Πολύ ενδιαφέρον είναι αυτά που γράφεις για παγκοσμιοποιηση, για Καρλ Μάρξ , για την ιστορία του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα και σίγουρα σωστά. Η απορία μου είναι μόνο γιατί η ιδεολογία του Καρλ Μάρξ ακόμα είναι ένα θέμα σχετικα με το ρεμπέτικο. Ο Μαρξ δεν έχει δει μια φάμπρικα από μέσα και κανονικά οι εργάτες δεν έχουν διαβάσει τα βιβλία του.
Φυσικά δεν πιστεύω ότι οι ρεμπέτες ήταν απολιτικοί και παντού στον κόσμο οι περισσότεροι εργάτες είναι κόκκινοι. Παρατήρησα ότι κάποιοι ρεμπετολόγοι παλαίοτερα ήθελαν πολύ να δούνε να είναι οι ρεμπέτες μαρξιστικοί ή τουλάχιστον αριστεροί. Πολύ ενδιαφέρον όμως έχει αυτό που λέει ο ίδιος ο Μάρκος Βαμβακάρης πολύ καθαρά> “δεν έχει σημασία αν είσαι δεξιός ή αριστερός, αρκεί να είσαι καλός άνθρωπος”. Το είπε στον Νέαρχου Γεωργιάδη, και αυτός συνεχίζει “δεν το δέχτηκα τότε, καθώς ήμουνα μπλεγμένος στη δίνη των πολιτικών πάθων εκείναν των καιρών”… Αργότερα κατάλαβε πόσο σοφός ήταν αυτός ο άνθρωπος.
Νομιζω οτι ο όρος Αμερικανοποιηση αθωώνει κατα κάποιο τροπο τον ευρωπαικό ιμπεριαλισμο,τελος παντων,ποιοι οικονομικοι οροι έχουν αλλάξει?εγω βλέπω οτι μάνο η τεχνολογία έχει αλλάξει τα άλλα είναι ίδια μονοπωλια-πολεμος -ανεργια-τραπεζικο κεφαλαιο-χρηματιστηριακό κλπ(με πιο πολλά μπιμπλίκια βεβαια).
αυτό που λες μαρθα οτι οι εργατες δεν έχουν η είχαν διαβάσει τα βιβλία του μαρξ νομίζω ότι είναι λάθος εν μέρει. δεν λεω οτι ουτε οτι όλοι οι εργάτες μελατανε μαρξ κι ενγκελς όμως αυτό δεν σημαίνει(κατα τη γνωμη μου) πως κάποια πρωτοπόρα στοιχεία δεν το κάνουν.σημασία για μένα έχει αν ή θεωρία της ταξικής πάλης του Μαρξ καταφέρνει να παρασύρει τους εργάτες ακόμα κι αν την βλέπουν επιφανειακά η ακόμα υιοθετούν τα αιτήματά της χωρίς πολλές αναλυσεις. Για την Γερμανια κατι ακουγεται για 5 εκατομμύρια επισημους ανέργους,με κορυφωση της ανεργίας στα ανατολικά ,εσύ τί βλέπεις?
*μπιμπλίκια=φωτακια
Τα τελευταία στοιχεία πριν τις εκλογές είναι 4,728 εκτ. που είναι 11,4 %. Λέγεται ότι στα ανατολικά είναι το διπλό σε σύγκριση με τα δυτικά.
Το φάντασμα είναι το “νεο αριστερο”.
Ξεσασα να σου πω ότι μας πονάει ακόμα το παρελθόν, δεν το έχουμε ξεχάσει. Είχα μόνο ενδιαφέρον στο θέμα σχετικά με τους ρεμπέτες.
Οι αναφορες στην ‘Παγκοσμιοποιηση’ (Globalization) δεν θα πρεπει να την συναρτουν αποκλειστικα και μονο με την συγχρονη Αμερικανικη Πλανηταρχια αλλα να την θεωρουν σαν ενα φαινομενο διαχρονικο, του οποιου οι καταβολες συμπιπτουν με τις πλεον πρωιμες συνθεσεις του Ανθρωπου σε οργανωμενες κοινωνιες.
Πραγματι η Παγκοσμια Ιστορια ειναι μια ατελειωτη σειρα πειραματων Παγκοσμιοποιησης, Καθοδος Δωριεων, Μινωικη Κυριαρχια στην Μεσογειο, Συμμαχια της Δηλου, Περσικοι Πολεμοι, Μεγας Αλεξανδος, Ελληνιστικες Αυτοκρατοριες, Ρωμαικη Αυτοκρατορια και γενικα ολη η ροη των Ιστορικων γεγονοτων αποδεικνυουν την αεναη ταση των Πολιτισμων προς εξαπλωση και επεκταση.
Ειναι βεβαια διαπιστωμενο και αδιαμφισβητητο γεγονος το οτι η Τεχνολογικη και Οικονομικη ανοδος μιας κοινωνιας πολυ συντομα εξαντλει τα Γεωπολιτικα της ορια και η συνεχιση της ακμης της την αναγκαζουν να επεκτεινη τον κυκλο επιροης της σε αλλες κοινωνιες βρισκομενες σε πιο πρωιμα σταδια αναπτυξης.
Θα λεγαμε οτι η ‘Παγκοσμιοποιηση’ επεκτεινει τις ταξικες διακρισεις σε Διεθνικο Επιπεδο, οπου Κοινωνιες ολοκληρες καρπουνται την ‘υπεραξια’ αλλων ‘υποδεεστερων’ κοινωνιων μορφωνοντας ετσι Προλεταριατα σε Εθνικα επιπεδα.
Αυτη η ‘προλεταριοποιηση’ εθνων, εχει σαν αμεσο αποτελεσμα την ακομα μεγαλυτερη ελαστικοποιηση του ορου Προλεταριος, αφου εχουμε τις Εργατικες ταξεις των προηγμενων κρατων να απολαμβανουν εκ των πραγματων προνομοιακη θεση σε σχεση με ολοκληρες ‘Τριτοκοσμικες’ κοινωνιες.
Ειδικα στις μερες μας, κατα τις οποιες βιωνουμε την Παγκοσμιοποιηση στον μεγιστο βαθμο, θα πρεπει να παρατηρησουμε οτι τα ταξικα στεγανα τεινουν να συρικνωνονται ολο και περισοτερο καθως η ταξικη ωσμωση αλλα και μεταναστευση σε Διεθνικο επιπεδο, επιτρεπει την μεταπηδηση ταξεων σε χρονικο διαστημα δυο - τριων γενεων.
Ισως η αδυνατοτητα ματατροπης του Λουμπεν Προλεταριατου σε Προλεταριατο , την αποκτηση δηλαδη ταξικης συνειδησης (class consciousness) απο τις πλατειες μαζες, να αποτελει εγγενη αδυναμια της Μαρξιστικης Θεωρησης, η οποια τελικα θα αποτελεση και την κυριαρχη αιτια οριστικης διαψευσης της.
Απο την τελευταία παράγραφο σου εντυπωσιάζομαι με την διορατική σου δυνατότητα να να προβλέπεις εως και την διάψευση της Μαρξιστικής θεώρησης μαζι με τον λόγο που θα την οδηγήσει εκεί.
Μήπως ξέρεις και το πότε για να προετοιμαστώ ψυχολογικα?
Φίλε Κώστα Νικ…, αυτό που σήμερα ονομάζεται “Παγκοσμιοποίηση” είναι προφανώς η σημερινή ιδιαίτερη έκφανση του ιμπεριλιασμού. Με αυτή την έννοια παρουσιάζει ομοιότητες και αναλογίες προς τα προηγούμενα στην ιστορία και στις διάφορες περιόδους της φαινόμενα κυριαρχικής εξάπλωσης. Έχει όμως και ιδιαιτερότητες, όπως λ.χ. η “πλανηταρχία” (έλλειψη αντιπάλου “δέους” αλλά και ουσιαστικού ανταγωνισμού), που συνεπάγεται και ιδεολογική κυριαρχία που ανάλογή της μάλλον δεν προϋπήρξε ιστορικά, η πρωτοφανής εκστρατεία πολιτισμικής ισοπέδωσης, η χρήση του καταναλωτισμού ως μηχανισμού κυριαρχίας, η (απ)αλλοτρίωση των “εθνικών οικονομιών”, η ακύρωση των τοπικών κέντρων αποφάσεων κλπ. Πρόκειται για πραγματικά νέα μορφή ολοκλήρωσης, που αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων αλλά ποιοτικά διαφορετική, “αναβαθμισμένης” μορφής.
ΥΓ : Η -ως τώρα τουλάχιστον- αδυνατότητα απόκτησης συνείδησης, που έχουν κάτι φίλοι μου προφανώς ασυνείδητοι, είναι αρκετή για να τους αποκαλώ “λούμπεν” ;
Φίλε Κώστα Νικ., αφού πείσθηκες και ονόμασες όλους τους πολέμους της ιστορίας “απόπειρες παγκοσμιοποίησης”, φαντάζομαι (I imagine) πως μετά όλα ήταν εύκολα: Οχι μόνο ο Μαρξισμός θα έχει εγγενείς αδυναμίες αλλά και ο Γαλιλαίος παπαριές (paparies) μάλλον πρέπει να έλεγε.
Hey man (φιλαράκο) νομίζω δίκιο έχεις. Και ο Μεγαλέξανδρος αποπειρατικός παγκοσμιοποιητής (attempting globalizator) ήτανε αφού και αερομεταφορές είχε, και τηλεπικοινωνίες είχε, το χρηματοπιστωτικό σύστημα κατέρρεε και τα διεθνή χρηματιστήρια περιμένανε μια εστία πολέμου για να ανακάμψουν. Να μην πιάσουμε το τι γινόταν με τις τιμές των καυσίμων και το δουλικό κόστος - αυτό που θα λέγαμε σήμερα εργατικό κόστος.
Επιπλέον (furthermore), διάβαζα πρόσφατα πως ο Παρμενίων είχε ένα Αθηναϊκής κατασκευής πρωτόγονο αλλά επαρκές κινητό (kinito) τηλέφωνο μάρκας ΑΘΗΝΟΚΙΑ και επικοινωνούσε με τους αντιστρατήγους. Τα τηλέφωνα αυτά αποτελούντο από δύο χρώματος ανοιχτού πρασίνου (lime) κεσεδάκια με τρυπίτσα στον πάτο (ass) συνδεόμενα με σπάγκο (wire) τεντωμένο. Από αυτή τη συσκευή εμπνεύστηκε ο Gorton και έβγαλε το p2p σουσουράδι του “Limewire”.
Αγαπητοί φίλοι
Νομίζω ότι τα άτομα τα οποία συμμετέχουν στο φόρουμ αυτό τα διακρίνει η αγάπη τους για το ρεμπέτικο τραγούδι, το μπουζούκι αλλά και τη μουσική γενικότερα.
Επίσης νομίζω ότι έδώ μπορεί να πει κάποιος ελεύθερα τη γνώμη του χωρίς, εφόσον δεν θίγει κάποιον προσωπικά, να κινδυνεύει να τύχει ειρωνικών σχολίων από μέρους άλλων μελών του φόρουμ.
Χωρίς λοιπόν να θέλω να υπερασπιστώ κανέναν, παρατηρώ ότι ο φίλος Νικολόπουλος είπε κάποιες απόψεις του, οι οποίες αντί να τύχουν κάποιας κριτικής ή αντί να αντικρουστούν με επιχειρήματα, έτυχαν ειρωνικών σχολίων και μάλιστα από διαχειριστές του forum
Ο Κώστας Νικ. (με την ευκαιρία, καλώς ήρθες φίλε στην παρέα) διατύπωσε μια σχετικώς πρωτότυπη άποψη για την αποτυχία στην πράξη του μαρξιστικού εγχειρήματος, η οποία αν μη τι άλλο μπορεί να αποτελέσει αρχή για επιπλέον κουβέντα. Ας κοπούν λοιπόν οι ειρωνίες και ας σκεφτούμε τι είπε. Επειδή το moderarorιλίκι δεν μου επιτρέπει να “πειράζω” μηνύματα και απόψεις παλιών και δοκιμασμένων φίλων, pls. ΚΚ & ΣΗ, ξανδείτε το θέμα.
Δηλαδή Φραγκίσκο αν πω εγω οτι δεν υπάρχει “Θεός”
θα κάτσεις με επιχειρήματα να με αντικρούσεις?
Η ακόμα χειρότερα αν ισχυριστώ οτι υπάρχει και είναι
καραφλός και μαύρος?
Μια σειρά απο απλουστευμένες γενικεύσεις που οδηγούν σε αβίαστα και αυθαίρετα συμπεράσματα είναι μαγιά κουβέντας?
Οσον αφορά το “διαχειριστής” φίλε Κώστα Χαλιό αφορά την ευθύνη για την καλη λειτουργία του φόρουμ και όχι την πυροσβεστική αντιμετώπιση της κάθε σοβαρής,κατα το δοκούν, η οχι άποψης.
Για τον Σωτήρη
<font color=“119911”>Δηλαδή Φραγκίσκο αν πω εγω οτι δεν υπάρχει “Θεός” θα κάτσεις με επιχειρήματα να με αντικρούσεις? Η ακόμα χειρότερα αν ισχυριστώ οτι υπάρχει και είναι καραφλός και μαύρος?</font>
Προφανώς όχι, αλλά δεν είναι ίδιας τάξης μέγεθος
<font color=“119911”>Μια σειρά απο απλουστευμένες γενικεύσεις που οδηγούν σε αβίαστα και αυθαίρετα συμπεράσματα είναι μαγιά κουβέντας?</font>
Ναί, γιατί σου δίνουν την ευκαιρία να πεις την σοβαρή άποψή σου. Δεν είναι ίδια για όλους τους ανθρώπους τα ζητήματα που θεωρούν λυμμένα
Κώστα Νικολόπουλε καλωσόρισες στο φόρουμ.
Αυτά που έγραψες είναι εντυπωσιακά, καλοστημένα και καλοδουλεμένα (με την καλή σημασία) και φαίνεται ότι εκτός από γνώσεις κατέχεις και το λόγο. Μπράβο σου. Συνέχισε, χρειαζόμαστε ανθρώπους καλλιεργημένους γύρω μας. Όμως υπάρχει πάντα και ο αντίλογος. Αυτά έχει η ζωή. Μην αποθαρρύνεσαι…
Ειδικά αυτός ο χώρος απαιτεί “γερό στομάχι”!
Αντέχεις (και μακάρι), καλώς. Αν όχι ετοιμάσου να δεχτείς (εκτός από χαρά, ικανοποίηση της περιέργειας, απόκτηση ειδικών γνώσεων πάνω στο αντικείμενό μας -το Ρεμπέτικο Τραγούδι-, φίλους καλούς και …“εχθρούς”) αλλά και ΠΟΝΟ, μερικές φορές μεγάλο πόνο. Αλλιώς, …από ‘δω πάνε κι άλλοι…
Εδώ υπάρχουν μερικοί φίλοι, αλληλοβοηθούμενοι και με ιδιαίτερη “ευαισθησία” στα περί Μάρξ, κλπ, και “πειράζονται” εύκολα αν έστω έμμεσα -έστω- “ενοχληθούν”. Δεν πειράζει. Αντέχεις να τους αντιμετωπίσεις; (πρόσεξε, αυτοί πάνε πακέτο!). Καλώς. Αλλά όχι εδώ ρε παιδιά, έλεος. Δεν μας έφτασε ο Εμφύλιος από τον Οκτώβρη του 1943;;;; Πέστε τα κατ’ ιδίαν. Ας μη κάνουμε αυτό τον χώρο αρένα πολιτικών διαξιφισμών.
Και τέλος συμφωνώ με την άποψη του Φραγκίσκου.-
Σ.Π.
Αγαπητοί κύριοι,
1ον: Το γεγονός ότι κάποιος είναι διαχειριστής σε αυτό εδώ το φόρουμ δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να εκφράζει την άποψή του αβίαστα. Πολύ περισσότερο όταν διαφωνεί με την άποψη κάποιου άλλου.
2ον: Καλό θα είναι τις αναζητήσεις μας για θέματα που δεν συναρτώνται με το ρεμπέτικο να τις κάνουμε σε άλλα, “αρμόδια” φόρουμ που ασχολούνται με τα συγκεκριμένα αντικείμενα. Όταν όλοι αγαπάμε το ρεμπέτικο τραγούδι και ασχολούμαστε με άλυτα (το πιστεύω αυτό) προβλήματα θεωρητικής πολιτικής, τότε είναι πιθανό να υπάρχουν και ειρωνίες και σχόλια και πειράγματα, αστεία ή σοβαρά. Για το λόγο αυτό, η συζήτηση αυτή εξελίχθηκε στα όριά της και δεν υπάρχει λόγος να συνεχιστεί.
3ον: Στο φόρουμ αυτό η ελευθερία της άποψης είναι πέρα για πέρα κατοχυρωμένη. Ο καθένας μπορεί να απαντήσει ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του.
4ον: Θεωρώ αστεία τα παραδείγματα περί πακέτου καθώς και την άποψη περί ΠΟΝΟΥ. Σε κάθε φόρουμ υπάρχουν απόψεις που λέγονται και συζητώνται. Δυστυχώς τα καλώδια φιλτράρουν τα συναισθήματα και επιπλέον δεν έχεις το συνομιλητή απέναντί σου για να καταλάβεις από τις εκφράσεις του τι θέλει ακριβώς να πει. Μην παρεξηγιέστε λοιπόν με το παραμικρό και παρακαλώ σταματήστε τις συζητήσεις που ξεφεύγουν εντελώς από το αντικείμενο του φόρουμ.
Λοιπόν, αν δεν παίρνετε από επιχειρήματα καμουφλαρισμένα με ολίγη από χαβαλέ, θα τα δώσω νέτα σκέτα για να τελειώνουμε. Παρένθεση: Οσοι προσπαθούν να αποφύγουν να ματώσει ο πισινός τους στο διάβασμα, καταφεύγουν εύκολα σε απλουστεύσεις που οδηγούν σε αστειότητες. Και καλά να μέναμε στην αστειότητα, αλλά το να καταλήγεις αβίαστα σε ευρύτερα συμπεράσματα κάνοντας λόγο για “εγγενείς αδυναμίες” σε ολοκληρωμένες κοινωνικο-οικονομικές θεωρήσεις μέσα σε δυόμισι γραμμές κειμένου, ε , με συγχωρείτε αλλά εμένα μόνο διάθεση για χαβαλέ που προκαλεί. Δεν μου καίγεται καρφάκι αν αυτός που έχει “εγγενείς αδυναμίες” (sic) είναι ο Μαρξισμός. Το ίδιο θα με ενοχλούσε αν από μια τόσο αφελή τοποθέτηση έβγαινε με “εγγενείς αδυναμίες” ο Κάντ ή ο Γκαλμπρέϊθ. Κλείνει η παρένθεση. Πάμε παρακάτω.
Η “παγκοσμιοποίηση” είναι ένας - κατά τη γνώμη μου - αμφιβόλου επάρκειας όρος που, παρόλα αυτά περιγράφει μια (πολύ) συγκεκριμένης μορφής πολιτική, οικονομική και πολιτιστική εξέλιξη των τελευταίων δεκαετιών. Ακόμα και οι πρώτες μελέτες (π.χ. του R. Reich) που εισήγαγαν τον όρο, την περιέργαφαν ως τη συνισταμένη πολυσύνθετων και πολυεπίπεδων διαδικασιών στη κατεύθυνση της παγκόσμιας κοινωνίας, αλλά πάντα σαν αποτέλεσμα δύο κυρίων διεργασιών: (α) της ανάπτυξης των τεχνολογιών της πληροφορίας και (β) της μετεξέλιξης των πολυεθνικών επιχειρήσεων σε καθεαυτό διεθνικές. Εξ’ αυτού, γρήγορα αλλά όχι εύκολα συμπεραίνουμε τάσεις αποδυνάμωσης του εθνικού κράτους, την ισχυροποίηση των διεθνών οργανισμών όπως η αγαπημένη μας Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ., ο Ο.Ο.Σ.Α., τα Ην. Εθνη, ο Π.Ο.Ε., η Παγκ. Τράπεζα κλπ. Και τέλος - στο όνομα της συνοχής του (μελλοντικά) ενιαίου κοινωνικού ιστού - τη συνύπαρξη σε πρώτη φάση του διεθνούς με το εθνικό πολιτισμό και σε δεύτερη φάση την οριστική άρση της τοπικής ταυτότητας στο όνομα της αποδυνάμωσης του εθνικού κράτους όπως το γνωρίσαμε στη πρόσφατη ιστορική περίοδο. Ρούχα μαζί που πλύθηκαν και έχουνε γίνει ροζ.
Είπαμε και πιο πάνω πως η παγκοσμιοποίηση είναι ένας πολύ χλιαρός και αμφιβόλου επάρκειας όρος που προσπαθεί (α) να νομιμοποιήσει εθνικές συγκρούσεις και επεμβατικές πολιτικές, και (β) να παρουσιάσει το μαύρο για άσπρο. Είναι γνωστό σε όσους ξέρουν δέκα κολυβογράμματα πως τα κεφαλαιοκρατικά κράτη ΠΑΝΤΑ συνυπήρχαν με τις διεθνείς αγορές. Προβάλουν σήμερα όμως τις Ανδριανοπουλικές απόψεις περί αντίθεσης κράτους - αγοράς γιατί απλούστατα ΣΥΜΦΕΡΕΙ.
Τέλος πάντων, δεν επεκτείνομαι άλλο (προς το παρόν) γιατί φοβάμαι πως η κουβέντα θα πάει σε άλλα θέματα που ελάχιστη σχέση θα έχουν με την ουσία. Παρόλα αυτά, πολύ θα ήθελα να μάθω: Από που κι ως που με τη Παγκοσμιοποίηση φλερτάρανε τα έθνη από καταβολής κόσμου; Αφού ο όρος με ΑΛΛΟ σκεπτικό θεμελιώθηκε. Πάντως, ακόμα κι αν διαφωνεί κανείς - όπως εγώ - έχει πολύ μεγάλη σημασία να το μελετήσεις προσεκτικά.
Η απάντηση του ΚΚ αποδεικνύει ότι είχα δίκιο τελικά.
Επί της ουσίας, τώρα:
η “παγκοσμιοποίηση” ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΟΡΙΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 15 ΕΤΩΝ, είναι ακριβώς αυτό που είπε ο ΚΚ. Από την άλλη, μπορεί να βρει αναλογίες με διάφορες ιστορικές περιόδους και καταστάσεις, αρκεί ΝΑ ΤΗΝ ΟΡΙΣΕΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟ. Προφανώς αυτό κανει ο Νικολόπουλος, γι’ αυτό καταλήγει στα συμπεράσματα που καταλήγει.
Στο δια ταύτα τώρα: κατά την ταπεινή μη-ειδική μου άποψη, οι ανθρωπιστικής κατεύθυνσης επιστήμες δεν είπαν ποτέ μοναδικές αλήθειες, απλώς έθεσαν τα ερωτήματα για την συζήτηση. Άρα, αφήνουμε τον κάθε έναν να διατυπώνει τα ερωτήματα/απόψεις του και πάμε την συζήτηση ένα βήμα πραπέρα αν και όποτε μπορούμε.
Δεν μιλήσαμε για αβίαστη έκφραση απόψεων αλλά για ειρωνία.
Συμφωνώ όμως για τα περί ιδιοσυγκρασίας.
κυριε admin
1ον αν θελετε στειλετε ενα ποστ με τα ‘ορια’ του φορουμ,για να μην ξεστρατιζουμε.
2ον Αν σημερα αναζηταμε το ρεμπετικο σε σχεση με την κοινωνια νομιζω οτι όλες οι απόψεις περι κοινωνιας ,ταξικοτητας της τεχνης,σχεσης βασης-εποικοδομηματος κλπ χωρανε στο θεμα κοινωνια και ρεμπετικο.
3ον αν νομιζετε οτι η συζητηση μας πρεπει να κοπεί ασκήστε την εξουσία σας και “κοψτε” αβερτα,τσαμπα είναι.Τωρα το πως ταιριαζει η κατοχυρωμενη ελευθερια εκφρασης του φορουμ με τα “κοφτε την κουβεντα”…
Χαρουμενη Λογοκρισια!
Βίκτωρα, παρεκτρέπεσαι.
- Ξεστράτιζε όσο θες, αρκεί νάχεις κάτι να πεις. Και χωρίς πολλές-πολλές ειρωνίες…
- Σύμφωνώ και όχι μόνον εγώ…
- Με 8 δημοσιεύσεις και 2 μήνες συμμετοχής, η άποψή σου για την λειτουργία του forum σε θέματα ελευθερίας γνώμης και λογοκρισίας δεν μπορεί να είναι βαρύνουσα. Πρώτα βρες πόσα μηνύματα διαγράφηκαν, μετά ψάξε να δεις πόσοι χρήστες πήραν ban και γιατί, μετά βούτα την γλώσσα σου στο μυαλό σου και ξανέλα να μας πεις για “χαρούμενη λογοκρισία”.
Αγαπητέ Βίκτωρ,
1ον: Τα όρια του φόρουμ τα βάζει η ονομασία του.
2ον: Άλλο το ρεμπέτικο σαν κοινωνικό φαινόμενο και άλλο η μαρξιστική δική σου άποψη (ή μη) για τη σημερινή κοινωνία.
3ον: Έχεις ποτέ συμμετάσχει σε άλλα φόρουμ; Για μία άλλη φορά η ελαστικότητα και η ανοχή που δείχνουμε στις ξεστρατισμένες συζητήσεις λαμβάνεται λανθασμένα ως αδυναμία. Αν θέλεις να βγάλεις τα απωθημένα σου περι της μαρξιστικής αντίληξης και θεώρησης μπορείς εδώ:
http://www.marx-forum.de/ ή εδώ: http://www.network54.com/Forum/193761