Μιας και συχνά πυκνά συζητιέται ο Βραχνάς και το παίξιμό του, είπα να κάνω μια λίστα με κομμάτια που έχει παίζει και υπάρχουν δημοσιευμένα στο διαδίκτυο, κυρίως στο Youtube και κάποια λίγα στο Facebook. Βλέπω ορισμένες εκτελέσεις έχουν ελάχιστες προβολές, οπότε αρκετά πιθανό να αγνοείται η ύπαρξή τους και θεωρώ ότι μια τέτοια λίστα θα βοηθήσει.
Αλανιάρης (4 εκτελέσεις με μικρές διαφοροποιήσεις)
Αντιλαλούν οι φυλακές
Ατσιγγάνα
Εφουμέρναμ’ ένα βράδυ (2 εκτελέσεις με μικρές διαφοροποιήσεις)
Ήθελα να ΄μουν Ηρακλής (2 εκτελέσεις με μικρές διαφοροποιήσεις)
Η μόνη μου παρηγοριά
Ήσουνα ξυπόλητη
Θερμαστής (2 εκτελέσεις με μικρές διαφοροποιήσεις)
Καμηλιέρικο
Καραντουζένι
Κάτω απ’ τη σκάλα του παπά
Κάτω από το ραδίκι (2 εκτελέσεις με μικρές διαφοροποιήσεις)
Κάφτονε Σταύρο κάφτονε (2 εκτελέσεις με μικρές διαφοροποιήσεις)
Μάγκες δεν υπάρχουν πια
Μάρκος ο Συριανός
Μες του Βάβουλα τη γούβα (2 εκτελέσεις με μικρές διαφοροποιήσεις)
Μες του Νταϊκου τον τεκέ
Ξέμαγκας
Ο Ισοβίτης
Ο Νίκος ο τρελάκιας
Ο πόνος του πρεζάκια
Όσοι έχουνε πολλά λεφτά
Ο ψαράς μέσα στη χώρα
Ραντεβού σαν περιμένω
Σαλταδόρος
Σακάκι
Σκύλα μ’ έκανες και λιώνω
Σούρα και μαστούρα
Στο Φάληρο που πλένεσαι
Τα μάτια του τ’ αράπικα
Τα μπλε παράθυρα σου
Τζιτζιφιώτισσα
Το διαζύγιο
Το πορτοφόλι
Τραγιάσκες
Φραγκοσυριανή
Χαρμάνης
Χθες το βράδυ στο σκοτάδι
Υπάρχουν ορισμένα κομμάτια από τα προηγούμενα, παιγμένα πιο βαριά εδώ, συν επίσης το ‘‘Έρχονται ώρες και στιγμές’’ που δεν υπάρχει κάπου αλλού γενικότερα.
*Τα παραπάνω τα έχω γραμμένα σε τετράδιο από παλιότερα με τα συγκεκριμένα σχόλια, οπότε αν μου έχει ξεφύγει κάτι θα προστεθεί/διορθωθεί σύντομα.
Πολύ καλή δουλειά νομίζω θα βοηθήσει όποιον θέλει να μάθει για το έργο αυτού του αφανου αλλά πολύ σημαντικού ανθρώπου. Εγώ θα έλεγα να το καρφιτσωσουμε! Αν συμφωνούν και οι υπόλοιποι
Έβαλα ν’ ακούσω το «ραντεβού σαν περιμένω», να δω πώς παίζει τα εκτός Μαρκικού / πειραιώτικου ύφους. Ωραία το παίζει. Έκανε όμως ένα μετρικό λάθος, στην ατάκα του canto, αμέσως μετά το οργανικό της εισαγωγής, που το επαναλαμβάνει και στο δεύτερο κουπλέ.
Τι σημαίνει αυτό; Τα 2 έξτρα πατήματα που ακούγονται, σαν κλείσιμο δηλαδή;
Χρήστο γιατί δεν με αφήνει να τροποποιήσω το αρχικό νήμα; Έχει ακόμα κανα δυο-τρεις επανεκτελέσεις από κομμάτια που ήδη 'εγραψα, αλλά είναι λίγο διαφορετικές, να το προσέθετα σε παρένθεση…
Όχι. Μετράμε κλασικά: 123456789 με 789 το τριάρι. Πρέπει να παιχτούν δύο πλήρη μέτρα οργανικής εισαγωγής και μετά, το κάντο μπαίνει στο 2 με άρση, δηλαδή αφήνεται παύση στο 1 και στο 2 μπαίνει το «Ράντε». Ο Βραχνάς «μασάει» την παύση και μπαίνει με “Ράντε” στο 1.
Ε…απόψεις είναι αυτές…
Θαρρώ πως κι ο Παπαϊωάννου θα “μάλωνε” τον “μουστάκια” για αυτή την εκτέλεση (πέραν της παρατήρησης του Ν. Πολίτη, συγκρίνοντας πώς παίζει ο Παπαϊωάννου το οργανικό μέρος και πώς ο Βραχνάς, ειδικά τις καταληκτικές νότες…)
Βρε Γιάννη, άκουσε πρώτα το κομμάτι στην πρώτη εκτέλεση, και μετά με τον Βραχνά. Ακούγοντας, μέτρα και τις δύο φορές, θα καταλάβεις. Το λάθος γίνεται ακριβώς στο μπάσιμο του τραγουδιού, του canto που λένε.
Έκανα wiki το αρχικό μήνυμα έτσι ώστε να μπορούν να προστεθούν στοιχεία στη λίστα. Κάθε φορά που κάνετε μια αλλαγή βάλτε και ένα μήνυμα από κάτω, ώστε να ενημερωθεί ο κόσμος ότι έγινε μια αλλαγή στο αρχικό μήνυμα.
Χρόνια πολλά σε όλους. Να πω την γνώμη μου στο θέμα. Το κομμάτι αυτό το γραψε ο Παπαιωάννου επηρεασμένος απο το οργανικό ζειμπέκικο του Μινόρε του τεκέ. Καθόλου περιέργο μιας και το αναφέρει σαν μια απο τις βασικές του επιρροές στο να ασχοληθεί με το όργανο. Ο Βραχνάς κάνει διασκευή του κομματιού δεν μιμείται τα πατήματα του Παπαιωάννου, προσωπικά δεν βρίσκω κανένα λάθος στην έκτέλεση του Βραχνά μετρικά, απλά το παίζει διαφορετικά.
Καλά είτε έκανε λάθος είτε όχι μικρό το κακό.Δεν πήγε στο Μέγαρο να παίξει και του ξέφυγε.Έτσι γούσταρε να το παίξει εκείνη τη στιγμή στο κέφι του και έτσι το έπαιξε.Ωραίος παίχτης.Χθες άκουσα το ‘Κάτω απ’τη σκάλα του παππά’.Νομίζω δικό του είναι από ότι διάβασα.Αν κάνω λάθος ας με διορθώσει κάποιος.Τραγουδάρα πάντως.
Κάνει το λάθος που περιγράφει ο Νίκος Πολίτης ακριβώς στο ίδιο σημείο σε κάθε στροφή: η φωνή μπαίνει σε θέση αντί για άρση τρώγοντας τον υπόλοιπο χρόνο, πιο σωστά θα μπορούσαμε να πούμε ότι την τελευταία γεμάτη του ζεϊμπέκικου (9ο όγδοο) την θεωρεί σαν αρχή του επόμενου μέτρου (δηλαδή τρώει το τελευταίο όγδοο). Όμως δεν το κάνει στο τελευταίο που το παίζει οργανικό και μπαίνει από το μπάσο η μελωδία (όπως και ο Παπαϊωάννου). Προφανώς όταν έβγαζε το κομμάτι του έκατσε λάθος και του έμεινε έτσι.
Περίεργο, γιατί στα ζεϊμπέκικα σπάνια έβγαιναν εκτός ρυθμού -ενώ στα χασάπικα έχουμε αρκετά παραδείγματα με λάθος μέτρημα στην δισκογραφία.
Σαφώς και είναι λάθος. Και δε βρίσκω τίποτε κακό σ’ αυτό. Ούτε επηρεάζει την (πολύ ψηλή) εκτίμησή μου για τον παίχτη, ούτε και θα 'σκαγε κανείς αν την επηρέαζε.
Απλώς κάνουμε κι αυτή τη διαπίστωση. Θα μπορούσε να κάνει κανείς πολλές διαπιστώσεις (πώς παίζει το ένα, το άλλο, πενιές, κουρδίσματα, στολίσματα…), κι έχουν όντως γίνει κατά καιρούς πάρα πολλές, γιατί όχι κι αυτή.
Τον αντρειωμένο μην τον κλαις όσο κι αν αστοχήσει: κι αν αστοχήσει μια και δυο, πάλι αντρειωμένος είναι.
Εγώ βρίσκω, και το λέω, και για τον Κατσαρό το λέω, και για το μέτρημα του Μάρκου στο οργανικό κουπλέ μετά τα τραγουδισμένα κουπλέ της Φραγκοσυριανής το λέω. Άλλοι, ενοχλούνται. Φυσικά δεν θα πώ ποτέ ότι είμαι καλύτερος απ’ τον Κατσαρό, το Μάρκο ή το Βραχνά, δεν τρελάθηκα…
