Νίκο, με όλο το σεβασμό, είσαι σίγουρος ότι μεταφράζεις σωστά;
Είναι δυνατόν να θέλουν μέχρι και 80 χρόνια να ωριμάζουν τα ξύλα στα βιολιά;
Δηλαδή αγοράζεις βιολί για το δισέγγονό σου; H μάλλον για το δις-δισέγγονό σου, γιατί το 18ο αιώνα το προσδοκώμενο όριο ζωής ήταν δεν ήταν 40 χρόνια.
Μπας και εννοούν ότι τόσα χρόνια ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗΣ θέλει το ξύλο;
Τώρα έχω ένα δίλημμα…
να πάρω ένα Κάρλο Μπεργκόνζι μέσο και να περιμένω 40 - 60 χρονάκια ή ένα
πιό μασσίφ και να περιμένω 60 - 80 ???
Αγαπητέ Σταύρο,
Σίγουρα θα έρθω, σε πρώτη ευκαιρία να δω από κοντά το όργανο του Σταθόπουλου, δεν παρουσιάζονται συχνά τέτοιες ευκαιρίες σε ένα σύγχρονο οργανοποιό και εγώ τις κυνηγάω. Όσο κι` αν στην αρχή μοιάζουν να αποκλίνουν οι απόψεις μας, είμαι σίγουρος πως με τη συζήτηση θα διαπιστώσεις πως δε βρίσκονται και τόσο μακριά. Μόνο να θίξουμε και όχι να αναπτύξουμε μπορούμε ,κάποια κεφαλαιώδη θέματα μέσα στο φόρουμ. Κινδυνεύει να πιαστεί το χέρι μας γράφοντας ! Από κοντά ο διάλογος γίνεται πιό εποικοδομητικός, πολύ περισσότερο αν επαληθεύεται απο παραδείγματα ! Όσο γιά το φίλο μου τον Ιορδάνη, μόνο από κοντά μπορώ να σου πω γιατί σε τελευταία ηχογράφηση ( σε Cd της Κ.Ξηρού ) δε χρησιμοποίησε το παλιό του μπουζούκι.
Τα λέμε απο κοντά λοιπόν.
Κώστα, σίγουρα μεταφράζω σωστά.
Παραθέτω άλλωστε και τίτλο, συγγραφείς και σελίδα. Δεν μιλώ εγώ, αλλά οι Χίλλ, για όποιους γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό το όνομα στον κόσμο του βιολιού.
Δεν αναφέρονται όμως σε ωρίμανση του ξύλου, αλλά του ήχου του οργάνου.Πότε δηλαδή αυτός φτάνει στην πλήρη ωριμότητα.Δεν σημαίνει αυτό ότι και πρίν τα όργανα δεν παίζουν καλά, απλά δεν έχει πλήρως αναπτυχθεί ο ήχος τους.
Άρη,
Πρέπει όντως αυτό να το σκεφτείς καλά πρίν αποφασίσεις !!!
Πάντως όχι ένα παλιό μπουζούκι, που το ξύλο του ( και ο ήχος ) βρίσκεται στο στάδιο της αποίνωσης. Από τέτοια όργανα δεν μπορεί κανείς να περιμένει τίποτα καλό.
'Οσο για το Μπεργκόνζι…να το πάρεις !!!
Πράγματι Νίκο τα νούμερα αυτά φαίνονται εξωφρενικά.
Γιατί δέν μπορώ να καταλάβω την μέθοδο που ακολούθησε κάποιος για να καταλήξει στην μέτρηση της ωριμότητας.
Εάν μιλάμε για διάστημα μερικών ετών, ίσως να μπορούσε να μετρηθεί η ωριμότητα του οργάνου, (υποψιάζομαι μέτρηση της βελτίωσης του ήχου), αλλά αυτό μόνο ο ίδιος ο μπουζουξής θα μπορούσε να το πεί που πάλι είναι κάπως υποκειμενικό διότι κάποιος με την πάροδο του χρόνου συνηθίζει τον ήχο και δεν ξέρω άν μικροδιαφορές στο ηχόχρωμα θα μπορούσε να τις αντιληφθεί.
Μήπως εννοούν την ωρίμανση του ξύλου προτού ακόμα γίνει όργανο;
Όσο αφορά το θέμα των παλιών μπουζουκιών που είναι τόσο καλά, πράγματι έτσι είναι. Διότι σε αντίθετη περίπτωση δέν θα τα αποχωριζόντουσαν οι κάτοχοί τους.
Τί έγιναν όμως τα υπόλοιπα ;
Μήπως χάλασαν ή καταστράφηκαν ή μήπως δεν “μιλάνε”;
Μήπως δέν άντεξαν στο πέρασμα του χρόνου;
Πόσες φορές έχουν επιδιορθωθεί από σύγχρονους οργανοποιούς;
Είναι τυχαίο που ο Σπουρδαλάκης δίνει την γνωστή εγγύηση στα όργανά του;
Γιατί έχω αγοράσει δύο όργανα από τον Ζοζέφ αλλά δεν τα έχω τώρα;
Γιατί ο Νικολόπουλος παίζει συνέχεια με το γνωστό όργανο του Βάρλα που δεν έχει τσάκισμα στο καπάκι;
Γιατί ο Κώστας Παπαδόπουλος παίζει συνέχεια με το ίδιο σύγχρονο όργανο
(νομίζω ότι είναι του Κλεφτογιάννη).
Μήπως οι σύγχρονοι μπουζουξήδες θέλουν και το όργανο να είναι xαμηλό αλλά και να μή τσιρίζει; και ταυτόχρονα να έχει και δυνατό και πλούσιο ήχο;
Μήπως θα πρέπει να προβληματιστούμε λίγο πάνω σαυτά τα ερωτήματα για να συνεχίσουμε την συζήτηση;
Πανω σε αυτα που αναφερθηκαν εχω να πω τα εξης
Τι να την κανω την εγγυηση του σπουρδαλακη αν ειναι να του πηγαινω καθε τρεις και λιγο το οργανο υπ οψην μιλαω για τον συγκεκριμενο οργανοποιο .Δευτερον ο ζοζεφ σταματησε να φτιαχνει μπουζουκια ο ιδιος γυρω στο 60 οποιος εχει το βιβλιο του πετροπουλου ας ανοιξει να δει ολα αυτα τα μπουζουκια το 80 τοις εκατο ειναι του ζοζεφ αλλα υπαρχουνε και αλλα εγκαταλειφθηκαν και αλλα τα πηραν μαζι τους στον ταφο τους ολοι οι μαγκες που τα ειχαν σε αυτο δεν φταινε τα οργανα και δεν μπορουμεν να τα κατηγορησουμε ,οποιος λεει οτι εχει μπουζουκι του ζοζεφ μετα το 1960 λυπαμαι αλλα εχει πεσει θυμα απατης εκτος ελαχιστων περιπτωσεων δεν το εχει φτιαξει αυτος εκτος και αν κολλησε κανενα καπακι το πολυ ειχε αφου αλλες ασχολιες τον καιρο εκεινο ειχε κανει ηδη μεγαλο ονομα στην πιατσα και δεν τον ενδιεφερε τιποτα αλλο. ιστορικα αναφερω οτι Ο κλεφτογιαννης ειναι ο ανθρωπος που καθιερωσε στο να μην υπαρχει το λεγομενο σπασιμο στο καπακι και παρολο οτι τον εκτιμω αυτο ηταν λαθος.Ο νικολοπουλος δεν θα βρει ουτε παλιο ζοζεφ ουτε αλλο της προκοπης οργανο οποτε παιζει με του βαρλα που ειναι ισως ο καλυτερος αυτης της εποχης εδω ομως θα πω οτι τα λιγα τετραχορδα που ειχαν σπασιμο στο καπακι μετριουνται στα δαχτυλα απο εδω φαινεται στο ποσο επηρεαστηκε η σχολη του τριχορδου απο το τετραχορδο.Ο κωστας ο παπαδοπουλος εχει ενα παναγη παλιο το οποιο το θεωρει θησαυρο και το φυλαει σαν τα ματια του και δεν το παιρνει στο μαγαζι να το διαλυσει στο παιξιμο το ιδιο κανει και ο στελιος βαμβακαρης, δεν εχω δει ποτε το ζοζεφ του μαρκου να το παιρνει εξω απο το σπιτι του γιατι παιρνει παντα του καλκεψου.Το ιδιο εκανε και ο τσιτσανης που ειχε ενα ανεκτιμητο ζοζεφ ειδικα για τις φωνοληψιες και δεν το παιζε σε καμια αλλη περισταση γαι να μην το χαλαει.Η κατασταση των οργανων εξαρταται και απο τις εποχες αφου μιλαμε για δυσκολα χρονια οποιος φυλαξε ομως οργανο αυτο διατηρηθηκε ,οποιος εχει δει κ το ζοζεφ του λαυκα ξερει για τι μιλαω ?πραγματικα μιλαει .Οσο για τα συγχρονα οργανα κανενας δεν μπορει να μας εγγυηθει το πως θα ακουγονται μετα απο χρονια προσωπικη μου εκτιμηση ειναι οτι θα ακουγονται το ιδιο ισως λιγο πιο γλυκα ομως δεν μπορω να περιμενω 20 χρονια για να βγαλει αυτο τον ωραιο ηχο ενα οργανο
Σταύρο, δεν γίνεται να πάρουμε και μεις πρόσκληση για το Σταθόπουλο? Γράφει ημερομηνία κατασκευής το όργανο?
Δηλαδή τα καλά όργανα τα βάζουμε στη ναφθαλίνη να μή τα πιάσει
ο σκώρος και τα άχρηστα τα χρησιμοποιούμε για να εργαστούμε.
Γιατί τότε ο Παπαβασιλείου όπως λές χρησιμοποιεί το όργανο αυτό;
Δεν φοβάται μη χαλάσει;
Δεν πρέπει η οργανοποιία να εξελίσεται ως τέχνη;
Θα πρέπει να αρχίσουμε να φτιάχνουμε όργανα με σπαστό καπάκι;
Για να είναι πρίμα;
Θα πρέπει να αρχίσει φαρδαίνει και να χοντραίνει το μπράτσο;
Ένα οργανοποιός κάνει όργανα καλά μέχρι να γίνει 40 χρόνων και
μετά το ρίχνει στην απάτη;
Πολλά ερωτηματικά
Ελα τώρα! Σαν να ακούω οργανοποιό που του πήγανε σκεβρωμένο το μπουζούκι που έφτιαξε πριν τρεις μήνες!
Ρε συ Δημήτρη, από τη μέχρι τώρα συμμετοχή σου στο Φόρουμ, μάς “έκοψες” για ανθρώπους που αφήνουν τα μπουζούκια τους πάνω στα καλοριφέρ;
Φαντάζομαι ότι αν σε ρωτήσω “μήπως εννοείς εμένα”, θα μου απαντήσεις ότι εγώ ανήκω στους άλλους μισούς.
Νίκο δεν έχω κανένα ζόρι να δεχτώ τα νούμερα που αναφέρεις ως σωστά. Ομως γι’ αυτό μιλάμε; Για το πόσα χρόνια απαιτούνται ώστε να κορυφωθεί η απόδοση ενός οργάνου;
Και βέβαια όχι. Μιλάμε για το πόσος χρόνος χρειάζεται για να παίξει ένα όργανο ΣΩΣΤΑ! Κι εκεί επιμένω ότι στο εξάμηνο τα περιθώρια της υπομονής (και της λογικής) εξαντλούνται.
Εκτός αν εννοείς ότι θα έχω ένα μπουζούκι που θα τρίζει π.χ. για 30 χρόνια… Χίλιες φορές ν’ αγοράσω και να μάθω όμποε!!!
Η σκέψη του ΚΚ είναι ολόσωστη:
Δηλαδή θα φτιάχνουμε όργανα για τους απογόνους μας;
Τέλος πάντων.
Η συζήτηση αυτή τρώει πολύ χρόνο στα πληκτρολόγια, γι’ αυτό και όποτε ανοίχτηκε, κράτησε πολύ. Μακάρι να είχαμε τη δυνατότητα να τα κουβεντιάζαμε όλα αυτά οργανωμένα στα πλαίσια κάποιου συνέδριου. Προς το παρόν τ’ αφήνω για την επόμενη συνάντησή μας σε …“ορθογώνιο” τραπέζι.
Αυτα που αναφερα πιο πανω ειναι απλες αληθειες.Το μπουζουκι του σταθοπουλου που εχω ειναι φτιαγμενο εν ετη 1912 και εχει τελειως σπαστο καπακι και το πιο μπασο ηχο που εχω ακουσει σε τριχορδο οποτε αποριπτεται ο μυθος περι πριμου οποιος γουσταρει ας ερθει να το δει και να το παιξει κανενα προβλημα ανα πασα στιγμη.Ο παπαβασιλειου μιας και ανεφερα εχει δεθει τοσο πολυ με αυτο το οργανο που δεν πιανει αλλο στα χερια του και καλα κανει γιατι διαφερει πολυ με τα υπολοιπα αν και δεν ειναι εξολοκληρου του ζοζεφ το ιδιο και ο ζαφεριου που εχει ενα σαραβαλιαμενο του ιδιου αλλα ορκιζεται σε αυτο και δεν εχει πιασει για πολλα χρονια αλλο.Εγω δεν εχω προβλημα με του σημερινους οργανοποιους οσο αφορα την τιμιοτητα τους σε αυτο ειμαι σιγουρος οτι η μεγαλη μεριδα το κανει αποκλειστικα επειδη την βρισκει και εχει μερακι πιστευω ομως οτι θα πρεπει να ψαξει και αλλο το θεμα σε βαθος ειδικα με τις πιο παλιες φορμες και μετα να κανει τις οποιες παρεμβασεις. ολοι οι μεγαλοι παλιοι οργανοποιοι και εδω θα πω αρκετους[γκρετσης,γομβακης,μουρτζινος,κοπελιαδης,σταθοπουλος,αγγελιδης η γκελης,τσακιριαν,ζοζεφ,λαζαριδης η πεσμαζογλου και φυσικα παναγης χρησιμοποιουσαν ολοι μεχρι τελους πιστα [πλην του ζοζεφ που τα παρατησε] οπως αναφερω την τεχνικη στο σπαστο καπακι .καταρχας ο ηχος που ακουμε στισ ηχογραφησεις ειναι απιαστος και δεν ειναι τυχαιος και καλα ενας να ειναι καλος αλλα ολοι αυτοι να ειναι απλα απιστευτοι και για να μην λετε για μενα οτι παινευω κατι που ισως δεν κατεχω καθως οι πιο πολλοι δεν με ξερετε θα σας πω το εξης ο νικος ο τατασοπουλος επαιξε με το σταθοπουλο που εχω και μου ομολογησε οτι αν του εφτιαχναν ενα τετοιο μπουζουκι σημερα δεν θα ηθελε ξανα αλλο οργανο να παιξει ,ομολογω οτι ηταν λιγο αστειο να βλεπω τον τατασοπουλο να εχει φαει στην κυριολεξια με το παιξιμο του ενα μπουζουκι του 12 που δεν ανηκει στην εποχη που ειδικευται αλλα σας μεταφερω την αποψη του γι αυτο και σαφως και εκεινος αναφερθηκε στο ζητημα του cross over ως κατι που εχει χαθει .Θελω δηλ να πω οτι μας εχει περασει σημερα στα αυτια μας ενας ηχος οπως τον ακουμε απο τισ παλιες ηχογραφησεις και τον θαυμαζουμε αλλα πως αλλος ηχος ειναι αυτος που πουλανε σημερα οι κατασκευαστες αφου δεν τηρουν τις παραδοσεις.Οσο αυτο με το μανικι δεν το καταλαβα καλα, το ζοζεφ που εχω δει και καποιων αλλων η ταστιερα ειναι λεπτη δεν νομιζω να χει να κανει κατι αυτο, εδω μιλαμε μονο για το θεμα του ηχου και θα προτιμουσα να ειχα το μπουζουκι του βλαχου και ας ειχε και αυτη την φατσα που εχει με τα υπερβολικα στολιδια .Οσο για τον ζοζεφ αυτο που εκανε το ξερουν ολοι στην πιατσα οι οργανοποιοι και μη .Ηξερε το εμποριο καλα και το εριξε στην κονομα το δυστυχημα ομως ηταν για μας που δεν ακουσαμε τα καλα του οργανα για να εχουμε ολοι μας κριτηρια .
Σταύρο, και εγώ θα ήθελα να το δώ το όργανο του Σταθόπουλου. Πρόσφατα μου ξέφυγε ένα από μία δημοπρασία. Αλλά, αγόρι μου, όταν περνάς τις προφορικές σου σκέψεις στο πληκτρολόγιο, προσπάθησε να βάζεις και κόμματα και τελείες, γιατί η ηλεκτρονική γραφή δεν μπορεί να καταγράψει το ύφος της φωνής και είναι πολύ κουραστική η ανάγνωση χωρίς σημεία στίξεως.
Άρη, άκουσα ότι τα αερόφωνα που γίνονται από ξύλο πλειστοκαίνου αιώνα έχουν τον καλύτερο ήχο, ίσως γιατί το ξύλο έχει απολιθωθεί. Δεν χρειάζεται όμως να περιμένεις τόσο πολύ, ειδικά τα όμποε έχουν κατά 95% ωριμάσει μετά από 300 – 400 χρόνια. Άλλωστε, τι είναι 400 χρόνια μπρός στην αιωνιότητα!
Κώστα, και πάλι συμφωνώ στα ερωτήματα και τις παρατηρήσεις σου.
Σίγουρα ο μουσικός ( και ο μη γνώστης, χειρότερα δε ο ημιμαθής ) τα θέλει όλα και τώρα και φθηνά επίσης. Και από τη μεριά του, καλά κάνει ! Έλα όμως που η φύση έχει τους δικούς της νόμους , που ο άνθρωπος ( και ο οργανοποιός ) δεν μπορεί εύκολα και χωρίς επιπτώσεις να τους τιθασεύσει , όπως θάθελε. Πρέπει πρώτα σε βάθος να τους γνωρίσει. Κι` αυτή είναι μια γνώση, που όπως ξέρεις παίρνει χρόνο ( χρόνια ! ).
Αν μετάφερα τον πίνακα των Χίλλ ( που αφορά τα βιολιά ) , δεν το έκανα για να υπερασπίσω μέχρι τέλους τα συμπεράσματά τους. Το είπα άλλωστε. Τέτοια συμπεράσματα δύσκολα τεκμηριώνονται βάσει αντικειμενικών ( μετρήσιμων ) δεδομένων ! Το έκανα ενδεικτικά , για να φανεί καθαρά πως η πλήρης ( η ολοκληρωμένη) ηχητική οριμότητα ενός οργάνου δε γίνεται ούτε απτη μιά μέρα στην άλλη , ούτε σε μερικούς μήνες ! Θέλει χρόνια ! Πόσα : Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι πως γίνεται γρήγορα και θεαματικά στην αρχή, και πολύ αργά κατόπιν. Κάποια στιγμή σταματά και σ αυτήν αναφέρονται ( αυθαίρετα 
οι Χίλλ.
Πότε , αλήθεια , σταματά η χημική εξέλιξη ενός κομμένου ξύλου ;
Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες όμως σε ένα μουσικό όργανο.
Πόσο συχνά και με ποιό τρόπο δονείται ( παίζει ) ;
Σε τι συνθήκες ζει ;
Το αγαπάμε όσο πρέπει ; ( για ν` αφήσουμε για λίγο τη φυσική, χάριν της μεταφυσικής ! )
Βέβαια, πάντα, η καλή μέρα απ`το πρωί φαίνεται.
Καλή σας ( νέα ) ημέρα !!!
Τι γίνεται δω, βρε παιδιά ;
Μέχρι να γράψω ένα μήνυμα, έχουν γραφτεί άλλα τρία-τέσσερα !!!
Οργασμός στο φόρουμ !
Άρη, σίγουρα γιά άλλο πράμα μιλάμε.
Το είπα απ` την αρχή .
Τα τριξίματα δεν έχουν σχέση με τον ήχο αυτό καθεαυτό. Είναι απλά ενοχλητικά σκουπίδια, που δεν τον αφήνουν να ακουστεί καθαρά.
Και είναι όντως ζήτημα που πρέπει αρχικά να αντιμετωπίζεται, και να λύνεται βραχυπρόθεσμα.
Άντε, να δούμε πόσα καινούργια θα βρω. μέχρι να το καταχωρήσω !
Δεν υπάρχουν άσχετοι και σχετικοί παίκτες.
Υπάρχουν καλά και κακά όργανα, όπως υπάρχουν καλά και κακά σπίτια, καλά και κακά αυτοκίνητα, ανέξαρτήτως σχετικών και άσχετων αγοραστών ή οδηγών.
Αυτό που λείπει στη μπουζουκοκατασκευή είναι η τυποποίηση και το στανταρισμένο κοντρόλ της παραγωγής. Λείπει δηλαδή η επαγγελματική ολοκλήρωση του κλάδου.
Το μόνο που μπορώ να δεχθώ είναι η διαφοροποίηση στις τιμές. Και αυτό μέχρις ενός σημείου (κυρίως στα στολίδια και σε άλλες extra χρονοβόρες εργασίες ή προσθήκες ακριβές υλικών).
Αυτό μας έλειπε, και αναφέρομαι σε οποιονδήποτε εργαζόμενο, μόλις δούμε άσχετο, ηλίθιο ή μαλάκα πελάτη, να αλλάζουμε και τη ποιότητα της δουλειάς μας μόνο και μόνο “επειδή δεν θα το εκτιμήσει”. Εμείς σαν επεγγελματίες ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΛΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ για να μην μας πάρει ο διάολος. Οποιαδήποτε άλλη εκδοχή είναι βυζαντινισμός ή κατάλοιπο της τουρκοκρατίας.
Παράδειγμα: ΟΛΑ τα κινητά τηλέφωνα (ως προς αυτή καθεαυτή την τηλεπικοινωνιακή τους λειτουργία) δουλεύουν το ίδιο καλά. Τόσο αυτά των 50 ευρώ που απευθύνονται σε έναν άσχετο παππού ή πιτσιρικά που θα κάνει 5 - 10 τηλέφωνα το μήνα, είτε αυτά των 1.000 ευρώ που απευθύνονται σε ένα φρικιό της τεχνολογίας που θέλει επιπλέον λειτουργίες και ειδική σχεδίαση. Μοναδική διαφορά: η τιμή των extra. Το τηλέφωνο όμως δουλεύει σαν τηλέφωνο σε κάθε περίπτωση το ίδιο καλά.
ΠΡΟΒΛΕΨΗ: Αργά ή γρήγορα θα στρώσει και η αγορά του μποζουικού, και το 90% των οργάνων θα διατίθενται από 4 με 5 εταιρείες έναντι 800 - 1200 ευρώ, ενώ τα υπόλοιπα “ειδικά και δύσκολα” κομμάτια (ας πούμε 50 ετησίως) θα κατασκευάζονται από λίγες μονοπρόσωπες μπουτίκ έναντι 3.000 - 4.000 ευρώ. Σύνολο τζίρου κάπου 1.000.000 ευρώ ετησίως που θα συντηρεί 5 μεγάλες βιοτεχνίες και δυο - τρεις μπουτίκ. Το δίκτυο της διάθεσή τους θα περάσει είτε από τα μαγαζιά τύπου ΝΑΚΑΣ στην αρχή είτε από το INTERNET στο τέλος.
ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ: Εμείς, σαν το ισχυρότερο και πολυπληθέστερο forum που έιμαστε, να αρχίσουμε να ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΜΕ επιστημονικά τεκμηριωμένα στάνταρντς για να μην αποκτήσει μονοπωλιακό χαρακτήρα η αγορά.
ΠΡΟΤΑΣΗ: Σ’ αυτή τη κατεύθυνση, προτείνω δημοσίως να ανοίξει μια στήλη στη WWW.KLIKA.GR που να ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με την μπουζουκοκατασκευή. Είτε με τη μορφή παράθεσης βιβλιογραφίας (όπως κάνει ο Νίκος), είτε με συγκρίσεις με την αγορά της κιθάρας που κάπως ωρίμασε, είτε με κατάλλογο απαιτήσεων του υποψήφιου αφοραστή (όπως κάνει ο Χαλιος), είτε με άρθρα τεχνικά - κατασκευαστικά, είτε με συνεντεύξεις κ.λπ. Ακόμα και καταγεγραμμένες εμπειρίες από δεξιοτέχνες και ερασιτέχνες. Ολα χρήσιμα είναι. Η αγορά είναι ύποπτα παρθένα.
Η ΚΛΙΚΑ μπορεί να γίνει φορέας αυτής της προσπάθειας μιας και είναι παγκοσμίως γνωστή ως ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΗΣ προσπάθεια.
ΣΤΟΧΟΣ αυτής της κοινής προσπάθειας, θα είναι να πετύχουμε να στηρίξουμε μια έντυπη έκδοση εγχειριδίου δια της συρραφής των σχετικών άρθρων, που ΑΚΡΙΒΩΣ λόγω του πολυπρόσωπου χαρακτήρα του, θα έχει και αντίστοιχα ιδιαίτερη βαρύτητα. Να μην μπορεί δηλαδή να το αγνοήσει κανένας με το αιτιολογικό ότι είναι - ας πούμε - η άποψη του τάδε κατασκευαστή που προμοτάρει τον εαυτό του ή τον τάδε εκδοτικό - εμπορικό οίκο μέσω του οποίου ελπίζει να τα κονομήσει…
Νομίζω ότι υπάρχει η κρίσιμη μάζα από υποψήφιους συγγραφείς - αρθρογράφους που μπορούν να συνεισφέρουν από μία έως πενήντα παραγράφους ο καθένας. Αποδελτίωση δεν είναι απαραίτητο να γίνει άμεσα. Ας πέσουν όλα μαζί τα άρθρα και μετά από 2 - 3 τεύχη, αναλαμβάνει κάποιος ή κάποιοι τη συνοπτική εισαγωγή και το πλασάρισμα.
Αυτό, με τη διαπίστωση ότι κάθε φορά που ανοίγει η σχετική συζήτηση, πέφτει ένας χαμός από πληροφορίες και debates που - βεβαίως - έχει νόημα:
Για ποιά λαϊκή μουσική μιλάμε χωρίς καλό - λαϊκό - μπουζούκι.
Ασ πούνε και οι άλλοι τη γνώμη τους.
Μπορεί να είμαι εντελώς οφσάϊντ και να μην ξέρω τι λέω.
:112:
Γεια σου Κώστα Κ., πολύ ωραία αυτά που έγραψες και συμφωνώ απόλυτα.
Τώρα η άποψη μου για μερικές σκέψεις που κατατέθηκαν. Αυτή τη αναστάτωση-ανομοιογένεια στη αγορά εμείς τη προκαλούμε, δηλ. Εμείς οι αγοραστές. Εάν κάποιος πάει στο κατασκευαστή και του πει ότι θέλει όργανο με 240 ντούγες και τη φωτογραφία της γιαγιάς του με όστρακο, τότε λογικό είναι να πληρώσει αδρά, άλλωστε κανένας από εμάς δεν εργάζεται για τη ψυχή του. Ακούω εδώ για τη τάδε φίρμα κατασκευαστή και τη τάδε…αν θέλετε το πιστεύεται: Το μπουζούκι που είδα με τη καλύτερη σχέση τιμής και ποιότητας είναι του καταφρονεμένου εκείνου του Μάτσικα και ενός κατασκευαστή εδώ στη Κύπρο.
Τώρα το δεύτερο που θέλω να θίξω όσο αφορά του παλιούς και τους νέους κατασκευαστές: Εδώ στη Κύπρο ακούω συχνά το κόσμο να λεει: «οι παλλιοί ήταν πιο γεροί», εννοώντας ότι οι άνθρωποι προηγουμένως ήταν πιο δυνατοί οργανισμοί. Ουδέν αναλιθέστερο. Οι γυναίκες παλιά μοίραζαν με τη γη όπως συνηθίζουμε να λέμε εδώ, δηλ. Αν γεννούσαν 8 παιδιά ζούσαν το πολύ τα 4. Επιβίωναν οι δυνατοί οργανισμοί. Άρα ξεκινούσαν με όλα εκείνα τα εφόδια που θα τους βοηθούσαν στις δύσκολες συνθήκες της εποχής. Και με τα παλιά όργανα το ίδιο συμβαίνει. Κατασκευάστηκαν πριν το 60 ας πούμε για χάριν του παραδείγματος 10000 μπουζούκια και ζούνε τα 200 και λέμε ότι τα έκαναν καλύτερα. Καλά που είναι τα άλλα 9800;. Απλά διατηρήθηκαν αυτά που ήταν κορυφαία που ήταν ας πούμε επιτυχημένες κατασκευές. Κανένας σημερινός οργανοπαίχτης, επαγγελματίας η ερασιτέχνης δε θα αγόραζε ένα μέσο μπουζούκι του 1940. Δε θα μπορούσε καν να παίξει με αυτό. Αυτό που προέχει είναι να σταματήσουμε να είμαστε κορόιδα και να αποφεύγουμε αυτά που επιβαρύνουν το κόστος και συνάμα αφαιρούν από τη ποιότητα και συγκεκριμένα τον αριθμό των ντούγων και τα πολλά όστρακα στο όργανα. Και μη μας μυριστούν για καψουρωμένους γιατί μας αρπάζουν το κ…ο.
Και όσο για το σπαστό καπάκι: Ας μη ξεχνάμε ότι τα περισσότερα απο τα πρώτα μπουζούκια ήταν μαντόλες με τη προσθήκη μεγαλύτερου μάνικου…
Το σημαντικότερο ίσως πρόβλημα στην κατασκευή του μπουζουκιού είναι ότι δεν υπάρχει κάποια καταγραφή στην μεθοδολογία κατασκευής τού.
Οι “μάστορες” είναι πάντα εμπειροτέχνες που ξανανακαλύπτουν τον “τροχό” και τη “φωτιά”, καθότι δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα συμπεράσματα των παλαιοτέρων,εφόσον τα πάντα κινούνται σε ενα μυστικιστικό πλαίσιο.
Η ποιότητα του παραγόμενου αποτελέσματος είναι πάντα υποκειμενική και διφορούμενη γιατί πρέπει να κριθεί στον χρόνο δηλαδή να παρατηρήσουμε την συμπεριφορά και την εξέλιξη του οργάνου στο επίπεδο της αντοχής όσον αφορά τις παραμορφώσεις και του ηχοχρώματος όπως αυτό θα αλλάζει με τα χρόνια.
Το μικρό εμπορικό ενδιαφέρον για την “αγορά” του μπουζουκιού έχει αφήσει απεξω τους κατασκευαστές που θα μπορούσαν να επενδύσουν στην έρευνα και την τυποποίηση της κατασκευής και η εξέλιξη γίνεται με αργούς ρυθμούς βασιζόμενη στην ενασχόληση ατόμων που συνήθως ξεκινούν ερασιτεχνικά αντιγράφοντας κάποια όργανα άλλων καταξιωμένων.
Ακόμα και το απλούστερο θέμα όπως η τιμολόγηση του οργάνου είναι κάτι τελείως ασαφές που διαμορφώνεται με βάση την πιάτσα και το κασέ του καθενός.
Η νεαρή ηλικία του μπουζουκιού σαν υβρίδιο του Ελληνικού ταμπουρά και του ευρωπαικού μαντολίνου δεν του επιτρέπει ακόμα την οριστικοποίηση του κατασκευαστικού του χαρακτήρα , η υπάρχουσα μυθολογία περι μαστόρων “μάγων” αφορά μονάχα την προσωπική δεξιότητα του καθενός και τις εμπειρικές γνώσεις που αποκτά πειραματιζόμενος (συνήθως στου κασίδη το κεφάλι) καθώς και την αρτιότητα των υλικών που χρησιμοποιεί.
Η εξέλιξη μπορεί να έρθει μόνο αν γίνουν δυο πράγματα δηλαδή η πρώτη αρχική καταγραφή της μεθοδολογίας κατασκευής και των υλικών σε κάποιο
εγχειρίδιο με την συνεισφορά πολλών μαστόρων (σιγά μη) και η δημιουργία ενός προτύπου αξιολόγησης τύπων του οργάνου (άνευ διακόσμησης) απο το οποίο θα δικαιολογούνται και οι διαφορές τιμής.
Η δική μας παρέμβαση μπορεί να είναι ουσιαστική και στα δύο.
Συγγνώμη προκαταβολική για το μακροσκελές του μηνύματός μου!
Το θέμα “οικονομία της οργανοποιίας” το έβαλε με διάφορους τρόπους ο Κώστας ™ (………Διότι όταν η κουβέντα φτάνει στην τιμή πώλησης του οργάνου, τότε ανακαλύπτουμε κατά πόσο είναι όντως “ερασιτέχνες” και αν όντως δουλεύουν μόνο για το κέφι τους. …) και το έθιξε και ο Νίκος (… Η οργανοποιία σαν βιοπορισμός είναι κακή δουλειά…).
Επειδή νομίζω ότι είναι ένα ακόμα ενδιαφέρον θέμα μέσα στα τόσα άλλα που θίχτηκαν απρόσμενα σε τούτο εδώ το topic, ας το δούμε λίγο αναλυτικότερα.Παρακάτω αναφέρω μερικά στοιχεία όπως προέκυψαν από τις συζητήσεις μου με καμιά τριανταριά οργανοποιούς όλων των κατηγοριών.
Δεν χρειάζονται υψηλά μαθηματικά για να βγάλει κανείς μερικά ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Κατά την άποψή μου αυτά είναι:
1)Η ποιότητα θέλει πολλά (μα πολλά) μεροκάματα και σε καμιά περίπτωση δεν κάνει πλούσιο τον Έλληνα οργανοποιό.
2)Τα μικρά καλά εργαστήρια, μόλις που βγάζουν ένα μεροκάματο (όσο ακριβά και αν πουλήσουν τα όργανά τους).
3)Φτηνά όργανα μπορούν να φτιάχνονται μόνο από τις βιοτεχνίες παραγωγής ή από εργαστήρια που χρησιμοποιούν τη μέθοδο “outsourcing” δηλαδή προμηθεύονται έτοιμα μέρη (κυρίως σκάφη) αλλά και έτοιμα όργανα από βιοτεχνίες ή εργοστάσια παραγωγής ή από κάποιους τεχνίτες που συνήθως δουλεύουν στο σπίτι τους. Στις περισσότερες περιπτώσεις το τελικό προϊόν προβάλλεται ότι έχει κατασκευαστεί από το εργαστήριο, ενώ αυτό δεν αληθεύει. (Σημείωση: τα περισσότερα μπουζούκια που παράγονται και πουλιούνται στη χώρα μας - μιλάνε για το 70% έως 90% - γίνονται με συναρμολόγηση έτοιμων μερών)
Ως καταναλωτές από την πλευρά μας, ασφαλώς και δεν θα μας χάλαγε αν μας δίνανε μια Λαμποργκίνι σε τιμή ενός κορεάτικου μίνι. (Ξυπνήστε με όταν συμβεί αυτό). :085:
Ο μουσικός λοιπόν (επαγγελματίας ή ερασιτέχνης) πρέπει να κάνει τις επιλογές του ανάλογα με το τι ψάχνει να βρει. Φτηνό όργανο ή χειροποίητο προσαρμοσμένο στις ανάγκες του (αυτό παίζεται). Και οι δύο επιλογές είναι σωστές. Θα έλεγα μάλιστα ότι οι ανάγκες του ερασιτέχνη δεν μπορούν να μετρηθούν με το οικονομικό τους αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση δεν γίνεται να θέλουμε μια χειροποίητη κιθάρα του Γύπα ή ένα μπουζούκι του Καφετζόπουλου στην τιμή μιας φτηνής κινέζικης κιθάρας και να διαμαρτυρόμαστε κιόλας ότι μας το πουλάνε ακριβά.
Τώρα αν υπάρχουν και μερικοί οργανοποιοί που μας πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες …γιαυτό υπάρχουν και τα Φόρουμ για να το συζητάμε και να ρωτάμε πριν μας τα πάρουνε.
το τοπικ ειναι για φωτογραφιες ρε παιδια.εχει ξεφυγει τελειως το θεμα
Έχει δίκιο ο Moysikantis, αλλά η συζήτηση είναι πολύ ζωντανή και νομίζω θίγονται ενδιαφέροντα θέματα.
Παναγιώτη, ν`αγιάσει το στόμα σου ( η γιά την ακρίβεια το χέρι σου, που τάγραψε ) !!! Τα είπες όλα!!!
Είναι η πιό εμπεριστατωμένη και σωστή ανάλυση του θέματος που διάβασα μέχρι στιγμής.
Και είναι φυσικό να είναι έτσι, αφού προέρχεται από έναν άνθρωπο που απτο μεράκι του έχει συναντήσει και συνομιλήσει ίσως με τους περισσότερους οργανοποιούς απτον καθένα μέσα σ`αυτό το φόρουμ. Επόμενο λοιπόν να γνωρίζει καλά και σε βάθος την τοπογραφία της Ελληνικής οργανοποιίας!
Ελπίζω και οι δικές μας πολύωρες συνομιλίες να βοήθησαν πολύ στη διαμόρφωση αυτής της τεκμηριωμένης και σφαιρικής οπτικής του θέματος.
Και εις άλλα…
Υ.Γ.
Ρε παιδιά, δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό να παίρνουν σκάφη από αλλού και φιγούρες και ταστιέρες. Για σκεφτείτε το καλά…σίγουρα ο σκαφάς που κάνει μόνο αυτή τη δουλειά μπορεί να κάνει καλύτερα σκάφη από κάποιο που κάνει όλα κι όλα 20 σκάφη το χρόνο. Φτάνει ο κατασκευαστής μας να του παραγγείλει ένα καλό σκάφος και όχι ένα της σειράς. Και με τα άλλα εξαρτήματα του οργάνου το ίδιο ισχύει.
Σημασία έχει το τελικό μοντάρισμα να γίνει χρησιμοποιώντας τα σωστά υλικά και δίνοντας τη απαραίτητη προσοχή. Εκεί είναι η διαφορά. Εδώ στη Κύπρο έχουμε ένα κατασκευαστή που ονομάζεται Κυριάκος Κυριάκου. Αυτός έφτιαξε πολλές χιλιάδες όργανα όλων των ειδών (στη κυριολεξία αυτό) και ανεπιφύλακτα λεω ότι φτιάχνει τα καλύτερα σκάφη. Τώρα είναι στη σύνταξη αλλά δεν τον αφήνει ο κόσμος να ησυχάσει. Είμαστε πολύ φίλοι και παίρνω συχνά τις συμβουλές του. Ξέρει όλους τους μεγάλους κατασκευαστές στη Ελλάδα, παλιούς και νέους. Λοιπόν μου εκμυστηρεύτηκε ότι κανένας στη Ελλάδα δε φτιάχνει σκάφη ο ίδιος…ακόμα και τα τρανταχτά ονόματα που αναφέρετε τα σκάφη τα αγοράζουν…Μόνο ο Κυριάκος φτιάχνει όργανα δικά του με όλα τα κομμάτια φτιαγμένα από τον ίδιο. Τη δουλειά τώρα ανάλαβε ο γιος του που μάλλον θα γίνει καλύτερος από το πατέρα. Όσο για το άλλο,… χειροποίητο λεει όργανο…μα όλα χειροποίητα είναι. Η διαφορά είναι στη μαζικότητα της παραγωγής. Και μη γελιόμαστε: Κάποτε ένα φτηνό μπουζούκι μαζικής παραγωγής μπορεί να σου βγει κορυφαίο (ίσως τυχαία επιτυχία), και ένα μπουζούκι κατά παραγγελία άχρηστο. Εγώ επιμένω ότι το μόνο μετρήσιμο που έχει σημασία είναι η τιμή σε σχέση με τη ποιότητα. Δε πα να το’κανε και ο πιο άσημος κατασκευαστής…φυσικά ο Κ. Φρονιμόπουλος έχει δίκιο σε κάτι που είπε…οι περισσότεροι αγοράζουν μπουζούκι με κυριότερο κριτήριο τη φάτσα που βλέπουν στη βιτρίνα και από το όνομα του κατασκευαστή. Πως να το κάνουμε…αλλιώς είναι να πεις ότι έχεις ένα μπουζούκι του Βαρλά…