Από τενοντίτιδες και επικονδυλίτιδες άλλο τίποτα… Με οδηγό τον πόνο μάθαμε να χαλαρώνουμε τα χέρια και να μην πιέζουν τα δάχτυλα περισσότερο από το απαραίτητο. Επίσης στην αρχή αργούν να σκληρύνουν τα ακροδάχτυλα, βγαίνουν 2-3 πέτσες πρώτα και μετά είναι μια χαρά.
Να ακούμε το ΄σωμα μας, αν κάτι πονάει το αφήνουμε να περάσει και δεν το ζορίζουμε. Σιγά σιγά βρίσκουμε τον τρόπο να μην ζορίζουμε το σώμα μας. Η σωστή στάση του σώματος, των χεριών, των δακτύλων, είναι πολύ σημαντική και μας γλιτώνει από πολύ ταλαιπωρία.
Περαστικά εύχομαι για όσα περνάνε, για τα υπόλοιπα να βρεθεί ένας τρόπος να μην εμποδίζουν.
3 «Μου αρέσει»
Ταπεινή μου γνώμη είναι ότι η φυσική κατάσταση του οποιουδήποτε μουσικού έχει μεγάλη σημασία για την πρόληψη και αποφυγή τραυματισμών αλλά και για την αντοχή και ποιοτική εκτέλεση της μουσικής. Ειδικά για τους επαγγελματίες όπου παίζουν πολλές ώρες καταπονώτας τά χέρια ενώ το σώμα συνήθως είναι καθιστό δηλαδή ακίνητο. Θεωρώ πως εάν κάποιος αρχίσει από μικρή ηλικία να παίζει μουσική και ταυτόχρονα γυμνάζει και το σώμα του, φυσιολογικά χωρίς υπερβολές, τότε θα παίζει μέχρι τα βαθιά γεράματα. Μία ώρα την ημέρα περπάτημα, ασκήσεις ειδικά για κοιλιακούς και ραχιαίους μύες, λίγα βαράκια, ελατήρια για τα χέρια και πολλές πολλές δ ι α τ ά σ ε ι ς στα χέρια , δάχτυλα και ομωπλάτες. Καθόλου κάπνισμα ούτε και αλκοόλ. Με την σωματική άσκηση πέραν των άλλων οξυγονώνεται ο εγκέφαλος . Τώρα θα πεί κάποιος, καλά και πως θα παίζω ρεμπέτικα εντελώς ξενέρωτος και χωρίς τσιγάρο; Περί καταχρήσεων γνωρίζουν οι πάντες . Δεν θέλω να κάνω τον ειδικό αλλά επειδή έχω την εντύπωση ότι οι μουσικοί γενικά είναι έξυπνοι άνθρωποι και η μουσική ενασχόληση συμβάλλει στην καλή λειτουργία του νού, εάν υπάρχει και ο συνδυασμός της καλής σωματικής κατάστασης τότε θα ισχύει το " νούς υγιής εν σώματι υγιή " των αρχαίων προγόνων μας.