Καλημερα σε ολη την παρεα!!Σκεφτομαι να αγορασω τα πεντε βιβλια του κ.Τζινελλη Μεθοδος εκμαθησης μπουζουκι γτ απο τα βιντεο που εχει ο συγκεκριμενος στο youtube εχω βοηθηθει αρκετα και θελω γνωμες αν καποιος απο εδω τα εχει αγορασει!Σας ευχαριστω πολυ ολους και καλες πενιες να εχουμε!!
Βαγγέλα καλωσήρθες στο φόρουμ!
Δεν ξέρω τον Τζινέλλη ούτε από το ΥΤ ούτε από το βιβλίο, οπότε δε θα απαντήσω σ’ αυτό ακριβώς που ρωτάς. Οπωσδήποτε, αν από τα βίντεο νιώθεις ότι παίρνεις ουσιαστική βοήθεια, αυτό είναι ένα καλό κριτήριο.
Αν όμως είσαι ακόμη αναποφάσιστος, σου προτείνω να ρίξεις μια ματιά σ’ αυτή τη σελίδα του φόρουμ:
Και ιδέες μπορείς να πάρεις, αλλά και να ρίξεις τα σχόλιά σου, είτε για τον Τζινέλλη ή οποιονδήποτε άλλον θα πρότεινες, είτε το αντίθετο, για κάποιον που θα μας απέτρεπες να ασχοληθούμε.
Και τι έκπληξη, στο #32 εκείνης της συζήτησης ο Θοδωρής Τζινέλλης!
Εξαιρετικά σαφής σε όσα λέει και δείχνει (και πολύ καθαρός παίχτης!). Μέχρι εκεί που το πήγα όμως, δε βρήκα λέξη για τον ρυθμό ή τον δρόμο:
«Σι φυσικό, ένατο τάστο - εδώ όμως έχω σι ύφεση». Γιατί; Είναι κόλπο του συνθέτη ή κάτι στάνταρ που θα το ξαναβρώ και σ’ άλλα κομμάτια; Αφορά τον δρόμο ή κι άλλους δρόμους; Κι εδώ που τα λέμε, σε τι δρόμο είναι το κομμάτι;
«Τελειώνοντας και πριν ξαναρχίσω, βάζω εδώ μια γέφυρα…» Γιατί; Απλώς για ομορφιά ή μου 'χουν περισσέψει όγδοα στο χέρι και πρέπει να τα κάνω κάτι; Κι εδώ που τα λέμε, πόσα όγδοα είναι ο ρυθμός του κομματιού;
(Εϊπε βέβαια τις λέξεις «ρε μινόρε» και «καμηλιέρικο», αλλά τι δηλώνουν εδώ συγκεκριμένα;)
Δεν ξέρω βέβαια αν πέρα από τα κομμάτια έχει κι άλλα βίντεο με τέτοια ζητήματα θεωρίας. Πάντως κατά τη γνώμη μου όταν είμαστε στην πράξη (σε συγκεκριμένα κομμάτια που βγάζουμε) πρέπει να γίνεται και η αναγωγή στη θεωρία. «Εδώ κάνω αυτό επειδή πάντα / μερικές φορές / κατ’ εξαίρεση γίνεται το ίδιο».
1 «Μου αρέσει»
Πολυ επεξηγηματικος ευχαριστω για την απαντηση,και ναι οντως εχεις δικιο και υπαρχουν κ σε αλλα βιντεο καποιες ασαφειες απλως ηθελα την γνωμη καποιου μελους οσον αφορα τα βιβλια του αν τα εχει αγορασει καποιος και επειδη δεν βρηκα κατι σε παλιοτερες αναρτησεις γι αυτο ανοιξα κ καινουργιο θεμα
Γειά και από μένα. Είμαι πενήντα οκτώ χρονών και πριν από ένα χρόνο αγόρασα ένα τρίχορδο μπουζούκι. Έχω πάει τέσσερα χρόνια βυζαντινή εκκλησιαστική μουσική και βοηθούσα στην ψαλτική σε κάποια εκκλησία. Μου αρέσει πολύ το τρίχορδο αλλά έπεσα σε δάσκαλο περίπτωση που σαν θυμηθώ μούρχεται για να κλαίγω ! Μαθαίνω κλίμακες, δρόμους κάνω ασκήσεις από το υτ αλλά τραγούδι ολόκληρο δεν παίζω. Πώς μπορώ να μάθω σωστά να παίζω ; Ότι παρακολουθώ στο υτ είναι όπως τα λέτε, π.χ. με το Τζινέλης και άλλους. Για να πάω σε δάσκαλο, πράγμα που θα είναι το καλύτερο, πρέπει να πάω είκοσι πέντε χιλιόμετρα μακριά και άλλα τόσα για επιστροφή. Μπορεί κάποιος να με καθοδήγηση κάπως;
Καλώς όρισες! Πολύ καλά κάνεις και παλεύεις με το μπουζουκάκι, ποτέ δεν είναι αργά.
Ό,τι και να δεις από το ΥΤ, πρέπει κάποιος να τσεκάρει ότι τα παίζεις όντως σωστά. Επίσης, όλοι επικεντρώνονται στις νότες αλλά ελάχιστα στην πενιά που έχει πρωτεύουσα σημασία. Ειδικά αν δυσκολεύεσαι να παίξεις τραγούδια, πιθανότατα το βασικό θέμα είναι ο ρυθμός που είναι ζήτημα πένας.
Το πηγαιν’ έλα πενήντα χιλιόμετρα δεν είναι πολύ για μια φορά την εβδομάδα, κάντο στην αρχή και μετά αραιώνεις ή βάζεις και εναλλάξ διαδικτυακά μαθήματα (όχι αποκλειστικά όμως, ειδικά σε αρχάριους δεν λειτουργούν καθόλου). Αν επιτρέπεται, τί περιοχή βρίσκεσαι; Ίσως υπάρχει κάποιος πιο κοντά.
Είδες το λινκ στο #2; Συζήτηση-κριτική για διάφορους δασκάλους του ΥΤ.
Για τον Γκόλια έχω ακούσει καλά λόγια, αλλά δεν έχω προσωπική άποψη.
Στα Τρίκαλα ήταν δύο αδέρφια, ο Βασίλης κι ο Χρήστος (Κίτσος). Καλοί μουσικοσυνθέτες αλλά δεν ξέρω αν κάνουν μαθήματα 
Το είδα και θα το ξαναδώ. Στο υτ μου τράβηξε την προσοχή ο Κριωνάς , ο Ζερλεντές , Γονατάς ο οποίος μου πρότεινε να δω τον Κώστα Παπαπαναγιώτου στα Γιάννενα ο οποίος ενώ έπαιζε μπουζούκι με τίς ώρες, επάνω στην δουλειά του ως ξυλουργός, έκοψε τρία δάχτυλα και έμεινε με τον αντίχειρα και το τέταρτο. Τώρα παίζει με ιδιαίτερο τρόπο με τα δύο δάχτυλα. Παρακολούθησα με προσοχή την συγκινητική αυτή ιστορία, διότι όταν ήμουν δώδεκα χρονών στην προσπάθεια μου να λαδώσω μια αλυσίδα ποδηλάτου ενώ ο τροχός γύριζε, οι ακτίνες του τροχού μου ξηλώσανε το νύχι στο πρώτο δάχτυλο του αριστερού χεριού μαζί με άκρη του δακτύλου. Το αποτέλεσμα ήταν να με πάνε κλαίγοντας στο νοσοκομείο όπου μου έβαλαν τέσσερα ράμματα. Το δάχτυλο έτρεχε πύον και υγρά για ένα χρόνο μέχρι να βγει καινούργιο αλλά παραμορφωμένο. Κατόπιν έμεινε κάπως ατροφικό διότι σε κάθε πίεση του δαχτύλου με πονούσε. Όπως το να κρατήσω μια βίδα ενώ στο δεξί έχω το κατσαβίδι. Για να τραβήξω το φερμουάρ ή να πιάσω το κουμπί. Πάντα χρησιμοποιώ το δεύτερο δάχτυλο διότι το πρώτο πονάει. Τώρα μου κόλλησε να μάθω να παίζω το τρίχορδο.Επειδή γνωρίζω λίγη βυζαντινή μουσική με βοήθησε στις νότες. Δεν περίμενα όμως ότι το τραυματισμένο δάχτυλο θα είναι το πλέον σημαντικό στο όργανο. Για λίγο στενοχωρήθηκα, επειδή ο πόνος έγινε αβάσταχτος σε ένα μπουζούκι των διακοσίων εξήντα πέντε ευρώ το οποίο ταστάριζε σε όλες τις νότες και ήταν πολύ σκληρό. Δεν θέλω να σας κουράσω περισσότερο με αυτό. Κατά τύχη στο οργανοποιείο του Γκόλια στα Τρίκαλα υπήρχε ένα τρίχορδο μπουζούκι του Μάτσικα μεταχειρισμένο μεν αλλά προσεγμένο σε άριστη κατάσταση, όχι σκευρομένο ή χτυπημένο, με θήκη και κάτι για ενισχυτή. Αφού με το άλλο κατάλαβα ότι δεν θα μάθω , έδωσα άλλα τετρακόσια ευρώ και αγόρασα τι τρίχορδο του Μάτσικα. Είναι πολύ ωραίο, μου αρέσει ο ήχος του και είναι πιο μαλακό στα δάχτυλα. Το τι πέρασα και περνάω κάθε μέρα μέχρι να αρχίσει να σκληραίνει και να γίνει λειτουργικό το τραυματισμένο δάχτυλο δεν μπορώ να το περιγράψω. Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω επειδή με " με παίρνει το παράπονο κι ανώφελα δακρύζω" . Γι’αυτό σκέφτομαι ότι το δάχτυλο κουτσουρεμενο, ο δάσκαλος άστα να πάνε άμα έριχνε και κάνα Σίβας ή Τζώνι και καμιά μπύρα, έδωσα και διακόσια εικοσιπέντε ευρώ στην μουσική σχολή του δήμου συν δύο μπουζούκια, το ένα μάλλον άχρηστο, βάλε και ατελείωτες ώρες σκληρής προσπάθειας στο υτ ένα χρόνο κλπ. Και μόνο μουσικές φράσεις παίζω . Θα ήθελα να μάθω τραγουδάκια, βαρέθηκα με τις ασκήσεις… Θέλω να καταλάβω τι είναι ο ρυθμός, το μέτρο. Δηλαδή την ουσία του . Ο τόνος στο μέτρο ας πούμε έχει σχέση με τον τόνο των λέξεων του στίχου; Αν κάποιος μπορεί να μου προτείνει κάτι ευχαριστώ εκ των προτέρων. Θέλω να πω πως είναι ωραίο Το φόρουμ και προσπαθώ κάτι να μάθω και από εδώ, συγχαρητήρια για ότι κάνετε.
1 «Μου αρέσει»
Θα κοιτάξω εφόσον μου δίνεις τα ονόματα τους. Σ’ευχαριστώ.
Σπύρο, για το δάχτυλο θα μπορούσες να ρωτήσεις κανέναν γιατρό: υπάρχει πιθανότητα να μάθει να κάνει αυτή την καινούργια δουλειά, ή μόνο θα το ταλαιπωρείς και θα ταλαιπωρείσαι κι εσύ μάταια με το όργανο; Γιατί ίσως τελικά να είναι καλύτερο να μάθεις να παίζεις σαν να μην είχες καθόλου αυτό το δάχτυλο: Παπαπαναγιώτου, Τζάνγκο, ο άλλος ο Κρητικός που έμαθε κι έπαιζε αγγέλους στο μπουζούκι με το χέρι του κάπταιν Χουκ, δε θα 'σαι ο πρώτος.
Όσο για ζητήματα πενιάς, ρυθμού, δρόμου, μέτρου κλπ. υπάρχουν πολλά νήματα στο φόρουμ που μπορεί μεν να μη συγκρίνονται με την από κοντά μαθητεία σε δάσκαλο, αλλά κάτι βοηθάνε. Και για ό,τι δεν υπάρχει ως νήμα, ανοίγεις το δικό σου και ρωτάς.
(Θυμάμαι την αφήγηση ενός γέρου τσαμπουνιέρη που νεαρός, στα καράβια, ήταν σ’ ένα ατύχημα -κάποια μηχανή έσκασε ή κάτι τέτοιο- κι έχασε το μεσαίο του δάχτυλο: «όλος μου ο καημός ήταν πώς θα ξαναπαίξω τσαμπούνα», έλεγε, και από τη ζέση της αφήγησης κούναγε το μισερό του χέρι πέρα δώθε. Στην ηλικία που τον έφτασα εγώ και μας τα διηγόταν, έπαιζε άριστα. Το 'βαλε πείσμα και το 'κανε!)
(Νομίζω πως κάποιος το έχει ανεβάσει και στο ΥΤ…)
Πολύ κρίμα, ειδικά το συγκεκριμένο δάχτυλο… Πάντως υπάρχουν λύσεις. Εκτός από τον τρομερό Παπαπαναγιώτου, υπάρχει και άλλος εξαιρετικός παίχτης που είχε χάσει τον δείκτη του δεξιού χεριού. Και όμως, με πολλή προσπάθεια κατάφερε να την πιάνει με αντίχειρα και μέσο και να παίζει όπως πριν!
Σ’ευχαριστώ. Δυσκολεύομαι λίγο στο να βρω ότι θέλω επειδή δεν έχω συνηθίσει με την χρήση του πληκτρολογίου και τών σελίδων.
Σ’ευχαριστώ, καταλαβαίνω πως ο καθένας αντιμετωπίζει τις δυσκολίες ανάλογα με το τις δυνατότητες του.Το κακό είναι πως βάζω περισσότερη δύναμη από όσο πρέπει με αποτέλεσμα να πονάνε και τα υπόλοιπα δάχτυλα , γι’αυτό ψάχνω για δασκαλο να με βάλει σε μια σειρά. Πάντως νιώθω πολύ ωραία όταν οι νότες ακούγονται καθαρές και βρίσκω λίγο τον ρυθμό ώστε δεν δεν δίνω σημασία στον πόνο. Επίσης είναι πολύ σωστή κάποια επισήμανση, ότι δηλαδή δεν μπορώ να παίξω διότι έδωσα πολύ σημασία στο αριστερό χέρι, αλλά το δεξί με την πένα είναι χάλια. Ελπίζω να με την προσπάθεια να βελτιωθώ. Πολύ θέλω να μάθω την " κλωστηρού ’ και τα "μπλε παράθυρα " του Μάρκου. Εύχομαι καλή υγεία και δύναμη σε όλους.
Καλό είναι να τον σεβόμαστε τον πόνο… Τα χέρια να είναι όσο χαλαρά γίνεται, στην ανάγκη ας μην χρησιμοποιηθεί καθόλου ο τραυματισμένος δείκτης.
Τα μπλε παράθυρα είναι μια χαρά κομμάτι για ξεκίνημα, η κλωστηρού έχει μια δυσκολία όμως.
Συγκεκριμένα στην Κλωστηρού υπάρχει ιδιάζουσα σχέση ανάμεσα στη μουσική, από τη μια, και στις συλλαβές και τους τόνους των λέξεων απ’ την άλλη. Είναι μια σπάνια εξαίρεση μέσα στο ρεπερτόριο. Αλλά δε χρειάζεται να σκάσεις για τη θεωρητική ανάλυση αυτού του κομματιού. Όσοι το παίζουν, απλά το μαθαίνουν έτσι όπως πάει!
1 «Μου αρέσει»
Σ’ευχαριστώ για το ενδιαφέρον, για μένα η συζήτηση έστω και διαδικτυακά έχει σημασία διότι μπορώ να πω αυτό που με απασχολεί. Σιγά τώρα που κάποιος φίλος η συγγενής τέλος πάντων, θα δώσει προσοχή σε ένα μικροτραυματισμό δαχτύλου που έγινε πριν μισό αιώνα. Από την άλλη όμως όλοι θέλουν να ακούσουν καλή μουσική και ρωτάνε αν έμαθα κάποιο κομμάτι. Έτσι είναι ο κόσμος ο καθένας τραβάει τα ζόρια του.
Την μουσική την έχουμε για ευχαρίστηση, όχι για ζόρια!
Γενικά ο ρυθμός είναι δεδομένος (πχ τα χτυπήματα του ζεϊμπέκικου) και εκεί πάνω χτίζουμε την μελωδία. Γενικά οι τονισμοί του στίχου συμπίπτουν με τις τονισμένες νότες της μελωδίας (όχι πάντα όμως), οι οποίες με την σειρά τους πατάνε πάνω στο ρυθμό.
Αλήθεια είναι αυτό. Απλώς ελπίζω με τον καιρό και την εξάσκηση, να σκληρύνει η άκρη τού δακτύλου. Όμως εφόσον πονάνε και τα υπόλοιπα δάχτυλα πρέπει να ελέγχω την δύναμη που βάζω.
Συγνώμη δεν τα πάω καλά με τις απαντήσεις, λίγο δυσκολεύομαι με την χρήση του πληκτρολογίου κλπ. Σίγουρα η μουσική είναι ευχαρίστηση, από την άλλη βλέπω βελτίωση στην κατανόηση και την χρήση του οργάνου , ώστε δεν θέλω να τα παρατήσω. Δυσκολευτικα με το προηγούμενο μπουζούκι επειδή έπρεπε να βάζω δύναμη για να ακούγεται κάπως. Τώρα είναι πολύ καλύτερα με το μπουζούκι του Μάτσικα. Έχω μια απορία, εσείς οι μουσικοί που όλο το εικοσιτετράωρο ασχολείσθε με τα όργανα δεν πονάτε στα ακροδάκτυλα; Έχω ακούσει ότι παθαίνετε τενοντίτιδες και τραυματισμούς. Συμπάσχω με τον οποιοδήποτε τραυματισμένο ζώο ή άνθρωπο ίσως εξαιτίας της συμμετοχής μου σε τροχαίο πριν σαράντα χρόνια, το οποίο μου άφησε κάποια σωματικά ίσως και ψυχικά κατάλοιπα. Έπαθα πριν ένα χρόνο τενοντίτιδα και υπέφερα για πολύ καιρό εξαιτίας μιας μύγας που προσπάθησα να σκοτώσω στον αέρα. Όσο αστείο ακούγεται, τόσο δύσκολα συνήλθα, με βολταρεν κλπ. ενώ το δεξιό μου χέρι ψηλά στον όμο απέκτησε ευπάθεια. Τρέμω στην σκέψη ότι θα μου συμβεί ξανά, διότι ξεράθηκε στην κυριολεξία ολόκληρο το χέρι μου. Εύχομαι να μην συμβεί σε κανέναν αυτό. Επειδή δε ήταν ο πρώτος μήνας με το μπουζούκι και τα μαθήματα πήγα στον δάσκαλο του είπα ότι είμαι με βολταρεν και μου έλεγε πως να παίξω την Φραγκοσυριανή. Τέλος πάντων δεν θέλω να γίνομαι κουραστικός. Γενικά δεν πρόσεχα καθόλου τα δάκτυλα μου αλλά τενοντίτιδα δεν είχα πάθει ποτέ εξάλλου με αγροτικές και οικοδομικές εργασίες ασχολήθηκα για χρόνια. Η εκμάθηση του οργάνου είναι σημαντικό για μένα έστω και κάτω από κάπως ιδιαίτερες συνθήκες.