Ρε παιδιά τί γίνεται εδώ; Αν κάνετε τα ίδια κι όταν κάποιοι από το forum μαζεύεστε για να παίξετε (το ότι παίζετε κάποτε μαζί συνάγεται από τα γραφόμενα σας) βάζω στοίχημα ότι αντί πενιές, μπάσα κι αρπισμούς κοπανάτε μόνο τα ούζα και το ρίχνετε στην πάρλα! Πήγα να συνοψίσω τί γράψατε και μου βγήκε η πίστη!
Σ’ ότι αφορά τους ρυθμούς νομίζω μπλέκουμε τα πράγματα χωρίς να το θέλουμε. Καταρχήν όλοι οι ρυθμοί που αναφέρθηκαν αποτελούν παραλλαγές στον τρόπο που κτυπούμε το ζεϊμπέκικο. Έτσι έχουμε ρυθμούς 9/4, και 9/8. Θα προσπαθήσω να τους χωρίσω σε δύο κατηγορίες:
Σημείωση: Μ=Μπάσο και α=αρπισμός
ʼλφον: Ρυθμοί 9/4
Νέο ζεϊμπέκικο, δηλ. (8,4,8) (4,4) (8,4,8) (4,4,4). Όλοι ξέρουμε πώς παίζεται στην κιθάρα και δε χρειάζεται ανάλυση.
Το παλιό ζεϊμπέκικο πρόκειται ουσιαστικά για ΑΡΓΗ ΑΠΟΔΟΣΗ του ζεϊμπέκικου και οι κιθαρίστες το παίζουν με κτυπήματα της πέννας προς τα κάτω μόνο.
Βήτον: Ρυθμοί 9/8
Καρσιλαμάς (8,8) (8,8) (8,8) (8,8,8) “Πέντε χρόνια δικασμένος”, “Γυφτοπούλα στο χαμάμ”
(Μ,α) (Μ,α) (Μ,α) (Μ,α,α)
Καμηλιέρικο (8,16,16) (8,8) (8,16,16) (8,8,8,) “Τα ματόκλαδα σου λάμπουν”, “Του Βοτανικού ο μάγκας” (Μ,α,α) (Μ,α) (Μ,α,α) (Μ,α,α)
Αγριλαμάς (8,8) (8,8,8) (8,8) (8,8) παίζεται στην κιθάρα με (Μ,α) (Μ,α,α) (Μ,α) (Μ,α) όπου Μ=Μπάσο και α=αρπισμός. “Τα παιδιά της γειτονιάς σου με πειράζουνε”
Αττάλικο όπως το ανάλυσα στο πρώτο μου μήνυμα.
Φυσικά υπάρχουν κι άλλες παραλλαγές. Ο Νίκος Παπάζογλου λ.χ. είναι μάνα σ’ αυτά γιατί παίρνει το μέτρο όπως το ξέρουμε αλλά συχνά ξεκινά από διαφορετικό σημείο του.
Όλη αυτή η συζήτηση που κάνουμε γίνεται (κατά την ταπεινή μου γνώμη) για ένα πολύ απλό λόγο: H καταγραφή όλων αυτών των στοιχείων δεν έχει ολοκληρωθεί (και θα καθυστερήσει ακόμη λίγα χρόνια) γιατί η ελληνική μουσική είναι ακόμα ζωντανή και εξελισσόμενη, σε αντίθεση με την κλασσική ή “ευρωπαϊκή” μουσική που και ιστορία έχει και η εξέλιξη της έχει επιβραδυνθεί σημαντικά. Κάποιες ώρες νιώθω πολύ τυχερός όταν βλέπω ότι η κόρη μου που πλησιάζει να πάρει το πτυχίο της στο πιάνο και παίζει και synthesizer σε νεανικό συγκρότημα μένει εντυπωσιασμένη με τους δρόμους που παίζω στην κιθάρα και τους λαϊκούς ρυθμούς. Αλλά πού θα πάει! Κάποια στιγμή, πολύ σύντομα, θα ανέβουν στα μάτια των νέων και οι σπουδές στη λαϊκή μουσική και τότε ίσως βρουν το μουσικό δρόμο τους πιο εύκολα.
Σημείωση: Προς θεού! δεν ισχυρίζομαι ότι αυτά που έγραψα είναι η μόνη αλήθεια! Θα χαρώ πολύ να διαψευστώ με επιχειρήματα άλλων φίλων του forum.