Τεκετζής

Το τραγούδι τεκετζής ξεκίνά με εισαγωγή 5\8 και στα λόγια γίνεται 9\8.
Μηπως ξέρει κάποιος αν αυτός ο συνδιασμός ρυθμών έχει συγκεκριμένη ονομασία;

Τάκη, όχι μόνο δεν έχει συγκεκριμένη ονομασία αλλά δε νομίζω να υπάρχει και άλλο τέτοιο!!

Νομίζω ότι κάπου είχα ακούσει κάποια ονομασία χορού. Μπορεί να κάνω λάθος.

Μήπως είχες ακούσει/δει την Κανελόριζα;

ΕΔΩ

Είναι μίξη αργιλαμά και καλαματιανού.

Παλιά σε μια παρέα ‘προσπαθούσαμε’ να παίξουμε τον τεκετζή και κάποιος είπε ‘το τραγούδι αυτό είναι… τάδε’

Από μνήμης θυμάμαι ότι ο γιουρούκικος σκοπός σε καραντουζένι που παίζει ο Κερομύτης στην συνέντευξη στη Μιχαλίτση, έχει πέρασμα από 9/8 σε 5/8.
Το φαινόμενο αυτό είναι σύνηθες στην Τουρκική μουσική, στους ρυθμούς “ακσάκ”.

Ρυθμός “aksak”:


[video=youtube_share;a7yPA4pnfwk]http://youtu.be/a7yPA4pnfwk[/video]

Για την ακρίβεια, ένας από όλους τους ρυθμούς aksak. Η λέξη σημαίνει χωλός, κουτσός, αλλά και αδύναμος, τρωτός και ατελής. Με αυτήν επισημαίνονται οι “περίεργοι” ρυθμοί, που δεν έχουν ζυγό μέτρο (δίσημοι, τετράσημοι κλπ.) αλλά όχι και ο τρίσημος, που είναι απλός. Ο κατ’ εξοχήν αξάκ ρυθμός (Ουσούλ Αξάκ) είναι, όπως σημειώνει ο Κ. Α. Ψάχος σε μικρό βιβλιαράκι του (Ασίας Λύρα, 1908) “εννεάσημος, έχων κτύπους έξ και χρόνους εννέα: δού – ουμ τέ – κε δού – ουμ τε – εκ τέκ”. Υπάρχει και ο Ουσούλ Αγήρ Αξάκ: “Ο αυτός ρυθμός, αργότερος”, ο Ουσούλ Τούρκ Αξάκ, πεντάσημος έχων κτύπους τρείς και χρόνους πέντε: “δού – ουμ τέ – εκ τεκ” και άλλοι.

Επίσης το τραγούδι: “Μέσα στο Πασαλιμάνι”.Ο ρυθμός,αν δεν κάνω λάθος είναι 9/8 αλλά όταν αποφασίσεις να το χορέψεις αλλάζουν τα βήματα.

Το τραγούδι στο βίντεο είναι ΟΛΟ 9σημο=2+2+2+3 (καμηλιέρικος για την ακρίβεια) και εισαγωγή και τραγούδι. Επομένως, δεν έχει σχέση με το “Τεκετζή”.

Εγώ νόμιζα ότι ψάχναμε για ελληνική ονομασία μιας τέτοιας ρυθμικής μίξης. Αν οι τούρκοι την λένε κάπως δεν μπορώ να το ξέρω.

Αποστόλη, εάν εννοείς ΑΥΤΟ το τραγούδι τότε κάνεις λάθος. Είναι και αυτό καμηλιέρικος. Δεν έχει αλλαγή ρυθμού. Το πώς χορεύεται είναι άλλο θέμα :089:

Ο Τεκετζής είναι τούρκικο κομμάτι. Δεν μπορώ να θυμηθώ πώς το ξέρω αυτό αλλά 96% το έμαθα από κάπου εδώ στο φόρουμ. Μήπως από την Κλίκα στο άρθρο για την Κασταμονή; Μήπως έχει ξανανοίξει θέμα για το συγκεκριμένο τραγούδι; Πάντως θυμάμαι να ακούω στο ΥΤ ένα τούρκικο κομμάτι, αναμφισβήτητη καρατουρκιά, που αν είσαι ανυποψίαστος δε μοιάζει και τόσο με τον Τεκετζή αλλά μόλις σου το επισημάνει κάποιος λές «Μα βέβαια!!».

Αυτο έννοω Δημητρη.Το δεύτερο.Απο 2+2+2+3 γίνεται 2+3+2+2 αλλα παραμενει 9/8.Αφού λοιπόν δεν αλλάζει ο ρυθμός ,τι αλλάζει;Η δομή;Ρωτάω γιατί μόνο όταν το χορευω είναι 2 διαφορετικοί χοροί σε ένα τραγούδι.Απο μουσική δεν γνωρίζω.

Αποστόλη, το ξανά άκουσα με πιο μεγάλη προσοχή. Διορθώνω τον εαυτό μου λοιπόν. Είναι μεν όλο 9σημος αλλά όχι καμηλιέρικος (2+2+2+3) όπως είπα αρχικά αλλά αργιλαμάς (2+3+2+2). Είναι πολύ καθαρό χορευτικά, πού μπερδεύεσαι; μήπως είσαι επηρεασμένος από την κουβέντα και νομίζεις ότι αλλάζει;:241:

Τίποτε δεν αλλάζει Ζιλ!

Η εισαγωγή είναι 2-2-2-3. Όμως στο τελευταίο μέτρο η μελωδία κλείνει νωρίτερα, στο δεύτερο δυάρι, και καπάκι αρχίζει ο στίχος. Με το «Αλανιάρα» συμπληρώνεται το 2 και το 3 που μας έλειπε. Συνεχίζει κανονικά το τραγούδι χωρίς να αλλάξει η σειρά των 2ριών - 3ριών. Κάθε στίχος φτάνει μέχρι το δεύτερο δυάρι. Και μετά το τέλος των στίχων, πριν αρχίσει η επόμενη εισαγωγή, έχει ένα γεμισματάκι διάρκειας 2+3 για να συμπληρωθούν οι χρόνοι ώστε να ξαναβρεθούμε στην αρχή του 2-2-2-3.

Παρόμοια κόλπα έχει η Δημητρούλα, το Στρίβε λόγια, τα Μάρμαρα της Πόλης, το πασίγνωστο Πίνω και μεθώ και μερικά άλλα τραγούδια. Αν τα ακούσεις αγνοώντας αν έχει λόγια ή οργανικά σημεία και απλώς μετράς δυάρια και τριάρια, δεν υπάρχει πουθενά αλλαγή.

[Ο Δημήτρης, που έγραφε ταυτόχρονα, το μετράει ολόκληρο 2-3-2-2, όπως υποδεικνύει το τραγουδιστό μέρος, ενώ εγώ 2-2-2-3 όπως υποδεικνύει η εισαγωγή. Δεν κάνει διαφορά.]

Συμφωνώ μαζί σας κύριοι.Δεν μπερδεύομαι καθόλου στο θέμα χορού.Έχετε δίκιο σε ότι λέτε.Απλώς θα ήθελα να μου πείτε αυτή η αλλαγή,δηλαδή από 2+2+2+3 σε 2+3+2+2 μέσα σε ένα τραγούδι πως ορίζετε? Είπαμε ότι κάτι αλλάζει.Αφου ο ρυθμός είναι εννιάσημος συνέχεια πωςλέγεται αυτή η αλλαγή.
Περικλή!Συνήθως βλέπω τον ρυθμό όπως και ο Δημήτρης.Η δικιά σου μέθοδος,δηλαδή με δυάρια και τριάρια με μπερδεύει λιγάκι γιατί έχω συνηθήσει διαφορετικά.Ωστόσο,έχω ένα τραγούδι το οποίο θα ανεβάσω κάποια στιγμή και θα δούμε πως σε κάποια σημεία δεν προλαβαίνει να συμπληρωθεί ο ρυθμός και αρχίζει από την αρχή ο ρυθμός!Τι εννοώ! 2+2+2 και πάει απευθείας 2+2+2+3.

Βάλε ένα οπτικό παράδειγμα να καταλάβω και εγώ :082:

Τι εννοείς; Και ο Δημήτρης κι εγώ -κι εσύ άλλωστε- μετράμε το εννιάρι με δυάρια και τριάρια!

Δε νομίζω να λέγεται κάπως αυτή η αλλαγή. Απλώς περιγράφεται, ακούγεται, και -αν την έχεις ξανασυναντήσει και σ’ άλλο κομμάτι- αναγνωρίζεται. Πάντως, επιμένω ότι λέγοντας «αλλαγή από 2-2-2-3 σε 2-3-2-2» δεν είμαστε απόλυτα ακριβείς. Όλο το κομμάτι από την αρχή μέχρι το τέλος αποτελείται όχι απλώς από εννιάρια, αλά από ίδια εννιάρια. Αυτό που αλλάζει είναι σε ποιο σημείο του ενναριού αρχίζει η κάθε μουσική φράση.


Το βρήκα! Λοιπόν, πρόσεξε: ο πλήρης κύκλος του κομματιού μέχρι να ξαναρχίσει να κάνει τα ίδια, είναι εισαγωγή, στίχοι, γεμισματάκι. Πάει λοιπόν:

2 2 2 3, 2 2 2 3, 2 2 2 3, 2 2! 2 3 2 2 2 3 2 2, 2 3 2 2 2 3 2 2, 2 3 2 2 2 3 2 2, 2 3 2 2 2 3 2 2. 2 3!

Είτε το θεωρήσεις 2-2-2-3 είτε 2-3-2-2, αλλαγή δε γίνεται πουθενά στον ρυθμό αυτόν καθαυτόν. Μόνο στο τι παίζεται πάνω σ’ αυτό το ρυθμό. Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπερδεύεσαι χορεύοντας: τα πόδια σκέφτονται καλύτερα, δεν πέφτουν σε απορίες και αμφιβολίες όπως το μυαλό.

Και όμως Περικλή, είναι από την αρχή μέχρι το τέλος 2+3+2+2. Πρόσεξε πώς αρχίζει πιο προσεχτικά.
Και έχει πολύ μεγάλη σημασία η διαίρεση του 9σημου για το πώς θα χορέψεις. Άλλο ο καμηλιέρικος και άλλο ο αργιλαμάς.

Μα, Δημήτρη, αλλαγή ρυθμού δεν έχουμε, και πώς θα είχαμε βεβαίως, είναι 2232 από αρχή μέχρι τέλος. Από εκεί και πέρα, παίζεται με ελλιπή μέτρα το παιχνίδι, κάτι που δεν μπορεί να μπερδέψει τον (καλό) χορευτή.

κ.Νίκο, με έκανες και το άκουσα αρκετές φορές ακόμα. Επιμένω στο 2+3+2+2.
Ούτε ελλειπή μέτρα υπάρχουν.

Ο τονισμός όταν υπάρχει στίχος είναι ξεκάθαρος ενώ σε μία σκέτη μελωδία το μυαλό μας τείνει να ισχυροποιεί ανάλογα τις μουσικές φράσεις άλλες νότες.
Είναι σαν το τικ-τακ του ρολογιού. Το ρολόι δεν παίζει κανέναν χτύπο πιο τονισμένα, εν τούτοις όμως εμείς ακούμε το τικ πιο ισχυρό.

Παιχνίδι του μυαλού.

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 14:31 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 14:28 —

Αντώνη, ΕΔΩ θα δεις πώς χορεύεται ο αργιλαμάς. Το “Τα παιδιά της γειτονιάς σου” είναι κλασικό παράδειγμα ρυθμού 2+3+2+2.