Καλησπέρα φίλοι μου
Μπαίνω κατευθείαν στο θέμα, λάτρης και εγώ του προπολεμικού ήχου, για τον οποίο έχω γράψει την άποψη μου στο ανάλογο θέμα, ότι δηλαδή μήπως τελικά δεν είναι το όργανο καθεαυτό που βγάζει τον ήχο που ψάχνουμε, ή κάτι άλλο
Αυτό που με βασάνιζε από την ώρα που ξεκίνησα να μάθω μπουζούκι ήταν το παραπάνω τραγούδι του Μάρκου το οποίο το παίζει σε μία τονικότητα που δεν συνηθίζεται να το παίζουν σήμερα, για λόγους που δεν είμαι ικανός να πω
Οκ θα πει κάποιος, είναι ένα τραγούδι σε μία τονικότητα και όλα καλά, όμως στην αρχή της εισαγωγής κάθε φορά, ο Μάρκος βαράει και τις δύο χορδές και με την ταχύτητα που το κάνει θεωρώ αδύνατο να πιάνει μαζί λα# στην λα και φα στην μουργκάνα, γνώμη μου ότι βαράει τις δύο κάτω χορδές ανοιχτές αλλά με άλλο κούρδισμα
Κουρδιζω λοιπόν φα στην μεσαία χορδή και λα# στο καντινι και παίζω την εισαγωγή όλη στο καντινι και στο τραγουδιστικο μέρος περναω στην μεσαία όπου χρειάζεται
Το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι ο ήχος ειδικά όταν παίζω την εισαγωγή στην δεύτερη οκτάβα, είναι ακριβώς ο ίδιος παραπονιαρικος με του Μάρκου και μάλιστα το τρίχορδο μου δεν θεωρείται και καθαρόαιμο ρεμπέτικο
Καλησπερα!Αν δεν κανω λαθος το τραγουδι ειναι λα και απλα αλοιωνεται η νοτα απ’την ηχογραφηση…οποτε σε αυτη την περιπτωση απλα παιζεις μι στην μουργκανα και ανοιχτη την λα!
Έτσι το πρωτοεμαθα το τραγούδι αλλά δεν είναι στην ίδια τονικότητα με του Μάρκου
Πιστεύεις δηλαδή ότι είναι θέμα αλλοίωσης και όχι άλλης τονικότητας;
Από την μία ισχύει αυτό περι αλλοίωσης, αλλά από την άλλη κάπου είχα διαβάσει ότι δεν χρησιμοποιούσαν πολύ τότε το τρανσπορτο αλλά άλλαζαν κούρδισμα
Τελικά έχουμε απάντηση για το παραπάνω;
Για την αλλαγη κουρδισματος δεν ειμαι και εγω σιγουρος και σιγουρα υπαρχουν ποιο αρμοδιοι να απαντησουν! Παντως δε νομιζω να ειναι τρανσπορτο γιατι και η κιθαρα οταν παιζει ρε μινορε δεν ακουγεται να παιζει μπαρε (…οπως θα ακουγοταν αν ηταν ρε#)
Σωστή η παρατήρηση σου και μιλάμε για αλλαγή ενός ημιτονιου, οπότε παίζει να είναι θέμα αλλοίωσης
Αν γνωρίζει κάποιος κάτι παραπάνω ας λύσει την σιωπή του
Δεν ξέρω για τους ρεμπέτες. Γενικώς είναι κλασική πρακτική σε όσα παραδοσιακά (με την ευρύτερη έννοια) όργανα έχουν τέτοιο κούρδισμα ώστε να ευνοούνται συγκεκριμένες μόνο τονικότητες. Αλλά δεν μπορεί βέβαια να εφαρμοστεί σε εύρος μεγαλύτερο από 1-2 ημιτόνια, βία τρία. Οπότε, αν υποθέσουμε ότι έψαχναν τον τόνο που θα βολέψει τη φωνή, οι δυνατότητες είναι περιορισμένες.
Φυσικά, αυτό (το κούρδισμα συνολικά πιο πάνω ή πιο κάτω) το κάνουν όλα μαζί τα όργανα, όχι μόνο το ένα και τα άλλα να παίζουν σε τρανστπόρτο.
Αυτό που θεωρώ εντελώς απίθανο να χρησιμοποιούσαν είναι το διαπασών. (Οποιουδήποτε τύπου εννοώ.) Αν δεν υπήρχε πιάνο, ακορντεόν κλπ., δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να βάλουν το Λα τους στα 440 ΗΖ αντί για οπουδήποτε αλλού. Άρα, ούτε και να ξέρουν πού ακριβώς το έχουν! Άλλωστε, ούτε και σήμερα υπάρχει λόγος. Το απόλυτο κούρδισμα σε τέτοιου είδους ορχήστρες έχει επικρατήσει επειδή τα εργαλεία για απόλυτο κούρδισμα κάνουν τη δουλειά πιο γρήγορη και πιο εύκολη, κι όχι γιατί τα 440 έχουν κανένα πλεονέκτημα.
Με λίγη εμπειρία, συνηθίζει κανείς να κουρδίζει κάπου πάνω κάτω στους σωστούς τόνους ακόμη κι όταν αλλάζει όλες μαζί τις χορδές σ’ ένα όργανο, αφού η πραγματικά μεγάλη απόκλιση αλλοιώνει και το ηχόχρωμα (πέρα από το σπάσιμο της χορδής, που σε ειδοποιεί κατόπιν εορτής ότι παρατέντωσες).
Επομένως, δε χρειάζεται να υποψιαζόμαστε αλλοίωση από την ηχογράφηση, εκτός αν υπάρχουν κι άλλες ενδείξεις (αν οι χροιές ακούγονται αφύσικα). Ένα ημιτόνιο πάνω ή κάτω, μην πω και δύο, είναι αμελητέα διαφορά. (Προσωπικά, όταν πάω να βγάλω ένα τραγούδι πάνω από την ηχογράφηση, κουρδίζω στον τόνο της ηχογράφησης. Υπέθετα ότι όλοι το κάνουν.)
Βέβαια υπάρχει και η εξαίρεση: όταν στην ηχογράφηση έχουν εμπλακεί και πιο «εγγράμματοι» μουσικοί, είναι πιθανόν να επέβαλαν τις δικές τους συνήθειες, και άρα να χρησιμοποιήθηκε απόλυτο κούρδισμα.
ναι αλλα απο τη θεση του σι με κουρδισμα ντο θα ακουγοταν λα και οχι λα# που ακουμε!το σκεφτηκα για την ταση των χορδων αλλα θα μου εκανε εντυπωση να αλλαξουν κουρδισμα μονο για να ακουστει ποιο <<πλαδαρη>> η χορδη και ειδικα σε αυτα τα οργανα που τα περισσοτερα ειχαν μικρη κλιμακα και εφοσον παλι θα χρειαζοταν πιασιμο δυο χορδων για να παιχτει!
Δεν το πολυπιανω τι λες που ακουγεται το λα# σε ποιο σημείο, η ανοιχτη ντο καντινι ακουγεται πεντακαθαρα σε πολλά σημεία και οι υπόλοιπες νότες είναι ολες κλειστές !Το ντο ή ντο# αντί για ρε ήταν και αυτό συνηθισμένο αρκετά στις παλιές ηχογραφήσεις
Ναι είναι σχετικα πιο λαϊκό στο άκουσμα και είναι και 69αρι, με το που έπεσαν οι τάσεις ο ήχος άλλαξε τόσο πολύ που όταν παίζω μόνος μου λέω να το κουρδιζω έτσι
μην υπολογίζεις την τάση σε συνάρτηση με την κλίμακα σαν να είναι τζουράς. υπήρχαν άλλες γωνίες στα όργανα (λόγω τσάκισης κλπ) και είχαν κανονική τάση.
προφανώς εννοώ ντο ανοιχτό αν θεωρήσουμε ότι είναι από λα (από λα# φυσικά θα είναι ντο#). είπαμε, τετοιες διαφορές ημιτονίου είναι συνηθισμένες όταν κουρδίζουμε χωρις διαπασών.
Ναι Βαγγέλη όπως το είπες, σαν να γίνεται πιο πολύπλοκος ο ήχος του, σου γεμίζει το αυτι
Δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου επειδή ακούω κάτι διαφορετικό, πάντως πλησιάζει πολύ σε αυτό που θέλω
Θα κάνω μία ηχογράφηση όταν μπορέσω
Α οκ εντάξει δεν κατάλαβα!Να σου πω δεν είμαι και εγώ ειδικός απλά θυμάμαι κάτι σχετικό που είχε αναφέρει ο κύριος Φρονιμοπουλος σχετικά με τις τάσεις των παλιών οργάνων
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 17:10 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 17:06 —
Εχει την χάρη του όντως και με 69 κλίμακα δεν είναι και τέρμα πλαδαρό!Ναι βάλε να ακούσουμε και το οργανακι