Περί οργανοποιών ο λόγος

Πράγματι εγώ θα συμφωνήσω με τον Νίκο ότι πάνω από το 90% των οργάνων φτιάχνονται με αυτόν τον τρόπο.

Μόνο που δεν είναι εργασία μοντάζ.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο δύσκολο και πόσο χρονοβόρο
είναι να προσαρμόσεις το μπράτσο πάνω στον τάκο της σκάφης.
Στην ουσία έχοντας τα δύο αυτά κομμάτια (σκάφη και μπράτσο) είναι σαν
να έχεις δύο ξύλα που δεν έχουν καμιά σχέση το ένα με το άλλο τα οποία θα πρέπει να τα ταιριάξεις με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο για να δημιουργήσεις κάτι ενιαίο.
Θα ήταν μοντάζ μόνο εάν και τα δύο αυτά τμήματα ήταν με τέτοιο τρόπο
κατεργασμένα ώστε μόνο με λίγη κόλλα και με ένα κλίκ να ταιριάξουν το ένα με το άλλο δηλαδή δουλιά δύο μόνο λεπτών.
Μιλώντας για τον εαυτό μου μου χρειάζονται γύρω στις πέντε ώρες για να επιτύχω αυτό το αποτέλεσμα.
Η εργασία είναι ακόμη δυσκολότερη εάν θα έπρεπε τα ξύλα του μπράτσου να φαίνονται να μήν είναι βαμένα.

Θα συμφωνήσω με τις έτοιμες σκάφες διότι μπορείς να πείς στον σκαφά να σου κάνει ότι ακριβώς θέλεις και σε όποια ποιότητα το ζητήσεις αλλά θα διαφωνήσω με τις έτοιμες ταστιέρες. Άλλες είναι στραβές στο κόψιμο άλλες πετσικαρισμένες αλλά το κυριότερο είναι ότι μπορεί να είναι φάλτσες.
Όσο αφορά την βασική διακόσμηση υπάρχουν πάρα πολύ καλοί κατασκευαστές διακόσμησης.

Δεν είναι λοιπόν θέμα συναρμολόγησης.
Η Toyota για παράδειγμα δεν φτιάνει όλα τα εξαρτήματα ενός αυτοκινήτου
αλλά μερικά από αυτά. Άλλος φτιάχνει τα ηλεκτρικά, άλλος το πιστόνι άλλος
τα ρουλεμάν κλπ. Απλώς η κατασκευάστρια εταιρία δίνει τις προδιαγραφές.
Το ίδιο κάνουν οι υπόλοιπες αυτοκινητοβιομηχανίες στο σύνολό τους.
Δεν ξέρω εάν υπάρχει τέτοια αυτοκινητοβιομηχανία που φτιάχνει όλα τα εξαρτήματα μόνη της αλλά σε τέτοια περίπτωση υποψιάζομαι ότι το αυτοκίνητο αυτό θα ήταν πανάκριβο.
Στην περίπτωση αυτή όμως υπάρχει συναρμολόγηση.

Αυγουστή, σε πολλά συμφωνώ.

Δύο πράματα :Πρώτα-πρώτα « τιμή σε σχέση με την ποιότητα ».
Μα και βέβαια συμφωνώ, και ποιός άλλος θα μπορούσε δημόσια να ισχυριστεί το αντίθετο; Αν έρθουμε τώρα να ορίσουμε την τιμή και την ποιότητα…εδώ τα πράματα δυσκολεύουν ! Πίστεψέ με πως είναι τόσο μεγάλη κουβέντα, που άμα αρχίσει δύσκολα θα τελειώσει… όσο κι`αν ο καθένας νομίζει πως έχει κάποια σωστά πράγματα στο μυαλό του .

Έπειτα, ξαναδιάβασε τα προηγούμενα μηνύματα. Δεν νομίζω πως είναι δικές μου οι απόψεις που μου αποδίδεις.

Κώστα μου, ήρθε νομίζω η ώρα να διαφωνήσουμε !

Όταν λέμε όργανο κατασκευής του δείνα οργανοποιού, εννοούμε αποκλειστικά κατασκευασμένο από αυτόν . Σχεδιασμός μοντέλου, σχεδιασμός και κατασκευή όλων των τμημάτων, λειτουργικών και διακοσμητικών και βερνίκι ! Και , εννοείται , και οι επι μέρους προσαρμογές ( μπράτσο - τάκος ). Αυτό σημαίνει υπογραμμένο χειροποίητο όργανο !Αλλιώς μιλάμε γιά άλλη κατηγορία.( και αυτές δεν είναι μόνον προσωπικές μου απόψεις )

Διαφωνώ επίσης κάθετα στο ότι η σκάφη είναι εξάρτημα του οργάνου !
Είναι απ`τα πολύ σημαντικά μέρη του οργάνου και - γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε - το δυσκολότερο στην κατασκευή. Εκεί φαίνεται ο μάστορας !
Ε, αν δε μπορεί η δεν ξέρει να το κάνει αυτό τι… ξέρει ; Τα αυτά και για το καλούπι.

Έτσι δουλεύει διεθνώς ο κάθε οργανοποιός που σέβεται τη δουλειά του. Ξεκινά απ` το μοντέλο, μέχρι που ολοκληρώνει το όργανο. Εκτός αν θεωρήσουμε ότι η μπουζουκοκατασκευή είναι μιά …άλλη τέχνη!

Διαφωνώ επίσης, εκ πείρας, στο ότι οι σκαφάδες ξέρουν να κάνουν καλύτερα αυτή τη δουλειά. Γρηγορότερα ναι, φτηνότερα ίσως, καλύτερα…; Ακόμα όμως κι`αν αυτό συνέβαινε, ο οργανοποιός θα έπρεπε να μάθαινε να τα κάνει αυτός καλύτερα. Άσε αν δε τόχει κάνει ποτέ στη ζωή του…

Και βέβαια τα παραδείγματα με το Toyota και την αυτοκινητοβιομηχανία τα θεωρώ ατυχή.

Τι να κάνω, δεν μπορώ να συμφωνώ πάντα…:106:

Πέρα από την πλάκα, αυτό δεν είναι κακό. Ψάξε βρες ξύλα εκατόν οχτακοσίων χρόνων και φτιάξε ό,τι γουστάρεις. Ο Μάρκος στη βιογραφία του αναφέρει ότι έφτιαξε ένα μπουζούκι από ξύλο χιλίων χρόνων, το οποίο είχε φέρει μαζί της από την Πόλη μια προσφυγική οικογένεια.
Ολα αυτά είναι δεκτά.
Το πρόβλημα είναι όταν, αφού φτιάξεις το μπουζούκι, ζητάς από τον ιδιοκτήτη-αγοραστή να περιμένει …τετρακόσια χρόνια για να “στρώσουν” τα ξύλα. Ετσι ο κάτοχος του οργάνου έχει πιθανότητες να γίνει ποιητής -κάτι ανάλογο του Σολωμού- και μετά από τετρακόσια χρόνια ηχητικής σκλαβιάς να γράψει τον ύμνο προς την ηχητική ελευθερία.
“Αργειε νά 'ρθει εκείνη μέρα
κι ήσαν όλα σιωπηλά
γιατί έτριζαν τα τάστα
κι ήταν κούφια η πενιά”.

Με κάθε αγορά ενός πολύ ακριβού αντικειμένου, που το ποθούμε για χρόνια και κάποια στιγμή το αγοράζουμε με κόπο αγοράζουμε μαζί και κάποια κοσούρια.

Ένα απο αυτά, είναι το άγχος μήπως και βρεθέι κάποιο άλλο αντίστοιχο αντικείμενο, στη περίπτωση μας μπουζούκι, που θα είναι καλύτερο και ταυτόχρονα φτηνότερο. Ένα άλλο κουσούρι, είναι οτι αντι να απολαμβλάνουμε το απόκτημα μας, ασχολίομαστε πιο πολύ με κάθε ατέλεια που εντοπίζουμε, και κάθε τρίξιμο που ακούγεται.

Οι περισσότεροι αγοράσαμε χειροποίητες ξύνινες κατασκεύες που σημάινει όμορφα, ζωντανά, μοναδικά αντικείμενα αλλά ευαίσθητα. Δεν γίνεται να έχουν ούτε την αντοχή του πλαστικού ούτε την ακρίβεια και την αξιοπιστία ενός εργοστασιακού προϊόντος.

Όσοι επιλέξανε να δώσουν πολλά λεφτά για να πάρουν ένα χειροποίητο όργανο θα πρέπει να κάνουν μια ψυχανάλυση ώστε να αποκόψουν τα κουσούρια της ακριβής αγοράς και να απολαύσουν-αγαπήσουν το οργανάκι τους με τα ελλατωματά και τα προταιρήματα του.

Σταυρο Κ, στο μπουζουκι του Παναγη που εχει ο Κωστας Παπαδοπουλος, ¨δυστυχως?¨ εχει αλλαξει καπακι ο Κλεφτογιαννης, αρα δεν ειναι πια του Παναγη.
Και νομιζω οτι εγινε αυτο,γιατι παντα οι μουσικοι και οι οργανοποιοι ψαχνουν για το κατι παραπανω,με καταστροφικα καποιες φορες αποτελεσματα.

Επειδή δεν μπορώ να κάνω παράθεση τα βάζω με Italic

Σίγουρα ο μουσικός ( και ο μη γνώστης, χειρότερα δε ο ημιμαθής ) τα θέλει όλα και τώρα και φθηνά επίσης. Και από τη μεριά του, καλά κάνει

Νομίζω ότι επειδή το κοινό του φόρουμ ότι κάνει το κάνει γιατί ειναι το μεράκι του, πληρώνει και μάλιστα αδρά… οι οργανοποιοί κοπανάνε τις τιμές… Έλεγε ο Ιορδάνης ένα καλό μπουζούκι κάνει όσο ένα με ενάμιση μισθό ενός δημοσίου υπαλλήλου…τα μαστόρια όμως με το που βλέπουνε κάποιον που δεν είναι ο δεξιοτέχνης κοπανάνε… γιατί το απαντάμε με απλά μαθηματικά… ένα μπουζούκι για να φτιαχτεί με μπολικές ώρες χρειάζεται 80 εργατοώρες… άρα μίνιμουμ και χωρίς τον περίφημο καταμερισμό εργασίας ο οποίος οδηγεί στην πληθοπαραγωγή ο κάθε μάστορας μπορεί να φτιάξει τουλάχιστον 3 το μήνα… άρα 4500-6000 μηνιάτικο ναι είναι καλό το νούμερο αν είσαι βιοπαλεστής… με υλικά που κάνουν έως 250Ε για το καθένα μας μένουν άλλα 500 για τα έξοδα του μαγαζιού 3750 βγάζουν όλοι οι βιοπαλαιστές… μάλλον για θύματα ψάχνουνε… τώρα αν έχουνε πάθη… όλοι μας έχουμε… αλλά δεν τα πληρώνουν οι πελάτες μας…

Για το θέμα του χρόνου… είναι κοινά αποδεκτό ότι το όργανο χρειάζεται χρόνο για στρώσιμο… να στεγνώσουν-τραβήξουν τα λούστρα να κάτσει το καπάκι… να τραβήξει το χέρι… 40 χρόνια είναι πάντως πολύ… οι παλιοί λέγανε πάντως ότι όλα είναι γύρω από τα ξύλα… και όπως είπε και ο Σπόρος οι σημερινοί μάστορες τεχνικά είναι καλοί απλά: Ξύλα δεν βρίσκουνε (τα κάψαμε τα δάση…)

Η βιομηχανοποίηση που αναφέρθηκε πιο πριν ναι Θα φέρει ορισμένα θετικά όπως μείωση τιμών… μια βάση ποιότητας που θα πατάνεόλοι οι άλλοι… αλλά θα δημιργήσει προβλήματα μέγιστης παραμετροποίησης στις ανάγκες του παίχτη… Βέβαια αν η FENDER φτιάξει μπουζούκια θα κάνει και από δίπλα και ένα Custom shop και όλα λυθήκανε…

Το πρόβλημα δεν είναι στους μαστόρους αλλά σε εμάς… που δίνουμε τα λεφτά μας… τι ζητάμε να μας φτιάξουνε και τι παίρνουμε… Με τον οργανοποίο πρέπει να εισαι φίλος για να πάρεις όργανο τελικά… (Σώτο θυμάσαι???)

Δημήτρη, σε κάποια ( και από προηγούμενα μηνύματα ) που λές συμφωνώ. Στη λογιστική όμως…κάτι τρέχει.

Ξαναδιάβασε αυτά που έγραψε ο Παναγιώτης, δε νομίζω να υπάρχει σωστότερη και πιό εμπεριστατωμένη ανάλυση!

« ένα μπουζούκι για να φτιαχτεί με μπολικές ώρες χρειάζεται 80 εργατοώρες…» κ.λ.π.

Εγώ τώρα τι να πω; Μάλλον -αν είναι σωστό το συμπέρασμα - 30τόσα χρόνια σ`αυτή την Τέχνη, δεν έμαθα να δουλεύω !

Τώρα, πέρα από αστεία. Νομίζω έχω διευκρινίσει τι θεωρείται ( για τα διεθνή δεδομένα ), προσωπικό, υπογραμμένο, χειροποίητο όργανο.
Προκαλώ- προσκαλώ λοιπόν όποιον θέλει, να έρχεται σε όλη τη διάρκεια κατασκευής ενός τέτοιου οργάνου, να χρονομετρήσει όλες τις «εργατοώρες» που αυτό απαιτεί, και να δημοσιοποιήσει κατόπιν τα αποτελέσματα !!!

Τώρα, αν για κάποιους μάστορες η κάποια όργανα αληθεύει η παραπάνω εκτίμηση…κάποιο λάκο έχει η φάβα !

Και πως γίνονται, λογιστικά, « τουλάχιστον 3 όργανα το μήνα » με ακόμα και 80 εργατοώρες ;
3 χ 80 = 240 .(π.χ. 24 μέρες το μήνα, με 10ωρο μεροκάματο ). Δηλαδή πόσες ώρες δουλεύει ο οργανοποιός , όταν ακόμη και οι Αλβανοί εργάτες δουλεύουν 6ωρα ;

Ποιός μίλησε. έπειτα. για 40 χρόνια ; Τον πίνακα των Χίλλ για τα βιολιά παρέθεσα, συμπεράσματα γιά τα μπουζούκια δεν έδωσα !

Και, προς Θεού, γιά να μη γίνει καμιά παρεξήγηση, δε λέω πως όλοι οι οργανοποιοί είναι και αγγελούδια ! Είναι όπως ο οποιοσδήποτε συνάνθρωπός μας το φέρνει η στιγμή να έρθουμε σε συνδιαλαγή μαζί του.
Όλα πιθανά είναι.

Δημητρη κι εγω συμφωνω οπως ο φιλος ο Νικος σε πολλα που λες αλλα τελικα βλεπεις το θεμα απο τη μερια του καταναλωτη, που θελει το καλο και φτηνο !! Οπως σε ολα τα πραγματα ετσι και στα οργανα υπαρχει διατιμηση και δεν το λεω ουτε με καλη ουτε με κακη εννοια, ψυχρα οικονομιστικα !!

Οι φακες πχ εχουν μια συγκεκριμενη τιμη λιγο πανω, λιγο κατω. Αν θα παρεις τις ακριβες υπαρχουν δυο τινα : ή να παρεις τις φοβερες φακες και να το φχαριστηθεις ή να στις πουλησαν για ακριβες και ναναι μαπα …
Με ενα χιλιαρι αυτοκινητο, πανω κατω ξερεις τι παιρνεις, μη θες να την κανεις σε μια Φερραρι …
Το ιδιο λοιπον και ενα χειροποιητο οργανο κατα παραγγελια ή οχι. Αναλογα τον κατασκευαστη, τα υλικα και τη συγκεκριμενη περιπτωση του οργανου, ή θα σου βγει το οργανο ή δεν θα σου βγει ή θα ειναι στη μεση …
Αυτο που μπορεις και πρεπει να κανεις αφου εχεις απαιτησεις, ειναι να μαθεις και να ξερεις οταν θα πας στον οργανοποιο αρκετα πραγματα ωστε ουτε να σε ξεγελασει ουτε να σε θεωρησει ασχετο, καμμια φορα συμβαινει κι αυτο και συγγνωμη … Εννοειται οτι αμα θελει να σε ξεγελασει δεν θα το παρεις χαμπαρι ουτε συ ουτε εγω … αλλα καλο ειναι να φυλαγεσαι.
Επισης καλο ειναι να ξερουμε τι θελουμε. Μπορει να ακουσεις ενα βραδυ σε ανοιχτο χωρο, λεμε τωρα, ενα του Καρανδρεα και να παθεις και να ακουσεις μετα απο 2 μερες καπου αλλου ενα του Κλεφτογιαννη και να ξεχασεις το προηγουμενο και παει λεγοντας …
Για να γυρισω λοιπον στη διατιμιση, που δεν ειναι καθορισμενη βεβαια απο κανενα φορεα και δεν θαπρεπε κατα τη γνωμη μου, το οργανο που ειναι παραγγελία και η παραγγελια τηρειται επακριβως (κρατα γραπτες σημειωσεις παντα) και ο χρονος στρωσιματος ειναι σε λογικα πλαισια και οι τυχον πρωτες μικρο-επιδιορθωσεις δωρεαν, παει σιγουρα απο 1.500 ευρω και πανω. Δεν μπορεις να υπολογισεις τις ωρες επακριβως που χρειαστηκε ο οργανοποιος και ειναι σιγουρα παραπανω απο ενα δημοσιο υπαλληλο που δουλευει καπου τις μισες ωρες απο αυτες που πληρωνεται (δεν θελω ου …) γιατι δινεται στο καθε οργανο. Μπορει να δει ενα ροζο μπορει να δει ενα ραγισμα και να πεταξει υλικο και να κανει ωρες να το ξαναφτιαξει τελειο. Αν θα ανεβει κι αλλο η τιμη εξαρταται μετα τι φιγουρες και τι μπιχλιμπιδια θελουμε κλπ
Οσοι ειναι φιρμες εννοειται μπορουν και να πουλησουν οσο θενε λογω ονοματος !!
Ακομα οσοι απο τους υποψηφιους αγοραστες γυρνανε απο μαστορους, πανω κατω αναγνωριζουν ποιος πουλαει ακριβα και ποιος προσπαθει να πλασσαρει σκαρταδουρα … και στην τελικη αν θα δουν το οργανο που τους παει, εν γνωσει τους ισως το χρυσοπληρωσουν και θαναι και ευχαριστημενοι !!

Οι 80 εργατοώρες αναφέρθηκαν παλαιότερα προ αναβάθμισης του φορουμ σε αντιστοιχη κουβέντα… δυστυχώς δεν μπορώ να βρω το ποστ εκείνο…

Αυτό που είπες Γιώργο αυτό είπα και στην αρχή… άλλα είναι τα κριτήρια τα δικά μου άλλα τα δικά σου και άλλα του Μάρκου όταν αγόραζε μπουζούκι… αλλά όταν κανουμε κριτική θέλει και λίγο φειδώ στα λόγια…

Το σωστό θα ήταν να πει κάποιος είδα ένα μπουζούκι του Τάδε και έτριζε γιατί ήτανε λάθος ο καβαλάρης ή δεν μίλαγε γιατί είχε λούστρο για πατώματα και μάλιστα είχε και 5cm λούστρο… αλλά χύμα στο κύμα έτσι απλά έτριζε χωρίς άλλα στοιχεία είναι λάθος… Γιατί ούτε γνώση δείχνει ούτε κριτήρια απλά κράζουμε κάποιον κάτω από την ψευδονυμία του Διαδικτύου (όπως είχε πει και ο Σώτος κάποτε) και μετά από καιρό ανοίγει άνα παιδάκι το φόρουμ που θέλει να πάρει μπουζούκι βλεπεί όλο αυτό το κράξιμο που γίνεται έτσι στο ντουκου και αναρωτιέται από και από ποιον να παώ να πάρω όργανο… Ε?

Και μάλιστα όταν πριν από δυο χρόνια το ίδιο έπαθα και εγώ σας βρήκα σα φορουμ γκουκλάρωντας τη λέξη μπουζούκι… μπαινώ μέσα διαβάζω και δεν ήξερα σε ποιον μάστορα να πάω… ένας που οι μισοί τον λέγανε θέο οι άλλοι οι μισοί ούτε να τον ακούσουνε… Τελικά βρήκα άκρη… το πως? τους πήρα σβάρνα όλους τους μαστόρους… και άκουσα κυρίως κάποιον που έλεγε και έγραφε με στοιχεία και όχι ρούκου… (Μέλος του φόρουμ είναι) γιατί απλά ότι έλεγε γύρω από την μπουζουκατασκευή το τεκμηρίωνε…

Κράζει κάποιος ένα μάστορα πες ρε φίλε με λεπτομέρειες τι είχε το καυμένο το οργανάκι…

Τώρα αν στα λογιστικά διαφωνούμε τα νούμερα απλά μας δίνουν μια βάση για κουβέντα πιο πάνω ή πιο κάτω ναι είναι ανάλογα με το κασέ…

Δεν νομίζω Νίκο ότι είναι κακό να διαφωνούμε, εάν συμφωνούσαμε σε όλα δεν θα υπήρχε και ο διάλογος.

Μόνο που … δεν διαφωνούμε.
Συμφωνώ στο ότι για να είναι κάποιος πραγματικός οργανοποιός θα πρέπει να γνωρίζει κάθετα την κατασκευή ενός οργάνου.

Μόνο που εγώ έλεγα κάτι διαφορετικό.

Έλεγα λοιπόν ότι δεν είναι κακό για κάποιον που φτιάχνει μπουζούκια, άσχετα με το αν θα τον χαρακτηρίζαμε ή όχι οργανοποιό, να δίνει σε κάποιον άλλο
τις προδιαγραφές για τη σκάφη ή για τη διακόσμηση αρκεί να παίρνει αυτό που ζητάει.
Τα υπόλοιπα θα πρέπει να τα φτιάχνει μόνος του αν θέλει να είναι σίγουρος για το αποτέλεσμα.

Βέβαια εξακολουθώ να πιστεύω ότι πριν το ταίριασμα του μπράτσου με τη σκάφη, την ταστιέρα το καπάκι κλπ αυτά τα είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα.

Ένα μουσικό όργανο δεν είναι το σύνολο των υλικών από τα οποία αποτελείται αλλά είναι κάτι πολύ περισσότερο.

Λοιπόν, στη Ελλάδα που ζούμε, πρέπει πάντα να διευκρινίζουμε το αυτονόητο.

Γιατί σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου ένας οργανοποιός δεν θα διενοείτο να παραγγείλει σε άλλον μάστορα το σώμα π.χ ενός βιολιού ή μιας κιθάρας η τη σκάφη ενος αναγεννησιακού λαούτου , γιά να βάλει κατόπιν το μπράτσο, το καπάκι, την ταστιέρα κ.λ.π. και να ολοκληρώσει το όργανο !

Εδώ όμως , είμαστε πρωτοπόροι !
Ανακαλύψαμε τον σκαφά, το φιγουρατζή, τον λουστραδόρο…μένει να ανακαλύψουμε τώρα και τον οργανοποιό !!!

Ούτως η άλλως όμως, στην Ελλάδα ότι δηλώσεις είσαι…Όσοι λοιπόν φτιάχνουν με όποιο τρόπο ένα όργανο, οργανοποιοί ονομάζονται. Για να ισχυριστεί όμως κάποιος πως κατασκευάζει πραγματικά προσωπικό, υπογραμμένο, χειροποίητο όργανο, πρέπει να κατασκευάσει όλα τα μέρη του (εκτός απ`τις χορδές και τα κλειδιά) ο ίδιος, με τα χεράκια του.

Για την αξία τώρα των οργάνων.
Εάν ο οργανοποιός με τη δουλειά του καταφέρει να ανάγει την τέχνη του σε καλλιτεχνική δημιουργία ( πέρα από την παραγωγή ενός χρηστικού εργαλείου ), αυτό αντανακλάται και στην εμπορική αξία του οργάνου, διότι θεωρείται πλέον συλλεκτικό αντικείμενο.

Σε ένα όργανο που έχει κατασκευαστεί όπως περιέγραψα, και με προυπόθεση τη λειτουργική του και ηχητική αρτιότητα, τα εξής επιπλέον πράγματα θα καθορίσουν την τελική του αξία:

  1. Το όνομα και (αν υπάρχουν) οι τίτλοι του κατασκευαστή
  2. Η ποιότητα των υλικών
  3. Η πιθανή ιδιαιτερότητα στην τεχνική της κατασκευής
  4. Ο ετήσιος αριθμός παραγωγής του εργαστηρίου ( που είναι αντιστρόφως ανάλογος της τιμής )
  5. Η κατάστασή του τη στιγμή της πώλησης ( και πως έχουν γίνει προηγούμενες πιθανές επισκευές )
  6. Η ιστορία του ( εάν προηγούμενα ανήκε σε κάποιον μεγάλο μουσικό )
  7. Εάν ο κατασκευαστής είναι εν ζωή.( Σε αντίθετη περίπτωση η αξία υπερδιπλασιάζεται διότι τα όργανα θεωρούνται πλέον ανεπανάληπτα )

Ένας καλός λόγος να εύχονται κάποιοι ( που έχουν όργανά μας )…το θάνατό μας !!!

Οι φιγουρατζήδες πρέπει να είναι ο κλάδος με το μεγαλύτερο ανταγωνισμό…

Σάμπως να μπερδεύτηκα λίγο Νίκο:

Όλοι πλέον σε οτιδήποτε κατασκευάζουν, χειροποίητο ή όχι κάπως έτσι δεν κινούνται; Δηλαδή δίνουν κάποια μέρη της δουλειάς τους σε κάποιους άλλους. Αλίμονο αν φτιάχναμε όλοι τα πάντα. Δηλαδή ένας κατασκευαστής μιά πολυκατοικίας έπρεπε να τη χτίζει μόνος του;
Κι αν ο κατασκευαστής των οργάνων πρέπει να φτιάχνει όλα τα μέρη του προσωπικά, γιατί να μη φτιάχνει και τις χορδές και τα κλειδιά και τις κόλλες και τα τάστα και τα καρφιά με τα χεράκια του;

…και βέβαια αν το κάναμε πρώτοι εμείς οι Έλληνες, έ πάντα είμαστε πρωτοπόροι σε εμπορικά θέματα…

Εχει πει μια εντυπωσιακή ατάκα ο Νίκος:
“Από πότε το σκάφος έγινε αξεσουάρ;”.
Και έχει δίκιο να το λέει, όσον αφορά την “υπογραφή” των οργάνων από το μάστορα. Το πιο σωστό (αν θέλετε το πιο ακριβές) θα ήταν τα μπουζούκια π.χ. του οργανοποιού Aris που τα σκάφη τους είναι φτιαγμένα από κάποιον σκαφά κι όχι από τον ίδιο, να μην υπογράφονται ως "Aris " αλλά ως “by Aris”.
Απ’ την άλλη όμως να μην ξεφεύγουμε απ’ την ουσία. Ενα όργανο που φτιάχτηκε “στο χέρι”, ακόμη και πέντε μαστόροι να το φτιάξουν, πάλι χειροποίητο θα λέγεται.
Αλλο πουλάω ως δικιά μου κατασκευή κάτι που δεν το 'φτιαξα εξ ολοκλήρου μόνος μου και άλλο “βιομηχανοποιώ” την παραγωγή μου.
Αλλο το ‘να, άλλο τ’ άλλο.
Αν η γιαγιά μου (λέμε τώρα) μου έπλεκε ένα πουλόβερ σε συνεργασία με τη θειά μου που θα έπλεκε τα μανίκια (που σίγουρα δεν είναι αξεσουάρ), το πουλόβερ δε θα ήταν χειροποίητο;

Λοιπόν,
με την κουβέντα παίδες, αποφάσισα να γίνω οργανοποιός.
Σκαφάς - Φιγουρατζής - Λουστραδόρος. ΟΚ.

Αυτό που μου λείπει είναι ένας Καπακατζής, ένας Τακο-Μπρατσάς και ένας
Κολητηριτζής. Εγώ μετά θα υπογράφω, με τα χεράκια μου “ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΟ by JOJOS”.

Χέ, χε, χε. Γαμώ τις μπίζνες που θα κάνω . . .


Σοβαρά τώρα . . .
Δεν μιλάμε ρε παιδιά για κατασκευή πολυκατοικιών.
Ούτε μιλάμε για μερικά εκατομμύρια κομάτια αυτοκίνητα, ώστε να δίνεις φασόν τα τασάκια στήν Μαλαισία ή την Κορέα.

Μιλάμε για χειροποίητα μουσικά όργανα, και συμφωνώ απόλυτα με τον Νίκο που λέει ότι ΕΝΑ ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΟ ΟΡΓΑΝΟ (που ο κατασκευαστής του δεν ντρέπεται όταν το υπογράφει) ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΦΙΝΙΡΙΣΜΑ ΤΟΥ, ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΑΚΙΑ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΟΠΟΙΟΥ.

Διαφορετικά μιλάμε γιά Εργολαβίες και δουλειές Φασόν.
Νομίζω . . .

Φιλικά, Γιώργος.

Καλλίτερα να πετάξεις μολότωφ στον Πολύδωρα, παρά τη λέξη οργανοποιός εδώ μέσα!

Η πιό καλή ατάκα που γράφτηκε στο φόρουμ τον τελευταίο καιρό!!! :110:

Ως ηθικός αυτουργός της ιδέας που προέκυψε…

΄Αιντε, φύγαμε για Μολότωφ στον Πολύδωρα !!!

Σε ποιού οργανοποιού το μαγαζί λέτε να δώσουμε το ραντεβού ;

Άρη,
Και εμείς, στην πρώτη έκθεση του Συλλόγου φίλων Καλλιτεχνικής Οργανοποιίας, σαν τον ελάχιστο όρο δεοντολογίας αυτής της τέχνης, είχαμε αποφασίσει όποιο όργανο δεν είχε φτιαχτεί εξ ολόκλήρου απο τον υπογράφοντα, να αναφέρονται και όσοι άλλοι συμμετείχαν.
Αυτό δε θα το δεις σε ανάλογες εκθέσεις ( εκτός Ελλάδας ), γιατί απλούστατα δεν υπάρχει ο λόγος.
Άλλο όμως το προσωπικό όργανο, άλλο αυτό που φτιάχτηκε από δύο-τρείς διαφορετικούς μαστόρους και άλλο το βιομηχανοποιημένο .Τρείς διαφορετικές , διακριτές κατηγορίες. Τελεία.
Όσο για το χειροποίητο…δεν έχει βρεθεί ακόμη το μηχάνημα που βγάζει μπουζούκια !

Ισαάκ,
Νομίζω μπερδεύτηκες γιατι έμπλεξες με ατυχή παραδείγματα. Τα πράγματα είναι απλά. Όλα όσα έγραψα είναι, επαναλαμβάνω, κοινός τόπος.
Χορδές, κλειδιά ,βίδες κ.λ.π. θεωρούνται αξεσουάρ. Κόλλες και βερνίκια όντως τα φτιάχνει ο οργανοποιός (ακόμη και τα χρώματα !). Αλλά ας μην είμαστε υπερβολικοί. Ας κάνει πρώτα το σκάφος και βλέπουμε!

Navacho,
καλύτερα να συμβουλευτείς ένα κοντινό σου μάστορα που θα δει από κοντά το σπασμένο όργανο. Μιά και είναι όπως λες φτηνό. ίσως μία πρόχειρη και όχι ακριβή επισκευή - αν αυτό είναι δυνατόν - να μπορούσε να του δώσει κάποια ακόμα χρόνια ζωής. Δεν θα άξιζε όμως να δώσεις πολλά χρήματα.

Ραντεβού για Πολύδωρα !

Η γραμματέας του Πολύδωρα !

Ο αφεντικός μου σας παραγγέλνει πως, επειδή το οργανοποιείο τού Χριστόδουλου Ξ. έκλεισε δεν δέχεται “ανώνυμες” μολότωφ !!!
Πληρώνει όσο όσο για μια χειροποίητη φιρμάτη !

Χαχαααα…
Θα ξαναμπλέξεις Νίκο με αυτή σου την ατάκα… (προ ημερών έπεσα πάνω στην “κατάθεση” !).

Πρόσεχε !

Αντε να πας στο οικογενειακό τραπέζι μετά και να καμαρώνεις λέγοντας: Η γιαγιάκα μού το έφτιαξε με τα χεράκια της ! Η θειά θα το πάρει μόνη της το χωράφι με τις ελιές… :slight_smile:
Κακομοίρη μου…

και μια μολότωφ για την Γιαννάτου, αφιερωμένη εξαιρετικά από μενα, τον γηραιό φοιτητή τον αποκαλούμενο θείο (μπάρμπα).

Νίκο ραντεβού στη ΓΔΑ να γνωριστούμε και από κοντά!

Θοδωρής