Nέο τραγούδι του Β. Παπάζογλου (Αγγούρη) (;)

Καλησπέρα,

Θέμα : ”Χλαπάτσος και Μπισμπιρής”

Προς : τους αρχειοφύλακες/αρχειοθέτες και τη σημαντική
δουλειά που κάνουν

Το τραγούδι αυτό το είχα ακούσει, χρόνια πριν, από το στόμα του Τζόρτζη. Δεν ήξερα ποιανού ήταν, δεν έδωσα σημασία τότε.
Τώρα, το είδα στο youtube. Τα στοιχεία που γράφει η Antigonita (έκανα κλικ και βγήκα σε μιά αντιφασιστική σελίδα όπου το κορίτσι(:wink: έχει πρώτο-πρώτο ένα video μ΄ένα παραδοσιακό τραγούδι από τον Νταλγκά (Μαριόλικο). Τα στοιχεία που γράφει λοιπόν είναι:

Ερμηνευτής ΣΤΕΛΛΑΚΗΣ ΠΕΡΠΙΝΙΑΔΗΣ Συνθέτης Κ. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ Στιχουργός ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΚΡΗΣ Έτος Σύνθεσης 1934

Tα ίδια στοιχεία υπάρχουν και στο sealabs.

Είμαι απόλυτα πεισμένος ότι είναι τραγούδι του Βαγγέλη Παπάζογλου και ότι οι στίχοι είναι γραμένοι απ΄αυτόν, ή ότι είναι άμεσα αναμειγμένος (και στους στίχους).

Πώς το συμπεραίνω;

  1. Το πρώτο που μ΄έκανε να υποψιαστώ είναι η έξυπνη μελωδία και τα απρόβλεπτα γυρίσματά της. Σε κάποια σημεία θυμίζει άμεσα κομμάτι από τη μελωδία του ”Ο Αργιλές” που το είχε κυκλοφορήσει ένα χρόνο νωρίτερα, το 1933.
  2. η λέξη ”μολιτσμάνος” (ή μολυτσμάνος – όποια ορθογραφία προτιμάτε) που, απ΄ότι ξέρω, μόνο ο Παπάζογλου τη χρησιμοποιούσε και το αναφέρει κι η Αγγελίτσα, η γυναίκα του.
  3. Είναι γνωστό ότι ο Βαγγέλης έδινε τραγούδια στο Στελλάκι. Ακόμα, οι απλοί και ειρωνικοί στίχοι, έχουν εκφράσεις και ευρηματικό ύφος που μόνο ο Παπάζογλου είχε και χρησιμοποιούσε.

Δυστυχώς, δε μπορώ να βγάλω κάποιες λέξεις στους στίχους και δε βρίσκω την εγγραφή του Τζόρτζη. Θα χαιρόμουν πολύ αν κάποιος/α τους παραθέσει.

Ευχαριστώ
Κ. Λαδόπουλος

Μήπως έκανα κάποιο λάθος με το link; Δεν έχω μάθει ακόμα πως να κολλάω κατευθείαν την εικόνα του video και, απ΄ότι βλέπω, αργεί να κατέβει.
Εναλλακτικά, http://www.youtube.com/watch?v=yr0fXexU4n0

Κώστα, το κομμάτι έχει τα παρακάτω στοιχεία (Μανιάτης):

Χλαπάτσος και Μπισμπιρής, Columbia DG – 6106, αρ. μήτρας CG – 1224, Τραγουδιστής Στ. Περπινιάδης, Συνθέτης Κώστας Μακρής, Στιχουργός Κ. Ρουμελιώτης, Ηχογράφηση 1934. Το κομμάτι ξαναηχογραφήθηκε τον ίδιο χρόνο, στην ίδια εταιρία, από τη Στέλλα Γαέκου (πρέπει να είναι η Χασκήλ) με αρ. DG – 6035, αρ. μήτρας CG – 1044, άρα νωρίτερα.

Η άλλη μεριά του δίσκου έχει τις Καπνουλούδες του Μπαγιαντέρα, με τραγουδιστή τον ίδιο και έτος ηχογράφησης το ίδιο. DG – 6106, αρ. μήτρας CG - 1188.

Πράγματι το κομμάτι θυμίζει Παπάζογλου αλλά υπερισχύουν τα αδιάσειστα στοιχεία του δίσκου.

Κι εμένα μου θυμίζει πολύ τον αγαπημένο μου Παπάζογλου.Τέτοια μελωδία(δεν κοιτάζω μόνο μελωδία αλλά και το πως χορεύεται.Γιατί ο Βαγγέλης Παπάζογλου έγραφε κυρίως τραγούδια που χορεύονται σαν απτάλικα) δύσκολα να την έγραφε κάποιος άλλος.Και υπονοούμενο στα τραγούδια τους λίγοι έβαζαν.Τέτοια λόγια ποιος άλλος μπορούσε να γράψει εκείνη την εποχη?Και η ενορχήστρωση είναι σαν του Βαγγέλη Παπάζογλου.Ωραίο κομμάτι που δεν είχα ακούσει ποτέ μου.

Aδιάσειστα μεν, αλλά…

Είναι γνωστό ότι ο Παπάζογλου χάρισε πολλά τραγούδια του, τα περισσότερα βέβαια μετά την επιβολή λογοκρισίας. Πάντως, η επιλογή του Στελλάκη δεν ήταν η πρώτη της εταιρίας ενώ από την άλλη, ο Κ. Μακρής δεν έχει ηχογραφήσει άλλο κομμάτι με τη Στέλλα Χασκήλ ενώ έχει κανά - δυο με το Στελλάκη. Από τη στιγμή που απεδήμησαν εις κύριον άπαντες, και μάλιστα πριν πάρα πολλές δεκαετίες, μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Η επιλογή «Νέο τραγούδι του Παπάζογλου» έχει βέβαια κάποια βάση, όπως αναλύεις Κώστα, αλλά, - ουκ ανδρός ερευνητού. Η δεοντολογία θα απαιτούσε και ένα ερωτηματικό.

Ναι, Νικολάκι.

(:wink:

Ρε , που κοιταζει παντα του Ψυρρη
πιάσαν τον Χλαπάτσα και τον Μπισμπιρη
τους επιασανε να παιζουν τον παπά σπαστους
ε ρε τα κοροιδα τους κουτους(?)
για τ` αυτοφωρο τους πανε και εκει τους “εξυλάνε”
αχ μανουλα μου , μου φαγαν τη σακκουλα μου …

Μα στην πορτα τους γλυστραει ο Χλαπατσός
κι ηταν απ` το ενα ποδι του κουτσος
και στα τεσσερα τον πανε τρεχει σαν ταξι
με το αλλο ποδι το δεξι
την αμολησε μελανι , κριμα σας ρε μολυτσμανοι
σας την εσκασε και την εστριψε …

Και οι μολυτσμανοι με τα κλομπια τους
γιατι τους προσβάλλαν τα γαλονια τους
αρχιναν τον Μπισμπιρη στο πατα κιουτα κιου
και σου τονε κανουν τ` αλατιου
τον βαρανε , τον χτυπανε , τα παίδια του μετρανε
ρε οι ασπλαχνοι , αχ οι απονοι …

Κάντε κράτει λιγο να σας ξηγηθω
την αληθεια γω δεν θα την αρνηθω
ρε κουτσος αν ημουνα κι εγω ρε σαν κι αυτον
θάχα στριψει και με το παρντόν
κι αν βαρατε και βροντατε ,
ρε τα κλομπια σας χαλατε
αχ μανουλα μου , μου καψαν την καρδουλα μου …

Όπως βλέπω στο Youtube,η antigonita έχει και σαν τραγούδι του Παπάζογλου το: “κουβέντες στη φυλακή” που τραγουδάει ο Στελλάκης.Έχει αρχίσει να με βάζει σε σκέψεις.Πρέπει να επικοινωνήσουμε μαζί της,να την κάνουμε και μέλος του φόρουμ μήπως και ξέρει κάτι παραπάνω από εμάς.Μήπως έιναι μέλος στο http://rebetiko.sealabs.net ??? Γνωρίζει κανείς?Από ότι βλέπω και από τα τραγούδια που έχει στην λίστα της,ασχολείτε.

Καλησπερα
Μία μικρή διόρθωση στους στίχους της Πελαγίας Ο πρωτος στιχος λεει -ρε ακούστε τα συμβάντα του Ψυρρή συμφωνα με την εκτέλεση Τζωρτζη -Σύρου και επίσης οχι σπαστους αλλα σκαστους. Ακόμη οχι -εκει τους εξυλανε - αλλα εκει τους ξεψιλανε τους παίρνουν δηλ. τα ψιλά ,την είσπραξη.

Ρε, ακούστε τα συμβάντα του Ψυρρή,
πιάσαν το Χλαπάτσα και τον Μπισμπιρή.
Τους επιάσανε να παίζουν τον παπά σπαστούς (1)
ε ρε, τα κορόϊδα, τους κουτούς.
Γιά τ΄Αυτόφωρο τους πάνε και εκεί τους εξυλάνε, (2)
αχ, μανούλα μου, μου φάγαν τη σακούλα μου

Μα στην πόρτα τους γλυστράει ο Χλαπατσός
κι ήταν απ΄το ένα πόδι του κουτσός
και στα τέσσερα το βάνει (3), τρέχει σαν ταξί
με το άλλο πόδι το δεξί.
Την αμόλησε μελάνι, κρίμα σας, ρε μολυτσμάνοι
σας την έσκασε και την έστριψε

Και οι μολυτσμάνοι με τα (γ)κλόμπια τους,
γιατί τους προσβάλλαν τα γαλόνια τους,
αρχινάν τον Μπισμπιρή στο πάτα κιούτα κιού (4)
και σου τονε κάνουν τ΄αλατιού.
Τον βαράνε, τον χτυπάνε, τα παϊδια του μετράνε
ρε, οι άσπλαχνοι, αχ, οι άπονοι

Κάντε κράτει λίγο να σας ξηγηθώ,
την αλήθεια ΄γω δε θα την αρνηθώ.
Ρε, κουτσός αν ήμουνα κι εγώ ρε σαν κι αυτόν,
θά΄χα στρίψει και με το μπαρντόν (5)
κι αν βαράτε και βροντάτε
ρε, τα γκλόμπια σας χαλάτε,
αχ μανούλα μου, μου κάψαν την καρδούλα μου

(1) σπαστό: αν αρκεστούμε στο ΛΕΞΙΚΟ ΤΗς ΠΙΑΤΣΑΣ ΑΡΓΚΟ του Ζάχου (Ευάγγελου Παπαζαχαρίου), σπαστό σημαίνει, συμφωνία που δε κλείνεται ολοκληρωτικά, από την αρχή ως το τέλος της εκτέλεσης μιάς εργασίας, αλλά που σε κάθε φάση της ξαναφέρνει στη μέση το παζάρεμα των πληρωτέων ποσών και της διορίας εκτέλεσής τους.
Το “σπαστό” συναντιέται ακόμα μιά φορά, πολύ αργότερα, στο τρ. του Καλδάρα “Άλλα λόγια ν΄αγαπιόμαστε” με την Καλφοπούλου, Μάρκο, Στελλάκη

"μπορεί να κάνω τρέλες, μα φίνα περπατώ
και δύσκολ΄από σένα να πέσω στο σπαστό"

Κατά τη γνώμη μου, εδώ σημαίνει, πέφτω στην παγίδα. Στο άλλο τραγούδι, είμαι αμφίβολος.

LEFT εξυλάνε (όχι ξεψιλάνε). Ρήμα [i]ξυλάω /i. Ίσως αυτοσχέδιο του Β.Παπάζογλου (επιμένω…), αν και παραπέμπει στο παλιότερο "θα σε ξυλίσω = θα σε δείρω, στο παιχνίδι ξυλίκι κλπ.
Εδώ, προφανώς, σημαίνει ότι φάγαν κι άλλο ξύλο στο Αυτόφωρο και όχι ότι τους βούτηξαν τα μικροποσά που είχαν στις τσέπες τους.[/LEFT]

(3) στα τέσσερα το βάνει, κωμικοτραγική σκηνή (αχ, Παπάζογλου…). Mέσα στο μπέρδεμα, τους ξέφυγε τρέχοντας στα τέσσερα (όπως λέμε, με τετράτροχη κίνηση…)

LEFT πατα κιούτα κιού, πολύ γρήγορα, στο άψε σβύσε . Πρόλαβα, εν χρήσει, τη φράση ”πατ κιούτ” με την έννοια του ”γρήγορα”. Αγνοώ αν, παλιότερα, επισυνάπτονταν και το ”κιού”. Ο Βαγγέλης Παπάζογλου (ή ο Κώστας Ρουμελιώτης, στον οποίο είναι καταχωρημένοι οι στίχοι) εννοεί, προφανώς, ότι οι ”μολυτσμάνοι” τους ”άρχισαν στις γρήγορες” δηλ., τους χτυπούσαν με μεγάλη ταχύτητα. Ίσως το ”κιού” να προστέθηκε γιά να ριμάρει με το ”τ΄αλατιού”

(5) με το μπαρντόν, λέει η πιάτσα, ακόμα και σήμερα.[/LEFT]

[b]Διορθώσεις επί διορθώσεων… ( και τελικα μαλλον το βγαλαμε αρτιο το “παιδι” ) …:089:

αυτα πρεπει να ειναι και τα σωστα λογια του τραγουδιου , αν και ο επαιων , λειπει …:106:
[/b]

Κι ακόμα μιά ψιλο-διορθωσούλα.

“Με το μπαρδόν” λέει η πιάτσα κι όχι “με το μπαρντόν” :089:

Θα σε παραδεχτω “ειλικρινα” , εαν γραψεις και το επιφωνημα -χαιρετισμο-
που ακουγεται μετα το τελος του τραγουδιου !!! εκει κι αν θελει αυτια…:088:

Γειά σου Μάκη(:wink: με το βιολί σου μήπως…;;;

Γειά σου Ναύτη με το βιολί σου!

Εννοεί τον Βαγγέλή Αδριά (Ναύτη) που μπορείτε, γιά παράδειγμα, να τον ακούστε στο τρ. “Ντούρου ντούρου” (1928) στην εκτέλεση με την Παπαγκίκα

http://thesaurus.iema.gr/thesaurus_a.php?lang=en&i=%C1%E4%F1%E9%DC%F2+%C5%F5%DC%E3%E3%E5%EB%EF%F2+(%26quot%3B%C2%E1%E3%E3%DD%EB%E7%F2+%EF+%CD%E1%FD%F4%E7%F2%26quot%3B

Ετσι ακριβως!!

2o τραγούδι (και πολύ φίνο) που μπορείτε ν΄ακούσετε το Βαγγέλη Ναύτη και στο τσέλο το Βαγγέλη Σιφνιό.
"Γιαφ γιουφ (Στη φυλακή με βάλανε) με τη Μαρίκα Παπαγκίκα, Νέα Υόρκη 1928

Βρε, το είχα ξεχάσει το θαυμάσιο αυτό τραγούδι! Παπάζογλου χωρίς καμμιάν αμφιβολία βεβαίως, και μουσική και στίχος και κυρίως, μολυσμάνοι. Ο Κ. Μακρής ήταν πρόεδρος (νομίζω, και ιδρυτής; ) της ΑΕΠΙ, ο δε Κώστας Ρουμελιώτης είχε το θράσος να εμφανιστεί ως συνθέτης σε έναν αμανέ Ράστ νεβά που τραγούδησε η Στέλλα Χασκήλ (πρώτη της δισκογραφική εμφάνιση!) , στην άλλη όψη του δίσκου με τον Χλαπάτσο και Μπισμπίρη, ενώ αμφιβάλλω σφόδρα για το κατά πόσον γνώριζε τι είναι ραστ και τι είναι νεβά…

Μια που είδα παραπάνω να γίνεται λόγος για το «σπαστό», θα πρότεινα να γίνει λήμμα:

σπαστό (το)

Η κλιμακωτή διαδικασία πειθούς ή παράσυρσης κάποιου προς τις συμφέρουσες απόψεις του λέγοντος

Συνήθως στη φράση «ρίχνω στο σπαστό» ή, όπως στο παράδειγμα στίχων, «πέφτω στο σπαστό».

Ακούγεται στο τραγούδι του Καλδάρα «Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε» (1950)

Μπορεί να κάνω τρέλες, μα φίνα περπατώ
και δύσκολ΄ από σένα να πέσω στο σπαστό

ΥΓ. Επιχείρησα να «μεταγλωττίσω» το σχετικό λήμμα στο Λεξικό της Πιάτσας του Καπετανάκη («Το κατά δόσεις πείθειν τινα ή παρασύρειν προς τας συμφερούσας απόψεις του λέγοντος.»)