Απόλυτα ευκρινές. Είναι και ωραίο βίντεο κατά τη γνώμη μου, είναι και ωραίο παίξιμο, ολοκληρωμένο μέσα στην απλότητά του, είναι και το όργανο για …οφθαλμόλουτρα, αλλά ας μείνουμε στο εκπαιδευτικό σκέλος:
Μέσα σ’ όλες τις επαναλήψεις (δύο πλήρεις επαναλήψεις όλο το θέμα, με δύο φορές την κάθε φράση κάθε φορά, άρα κάθε φράση 4 φορές) έχει αρκετά σημεία όπου το ίδιο πέρασμα παίζεται τη μια πιο αναλυτικά και την άλλη πιο συνοπτικά. Τα πιο αναλυτικά παιξίματα (πολλές σύντομες νότες) είναι πιο χορταστικά για τον παίχτη, αλλά του ακροατή πρέπει να του τα σερβίρουμε με μέτρο, αλλιώς θα τον ζαλίσουμε. Τα πιο συνοπτικά (μόνο οι βασικές νότες) μπορεί να μας φαίνονται άδεια όταν παίζουμε, αλλά εδώ που είμαστε ακροατές πειθόμαστε ότι είναι μια χαρά κι αυτά. Είναι δε και πιο ασφαλή. (Γενικά, παίζουν πολλές τέτοιες αυταπάτες όταν παίζουμε. Συχνά κάνουμε -ή προσπαθούμε να κάνουμε- πιο πολλά απ’ όσα θα μας άρεσαν όταν ακούμε άλλον να παίζει.)
Άρα, μπορεί κανείς να παίξει τα λίγα, στα οποία είναι πιο εύκολο να πετύχει την απόλυτη ρυθμική ακρίβεια και να έχει αρκετό χρόνο στη διάθεσή του ώστε να βγάλει στρόγγυλες, καλοπατημένες νότες, και να παίζει άρτια και πληρέστατα. Και σταδιακά να επεκταθεί και στα πιο στολισμένα παιξίματα.
Το πιο δύσκολο σημείο του τραγουδιού είναι το οργανικό γεμισματάκι μετά από το «όσοι έχουνε πολλά λεφτά», αν το παίξουμε όπως το παίζει ο Μπάμπης την τελευταία φορά (0:45): λα-σί-ντο#-σι-λα-σόλ#-λα-σι-ντο#-ρέ. Η παγίδα, είτε να μουντζουρώσεις τις νότες είτε να αναγκαστείς να φρενάρεις, είναι εύκολη. Όμως τις άλλες τρεις φορές ο Μπάμπης το παίζει με τον πολύ πιο απλό τρόπο, λα-σί-λα-σολ#-λα-ρέ, και αποφεύγοντας κάθε παγίδα προσφέρει ένα άκουσμα εξίσου πλήρες.
Γενικό συμπέρασμα:
Αντιστεκόμαστε στον πειρασμό των «πολλών» - Δε φοβόμαστε τα «λίγα».
Ο φίλος pepe έχει δίκιο.
Στο δικό μου βίντεο, εκεί που πάω να κάνω το κάτι παραπάνω, και δεν είναι απαραίτητο και μου φεύγει. Είναι από αυτά που λες τώρα γιατί να το κάνω αυτό;
Απλότητα παιδιά, το παν.
Πιο πολύ χαρακτήρα δίνει το μπάσο φα# που μπαίνει με τον αντίχειρα, που το βάζει και ο Μάρκος, παρά τα κοκορέτσια…
Μωρ’ δεν το ‘πα γι’ αυτό! Για να μη μας φύγει εμάς το 'πα. Άλλωστε, σιγά που σου 'φυγε. Μόνο όταν ξαναπήγα στο συγκεκριμένο σημείο, για να δω αν καταγράφω σωστά τις νότες, το παρατήρησα. Σε φυσιολογική ακρόαση περνάει άνετα -άλλο εσύ που το ακούς πολύ κριτικότερα- και μάλιστα προσθέτει κιόλας, όταν έχουμε ήδη ακούσει κάμποσες φορές το άλλο, το πιο λιτό.
Τι έγινε, ψαρώνουμε τους νέους;
Κι αυτό (!) έχει ξανασυζητηθεί. Είχα κάποιες επιφυλάξεις, αλλά γενικά στο Μαχούρ καταλήξαμε. Αλλά και με Ραστ στο μυαλό του κάνει κανείς τη δουλειά του μια χαρά.
Γεια σας παιδιά! σήμερα βρήκα χρόνο να ασχοληθώ στην πράξη με αυτά που λέγαμε πριν λίγες μέρες.
Από ότι συμπέρανα σύμφωνα με τα λεγόμενα του λιγκα για τα γεμισματα στην εισαγωγή στο 1ο μέρος το οποίο παίζεται 2 φορές κατέληξα ότι το 1ο γέμισμα θα γίνει στη Ρε.
Στη συνέχεια όταν το ξαναπαιζουμε, το ίδιο το γέμισμα πέφτει στη 2η Ρε η οποία θα παιχτεί σε μισό χρόνο μαζί με τη Ντο# (ή Ρεb, τα έχω δει και τα 2, δεν ξέρω ποιο χρησιμοποιείται περισσότερο.) Και πάει λέγοντας.
Παρακαλώ τα φώτα σας μιας και τώρα άρχισα να μπαίνω λίγο στο νόημα με τις νοτες οπότε αυτή η παρατήρηση θα χρησιμεύσει και στις γενικές γνώσεις περί ρυθμών χαχα!
Στο είπαν κι άλλοι, μάλιστα ο Μπάμπης σου έφτιαξε και βίντεο, στο επαναλαμβάνω κι εγώ: σε πρώτη φάση παίξε μόνο το σκελετό της μελωδίας, δηλαδή συλλαβή και νότα, ποτέ συλλαβή και δύο, τρεις, πέντε νότες. Αν ο στίχος λέει «πε – ε – θά - α - νου - ου - νε -κια - μαν - α - μά - αν» θα θεωρήσεις και τα επιπλέον ε, α κλπ. σαν να ήταν συλλαβές, παίζοντας και γι’ αυτά μιά νότα. Όταν μεταξύ δύο φράσεων υπάρχει οργανική συνοδεία, θα κρατάς ρυθμό και δεν θα παίζεις τίποτα, αλλά μέσα σου θα τραγουδάς τη μελωδία που παίζει το όργανο. Ο Μπάμπης είναι καλός μπούσουλας, αλλά κι αυτός δεν άντεξε και έβαλε κάποια λίγα στολίδια. Αν μπορείς, ακολούθα τον ακριβώς, αλλοιώς άσε τα γεμίσματα και τα στολίδια γι’ αργότερα. Δεν έχεις ακόμα συνειδητοποιήσει τη σημασία του κρατήματος του ρυθμού, το πρωταρχικό είναι να μάθεις αυτό ακριβώς. Βάλε το μυαλό σου, όχι το πόδι σου να δίνει εντολή, πότε ακριβώς πρέπει να χτυπηθεί η επόμενη νότα. Καλή υπομονή!
Αυτό κάνω τώρα @nikos_politis έβγαλα και τις τριλιες όπως είπε παραπάνω ο Χρήστος και γενικά το πάω τέρμα αργά όπως είπες κι εσύ. Τα γεμισματα δεν τα πρόσθεσα ακόμη απλά ρωτησα σε εντελώς θεωρητικό πλαισιο για να δω εάν το κατάλαβα σωστά ως “φιλοσοφια” για το πότε μπαίνουν
Ντο#, για τη συγκεκριμένη περίπτωση. (Η λογική, συνοπτικά, είναι η εξής: οι νότες είναι πάντα οι 7 γνωστές, Ντο-Ρε-Μι κλπ., και στο συγκεκριμένο κομμάτι, από τον συγκεκριμένο τόνο, το Ντο παίζεται με δίεση. Το ίδιο και το Φα, και σε κάποια σημεία και το Σολ. Το Ρε παίζεται φυσικό.)
Προς βοήθεια και άλλων που ίσως έχουν το ίδιο θέμα βρήκα αυτό το βίντεο του Πέτρου Ζαρανη. Εμένα τουλάχιστον με βοήθησε και φαίνονται ξεκάθαρα τα πατήματα τα γεμισματα κτλ.
Υγ.: Μιας κι εγώ το όργανο μου το πήρα από τον Πέτρο έχω να πω ότι έχει καλό ήχο και κυρίως είναι καλός άνθρωπος και δεν θα έχετε θέμα ούτε στη συνεννόηση ούτε πουθενά (τουλάχιστον εγώ δεν είχα). Τον συνιστώ ανεπιφύλακτα!
Το συγκεκριμένο μπουζούκι που εμφανίζεται στο βίντεο, ανήκει σε μέλος του Φόρουμ.
Το έχω “γραντζουνίσει” κάποιες φορές απ’ όταν ακόμα ήταν “φρέσκο”. Ωραίος ήχος γεμάτος και πετυχημένος για το ηχόχρωμα που ήθελε ο ιδιοκτήτης του. Μαλακό μπράτσο και βροντόφωνο.
Καλησπέρα παιδιά μετά από καιρό αυτή τη φορά λόγω δουλειάς.
Έβγαλα το κομμάτι με τα γεμισματα αλλά δεν είναι σίγουρος κατά πόσο το έκανα σωστά.
Μπορείτε να το ελέγξετε και να βοηθήσετε οι πιο έμπειροι;
φίλε μου πρέπει να προσέξεις τον ρυθμό. αν δεν είναι μέσα στο ζεϊμπέκικο, ότι νότες και να παίξεις θα ακουστεί λάθος… μέτρα ξανά το κομμάτι χωρίς να παίζεις τις νότες, με την φωνή σου και με το χέρι της πένας να πιάσει το ρυθμό θέση-άρση.
Το τηρώ αυτό άρση θέση παίζω την πένα.
Προσπαθώ τόσο καιρό να φτιάξω και το ρυθμό αλλά από ότι φαίνεται ακόμη δεν το πέτυχα ικανοποιητικά.
Να κατεβάσω μετρονομο ή στο στάδιο που είμαι θα με δυσκολέψει περισσότερο;
θέση-άρση, δηλαδή κάτω-πάνω. το κάτω είναι το ισχυρό. ακούγεται πιο στρωτό το παίξιμό σου, αλλά δεν κρατάς τους χρόνους του τραγουδιού πάνω στο ζεϊμπέκικο (ο μετρονόμος δεν θα σε βοηθήσει σε αυτό). προσπάθησε να απομνημονεύσεις ακριβώς το πόσο κρατάει η κάθε νότα και να ακολουθείς ακριβώς την ηχογράφηση.
Θα συνεχίσω την εξάσκηση.
Για την ακολουθία που μου είχες πει φίλε λιγκα (2-2-2-3) για τα 9/8 στα σωστα σημεία δεν έκανα τα γεμισματα; το ελεγξα αρκετές φορές και πάντα σε αυτό τον τρόπο που έπαιξα κι εδώ κατέληγα.
Παράλληλα σκέφτομαι να αρχίσω νέο τραγούδι. Είτε το αντιλαλουν οι φυλακές είτε το καμηλιερικο αν έχετε κάποια προτίμηση θα το λάμβανα υπόψιν γιατί μ αρέσουν και τα 2 και δεν μπορώ να καταλήξω κάπου με σιγουριά
ναι, είδα που έκανες προσπάθεια να τονίσεις το ζεϊμπέκικο. παρ’όλα αυτά δεν βγαίνει σωστά, και ενώ είναι εύκολο από κοντά, από το πληκτρολόγιο είναι πολύ δύσκολο! έλα στην μάζωξη να στο δείξω…
