Συζήτηση για το λήμμα Μανταρόλια

[pepe]

Κι από παλιότερη συζήτηση:

@nikos_politis

Κάπου έχω κρατημένο ένα κείμενο με μία σημείωση: “Σπογγαλιεία Λύκειο Αίγινας”. Δυστυχώς, αχρονολόγητο, φαίνεται όμως καλή δουλειά. Παραθέτω τη σχετική παράγραφο:

[…]
Ο μαρκουτσέρης παρακολουθεί την αεραντλία. Άλλος κρατάει τον κολαούζο, άλλος μετράει το χρόνο της κατάδυσης κουνώντας ρυθμικά το “μπατζαρόλι”. Το μπατζαρόλι, το χρονόμετρο δηλαδή, είναι ένα μακρύ γυάλινο κουτί χωρισμένο στη μέση, με μια τρύπα πάνω στο χώρισμα. Το ένα μέρος του κουτιού είναι γεμάτο με άμμο και το άλλο είναι άδειο. Κάθε που με το γύρισμα, έρχεται το γεμάτο μέρος πάνω, η άμμος χύνεται από την τρύπα στο κάτω. Ο χρόνος που διαρκεί αυτό είναι ένα λεπτό. Ο χρόνος κρατιέται γιατί ο βουτηχτής δεν πρέπει να παραμένει πολύ στο βυθό. Έτσι όλοι κάθε στιγμή γνωρίζουν σε τι βάθος και πόση ώρα βρίσκεται ο βουτηχτής κάτω. Πρέπει να μαζεύει όσο πιο καλά σφουγγάρια μπορεί και να τα βάλει στην απόχη του. ‘Οταν συμπληρωθεί ο χρόνος που μπορεί να μείνει κάτω ο βουτηχτής, του δίνουν σήμα με τον κολαούζο για να ετοιμαστεί να ανέβει.

Με την ευκαιρία, να αναφέρω ότι σ’ εκείνη τη συζήτηση εξετάζεται και το ζήτημα της προέλευσης του σκοπού του ίδιου τραγουδιού, με πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία αλλά χωρίς κανένα συμπέρασμα.