Να κι ένας τύπος που παίζει τετράχορδο όργανο με τουλάχιστον οχτώ δάχτυλα. Μάλλον πρέπει να τον ακρωτηριάσουμε τον φουκαρά:092:
ΥΓ: Δείτε το τέλος ειδικά!
προφανος δεν ξερεται οτι ο Django δεν επαιζε με 2 δαχτυλα απλα με 2 δαχτυλα εμαθε να παιζει οταν τα αλλα 2 ήταν παραλυτα .
Ναι ρε παιδιά. Προφανώς. Μιλάμε για τον ένα και ανεπανάληπτο Django Reinhardt *.
Του οποίου κάηκε το μισό κορμί στα 18 από ατύχημα. Και εννοείται ότι παίζει με δύο δάχτυλα γιατί… τόσα είχε, αφού τα άλλα τρία ήταν διακοσμητικά (απ’ ότι λένε έπιανε κάτι τρίφωνα ακόρντα).
Απλώς ήθελα να φτάσω στη ρήση Νικολαϊδη (επίσης λάτρης του Django) :
Για να βγάλεις την ψυχούλα σου πάνω στο όργανο πρέπει απλά να έχεις …ψυχή. Ούτε μελέτη ούτε τέταρτο δάχτυλο ούτε πέμπτο…
Ο άλλος λόγος που τον ανέφερα, είναι γιατί πρόσφατα είδα ξανά μια ταινία του Woody Allen που γύρισε το 1999 προς τιμη του Django: Το “Sweet And Lowdown” (“Συμφωνίες και Ασυμφωνίες” στην ελληνική διανομή) με τον Sean Penn να παριστάνει κάποιον Emmet Ray, δήθεν Νο.2 κιθαρίστας στο κόσμο μετά τον Νο.1 Django Reinhardt. Μια πανέξυπνη ταινία σε προπολεμικά σκηνικά, πλημμυρισμένη απ’ τη μουσική του Django και με τον Sean Penn να παίζει (όντως!) κάποια δυνατά σόλα μετά από εντατικά μαθήματα κιθάρας για τις ανάγκες της ταινίας. Οι λάτρες της continental jazz και του Django, μόλις τη πιάσουν στα χέρια τους θα την “λιώσουν” στο DVD.
:109:
Εύγε! Όντως καταπληκτική ταινία…μου έμεινε ειδικά η σκηνή τη βραδιά της πρεμιέρας στο κλάμπ όπου θα έπαιζε ο Σον Πεν όταν ακούγεται οτι ανάμεσα στους θεατές, βρίσκεται και ο Νο1 Django 
ε ρε ντουβρουτζά που τον έπαθε τα κανε πάνω του κανονικά…
Μιας και το φερε η κουβέντα με τις σχετικές ταινίες μην ξεχάσουμε και το SWING του Tony Gatlif. ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ! (καποια αποσπασματα απ την ταινία εδώ α) http://www.youtube.com/watch?v=ev-TMlLqj9s β) http://www.youtube.com/watch?v=s08WQehkRYI )
Νίκος
Λοιπόν δεν είμαι ατάλαντος κιθαρωδός! απλά έχω δυο παραπανίσια δάκτυλα στο αριστερό χέρι και με μπερδέυουνε…:019:
O Django έπαιζε κανονικά με τα τέσσερα δάκτυλα μέχρι την ηλικία των 18 χρόνων, όπως προανέφερε ο Κώστας, που στην προσπάθεια να σώσει την κιθάρα του από τη φωτιά που άρπαξε το τροχόσπιτο της οικογένειάς του, έπαθε και τη ζημιά και έκτοτε συνέχισε να παίζει με τα δύο!
Δεν θέλω να επεκταθώ , αλλά δείτε την Παρασκευή τα “Παντελόνια” του Πάρη Μήτσου στον 902. Παίζει ένας φίλος από τα Γιάννενα.
Από το Δίκτυο
"Στο δεύτερο μέρος της, η εκπομπή φιλοξενεί τον Κώστα Παπαπαναγιώτου από τα Γιάννενα. Έναν καλλιτέχνη που μας συστήνει ο δεξιοτέχνης Γρηγόρης Βασίλας (που έχουμε ήδη παρουσιάσει), ο οποίος παρευρίσκεται στη συζήτηση. Μοναδική περίπτωση ανθρώπου, ο Κώστας, αποδεικνύει ότι όταν υπάρχει αγάπη, θέληση και μεράκι, όλα μπορούν να γίνουν, με πρώτο παράδειγμα πως το μπουζούκι (όπως και όλα τα μουσικά όργανα), πρώτα παίζεται με την ψυχή και ύστερα με τα δάκτυλα. Πρόκειται ίσως για ένα από τα πιο ενδιαφέροντα αφιερώματα της εκπομπής, που κανείς δεν πρέπει να χάσει, καθώς εκτός των άλλων, το ήθος, η αξιοπρέπεια αλλά και το πάθος του Κώστα Παπαπαναγιώτου διαψεύδει τις «περισπούδαστες» απόψεις αρκετών «ειδημόνων» και «μελετητών», για τη σημερινή θέση του μπουζουκιού στην ελληνική μουσική πραγματικότητα. "
1 «Μου αρέσει»
Είμαι αυτοδίδακτος και στην ουσία απλά γρατσουνάω χρόνια τώρα. Όταν ξεκίνησα έκανα προσπάθειες να εξασκήσω το 4ο δάχτυλο με δαχτυλοθεσίες που έβγαλα μόνος μου με τελικό αποτέλεσμα να μπορώ να χρησιμοποιώ το 4ο δάχτυλο αλλά λίγο και χωρίς καθαρό ήχο. Πέρσι για πρώτη φορά πήγα σε δάσκαλο για λάφτα που δυστυχώς λόγω έλλειψης χρόνου δεν κατάφερα να συνεχίσω. Η λογική της λάφτας είναι για κάθετη ανάπτυξη και ο δάσκαλος μου έδινε δαχτυλοθεσίες. Έτσι βελτίωσα σημαντικά το 4ο δάχτυλο που πια το χρησιμοποιώ και στο τρίχορδο μπουζούκι. Ομολογώ πως έχω βελτιωθεί σημαντικά στο μπουζούκι σε αυτόν τον τομέα πράγμα που με ευχαρίστησε. Το 4ο δάχτυλο αφού υπάρχει καλό είναι να χρησιμοποιείται γιατί σου δίνει παραπάνω δυνατότητες. Πάντως όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Αν κάποιος μπορεί να παίζει δεξιοτεχνικά χωρίς να το πολυχρησιμοποιεί μαγκιά του. Εγώ είμαι πολύ χαμηλού επιπέδου ‘‘παίχτης’’ για να το κρίνω αυτό. Για μας όλους τους υπόλοιπους πιστεύω ότι σημασία έχει να περνάμε καλά και να εκφραζόμαστε μέσα από την μουσική και ας μην παίζουμε δεξιοτεχνικά και ας χάνουμε και κανά μέτρο στο ρυθμό και ας βγάζουμε και καμιά πνιχτή νότα. Δικαίωμα στην μουσική εχουμε και οι ατάλαντοι.
Υ.Γ.
Ρε συ Νίκο κάτι δεν πάει καλά με τα βιντεάκια που ανέβασες. Τα παίζει σε fast forward ή εγώ κάνω λάθος;
Γειά σας! Σχετικά με το θέμα του “τέταρτου δακτύλου”, θα πω μια προσωπική εμπειρία. Για χρόνια, μελετούσα κλασσική κιθάρα. Σ΄αυτή την περίπτωση το τέταρτο δάκτυλο χρησιμοποιείται πολύ και είναι ισάξιο με τα υπόλοιπα. Στις παρτιτούρες, άλλωστε, σημειώνεται ενδεικτικά η χρήση του πολύ συχνά και θέλει αρκετή άσκηση για να δυναμώσει κι αυτό τεχνικά μαζί με τα υπόλοιπα. Όταν κάποια στιγμή άρχισα να να μαθαίνω τζουρά, διαβάζοντας τις παρτιτούρες, από συνήθεια από την κιθάρα, χρησιμοποιούσα το τέταρτο δάχτυλο συχνά. Συνεχώς όμως ο δάσκαλός μου με διόρθωνε και μου έλεγε ότι το τέταρτο δάχτυλο δεν ταιριάζει στο (τρίχορδο) μπουζούκι και στον τζουρά, και με παρότρυνε να χρησιμοποιώ και να μεταθέτω πάνω κάτω στην ταστιέρα μόνο τα τρία δάχτυλα. Έκανα αρκετή προσπάθεια μέχρι να συνηθίσω να μην το χρησιμοποιώ.
Ενδιαφέρον αυτό το μήνυμα της Ελενας.
Υπάρχει όμως κάτι που δεν καταλαβαίνω: Γιατί οι περισσότεροι που δεν χρησιμοποιούν το 4το μιλάνε για “αδυναμία” η εξάσκηση για να δυναμώσει το 4το; Να πω μια γνώμη απο προσωπική μου εμπειρία: Το 4το είναι σίγουρα το λιγότερο φυσικό δάκτυλο απο τα 4 για έγχορδα γιατι είναι το μικρότερο και το ποιό λεπτό δάκτυλο. Συχνά δεν καλύπτει τις χορδές όσο καλα όσο τα υπόλοιπα 3 με αποτέλεσμα ο ήχος να ακούγεται φτωχός. Ομως εαν αισθανόμαστε αδυναμία η πόνο οταν το χρησιμοποιούμε, αυτό δεν θα φτιαχτεί με ασκήσεις για να δυναμώσει το δάκτυλο. Αυτό που ίσως δεν κατανοούμε είναι το οτι με σωστή τεχνική το 4το δεν πονάει ούτε χρειάζεται να δυναμώσει περισσότερο απο τα αλλα ( ουτε θα δυναμώσει αν συνεχίσουμε να το τεντώνουμε… και να επιμένουμε να παίζουμε ενώ πονάμε…απλά θα τραυματιστούμε)
Οταν ήμουν 14 χρονών μου επιτέθηκε ενα σκυλί το οποίο πριν προλάβει να το μαζέψει το αφεντικό του κατάφερε να μου ανοίξει μια γερή τρύπα στην βάση του 4του του αριστερού. Ως γνωστον ράμματα σε δαγκώματα απο σκυλιά δεν γίνονται, οπότε σταμάτησα να παίζω για μήνες και μέχρι σήμερα ακόμα φαίνεται το δάγκωμα. Οταν ξαναπήρα το βιολί στα χέρια μου δεν χρειάστηκε να δυναμώσω το 4το μου δάκτυλο σχεδόν καθόλου,ακόμα και μετά απο μήνες ακινησίας και τραυματισμό. Πιστεύω οτι με λίγο ποιό προσεγμένη τεχνική δεν θα έπρεπε να υπάρχει λόγος ιδιαίτερης δυσκολίας στην χρήση του 4του. Ελπίζω σταδιακά, και με την επιρροή της κλασσικής κιθάρας η χρήση του να αφωμοιωθεί απο νέους παραδοσιακούς και λαϊκούς μουσικούς.
Αυτά…
Ελενα ο δασκαλος σου ήθελε σκότωμα.:127:.Το καλύτερο είναι να πλακωθούμε στην μελετη διοτι κακά τα ψέματα όταν θες να παίξεις ορισμένα δεξιοτεχνικά κομμάτια αναγκαστικά πρέπει να έχεις ευκολία στην χρήση του δακτύλου.Προσοχή αργά και σταθερά μέχρι να κάτσει το χέρι και πάνω απ όλα καλό ζέσταμα πριν,είχα τραυματιστεί παλιά λόγω απειρίας:016:.Το αποτέλεσμα όμως θα σας δικαιώσει.Γι αυτό αντί να τρώτε΄την ώρα σας με αντιδικίες πλακωθείτε στην μελέτη, ο,τι μαθαίνεις καλό θα είναι να το μαθαίνεις σωστά.
Δηλ. ρε Έλενα, και γιατί δε ρώτησες το δάσκαλο: “Δάσκαλε, γιατί μας έδωσε ο πλάστης το τέταρτο δάχτυλο; Για να καθαρίζουμε τη μύτη μας;;;;;”:079:
Εδώ φαίνεται χαρακτηριστικά η διαφορά του, έχω άποψη για κάτι και είμαι “κολλημένος” με κάτι.
Αυτές τις “ταμπέλες” και τις προκαταλήψεις ειλικρινά δεν τις καταλαβαίνω.
Και αν τελικά ισχύει αυτό το “δεν ταιριάζει”, μάλλον πρέπει να σταματήσω να παίζω τρίχορδο!
Εγω παντως εχω φαει πολυ ξυλο (και ασκησεις) απο το δασκαλο για να μαθω να βαζω το 4ο δαχτυλο
ελενα αλλαξε δασκαλο ΤΩΡΑ! :78:
Ρε παιδιά, δεν υπάρχουν κανόνες.
Χάνουμε χρόνο λέγοντας ο καθένας το καημό του.
Δόθηκαν τόσα και τόσα παραδείγματα που υποστηρίζουν άμεσα ή έμεσα και τις δυο απόψεις.
Είδαμε ότι ούτε η απαγόρευση ούτε η επιβολή του 4ου δακτύλου οδηγεί σε καλύτερη μουσική.
Και νομίζω ότι αυτός είναι ο στόχος.
Ξέρω ότι οι ταλιμπάν του τρίχορδου επιμένουν στα τρία μυικώς “δυνατότερα” δάχτυλα.
Ομοίως ξέρω ότι οι τετράχορδοι ψάχνουν για το έκτο δάχτυλο για να κάνουν ακόμα περισσότερη εντύπωση.
Ολα καλά είναι.
Αυτό που με γειώνει είναι ότι τα σκέπασε όλα ο Σάκις χωρίς δάχτυλα.
Μόνο χορεύοντας.
Γμτ κεράτό μου!
:108:
Αν κάνετε την εξής ασκησούλα για 3 λεπτά κάθε φορά που πιάνετε το μπουζούκι(ελπίζω μέρα παρά μέρα), σε 2 βδομάδες θα πηγαίνει μόνο του το 4ο δάκτυλο και θα σας κάνει την ζωή πιο εύκολη.
Ιδιαίτερα σε αυτούς που έχουν 69άρι και 70άρι μπουζούκι και θέλουνα να πιάνουν και καμιά συγχορδία.
Λοιπόν: παίζουμε 3o και 4ο δάκτυλο και στις 3 χορδές ανεβαίνοντας ένα τάστο την φορά.
Δηλ. φα#- σολ , ντο#-ρε(στην ΛΑ) , φα#- σολ (μπουργκάνα), ξανά ντο#-ρε(στην ΛΑ) και προχωράτε ένα τάστο ακόμα.Φτάνετε μέχρι την ΝΤΟ, διαλειμμα άν τα’παιξαν τα δάκτυλα και επιστροφή! ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!! όπως λέει και ο δάσκαλός μου:
ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΙΣ ΝΟΤΑ ΝΑ ΠΑΙΦΤΕΙ ΚΑΤΩ! ΌΛΕΣ ΝΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΕΣ!
ελπίζω να βοήθησα…
Χα! Ανέβηκα και κατέβηκα χωρίς πρόβλημα, με την ανάγκη για διάλειμμα να παρουσιάζεται μόνο κατά το τέλος της επιστροφής! Τα πλεονεκτήματα του αριστερόχειρα!!!
Αλλά, μη μου ζητήσετε τρέμολο…
Nα διευκρινίσω κάτι. Όταν άρχισα να μαθαίνω τζουρά χρησιμοποιούσα πολύ το “τέταρτο δάχτυλο”. Με βόλευε, και από την άλλη, ίσως να μου φαινόταν δυσκολότερο να “σέρνω” το πρώτο (ή και το δεύτερο) δαχτυλάκι πάνω ή κάτω στην ταστιέρα. Εντάξει. Σε εκείνες τις φάσεις με “διόρθωνε” ο δάσκαλος, που σας έλεγα. Με παρότρυνε να χρησιμοποιώ τα τρία βασικά και λιγότερο το τέταρτο. Είναι ένας τρόπος πιο “μπουζουκίστικος” ας μου επιτραπεί ο όρος. Έτσι λοιπόν κι εγώ προσπάθησα να το κάνω. Εμένα πάντως με βολεύει και το τέταρτο και όλα τα δάχτυλα ανεξαιρέτως. Έχω στο νου μου βέβαια αυτά που με συμβούλεψε, αλλά παίζω όπως με ευχαριστεί, με το δικό μου τρόπο. Δεν υφίσταται κάτι απόλυτα. Άλωστε είναι και … οι συγχορδίες. Πως θα τις “πιάσουμε” χωρίς το … 4ο;
Εγώ, εκτός από τα τέσσερα δάκτυλα, θα χρησιμοποιούσα και τη φτέρνα μου προκειμένου να προλάβω π.χ. το Μάμπο ζεϊμπεκάνο". Απόψεις που λένε π.χ. ότι “είναι πιο καλά να παίζεις μπουζούκι με τα τρία δάκτυλα” ταυτίζονται με αυτές που λένε “πρέπει να παίζεις οπωσδήποτε με τα τέσσερα δάκτυλα”.
Το τέταρτο δάχτυλο είναι προαιρετικό. Άμα τό 'χεις… τό 'χεις! Προς απόδειξη, ιδού:
[video=Gary Moore - Red House (Hendrix Cover) - Wembley Arena 04]13[/video]