Καλησπέρα σε όλους και εύχομαι υγεία πάνω απ’όλα.
Θα ήθελα να ρωτήσω αν έχετε κάποιες γενικές συμβουλές σαν οδηγό για την μετάβαση απο 3χορδο σε 4 χορδο.
Με συγχωρείτε αν φαίνεται χαζή η ερώτηση ή αν έχει εξαντληθεί το θέμα,απλά είμαι ιδιαίτερα προβληματισμένος για το από που πρέπει να ξεκινήσω,εννοωντας κλίμακες απ την αρχη ,διάφορες θεσεις,“καινουρια” ακόρντα,γεωγραφία ταστιερας κλπ.
Κάθε γνώμη δεκτή και ευχαριστώ για το χρόνο σας
Καλώς όρισες!
Παίζεις χρόνια τετράχορδο; Πώς αποφάσισες να περάσεις στο τρίχορδο; Τί ρεπερτόριο σε ενδιαφέρει;
Θα σου πω την προσωπική μου γνώμη, μιας και θεωρώ ότι είναι άλλο όργανο με διαφορετικό ήχο, διαφορετικό τρόπο παιξίματος, και διαφορετικό ρεπερτόριο. Αν μεταφέρεις όσα ξέρεις στο τετράχορδο απλά θα χάσεις την ιδιαιτερότητα του τρίχορδου.
Μιλάω πάντα για κανονικό τρίχορδο, με μικρό σκάφος, μεγάλες γωνιώσεις στους καβαλλάρηδες και μικρή τρύπα (ενδεχομένως και μικρότερη κλίμακα).
Κατ’αρχήν θα στρώσεις την πενιά σου, μια που θα έχεις πιο πρίμο άρα πιο εύπλαστο ήχο, και περισσότερες δυναμικές για να χρωματίζεις το παίξιμό σου.
Επίσης θα πρέπει να περιορίσεις το κάθετο παίξιμο (βάζε λίγο όπου ταιριάζει, κυρίως στο κάτω 5χορδο). Αντίθετα, θα εξασκήσεις το οριζόντιο παίξιμο βασιζόμενος στον δείχτη και τον αντίχειρα, με ζευγάρια δαχτυλισμών 1-2 (ημιτόνιο) και 1-3 (τόνος), ώστε να συμβαδίζει με τις πενιές και να καρφώνονται οι νότες.
Και φυσικά θα μάθεις το ανοιχτό παίξιμο, εμεταλλευόμενος την μπουργάνα και την μεσαία σε διάφορες τονικότητες τονίζοντας τον ρυθμό. Με ακκόρντα δεν χρειάζεται να ασχοληθείς πολύ, ας τα κρατάει η κιθάρα και ο μπαγλαμάς. Διφωνίες όμως (και τριφωνίες ενίοτε) μπορείς να βάζεις άφθονες, αναλόγως το κομμάτι.
Για ρεπερτόριο μέχρι πρώιμο λαϊκό ως το 1950 και ειδικότερα προπολεμικά, Πειραιώτικη σχολή και αδέσποτα.
Καλή αρχή, και ό,τι θες εδώ είμαστε!
Νίκο, η μετάβαση που περιγράφει ο φίλος είναι από τρίχορδο σε τετράχορδο και όχι το ανάποδο! 
Χαχαχα έχεις δίκιο! Να με.συμπαθας φίλε @jimk21.
Το ανάποδο περίμενα σε ρεμπέτικο φόρουμ και μπλέχτηκα. Ας μείνει έστω σαν οδηγός επανόδου στο τρίχορδο…
Κανένα προβλήμα και ευχαριστώ πάρα πολύ έστω και ανάποδα καταλαβαίνω την αλλαγή φιλοσοφίας φιλοσοφίας που περιγράφετε.
Το ρεπερτόριο που με ενδιαφέρει είναι πριν το 1950,για αυτό και 3χορδος,αλλά απέκτησα ένα αρκετά καλό τετράχορδο και θεωρώ πως είναι ευκαιρία να το μάθω.
Δοκίμασα διάφορα κουρδίσματα πχ ρε λα ρε λα (αλλιώς ρε πάλι η και σολ την τελευταία)αλλά νιώθω πάλι πως το όργανο είναι μισό και δεν το εκμεταλλεύομαι όπως θα ήθελα.
Τα ντουζενια του προπολεμικου τετραχορδου έχουν ενδιαφέρον, το πρόβλημα είναι στον ήχο και τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του σύγχρονου μπουζουκιού.
Καλησπέρα,
Δεν έχω να σου προτείνω κάποιο συγκεκριμένο οδηγό για τη μετάβαση από το 3χορδο στο 4χορδο. Ωστόσο, από τη στιγμή που θες να το μάθεις και να το αξιοποιήσεις σαν όργανο, θα ελεγα πως αξίζει να μελετήσεις και το κλασσικό του κούρδισμα, πέραν των ντουζενιών που μπορείς να χρησιμοποιήσεις.
Συμπτωματικά, παίζοντας ο ίδιος λαϊκή κιθάρα, σκέφτομαι συχνά πως η μετάβαση στο τετράχορδο μπουζούκι μπορεί ενδεχομένως να είναι πιο εύκολη σε μερικές περιπτώσεις (π.χ. οι θέσεις των δρόμων στις χορδές D,G,B,E). Από τη στιγμή, που το μόνο που αλλάζει είναι ένας τόνος διαφορά, θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις ένα υλικό του σολιστικού μέρους της λαϊκής κιθάρας, για την αποτύπωση των δρόμων, την εκμάθηση των θέσεων, καθώς και τη γεωγραφία της ταστίερας.
Όσον αφορά τα ακόρντα, η λαϊκή κιθάρα σε πρακτικό επίπεδο δεν είναι πλέον τόσο βοηθητική και καλύτερα να έψαχνες υλικό ξεκάθαρα για 4χορδο μπουζούκι.
Τέλος, όσον αφορά τα κουρδίσματα μπορείς να κουρδίζεις τη φα σε ρε για να έχεις το ρε λα ρε του τρίχορδου και να χρησιμοποιείς τη ντο σαν ένα εξτρά ντουζένι. Για δρόμους με μικρή έβδομη π.χ. χιτζάζ μπορεί αν σε βοηθάει στο μπασο και για δρόμους με μεγάλη έβδομη μπορείς να το κουρδίζεις σε ντο-δίεση.
Καθόλου συμπτωματικά θα έλεγα, αυτός ήταν ο λόγος που ο Χιώτης εφάρμοσε το κούρδισμα της κιθάρας στο μπουζούκι. Οι κιθαρίστες της εποχής μάλιστα έπαιρναν τετράχορδα με κλίμακα 65εκ και κούρδιζαν σε μι ώστε να έχουν ακριβώς τα πιασίματα της κιθάρας (αλλά να φαίνεται ότι παίζουν μπουζούκι που ήταν της μόδας).
Καλησπερα Νικο , κατα την επισκεψη μου σε 2 γνωστους οργανοποιους (σαν αρχαριος) για κατασκευη τριχορδου σχεδον με απετρεψαν για μικρο σκαφος με μεγφαλες γωνιωσεις στους καβαλαρηδες… ο ενας μαλιστα μου ειπε ξερα δεν σου φτιαχνω τετοιο οργανο…
Δεν με εκπλήσσει, γιατί ένα τέτοιο όργανο προυποθέτει μελέτη από την πλευρά του οργανοποιού και αμφίβολη εμπορικότητα. Επίσης είναι πιθανόν ο παίχτης να έχει εντυπωσιαστεί από την όψη του μπουζουκιού αλλά στην πράξη να μην επιθυμεί τέτοιο ήχο ούτε να ξέρει να τον αξιοποιήσει. Οπότε λίγοι φτιάχνουνε τέτοια μπουζούκια, ευτυχώς όλο και περισσότεροι και με καλύτερα αποτελέσματα.
Να φανταστώ ότι το τετράχορδο που απέκτησες, εκτός από αρκετά καλό είναι και σύγχρονης κατασκευής, όχι προπολεμικό; Αν ναι, τότε κουρδίσματα όπως ρε λα ρε λα και άλλα προπολεμικά, δεν έχουν νόημα. Το όργανο είναι φτιαγμένο για κάθετη δακτυλοθεσία με κούρδισμα ρε λα φα ντο και κάθε άλλο κούρδισμα θα οδηγήσει, αργότερα ή γρηγορότερα, σε στρέβλωση του μπράτσου. Με άλλα λόγια, το όργανο αυτό σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε για παιξίματα που πρώτοι εισήγαγαν ο Χιώτης και οι μεταγενέστεροι τετράχορδοι, όχι για παιξίματα τύπου Μανέτα και των υπόλοιπων προπολεμικών.
Από περιέργεια ποιοί στα είπανε αυτά?
οι οργανοποιοι ειναι απο τους κορυφαιους!!! απλα απ οτι καταλαβα θελει παραπανω μαεστρια παιχτικα για να ακουστει σωστα ενα τετοιο οργανο που μαλλον ενας αρχαριος δεν την εχει…
Τι ακριβώς εννοείς Νίκο ?
Γιατι σας έχασα λιγο.
Στα μπουζούκια με.σπασιμο στο καπάκι, όπως το μαντολίνο, οι χορδές φεύγουν με μεγάλη γωνία από τον καβαλλαρη προς την χορδιερα. Αυτό δίνει πρίμο και σφιχτό ήχο , σε αντίθεση με.τα σύγχρονα μπουζούκια που οι χορδές φεύγουν σχεδόν ευθεία και δίνουν πιο μπάσο και πλαδαρό ήχο.
Δεν κατάλαβα οτι μιλουσατε για προπολεμικα με τσάκιση.
Η αλήθεια ειναι οτι και εγω έχω ακούσει απο μαστορους την ατάκα “τι να την κάνεις την τσάκιση? Ξέρω να κανω, αλλα δεν…κάνω…”
Μα, άλλο το
και άλλο το
(Ή εκτός κι αν δεν το εξέλαβα σωστά.)
Το αν ξέρω να παίζω είναι δικό μου θέμα, που κολλάει με το τι ζητάω.
Δεν έχω παίξει με τσάκιση, αν και θα το ήθελα πολύ, αλλά αν πήγαινα να κάνω και έπαιρνα τέτοια απάντηση δε θα μου άρεσε…
Και χωρίς τσάκιση μπορείς να έχεις μεγάλη γωνία, δες πχ τα όργανα του Καφετζόπουλου.
Ισχύει Νικόλα, οπως το δικό μου, αλλά η τσάκιση είναι αισθητά πιο έντονη στο κομμάτι της κλίσης.
Επίσης δεν πιστεύω πως ενας αρχάριος θα δυσκολευτεί με ένα τέτοιο όργανο συγκριτικά με ένα κλασικό της εποχής μας.
Ο αρχάριος δεν εχει εμπειρία οπότε μαθαίνει σε οτι πιάσει.
Τώρα περί μικρού σκάφους, τρύπας κ.τ.λ. είναι γούστα, προσωπικά τα θεωρώ τα ιδανικοτερα όργανα για μένα και για αυτό περίμενα καρτερικα να βγάλει ακριβώς τέτοιο όργανο ο μαστροπαναγιωτης (μιας και εχει 2 καλουπια).
Τώρα σχετικά με την μετάβαση απο τρίχορδο σε τετράχορδο δεν μπορώ να βοηθήσω.
Οπότε πιάνω το 8χορδο του πατέρα μου μπλοκάρω, χαϊδεύω μόνο τις μπουργκανες και το αφήνω πίσω.
Όπως έγραφα και παραπάνω, ένα μπάσο όργανο με μεγάλη τρύπα θα βγάλει αμέσως όλο τον ήχο που έχει να βγάλει. Οπότε και ένας αρχάριος θα βγάλει ένα ικανοποιητικό ποσοστό του τελικού ήχου και ας μην έχει στρώσει την πενιά του. Και στο άλλο κάτι θα βγάλει, απλά δεν θα τον ικανοποιήσει και θα πρέπει να ψαχτεί για να βγάλει όλα τα ηχοχρώματα και να το αξιοποιήσει.