” <Αττάλεια (πόλη της Παμφυλίας), και άλλη (Γ. Λ. Παπακωνσταντίνου)εκ του “αταλά”<αταλώτατα (=ελαφρά, ανάλαφρα)και “αταλός” =νεανικός, “ατάλλω”=πηδώ, σκιρτώ σαν τα παιδιά, είμαι ζωηρός σαν παιδί. Ενδέχεται δηλαδή να αποδίδει αυτό το πεταχτό, το χαριτωμένο, το ποικιλότροπο που ενέχει αυτός ο ρυθμός.
Μάνο, απ’ όσο ξέρω δεν υπάρχει θέμα 9/8 ή “εναλλακτικά” 9/16. Το 9/16 δεν μπορώ ούτε να το φανταστώ!
Ολα τα ζεϊμπέκικα είναι ενιάσημοι ρυθμοί.
Απλά κάποιες ρυθμικές εκδοχές τους αναλύονται με ολόκληρες θέσεις ή/και άρσεις (όγδοα), μισές (δέκατα έκτα) ή και διπλές (τέταρτα).
Πάλι ενιά όγδοα θα πάρεις.
Είτε κατευθείαν είτε με ίσα κλάσματα: 9/8 = 18/16 = 36/32.
Το καμηλιέρικο είναι απλούστερη εκδοχή, πιό λιτή, του απτάλικου. Το τελευταίο, πιό χορευταράδικο όπως είναι, έχει περισσότερο “στολίδι”.
ΝΑΙ. Το “λέου-λέου” είναι καμηλιέρικο σύμφωνα με το σχήμα που έγραψα:
[8] 8 [8] 8 [8] 8 [8] 8 8
dum ta dum ta dum ta dum ta ta
απλό, λιτό και… “σοβαρό”.
Καταλαβαίνεις τι χαμός γίνεται με την ορολογία;
Να φανταστείς πως στο τετραδιάκι μου, τους τίτλους των ζεϊμπέκικων ρυθμών τους έχω γράψει με ΜΟΛΥΒΙ για να μπορώ να τους σβύνω!
Κ
ΥΓ. Περιμένω την ανάλυση που υποσχέθηκες!
Οπατις! Μέχρι να πατήσω Post Message πέσανε ταυτόχρονα ο Φέρρης και ο Κώστας ο Βλησίδης στο νήμα.
ΦΦ, κατάλαβα. Κάνε το τρέξιμό σου και τα λέμε όταν ξαποστάσεις.
ΚΒ, δεν ξέρω αν έχεις υπόψη σου κάποιο τσαλιμάκι που γίνεται συχνότατα. Το να ανήκει η πρώτη συλλαβή του στίχου στη τελευταία θέση του προηγούμενου μέτρου. Παράδειγμα (που τόχω πιό εύκολο):
ο
ΛΕΣ τις τε χνες ΠΟΥ κα να α ΚΟΥ στε που τις ΛΕ ε Ε ε ΓΩ τις
ΓΡΑ φω και σαν ΘΥ μη θω μου ΡΧΕ ται για να ΚΛΑΙ αι ΑΙ αι ΓΩ ο
ΛΕΣ τις τε χνες ΠΟΥ κα νες μα ΜΙΑ δε ε χεις ΚΑ α Α α ΝΕΙ ε
ΜΕ να που μ’α ΓΑ πη σες δε ΜΟΥ βα λες στε ΦΑ α Α α ΝΙ (παύση 1/16)
(κάθε συλλαβή και 1/16 - κάθε κεφαλαία συλλαβή και ΘΕΣΗ – μέτρα το και θα δείς τι πάω να πω)
Ετσι, το πρώτο όμικρον ανήκει στο προηγούμενο μέτρο της εισαγωγής και τούτο πάει λέγοντας: κάθε στίχου η πρώτη συλλαβή αρχίζει πάνω στο τελευταίο 1/16 του προηγούμενου μέτρου.
Αν δεν πάει εκεί ο νούς σου, ο Πολυτεχνίτης θα μας αποκαλύψει ένα πολύ πρωτότυπο variation του καμηλιέρικου: το να ξεκινάει με ένα ασθενές 1/16!
Αμα προσπαθήσεις μαλιστα να γράψεις την παρτιτούρα του, θα σκίζεις το πουκαμισό σου μέχρι να καταλάβεις γιατί δεν κλείνουν τα μέτρα!
Κώστα Κ εξακολουθούμε να διαφωνούμε!
Τον ρυθμό
[8] 8 [8] 8 [8] 8 [8] 8 8
dum ta dum ta dum ta dum ta ta
εγώ τον ξέρω ως αντικρυστό ήτοι καρσιλαμά! Βλέπε το Γεντί Κουλέ του Παπάζογλου ή τον Θωμά του Ξαρχάκου, που λέει και ο ΚΦ πιό πάνω.
Ο Καμηλιέρικος, όπως τον αντιλαμβάνομαι πάεί όπως ακριβώς ο κλασικός ζειμπέκικος, μόνο πιό γρήγορα! Τώρα τι στο διάολο σημαίνει πιό γρήγορα, μακάρι να ξερα. Εχω την υποψία, ότι η διαφορά είναι αυτή που ανέφερα πιό πάνω με τα 9/16. Δυστυχώς οι θεωρητικές μου γνώσεις στη μουσική είναι περιορισμένες κι έτσι αν επιμένεις ότι δεν υπάρχει ρυθμός 9/16, τότε πάω πάσο. Ας πει και κανένας με κλασική μουσική παιδεία την γνώμη του.
Λοιπόν, γιά να ολοκληρώσω, ο κατ΄εμέ καμηλιέρικος πρέπει νάναι ως εξής:
[16] 32 32 [16] 16 [16] 32 32 [16] 32 32
dum te ke dum ta dum te ke dum ta ta
Οπως είπα, δεν είμαι σίγουρος, αλλά από το παίξιμο στην κιθάρα, αυτά συνάγω!
Ζήτω το μπέρδεμα, έτσι;;
Μάνος
Για σας “Ντουμ-τεκιδες”!
Τι καμετε ωρε;
Εμενα ο παπους μου,μου εμαθε πως το απταλικο ειναι 3 αργα και 3 γρηγορα και εδω μεσα μπαινουν καμια 10ρια παραλλαγες.
Τωρα στο αλλο που με καιει.
Θυμαστε γυρω στο 70τοσο σε μια εμφανιση της Μπελου στην ΤΒ με τον Δεδε κιθαρα, εναν τετραχορδιστα μικροκαμωμενο με γιαλακια …
ποιος ειναι; το ειδα παλυ πριν 2-3 χρονια μετα την
Ανασταση… .Παιξαν το “Ειμαι αητος χωρις φτερα”
Βοηθεια Χριστιανοι…
Και γιά να γελάσουμε:
Το 1970, έκανα με τον Βαγγέλη (Παπαθανασίου) και το “Παιδί της Αφροδίτης”, αλλά και την Ειρήνη Παπά, τη βοήθεια του Τσαρούχη κ.ά.΄π., ένα ροκ έργο που έμεινε κλασικό, και λέγεται “666”.
Όταν λέω “έκανα”, σημαίνει concept, λιμπρέτο, στίχους στ’ αγγλικά, αλλά ακόμα και μεγάλο μέρος της παραγωγής (δηλαδή τη “σκηνοθεσία” της μουσικής.
Μ’ έπιασε λοιπόν η μανία να τους μάθω το ζεϊμπέκικο, γιά να εντάξουμε κι ένα μέρος μ’ αυτό το ρυθμό. Πρόβα στην πρόβα, διορθώσεις, ακούσματα διάφορα κ.λ., στο τέλος τα… καταφέρανε. Κι όταν μπήκαν στο στούντιο να το γράψουν, από υπερβάλλοντα ζήλο, προέκυψε ένα…
19/16 !!! Υπάρχει πάντα στον δίσκο, στην τέταρτη πλευρά του βινιλίου, ένα μεγάλο κομάτι 20 λεπτών που λέγεται “All the seats where occupied”!!!
Ναι, σας λέω, 19/16 !!!