Συνεχεια θεματων περι πενιας φιλοι μου…τελικα πρεπει να τηρουμε το θεση - αρση απαρεκλιτα προκειμενου να βγουν καποια μετρα,τριηχα κλπ ή οπως γουσταρουμε αρκει να βγει γεματα και καθαρα;
Eπιχειρω να παιξω με θεση-αρση και ποτε δε βγαινει κομματι…παιζω οπως θελω ελευθερα τη πενια μου (και οτι μου κατσει ειτε θεση ειτε αρση) και μια χαρα προχωραει…
Φίλε bourbou, κατα την προσωπική μου άποψη, το μπουζούκι δεν είναι διαφορικός λογισμός, ούτε διανυσματική ανάλυση…Πολύ καλά το λες…παίξε όπως θες ελεύθερα. Το θέμα είναι να προχωράει και να το ευχαριστιέσαι. Τα υπόλοιπα περί άρσης - θέσης, επ’ ώμου και παραπόδας τα ακούω βερεσέ…
και ομως υπαρχει καποια λογική στο πως παιζουμε με την πενα…
“Πρεπει” να τονιζουμε τις νοτες που “χρειάζεται” με χτυπημα την πενας προς τα κατω.
Ποιες ειναι αυτες; Προσπαθω να σκεφτω πως να το γραψω αλλα δε μου βγαινει…
Μια προσπάθεια…
Ειναι οι νοτες συνηθως που πατανε πανω στα ισχυρα σημεια του μέτρου.
Σε ενα 4/4 πχ “σιγουρα” οι 4 νότες που πεφτουν πανω στα 4/4.
Αν πχ εχουμε 8 ογδοα στο μετρο θα παιξεις 1ο τεταρτο (κατω πανω) 2ο (κατω πανω ) κλπ
Ετσι νομιζω τουλαχιστον.
Βεβαια καθε τραγουδι θελει τα δικα του.
Αυτη ειναι η γνωμη μου…
1 «Μου αρέσει»
Το δεξί χέρι είναι καθοριστικό στο μπουζούκι. Δοκιμάζοντας διαφορετικές θέσεις στο αριστερό, ίσως απαιτείται διαφορετική χρήση καρπού. Αυτό που προτείνει ο φίλος georgalasg είναι μια βασική σωστή λογική. Τα ισχυρά του μέτρου πρέπει να τονίζονται, οπότε παίζονται συνήθως προς τα κάτω. Ωραία άσκηση για εκγύμναση της άρσης (η οποία συνήθως είναι πιο αδύναμη), είναι ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή να παίζεις όλα τα ισχυρά σε άρση ώστε να ακούγεται τέλειο αποτέλεσμα και ουσιαστικά να εξισωθούν ηχητικά και εκφραστικά θέση-άρση…
Προσπάθησε να παίξεις αυτό το τραγούδι του Ζαμπέτα, http://www.youtube.com/watch?v=rE1hqtyAZvY&feature=related
που οι άρσεις του είναι σεμινάριο μόνο με θέση. Ή μόνο με άρσεις. Γίνεται; Δε γίνεται.
Αν λοιπόν δεν παίξεις τα τρίηχα όπως πρέπει δεν θα βγάλεις αυτόν τον ήχο. Η άρση οσο καλά και να την παίζεις δεν θα ακουστεί σαν τη θέση. Και αυτό είναι το νόημα.
Αδιαμφισβήτητα υπάρχει κανόνας για την άρση - θέση και συμφωνώ με όλους σας. Αλλά νομίζω ότι περνάει σε δεύτερη μοίρα αν κάποιος δεν μπορεί να τον εμπεδώσει ή απλά στην προσπάθεια εφαρμογής του βλέπει ότι καταρρέει ο κόσμος γύρω του!!! Νομίζω ότι αυτό μάλλον είναι σύμπτωμα των αυτοδίδακτων…Εάν μάθεις κάτι απο την αρχή στραβά (ή απλά με τον τρόπο που σε βολεύει) τότε η επιστροφή στο σωστό τρόπο είναι επώδυνη. Εγώ π.χ. σαν εντελώς αυτοδίδακτος στο μπουζούκι όταν προσπάθησα να παίξω χωρίς να ακουμπώ το δεξί χέρι στο καπάκι εφαρμόζοντας ταυτόχρονα το σωστό κράτημα πένας, θέση - άρση κτλ. κατάφερα απλά… να μην παίζω. Εξάλλου νομίζω οτι όλα είναι συνάρτηση του τί ακριβώς θέλεις να επενδύσεις στο μπουζούκι και τί να πάρεις απο αυτό. Αν είναι να ταξιδεύεις με τις μελωδίες του μισή - μια ώρα την ημέρα και να το ευχαριστιέσαι και σύ και οι τριγύρω σου τότε δεν χρειάζεται και πολύ στεναχώρια. Αν σου βγεί σου βγήκε, αν όχι δεν χάλασε ο κόσμος. Τώρα αν το μπουζούκι το βλέπει κάποιος σαν επαγγελματικό μέσο ή ακόμη περισσότερο σαν μέσο καριέρας τότε αλλάζει το πράγμα και οι απαιτήσεις διαφοροποιούνται σε κάθε επίπεδο.
μαγκες φιλαρακια μου καλημερα…ανοιξα το θεμα γιατι: …εχθες περνουσα ενα τραγουδι με το δασκαλο…μου ειπε να το παιξω με θεσεις-αρσεις συγκεκριμενες και προκειμενου να κανω αυτο,ημουν σα στραβαδι στη μελωδια,δε μπορουσα να θυμηθω μετρο…μολις ηρθα σπιτι και το ‘‘πλακωσα’’ ελευθερα μου βγηκε λες και το επαιζα 100 χρονια! τελικα πολυ εξισωση ρε παιδια πεφτει και κοσμοθεωρια…
οι παλιοι ρεμπετες παιζανε τα μερακια τους και εμεις τα καταστρεφουμε μεχρι να τα παιξουμε…
Δυστηχώς ενω στο θεμα αν πρεπει να ακουμπάει το χερι η ελευθερο στο οργανο υπάρχουν πολλές διαφοροποιήσεις και τεχνικές, η θέση - άρση πρεπει να σου γινει συνήθεια (μην κολλάς που δεν θα δυσκολευεσαι στην αρχή μετα θα ρολάρει το χερι και δεν θα αργησει να γινει αυτό).
Χωρις θεση αρση ειναι σχεδόν ακατόρθωτο να βγάλεις δύσκολα και γρηγορα οργανικά όπως π.χ χαρταετοί,μπουζούκι και ουίσκυ, πενιές του μπέμπη κ.τλ.
Οπότε καλή μελέτη…
1 «Μου αρέσει»
‘‘Αν είναι να ταξιδεύεις με τις μελωδίες του μισή - μια ώρα την ημέρα και να το ευχαριστιέσαι και σύ και οι τριγύρω σου τότε δεν χρειάζεται και πολύ στεναχώρια. Αν σου βγεί σου βγήκε, αν όχι δεν χάλασε ο κόσμος. Τώρα αν το μπουζούκι το βλέπει κάποιος σαν επαγγελματικό μέσο ή ακόμη περισσότερο σαν μέσο καριέρας τότε αλλάζει το πράγμα και οι απαιτήσεις διαφοροποιούνται σε κάθε επίπεδο.’’
φιλε mih7mit5…ηδη πολλοι επαγγελματιες παιζουν οπως εσυ και εγω στο σαλονι μας…και το παραδεχονται κιολας!
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 13:55 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 13:31 —
Επισης μη παρεξηγηθω οπερ να εξηγησω…μη φανταστειτε οτι παιζω μονο θεση! εννοειται και αρση…απλα τις παιζω οπου θελω εγω…και αν οντως κατι πρεπει να τονιστει…τη βρισκω τη σειρα…υπαρχουν π.χ. 3ηχα που τα βγαζω με γρηγορη θεση-αρση-θεση και δακτυλισμο στο αριστερο…ξερω οτι απαιτειται σε καποια σημεια και απλα το αντιλαμβανομαι και το κανω…αλλα οκ…μη τρελαθουμε πανω κατω,κατω πανω και χανουμε την ουσια…
αν δειτε 10 μπουζουξηδες που παιζουν το ιδιο τραγουδι στα ιδια πατηματα και νοτες θα δειτε οτι η πενα παει και στους 10 ακριβως ιδια…
Αυτο σημαινει οτι υπαρχουν κανονες…
Προσφατα εβλεπα μεγαλο μπουζουξη που επαιξε ενα τραγουδι που παιζω και εγω και ειδα οτι το πανω κατω της πενας ηταν απολυτα ιδιο…
Νομιζω οτι αυτο ειναι το πιο ευκολο στο οργανο. Δε χρειαζεται ΠΟΛΥ μεγαλη εμπειρια για να ερθει…
Αν καποιος μαθει σωστα 5-10 τραγουδια μπαινει στη λογική
Φιλε και συμπατριωτη μου Καλαματιανε…δεχομαι οτι λες και εκ του αποτελεσματος αλλα και της ιδιας μου εμπειριας υπαρχουν φορες που η πενα πρεπει να παιχθει τυποποιημενα και με συγκεκριμενη φορα (αλλωστε και εγω το κανω σε καποια μετρα που θα καταλαβω οτι χρειαζεται να τονισω ή να δυναμωσω προκειμενου να βγουν με ταχυτητα…) αλλα δε σπαω και τα νευρα μου και να χασω την ουσια της μελωδιας με το πανω κατω…παιζω απο πανω προς τα κατω και στην επιστροφη της πενας αν χρειαστει κανω και ενα παιξιματακι για να κερδισω χρονο και δακτυλα στο αριστερο…
καλησπερα
Δεν λεω οτι η πενα πρεπει να πηγαινει πανω κατω…
Υπαρχουν τραγουδια που παιζω 15 νοτες συνεχομενες κατω… :112:
Απλα οτι γενικοτερα υπαρχουν κανονες…
Μενεις Καλαμάτα; Αν και απ’ οτι βλεπω λες Πειραια… :083:
Φίλε bourbou εγώ πιστέυω ότι η ουσία της μεωδίας δεν είναι μονο να παιχτούν οι νότες αλλά και το ηχιτικο αποτέλεσμα, και για να το καταφέρεις αυτό πρέπει να έχεις σωστή πένα και σωστή δακτυλοθεσία.
Φιλε Μποτη Θα διαφωνησω μαζι σου.Πιστευω πως ειτε με το 2ο ειτε με το 4ο,ειτε ακομη και με τον αντιχειρα αν το ταστο πατηθει σωστα η νοτα θα βγει…οσο για τη πενα σιγουρα η αρση ειναι πιο αδυναμη αλλα αν ξερεις ποτε να χρησιμοποιησεις θεση το παιξιμο θα τονιστει…πιστευω οτι η αρση απλα εξυπηρετει ουσιαστικα τη ταχυτητα και τη χρηστικοτητα της επαναφορας της πενας (αντι να επεστρεφες στον αερα προκειμενου να κανεις παλι θεση).Για οτι αναφερεις συμφωνω απολυτα σε επιπεδο ταχυτητας αλλα σε επιπεδο ηχοχρωματος ειναι τελειως υποκειμενικο και κατ’επεκταση χαρακτηριζει τη διαφοτετικοτητα και το προσωπικο υφος του παικτη.
Υπάρχουν διάφορες τεχνικές δακτυλοθεσίας. Με τα δυο δάκτυλα με τα τρία με τα τέσσερα ακόμα και με τον αντίχειρα όπως και διαφορετικοι τρόποι κρατήματος της πένας. Αν βρείς τον τρόπο που σε βολεύει και βγαίνουν οι φράσεις καθαρές δεν μπορεί κάποιος να σου πει οτι είσαι λάθος. Ακόμα αν βρείς το κράτημα της πένας που σε βολεύει η αρση μπορεί να ακουστεί σχεδόν ισοδύναμη με τη θέση. Σύγουρα ένας καλός δάσκαλος μπορεί να βοηθήσει.
Aρα γενικα θα συμφωνησουμε…απλα εχω κουραστει να προσπαθουν οι δασκαλοι να μου μαθουν τη πενα οπως -τελικα αυτο δειχνει η επαφη μου μαζι τους- ο καθενας ξερει και παιζει…και αφου ολοι λενε κατι διαφορετικο ή κατι παρομοιο…εγω θα κανω το δικο μου! και αφου ολοι τελικα συμφωνουμε οτι υπαρχουν πολλοι τροποι και κανενας λαθος ή σωστος! πρεπει να αρχισω μεσα απο τη ποικιλια πληροφοριων και τεχνικων να αυτοσχηματιζομαι και να αποκτω τη προσωπικη μου μοναδικοτητα…
Νομίζω πως εδώ υπάρχει μια μικρή σύγχυση. Μπορεί ο καθένας να δηλώσει Χ προσωπικό ύφος και ο. κ . με γειά μας με χαρά μας. Όταν το ηχόχρωμα έχει αναφορά σε γνωστά τραγούδια - μουσική εκτελεσμένα με έναν συγκεκριμένο τρόπο, αν δεν εκτελεστούν με τον ίδιο ακριβώς, μιλάμε για κάτι αλλο κι όχι αυτό που είναι καταχωρημένα στο σκληρό δίσκο του εγκεφάλου και των συναισθημάτων. Αυτό για την θεωρία και όπου υπάρχουν απαιτήσεις “υψηλού επιπέδου”. Στην παρέα του καθενός, πολλοί θα ακούσουν, πιθανόν ελάχιστοι ίσως καταλάβουν ότι έπαιξες π π ν π ν π π π ν π… την πένα σου κι όχι π ν π ν π ν π π π π. (π=κάτω ν=πάνω). Ίσως και να μη έχει και πολύ μεγάλη σημασία τελικά, κέφι να γίνεται. Ένας δάσκαλος που “έχει φάει τα μουστάκια του” και ενδιαφέρεται θα το καταλάβει αμέσως. Ο δικός μου πάντως το καταλαβαίνει και για να επιμένει στο σωστό χειρισμό της πένας και γενικά στη σωστή λειτουργικότητα του δεξιού καρπού κάτι ξέρει. Με λίγα λόγια αυτό το ρημάδι το π - ν που τόσο πολύ μας βασανίζει όλους, είναι κεφαλαιώδους σημασίας.
1 «Μου αρέσει»
Αληθεια φιλε Νικητα πιστευεις οτι στα μαγαζια οι ακροατες-πελατες καταννοουν αυτη την λεπτομερεια?
Πιστευω οτι καποιος για να καταλαβει κατι τετοιο που αναφερεις -και δεχομαι εν μερει και οχι εν ολω- πρεπει να εχει αρτια εκπαιδευμενο αυτι και ειδικοτερα στο μπουζουκι…
Απο την αλλη ο δασκαλος ισως επιμενει γιατι απλα πρεπει και αυτη ειναι η δουλεια του…αν ο ιδος δασκαλος ομως τυχαινε φιλος σου και οχι αμοιβομενη σχεση,ενδεχομενως να στο ελεγε αλλα και να μη κολλαγε κιολας με το θεμα…
το θέμα της άρσης/θέσης είναι ένα συχνό πρόβλημα. είναι βασικό να κατανοήσουμε τη σημασία του ρυθμού σε ένα τραγούδι, και κατά τη γνώμη μου την (κατ’αρχήν) προτεραιότητά του σε σχέση με τη μελωδία. με απλά λόγια, αν γίνει λάθος στη μελωδία δεν χάλασε ο κόσμος, ενώ ένα λαθάκι στο ρυθμό γίνεται αμέσως αντιληπτό. και αυτό που θα συνεπάρει έναν ακροατή είναι η πενιά και ο ρυθμός σε πρώτη φάση.
αν ακούσετε την ίδια μελωδία με συνεχόμενη θέση/άρση, και με τυχαία (ρυθμικά) τοποθέτηση, υπάρχει μια βασική διαφορά. το πρώτο παίξιμο έχει από μόνο του μια ρυθμική πληρότητα, χωρίς να χρειάζεται συνοδευτικό όργανο για να καταλάβεις αν είναι πχ χασάπικο ή ζεϊμπέκικο. το δεύτερο παίξιμο έχει μια ασάφεια και ένα πιο επίπεδο άκουσμα, δεν σε παρασύρει το παίξιμο. επίσης είναι δύσκολο να μείνεις εντός ρυθμού και να ταυτιστείς με τον τεμπίστα. και μια που μιλάμε για μπουζούκι, πώς θα παίξεις τις γεμάτες εκεί που χρειάζεται, αν δεν πέφτουν στη θέση;
η τεχνική του να παίζεις άρση/θέση όχι με βάση το ρυθμό αλλά με βάση τις αλλαγές χορδών είναι μια υπαρκτή αλλά προχωρημένη και εξειδικευμένη τεχνική στην ηλεκτρική κιθάρα, για γρήγορα περάσματα σε κάθετο παίξιμο. επίσης ένας φτασμένος παίχτης με άνεση, μπορεί να ξεπεράσει τους κανόνες και να χρωματίσει με άρσεις κλπ το παίξιμό του. πρώτα όμως θα έχει βάλει καλά μέσα του το ρυθμό και θα έχει κατανοήσει τη σημασία του.
τέλος, μια τόσο βασική αλλαγή στην τεχνική μόνο βελτίωση μπορεί να προσφέρει. ίσως όχι βραχυπρόθεσμα (συχνά όμως είναι άμεση η βελτίωση) αλλά σίγουρα μεσοπρόθεσμα.
πάνω στη φλυαρία μου επανέλαβα κάποια που είπαν οι προλαλήσαντες, να με συμπαθάτε.
Συμφωνω liga rosa…αλλα γιατι να πιστευουν καποιοι οτι η ελευθερη νυξη της πενας και κατα βουληση συνεπαγεται και αρυθμια? εγω σε εμενα εδω και παρα πολλα χρονια δεν παρατηρω κατι τετοιο…και εχω κατα καιρους παιξει και με τεμπιστες αλλα και αλλα τραγουδιστικα οργανα…παιδια…πρεπει να καταλαβετε οτι καποιος που πεζει κατα βουληση τη πενα εχει ηδη εξερευνησει αυτον τον τροπο και εχει απολυτα εξοικοιωθει με το χρονο,τα 3ηχα,τα τρεμουλα,τις διπλοπενιες…