Τέλειο. Την ίδια τη Θάλασσα τη γαλανή (τον σκοπό των στίχων) την έχουμε βρει σε τεσσάρι σε κρητικό συρτό!
Βεβαίως! Μήπως ο δάσκαλος που το έφτιαξε, ήταν δωδεκανησιακής καταγωγής; 
Κύριε Νίκο το θέμα είναι ενδιαφέρον. Νομίζω πως αυτό που αποκαλείτε λόγια παράδοση είναι μάλλον δυτική. Ποιά τα κριτήρια να ορίσουμε κάτι ως λόγιο; Η ίδια η μουσική γλώσσα και ρυθμολογία; ή μήπως οι συνθήκες παρουσίασης του στο κοινό στο οποίο ανήκει; Δηλαδή πως μια συμμετοχική παράδοση της δύσης όπως ένα βαλσάκι καταλήγει να αποκαλείται εδώ λόγιο;
Μμμμναι… Ο Νίκος λέει λόγϊα, εγώ λέω αστική, εσύ Αλέξανδρε δυτική, ίσως το πέτυχες καλύτερα απ’ όλους. Δεν είναι πολύ εύκολο να το ορίσουμε ακριβώς, αλλά ωστόσο ξέρουμε ο καθένας τι εννοεί ο άλλος και μάλλον το ίδιο εννοούμε.
Νομίζω, ωστόσο, ότι δεν ήρθε εδώ ως συμμετοχική παράδοση αλλά ως κάτι έτοιμο, στατικό. Το ότι εδώ ξανάγινε συμμετοχική παράδδοση είναι άλλο κεφάλαιο.
Και αυτό δεν σηκώνει όμως λίγο κουβέντα; Εφόσων υπηρξε μεινότητα Λεβαντίνων σε Πόλη και Σμύρνη (και αλλού) η οποία αυξήθηκε δραματικά πριν τον 20ο αιώνα, οι συμμετοχικές τους παραδόσεις δεν μπορούν να θεωρηθούν ντόπιες; ή όπως λέει ο Πένανεν, μέρος του Οθωμανικού ήχου;
Χμ, ναι, σωστό κι αυτό.
Δύσκολα είναι ρε γμτ! Όλα πολυπαραγοντικά. Όχι, δε σηκώνει κυβέντα, άσ’ το, θα καούμε. Και κάνει και ζέστη!
Ποντιακή πόλκα:
3 «Μου αρέσει»
Κατ’ αρχήν, να το ξεκαθαρίσουμε: «Λόγϊα παράδοση» δεν υπάρχει. Υπάρχει παράδοση, όπου η μουσική δημιουργία υποχρεωτικά ακολουθεί κάποιους συγκεκριμένους και πατροπαράδοτους κανόνες και προσεγγίσεις, και υπάρχει και η «λόγϊα δημιουργία» όπου ο δημιουργός είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι νομίζει, φυσικά και να μιμηθεί δυτικά πρότυπα, αν θέλει.
Τώρα, γιατί ένα βαλσάκι το αποκαλούμε «λόγια μουσική δημιουργία»; Ακριβώς γιατί, όπως παρατηρώ στο #15 μου, προήλθε από κάποιον δάσκαλο, λόγιο δηλαδή, και όχι από τον λαό, ο οποίος δημιουργεί και συντηρεί την παράδοση.
Κατά την δική μου προσέγγιση, συμμετοχικές δημιουργίες Λεβαντίνων κ. ά. θα θεωρηθούν τμήμα του ντόπιου ήχου, μόνο αν τύχει να υιοθετηθούν από τους ντόπιους, κάτι που χρειάζεται αρκετό χρόνο για να συμβεί. Και μπορεί και να επιφέρει αλλαγές στην αρχική, πρωτότυπη δημιουργία.
Εδώ ο Νίκος Χατζόπουλος παίζει βιολί στο γόνατο (στην αρχή του βίντεο) ή “Moroccan violin”:
Δείγματα με Μαροκινούς μουσικούς:
2 «Μου αρέσει»
Το θέμα είναι ότι αυτό το τραγούδι δεν τραγουδιόταν με όργανα. Τραγουδιόταν στην Αντιμάχεια της Κω στα σπίτια με το στόμα. Αυτό σημαίνει ότι δεν είχε εισαγωγή. Άρα την εισαγωγή την έβαλαν οι αθηναίοι μουσικοί που χρησιμοποιούσε η Καραμπεσίνη, η οποία το πρωτοδισκογράφησε.
1 «Μου αρέσει»
Σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί την εισαγωγή να κάτσει να τη συνθέσει κάποιος, ή μπορεί να δανειστούν μια προϋπάρχουσα από άλλο τραγούδι. Για παράδειγμα, η μελωδική φράση που μπαίνει συνήθως ως εισαγωγή στο Θαλασσάκι, ταυτίζεται μεν με τη μελωδία του «θάλασσα κι αρμυρό νερό» αλλά ταυτόχρονα υπάρχει και σ’ ένα πλήθος καλαματιανά, στεριανά κιόλας.
Εδώ τώρα, εισαγωγή παρόμοια με της Θάλασσας της Γαλανής έχω ακούσει στην παρακάτω ηχογράφηση, για την οποία όμως δεν ξέρω τι προέρχεται από αυθεντικούς πληροφορητές και τι προστέθηκε (διαβάζω εδώ : «Με βάση καταγραφή του Σίμωνα Καρά που ανήκει στη συλλογή του Συλλόγου προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής.»)
Εεε, από τις όψιμες πια ηχογραφήσεις της Δόμνας… Με Οικονομίδη βιολί, δεν εκπλήσσει η συμπερίληψη της συγκεκριμένης μελωδίας.
Ναι, ο Σύλλογος Δ. Σαμίου έχει βγάλει και βιντεάκια για το πώς σταδιακά η Δόμνα, με τους μουσικούς της, διαμόρφωσαν τα τραγούδια που ξεκίνησαν από μια ξερή ακαπέλα καταγραφή και κατέληξαν σε ολοκληρωμένες δισκογραφικές προτάσεις.
Από την άλλη, το πράγμα μπορεί να πηγαίνει και πιο πίσω. Τι κατέγραψε ο Καράς; Πώς το κατέγραψε, στο χαρτί ή με ήχο; Γιατί αν ξεκίνησε με χαρτί και αργότερα το έπαιξε ο ίδιος με τους δικούς του μουσικούς, και η Δόμνα έχει υπόψη της αυτή την εκτέλεση, τότε και πάλι μπορεί να έγιναν προσθήκες-βελτιώσεις.
Κι εδώ που τα λέμε, και η παρεά που τραγουδούν τη Σμαρώ (#13), από πού την έμαθαν; Ιδίως την εισαγωγή της; (Τσιαμούλης μεταξύ των μουσικών που συνοδεύουν.)
Λοιπόν, μόλις σήμερα άκουσα τον σκοπό αυτό στο κλασικό εφτάρι, αλλά με λόγια για το ολοκαύτωμα των Ανωγείων από τους ναζί, από 60άρη λαϊκό μουσικό με τεράστιο ρεπερτόριο. Είχε και κάποια δίστιχα που πιθανότατα είναι παραδοσιακά, δυστυχώς δεν υπήρχε δυνατότητα καταγραφής. Ανέφερε πως η μελωδία προϋπήρχε από το ολοκαύτωμα του Αρκαδίου (φυσικά ελέγχονται όλες οι μαρτυρίες).
2 «Μου αρέσει»
2 μηνύματα διαχωρίστηκαν σε ένα νέο θέμα: Υπήρξε ανοχή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας προς τους έλληνες;