Θα ήθελα να ρωτήσω το μεγιστο μήκος χορδής (κλιμακα) ενος μπαγλαμα. ωστε να κουρδιζει τη ρε σε D5 (το γραφω όπως το βλέπω στο κουρδιστήρι) . Εχω δει καποιο τέτοιο οργανο αλλά τότε δε πήρα την πληροφορία. Ευχαριστω και ελπίζω να τα έγραψα καλά.
Επανερχομαι να συμπληρώσω οτι στο οργανακι που είδα μετά απο 1-2 ωρες παιξιμο η ρε εσπαζε να σημειωθει οτι μιλάμε για χορδες μπαγλαμά 9αρες νομιζω (εκνευριστικό). ευχαριστω.
D5 είναι το κλασικό ρε του μπαγλαμά, ή του τζουρά (και του μπουζουκιού βέβαια) που είναι μια οκτάβα κάτω;
Ειναι αυτό του μπαγλαμα στο τζουρά κουρδίζει D4 .
Αγαπητέ Αλέκο,
Η μπάσα ρε του μπαγλαμά είναι ΡΕ3
Οι λεπτές είναι ΡΕ4
Οι λεπτές στο 12ο τάστο είναι ΡΕ5
Φτιάχω μπαγλαμάδες όπως αυτόν της Τσιρίδου με μήκος χορδής 40 cm χωρίς πρόβλημα.
Οι πιο συνηθισμένοι είναι με μήκος χορδής 36 ή 37 cm.
Για μήκος μεγαλύτερο των 40 cm δεν μπορώ να πω.
Στον δικό σου ποιό είναι το μήκος ελέυθερης χορδής?
2 «Μου αρέσει»
Εχω αυτό το Μπαγλαμά περίπου 36 εκ. (κλίμακα) το κουρντισμα των D χορδών
είναι αυτο (ελπίζω οι φωτογραφίες να φαίνονται δεν ειμαι εξοικειωμένος). Αυτό που ψάχνω να μάθω είναι πόσο ειναι το μεγιστο μήκος χορδής (κλίμακα) που μπορεί να γινει με τα ιδιο κούρντισμα. Και πάλι ευχαριστω για το όποιο σχόλιο ή βοήθεια !
Δεν κατάλαβα ακριβώς την ερώτηση, δηλαδή για ποιό λόγο το ρωτάς.
Ενδιαφέρεσαι να αλλάξεις μπράτσο στο όργανο?
θελω να φτιαξω καινούριο και προτιμώ πιο μακρυ ωστε να έχει μεγαλύτερη άνεση η ταστιέρα με τον ιδιο ήχο.
Χωρίς να ξέρω τα τεχνικά, για τα οποία όμως άλλοι συμφορουμίτες ξέρουν πολύ καλά, να πω ότι υπάρχουν και οι πιο λεπτές χορδές.
Βέβαια, μήπως αλλάζοντας και το μήκος και το είδος (πάχος) των χορδών τελικά αλλοιώσουμε το ηχόχρωμα και αντί για καθαρός μπαγλαμάς βγει κάτι άλλο; Ίσως να υπάρχει κάποιο όριο γι’ αυτό…
Αν το μήκος χορδής (κλίμακα) 40 cm σε ικανοποιεί, προσπάθησε να δεις τον μπαγλαμά της Κατερίνας Τσιρίδου,
Φοράει κανονικές χορδές χωρίς να σπάνε.
Από κει και πέρα πειραματίζεσαι.
Νομίζω ότι τα 40 cm θα σε ικανοποιήσουν.
Απο οτι έψαξα στα 41 cm η D εχει περιπου 7,6 Kg ταση
Αντέχει ?
είναι σωστό αυτό ?
Εξαρτάται από το πάχος της χορδής.
Τα 7,6 κιλά σε ποιό πάχος χορδής αντιστοιχεί?
Αλλά δεν πρέπει να φθάσεις στο όριο 41 ή 42 εκατοστά.
Δεν έχει νόημα. Δεν πρέπει να φθάσεις στο όριο και μετά να ψάχνεις να βρείς πιο λεπτές χορδές για να μή σπάνε. Μπορεί να το κουρδίζεις το όργανο, αλλά όταν παίζεις, επειδή μεγαλώνει η τάση πιέζοντας τις χορδές, να αρχίζουν να σπάνε.
Σου είπα ότι το μήκος των 40 εκατοστών είναι δοκιμασμένο και δεν σπάνε οι χορδές.
Από κεί και πέρα έχει σημασία η γωνία που δημιουργεί ο καβαλάρης και το προσκεφάλι, αλλά και το πως είναι χαραγμένο το κόκαλο για να μή σπάει τη χορδή.
Μάστορα εάν χαμηλώσει όμως το κούρδισμα (πχ. DGD) ακόμα και μεγαλύτερο να είναι το μέγεθος τότε θα μικρύνει η τάση και δε θα έχει πρόβλημα να σπάνε οι χορδές. Σωστή σκέψη ή είμαι σε λάθος δρόμο; 
Εάν το κάνεις ΡΕ ΣΟΛ ΡΕ όπως λες, θα μικρύνει η τάση στην μεσαία χορδή μόνο,
αλλά δεν ξέρω αν με μήκος χορδής 42 εκατοστά και το κούρντισμα που προτείνεις αν θα ακούμε μπαγλαμά.
Εάν τότε γίνει ΝΤΟ ΣΟΛ ΝΤΟ; Θα μικρύνει η τάση σε όλες τις χορδές “χωρίς να αλλάξει” ουσιαστικά το κούρδισμα. Βέβαια μετά δε ξέρω εάν γίνει πιο “πλαδαρός” ο ήχος!
Πολύ πιθανόν οτι θα γίνει αυτό
Τα κουρδίσματα σε μη στάνταρ τόνους είναι λίγο μπέρδεμα. Κυρίως όταν παίζεις με άλλους. Θα πρέπει να ξαναμάθεις από την αρχή τα ονόματα για όλες τις νότες, ότι δηλαδή πάτημα Μι = νότα Ρε, αποκλείεις τη δυνατότητα να συνεννοείσαι με τον άλλο κοιτάζοντας δάχτυλα, οι βολικοί τόνοι δεν είναι πια οι ίδιοι μεταξύ μπαγλαμά και μπουζουκιού, …άσε, θα μπλέξεις!
Επιτρέψτε μου μια αυτοαναφορική ιστοριούλα:
Όταν ξεκίνησα να μαθαίνω τσαμπούνα, όλοι οι τσαμπουνιέρηδες όλων των νησιών είχαν όργανα σε τυχαίους τόνους. Δεν τους ένοιαζε να ταιριάξουν με άλλα όργανα, γιατί έπαιζαν είτε μόνοι τους είτε με κρουστό. Σε λίγα νησιά όπου συνηθιζόταν η συνοδεία με έγχορδα, όλοι οι λυρολαουτιέρηδες ήταν μαθημένοι να κουρδίζουν μεζί με την κάθε τσαμπούνα, χωρίς να ρωτάνε «τι τόνος είναι;» και χωρίς να ανησυχούν μήπως πάθει τίποτε το όργανο.
Έτσι έμαθα κι εγώ. Αλλά όποτε ήρθε η συγκυρία να παίξω με λαουτιέρηδες «αστικής παιδείας» υπήρχε δυσκολία: όχι θα μου σπάσει, όχι να παίξω με τρανσπόρτο, όταν λες λα εννοείς το δικό σου ή το δικό μου…
Μετά βρέθηκα στην Κρήτη, όπου έχει επικρατήσει μια μετανεωτερική τσαμπούνα (ασκομαντούρα) σε στάνταρ κούρδισμα Λα. Και ιδού το αποτέλεσμα:
Απ’ όλους αυτούς που βλέπεις, εγώ είμαι αυτός που τραγουδάει «σαράντα μαντουράρηδες κι ούλοι τως ταιριασμένοι / μα η δικιά μου είναι στο Σι και παραπονεμένη», και που δε βαστάει ασκομαντούρα (τσαμπούνα) αλλά λαούτο!!
Άσχετο αλλά και ο Αλέξανδρος Παπαδάκης που κανονικά είναι λυράρης εδώ φυσάει τσαμπούνα.
Συγγνώμη για το άσχετο! 
…και βλέπω τώρα ένα σιντί του Αλέξαντρου, που ήταν ακουμπισμένο σε ένα ράφι στο γραφείο μου, να έχει πέσει από κάποια περίεργη ριπή του αέρα και να έχει ανοίξει στο πάτωμα. Την ώρα που τον συζητάγαμε.
Συγγνώμη για την άχρηστη μεταφυσική χαζομάρα.
1 «Μου αρέσει»