Φίλε bourbou ξεκίνησα πριν ούτε ένα μήνα απ’ το μηδέν. Χτες ο δάσκαλος μου έδειξε τα τρίηχα. Όταν τον ρώτησα αν απαγορεύεται να συνεχίζουμε κάτω-πάνω-κάτω, πάνω-κάτω-πάνω … μου είπε ότι δεν απαγορεύεται και ότι σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα επιβάλλεται. Μου έπαιξε όμως ένα κομμάτι με κανονικά τρίηχα και το ίδιο με όπως “βολεύει” και κατάλαβα ότι ο κανόνας είναι κανόνας και η εξαίρεση εξαίρεση.
Καλησπέρα σας κι από μένα. Διακρίνω δύο γνώμες μέσα στη συζήτηση, που και οι δύο μού φαίνονται εξίσου σωστές. Ο κάθε παίχτης θα βρει την προσωπική του ισορροπία ανάμεσα στο πότε εφαρμόζει τη μία (παίζω με τον κανόνα) και πότε την άλλη (παίζω κόντρα στον κανόνα).
Φίλε μπουρμπου, οδηγείς; Αν ναι, είμαι σίγουρος ότι αλλιώς αλλάζεις τις ταχύτητες τώρα κι αλλιώς όταν σου τις μάθαινε ο δάσκαλος.
Υποθέτω λογικά, και θα σου πρότεινα να το δεις έτσι, ότι το κομμάτι που βγάλατε με το δάσκαλο δεν είχε σκοπό να μάθεις το συγκεκριμένο κομμάτι και να το προσθέσεις στο ρεπερτόριό σου, ή πάντως όχι μόνο αυτό, αλλά και να το χρησιμοποιήσετε σαν άσκηση πενιάς. Λοιπόν, μαθαίνεις αυτό που λέει ο δάσκαλος, μαθαίνεις και τα επόμενα 5-10 αντίστοιχα, και όσο σιγά σιγά γίνεσαι παίχτης, τα όσα έχεις μάθει αρχίζουν να βρίσκουν τη θέση τους στο παίξιμό σου.
bourbou, καταλαβαίνω αυτό που λες και έχω δεί τον μηταράκη πως παίζει, καθώς και διάφορους λαϊκούς οργανοπαίχτες (το βιολί να ακουμπάει στο στέρνο κλπ) και ο ήχος βγαίνει άψογος. είναι όμως η εξαίρεση και από πίσω βρίσκεται πάντα μια εκπληκτική αντίληψη της μουσικής.
η τεχνική δεν είναι για να μας βάζει περιοριστικούς κανόνες αλλά για να απομακρύνει τα εμπόδια ανάμεσα σε αυτό που θέλουμε να παίξουμε και σε αυτό που μπορούμε. και επίσης βοηθάει στην αποφυγή υπερκόπωσης, τραυματισμών κλπ.
από την άλλη η μουσική είναι συναίσθημα και άμα νοιώθεις να το χάνεις, παίξε όπως σου βγαίνει το μεράκι. δεν σε έχω ακούσει και μπορεί όντως να μην επηρεάζει τον ήχο σου, ή την ευκολία σου.
η διόρθωση λαθών είναι πάντα πιο δύσκολη από την εξαρχής εκμάθηση αλλά αξίζει τον κόπο. κι εγώ είχα θέματα με την πένα, ένα τον πρώτο χρόνο που έπαιζα και ένα πριν λίγα χρόνια. με την πρώτη διόρθωση κατάφερα να παίξω και με την δεύτερη γλίτωσα εγχείρηση στο χέρι… δεν μετανοιώνω στιγμή από την σπαστική μελέτη επανόρθωσης!
καθυστερημένο υγ: είτε σαν αμοιβόμενη σχέση είτε σαν φιλική, την ίδια προσοχή και απαιτήσεις έχω από το μάθημα. κρίμα να γίνεται τέτοια διάκριση.
νίκος
1 «Μου αρέσει»
Μιας και το ‘φερε η κουβέντα, μια απαίτηση που έχω εγώ από το μάθημα είναι να είναι ο δάσκαλος απαιτητικός. Ας είναι και νεότερός μου, δεν έχει σημασία: θέλω κάποιον να μου πει «αυτό θα κάνεις», και που θα μου εμπνεύσει αρκετή εμπιστοσύνη ώστε να πειθαρχήσω σε ό,τι λέει, ακόμη κι αν η πρώτη μου αντίδραση σε κάτι από αυτά είναι αρνητική. Άμα ήταν να μου πει «παίξ’ το όπως σου βγαίνει», ήξερα να το κάνω και χωρίς δάσκαλο αυτό!
Συνεπώς, προτείνω γενικά να ακολουθείς ό,τι λέει ο δάσκαλος (εκτός φυσικά αν πρόκειται για δάσκαλο που συνολικά δε σε έχει πείσει): όχι επειδή δεν έχεις δική σου κρίση, αλλά επειδή ο δάσκαλος μάλλον κάπου το πάει, και ίσως αυττό να μην έχει δείξει από την αρχή αλλά να θέλει το χρόνο του.
Εξάλλου η πειθαρχική μαθητεία είναι πολύ ευχάριστη εμπειρία και διδακτική από μόνη της.
Μπορει καποιος να μου απαντησει;Τι πενα πρεπει να χρησιμοποιει καποιος οταν παιζει μπουζουκι;ποια ειναι η σωστη;Π.χ (medium,xeavy,extra xeavy) η δεν εχει καμια σημασια με οποια βολευεται ο καθενας!!!
νομίζω ότι σ’ αυτή τη φράση περιέχεται όλο το νόημα.
— Νέο μήνυμα προστέθηκε 22.07.2011 στις 00:03 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε 21.07.2011 στις 23:58 —
ένας φίλος μου από τα παλιά ο Στέλιος Φανός (τον ξέρει πολύ καλά ο Νίκος Φρονιμόπουλος) έπαιζε με σιδερένια πένα! Και έβγαζε απίστευτο ήχο…
Για να συνεχίσω τον συλλογισμό του Αλκιβιάδη, πάρε όλες τις πένες απο ένα μαγαζί και φέρε τες να σου πω αν έχω δεί κάποιον να παίζει με μια απο αυτές.
Τόσο πολύ διαφέρει το τι βολεύει τον καθένα.
Ανάλογα πώς την κρατάς, ανάλογα με πόση δύναμη παίζεις και πάει λέγοντας…
Σημασία λοιπόν έχει πώς βολεύεσαι ώστε να βγάλεις τον ήχο που θες, όχι απλά πώς βολεύεσαι.
Για παραδειγμα, αλλη πενα χρησιμοποιω σπιτι και αλλη στη δουλεια οπου παιζω σκετα σε 100+ ατομα… Στην 1η περιπτωση πολυ μαλακες, στην 2η λιγο πιο σκληρες (0,7+).
Eπανερχομαι μετα απο καιρο ωστε να επιβεβαιωσω τον κανονα που γινεται εξαιρεση και την εξαιρεση που γινεται κανονας…σημερα επιχειρω ολη μερα να βγαλω τη ‘‘χορα του Ζαφειριου’’…η μελωδια μπορω να πω μετα βεβαιοτητας οτι ειναι στο 100%…οταν προσπαθησα να ανεβασω τη ταχυτητα μου τελειως ελευθερα οπως υποστηριζα εξ αρχης αλλωστε στο εδω αρθρο μου,πηγε μεχρι καποιου σημειου και οχι παραπανω…οταν αποφασισα να δοκιμασω την αρχη του μετρου με αρση αντι για θεση ολο το πρωτο και δευτερο μερος βγηκε συνεχομενα χωρις καμια αλλαγη σε θεση-αρση (μια-μια) και ενα 30-40% πιο γρηγορα τουλαχιστον!
Βεβαια η αποψη εξακολουθει να ισχυει σχετικα με το περι ελευθεριας στη πενα,απλα θεωρω οτι αυτο δειχνει πως καποια συγκεκριμενα πραγματα πρεπει να τυποποιηθουν απολυτως για να προχωρησουν (βεβαια εδω εγω ξεκινησα με αρση και το εβγαλα μεχρι τελους)…καποιοι αλλοι παικτες ισως μπορουν να το ξεκινησουν με θεση ή εναλλαγες και οπως το ρυθμιζουν αυτοι…νομιζω οτι δειχνει απεριφραστα οτι η τυποποιηση εγκειται στην προσωπικη ελευθερια του καθενος αρκει να αποτελει αξιωμα τεχνικα…
Το σολο αυτο ξεκιναει με αρση ουτως η αλλως.Αν παιξεις θεση τη νοτα λα και αρση τη νοτα φα,δεν θα βγει γιατι ερχεται αναποδα η πενα σου.Παιζεις 2/4,στο ισχυρο μερος του μετρου εχεις θεση και στο ασθενες αρση.
Φανη εχεις απολυτο δικιο και το κατανοησα στη πραξη πριν απο λιγη ωρα μονος μου εξ ου και ανακινησα το θεμα…σε ευχαριστω.
Να σαι καλα,καλη μελετη.
Εγώ πιστευω οτι καλό είναι να προσπαθείς να παίζεις πάνω κάτω με την πένα και τα αρπισματα σωστά με τον ιδιο τρόπο, ειναι πολύ βασικό ωστε να σου γίνει συνήθεια να μην μάθεις λάθος διότι μετά θα δυσκολευτείς, αν μελετάς χιώτη, ζαμπετα και αλλα τεχνικά κομμάτια εχει πολύ μεγάλη σημασία η πένα πχ στο περασμενες μου αγαπες χωρις σωστή πενα και δαχτυλοθεσία αν βάζεις τα δαχτυλα λάθος δηλαδή δεν θα βγει το κομμάτι σωστά και θα σε περιορίσει πολύ στην ταχύτητα σου.
δίκιο έχεις, αλλά δεν αφορά μόνο την ταχύτητα και τα τεχνικά κομμάτια. και την πιο απλή μελωδία να παίξεις, αν δεν έχεις θέση-άρση στην πένα τότε έχεις απλώς νότες στην σειρά. αν έχεις ρυθμό και τονισμό (απαραίτητη η θέση-άρση για αυτό) τότε μπορείς να έχεις μουσική.
1 «Μου αρέσει»
Σιγουρα οι περισσότεροι όλο και κάνουμε κάποιες παρατυπίες παίζοντας , εσύ προφανώς μιλάς για πολύ αρχαρίους και εχεις δίκιο , ενας προχωρημένος ερασιτέχνης καλός παίχτης θα καταφέρει να παίξει ακόμη και αν αρχίσει π.χ το κομμάτι από κάτω προς τα πάνω ή σε καποιο γύρισμα ισως τον βολέψει κατι διαφορετικό δεν ειναι κακό , σε καποια φάση θα καταφέρει να συνχρονιστεί ή πχ στο αρπισμα μπορει να κανει καμιά παρατυπία δεν θα χάσει τον χρόνο θα την βρεί την άκρη άλλα θα συμφωνήσω για να ρωτάει ο topic starter τετοια ερώτηση θα είναι αρχάριος οπότε συμφωνώ. Με λιγα λογια η πένα πρεπει να πηγαινει πάνω κάτω συνέχεια εκτός αν θες να βγαλεις συγκεκριμενο ήχο.
Σε οδηγούν οι ίδιες οι τεχνικές δυσκολίες της μελωδίας. Νομίζω ότι στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχει μόνο μία δυνατότητα ως προς τον τρόπο παιξίματος (θέση-άρση).
Επίσης, νομίζω ότι στο μπουζούκι η διαφορά δεν γίνεται τόσο εύκολα αντιληπτή όσο γίνεται στην κιθάρα. ΕΚεί η σειρά (θέση άρση) έχει καθοριστική σημασία, δεδομένου ότι η κιθάρα λειτουργεί όχι μόνο ως μπάσο αλλά και ως κρουστό.
συγγνώμη που επαναλαμβάνομαι, αλλά κανονικά το μόνο κριτήριο για θέση-άρση πρέπει να είναι ο ρυθμός. δηλαδή άμα αλλάξει η δακτυλοθεσία και οι αλλαγές χορδών θα παίζουμε αλλιώς την πένα;
ας κατακτήσει κάποιος μια καλή πενιά, και μετά εξερευνεί κάποιες συγκεκριμένες τεχνικές για παραπέρα.