Με θλιβει αφάνταστα όταν σε ένα μουσικό σχήμα, η φωνή τις τραγουδίστριας σε μαγεύει και σε ταξιδεύει από την πρώτη στιγμή, ενώ ο “δεξιοτεχνης” μπουζουξής, χωρίς να ακολουθεί την απλότητα της μουσικής σύνθεσης του τραγουδιού, τον σεβασμό προς το ύφος της αυθεντικής εκτελέσης, δημιουργεί μια ενοχλητική βαβούρα, που κατά την γνώμη μου ως θεατής και μονο, είναι πολύ δυσάρεστη.
Πιστεύεται πως τα ρεμπέτικα τραγούδια, σε ένα μουσικό σχήμα με αυθεντικά στοιχεια του “παρελθοντος”, θα πρέπει να ακολουθούν όσο γίνεται περισσότερο τις αυθεντικές εκτελέσεις των κομματιών?
Απλα αυτο που ακουω και διακρινω εγω ειναι μια νευρικοτητα στο παιξιμο του μπουζουκιστα και θελοντας να δωσει? ισως ενα τονο’’ δεξιοτεχνιας’’ χαλαει ολη την εκτελεση. Αυτο παρατηρηται εντονως τελευταια. Παιζουν παραπανισια τρεχουν και πολλες φορες βγαινουν και εκτος μετρου. Τετοια εχω δει πολλα απο συναδελφους αλλα και στο tube κατα καιρους. Δεν ειναι ο πρωτος υπαρχουν και αλλοι χειροτεροι. Αλλα το μονο που απορρεει απο ολο αυτο οτι σε μερικους εκολαπτομενους μουσικους γινετε τροπος παιξιματος η ολη αυτη ‘‘κουλτουρα’’? χωρις να αντιλαμβανονται οτι αντι απολαυσης διμηουργουν οχλαγωγια. Συμπερασμα? Δικο σας
Δεν μπορεί ούτε εκείνη να το σώσει… Απορώ πάντως πώς καθήσατε να την ακούσετε, εγώ αν δεν είχε προηγηθεί το σχόλιο θα το είχα κλείσει με τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα.
Όταν μέσα σε ένα μουσικό σχήμα ο ένας προσπαθεί να ξεπεράσει τον άλλο και προσπαθεί να αναδείξει τον εαυτό νομίζοντας πως είναι καλύτερος από όλους,τότε τα χαλάει όλα.Πέφτει όλο το σχήμα.Μου έχει τύχει πολλές φορές να δω κάτι τέτοιο και μάλιστα από μεγάλα ονόματα.Αυτό σημαίνει πως αυτός που προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή με αυτό τον τρόπο πολύ απλά δεν ενδιαφέρεται για τους άλλους,τον νοιάζει μόνο να αναδειχθεί ο ίδιος και φυσικά δεν έχει ήθος και παιδεία σαν άνθρωπος.Εγώ ακόμα πιο απλά θα έλεγα πως ή δεν έχει μυαλό ή έχει πρόβλημα.
!!! EΛΕΟΣ ρε παιδια…ειναι δυνατον να ειναι το μπουζουκι εκτος χρονου? επισης πολλη φασαρια…γιατι πρεπει να ειναι ρυθμισμενο τοσο δυνατα στο μικτη? καλυπτε τη φωνη ακομη και στα ακομπανιαμεντα του…που επισης θεωρω οτι επρεπε απλα να αφεθουν στους υπολοιπους ή εστω απλα να ειναι χαμηλοφωνα και σεμνα…κριμα γιατι το μαγαζακι φιλοξενει ωραια σχηματακια και η συγκεκριμενη φωνη ηταν πολυ ωραια…
Αυτά παθαίνει κανείς όταν παίζει χωρίς κανόνες. Όλοι κατάλαβαν ότι κάτι δεν πάει καλά, έστω κι από youtube. Απάντησες μόνος σου σε κάτι που ρωτάς εμένα στο θέμα σου περί πενιάς. Ασφαλώς και γίνεται γρήγορα αντιληπτό το στραβό, ακόμα κι από σένα που επιμένεις στο ότι - όπως κάτσει η πενιά.
Nikita εντυπωσιακη η απαντηση σου για να στεκει απολυτα κιολας…ακομη και εγω λοιπον που παιζω τη πενα οπως κατσει και αντιλαμβανομαι το λαθος μετρημα στο χρονο του μπουζουκιου προφανως για να μπορω να το κανω και να αντιλαμβανομαι,σημαινει οτι ξερω να μετραω και ας παιζω χυμα τη πενα…αρα ειναι λιγο δυσκολο εως αδυνατο αφου μετραω τους αλλους να μη μπορω να μετραω τον εαυτο μου…κατ’επεκταση η πενα μου δεν επηρεαζει το χρονο μου…επισης εγω αναφερθηκα σε κακο ηχητικο αποτελεσμα που οφειλεται στην ηχοληψια και τις ρυθμισεις του μεικτη-ενισχυτη…επισης στο οτι φλυαρει ο μπουζουξης με υπερβολες και ‘‘μαδωντας μαργαριτες’’ δε του φταιει η πενα του αλλα το μυαλο του…οσο για το στραβο αν γινεται αντιληπτο μιλαμε για κατι εξ ορισμου ευκολο να το καταλαβει και ο πιο απειρος ακροατης…αν το τραγουδι ρυθμικα παει βαρκα γιαλο απο την ορχηστρα και η γιαγια μου θα το καταλαβε…τωρα αν η πενα ειναι θεση ή αρση (και ειδικα με τετοια ενισχυση που γεμιζει τα αυτια και των εξω απο το μαγαζι,προσθετοντας δυναμικη και στην αρση) λιγοι θα το καταλαβουν…
Ο.Κ. καλέ μου φίλε…όταν βρεις τοίχο τα ξαναλέμε, κι επειδή το προσωπικό δεν είναι ότι καλύτερο - και από πληκτρολόγιο μάλιστα - εγώ πάω για καμιά θέση - άρση.
Σε καμια περιπτωση φιλε Νikita δεν εχω διαθεση να αντιπαρατεθω προσωπικα.Eδω ολοι γνωμες λεμε και καποιοι ισως απανταμε αν αυτες αντικρουονται…συνεπως επειδη απλα εσυ απαντησες στις δικες μου τοποθετησεις χωρις να θεωρω οτι με καλυπτει η αποψη σου -διοτι απλα εγω αναφερθηκα σε αλλα πραγματα τα οποια εσυ εξομοιαζεις και εξισωνεις (πενα και χρονος) εξ ου και διευκρινησα και αποσαφηνισα την αποψη μου…τωρα για το αν θες να εξασκηθεις σε θεση-αρση…και εγω παω να παιξω μερικα τραγουδακια…τη καλημερα μου!
τεχνική ευχέρεια έχει ο άνθρωπος, μην τον καταδικάσουμε!!
απλά δεν είναι για να παίζει ελεύθερα, πρέπει να προσπαθεί να τα παίζει τα τραγούδια όπως γράφτηκαν…
για να παίξει κάποιος ελεύθερα πρέπει να είναι επιπέδου Γκούμα, Τατασσόπουλου, Βλάχου κλπ. αυτό όμως – όπως καταλαβαίνεις-- αφορά πολύ λίγους παίκτες…
Θα συμφωνήσω ότι έχει τεχνική ευχέρεια το παληκάρι, αλλά νομίζω ότι υπερβάλλει. Είναι και το τραγούδι που νομίζω ότι δεν σηκώνει . Νομίζω ότι θέλει λιγότερες πενιές για να ανδειχθεί το συναίσθημα. (Να προσθέσω ότι μουσική δεν γνωρίζω - λίγα πράγματα)
Για την φωνή της κοπέλας, θα ήθελα να την ακούσω ζωντανά για να παραθέσω άποψη
'Ισως να μη ξέρει καλά πως πάει το τραγούδι …
Εκεί το αποδίδω προσωπικά, δηλαδή να μη το έχει ακούσει επαρκώς
και απλά το έβγαλε, για να το βγάλει …
Από παίξιμο γνωρίζει ο άνθρωπος …
Και κάτι ακόμα, μπορεί το “ρεμπέτικο” να είναι εκτός ρεπερτορίου του
και να έβγαλε ένα δυο κομμάτια πατ-κιουτ, για την τιμή των όπλων …!
Το σωστό παίξιμο δεν έχει να κάνει μόνο με τις σωστές νότες και ρυθμό, αλλά και το να γνωρίζει αυτός που παίζει σε πιο πλαίσιο βρίσκεται, τί συναίσθημα εκπέμπει το τραγούδι που καλείται να παρουσιάσει και να το “δένει” όσο περισσότερο μπορεί με το σύνολο της ορχήστρας και κυρίως με τη φωνή που συνοδεύει. Και ο Χιώτης ήταν δεξιοτέχνης και γρήγορος, αλλά αλίμονο αν δεν ήταν καθαρός στα πατήματα και πάντα μέσα στο ρυθμό…Το να μην γνώριζε το πασίγνωστο αυτό τραγούδι ο συγκεκριμένος οργανοπαίκτης μου φαίνεται λίγο δύσκολο…Το να θέλησε να προσθέσει (ατυχώς) μια εφετζίδικη πινελιά μου φαίνεται πιο πιθανό…
Ε, όχι και καλαμπόρτζης επειδή ξέφυγε στο live από το πρότυπο…*
Συμφωνώ και επαυξάνω αλλά…*
Σε καμία των περιπτώσεων δεν μπορεί να έχει συμβεί κάτι από αυτά. Δεν παίζει σε ταβέρνα και του κάναμε μία παραγγελία. Παίζει με το σχήμα του σε προγραμματισμένη δουλειά. Συνεπάγεται λοιπόν, συγκεκριμένο πρόγραμμα και πολλές πρόβες…*
*…Η απάντηση που ήθελα να δώσω είναι η παρακάτω.
Το live είναι ξελογιάστρα. Σε παρασύρει να κάνεις και υπερβολές ενίοτε. Όλοι μας λίγο-πολύ το έχουμε πάθει.
Ρώτησα αν θεωρείται καλαμπόρτζης για να καταλάβω, γιατί τα σύγχρονα λεξικά δεν έχουν τη λέξη, στο δε διαδίκτυο έχω βρεί τόσο πολλές ερμηνείες από απλά φάλτσος μέχρι και μ…κας που μπερδεύτηκα.
Από αυτά που ειπώθηκαν κατάλαβα ότι είναι κάτι πιο σοβαρό από φάλτσος. Θυμήθηκα και το τραγούδι του Μηλιώκα “Γκρέκο Μασκαρά” που κάπου λέει και “Γκράντε μαέστρο καλαμπόρτζο”.
Τελικά, τι σημαίνει ακριβώς “καλαμπόρτζης” στη μουσική ή και ειδικότερα στη ρεμπέτικη φρασεολογία.
Α, μην το λες αυτό φίλε. Εγώ πολλές φορές κάνω λάθη που τα ακούω ο ίδιος στον εαυτό μου: ρυθμικά, φάλτσα στη φωνή, κλπ. Και που φυσικά θα τα άκουγα και στον άλλον αν τα 'κανε.
Συμφωνώ και με τους δύο. Η κοπέλα έχει καλή φωνή, αλλά φαλτσάρει.
Η καλή φωνή σε κάποιο βαθμό είναι θάμα «θείου δώρου» ή «φυσικού χαρίσματος»: ορισμένοι άνθρωποι είναι προικισμένοι με καθαρή φωνή και ωραίο ηχόχρωμα. Αυτές οι φωνές, επειδή ακριβώς είναι καθαρές, όταν φαλτσάρουν ακούγονται πολύ περισσότερο. Άρα απαιτούν περισσότερη εξάσκηση. Άλλοι μπορεί να έχουν τραχειά φωνή, που κάνει μεν φάλτσα αλλά δεν ακούγονται τόσο. Είναι όπως τα φάλτσα του βιολιού, που ακούγονται πολύ περισσότερο απ’ ό,τι λ.χ. μιας ποιμενικής φλογέρας. Ή όπως η επαγγελματική στουντιακή ηχογράφηση, που αναδεικνύει και εκθέτει λάθη που σ’ ένα παρεΐστικο γλέντι δε θα τα άκουγε κανείς.
Δε νομίζω. Κάνει τόσα κολπάκια στη συνοδεία της φωνής, στα γεμίσματα αλλά ακόμη και στο ίδιο του το σόλο, ώστε μάλλον το έχει ψάξει. Κατά τη γνώμη μου απλώς φλυαρεί, μοστράρεται, και -το χειρότερο λάθος- πάει να κάνει κάποια πράγματα που ξεπερνούν τις τεχνικές του δυνατότητες. Οι οποίες ωστόσο δεν είναι και μηδαμινές, μην υπερβάλλουμε.
Κούρε, δεν ξέρω αν κοίταξες τα σωστά λεξικά! Καλαμπόρτζη λέμε συνήθως τον μουσικό με χαμηλή τεχνική και γενικότερη επάρκεια, ο οποίος πασσαλείφει και γενικώς πάει να καλύψει τις ελλείψεις του με κάθε άλλο τρόπο εκτός από την προσπάθεια. Ο ορισμός στο λινκ που παραθέτω δε με καλύπτει απόλυτα, αλλά οπωσδήποτε πρόκειται για μια έννοια που από μόνη της δεν ορίζεται με απόλυτη ακρίβεια. «Αυτά είναι καλαμπορτζιές» σημαίνει «προχειρότητες».