Η μάζωξη της Τετάρτης 19.2.2025 με τα μάτια ενός άσχετου

Επικαιρότητα Μαζώξεις
1

Καλησπέρα σε όλες και όλους. Χθες συμμετείχα στην πολύ όμορφη και ζεστή - παρά το κρύο βράδυ - μάζωξη που διοργάνωσε το forum στο ΞυλουργείοΝ, η οποία νομίζω πως ήταν επιυυχημένη, παρ’ ότι θα ωφελούταν από την παρουσία περισσοτέρων μελών. Για εμένα, ήταν η πρώτη μου αντίστοιχη εμπειρία και σκέφτηκα να καταθέσω λίγες σκέψεις μου περί αυτής.

Η αίσθηση με την οποία αποχώρησα κατά τις 00:30 για να επιστρέψω σπίτι μακριά (ξυπνάω 05:30) ήταν αυτή της απογοήτευσης. Ακούγοντας τον υπέροχο τρόπο με τον οποίο για ένα ολόκληρο βράδυ η παρέα των φίλων και γνωστών αναμεταξύ τους “αναπηδούσε” από τραγούδι σε τραγούδι, με μαεστρία, αυτοσχεδιασμό, μεράκι και υπερηφάνεια, δεν γινόταν παρά να απελπιστώ για το αρχάριο επίπεδό μου και να σκεφτώ πως πραγματικά εγώ δεν θα καταφέρω ποτέ να παίζω τόσο δεξιοτεχνικά το μπουζουκάκι που αγόρασα προ διμήνου και προσπαθώ να μάθω αυτοσχεδιαστικά. Σάς χάρηκα όσους παίζατε, όσες και όσους τραγουδήσατε - είπα κι εγώ μαζί σας 3-4 τραγούδια, που ήξερα - αποτελείτε μέρος της ζωντανής συνέχειας μιας εκλεκτής μουσικής παράδοσης, την οποία υπηρετείτε με ιδιαίτερο σεβασμό, ευθύνη και αγάπη, αυτό το βρήκα θαυμάσιο και σάς συγχαίρω.

Σε ένα τέτοιο μουσικό κλίμα ρεμπέτικων ήχων, δεν μπόρεσα να αποφύγω να αναρωτηθώ ποιά ακριβώς σχέση έχω εγώ - ο άσχετος - με ένα forum που περικλείει τόση γνώση και δεξιοτεχνία στο συγκεκριμένο μουσικό είδος. Ένα forum που τραγουδάει άγνωστα - αρκετά - σ’ εμένα ρεμπέτικα, ορισμένα εκ των οποίων υπέροχα τραγούδια ως σύνθεση και στίχος.

Συζήτησα με κάποια παιδιά που ήταν κοντά μου, αλλά ντράπηκα να επιχειρήσω να γνωριστώ με άλλα μέλη λίγο πιο μακριά μου, καθώς μού ήταν ξεκάθαρο πως δεν διαθέτω γνώση στο είδος, ούτε βεβαίως κανενός είδους οργανοπαικτικής ικανότητος, για να δικαιούμαι να αποκαλώ τον εαυτό μου μέλος της μουσικής σας κοινότητας.

Παρ’ ότι για εμένα το μπουζουκάκι μου, που παίζω (όπως μπορώ) καθημερινά στο δίμηνο που το έχω, έγινε μια παρέα ικανή να διώχνει για λίγο τη μοναξιά μου και να εκφράζει έστω με τον αρχάριο τρόπο μου τις απογοητεύσεις και πικρίες μου από τη ζωή, με τη συμμετοχή μου στη μάζωξη κατάλαβα πως ενώ μια ζωή αληθινά ζω ρεμπέτικα, ρεμπέτης δεν είμαι και δεν ξέρω αν ποτέ θα γενώ.

Σάς ευχαριστώ για το χρόνο που μοιραστήκαμε και την τόσο όμορφη, ζεστή εμπειρία. Μιας που τραγουδώ αρκετά, θα μού άρεσε να γνώριζα περισσότερα τραγούδια να τραγουδήσω μαζί σας, αλλά προς το παρόν μάλλον μπορώ άφοβα να χαρακτηριστώ τουρίστας του είδους. Η μουσική είναι το πάθος και η παρηγοριά μου.

2

ελα βρε, σε απογοήτευσαν ?
μη "μασάς ", ολοι ετσι ήμασταν “στραβάδια” τα βράδια (βγήκε και ρίμα).
συνέχισε να βγαίνεις, να τραγουδάς και ας μη παίζεις.
το μπουζούκι θα σε “πιάσει” αυτό, οταν ερθει η κατάλληλη στιγμή.

3 «Μου αρέσει»
3

Πέτρο εγώ έχω να πω ότι τα τραγούδια που είπες μαζί μας μια χαρά σωστά και όμορφα τα έλεγες. Το ίδιο συναίσθημα με σένα το νιώσαμε όλοι, όταν συναντηθήκαμε τις πρώτες φορές και είδαμε - ακούσαμε να παίζουν υπέροχοι παίκτες, που ακόμα προσπαθούμε να τους φτάσουμε. Και μεταξύ μας δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε.
Η ενασχόληση με την μουσική είναι καθαρά μεράκι και εσύ το έχεις. Συνέχισε στον δρόμο που ξεκίνησες και όλα θα έρθουν.

6 «Μου αρέσει»
4

Φίλε Πέτρο εάν και δεν ήμουν στην μάζωξη με άγγιξε το μήνυμα σου μιας και εάν όχι όλοι σίγουρα οι περισσότεροι έχουμε νιώσει έτσι κάποια στιγμή στην ζωή μας είτε στην μουσική είτε στα επαγγελματικά μας είτε κι στα δύο. Ετσι θα ήθελα να μοιραστώ μερικές σκέψεις επιγραμματικά.

  • Ολα στην ζωή είναι 10% ταλέντο και 90% σκληρή δουλειά ( δεν θυμάμαι ποιος έχει αναφέρει αυτή την έκφραση). Με 2 μήνες μελέτης να συγκρίνεις τον εαυτό σου με παίχτες που παίζουν χρόνια είναι και άδικο στον εαυτό σου και μη ρεαλιστικό.
  • Συνέχισε να κάνεις το μεράκι σου και το γούστο σου και να είσαι σίγουρος κάπου όμορφα θα σε βγάλει.
  • Η μουσική είναι μια συνεχής αναζήτηση πάντα θα ανακαλύπτουμε καινούργια πράγματα που θα μας πάνε λίγο παρακάτω είτε εσύ που ξεκίνησες 2 μήνες είτε σολίστες που παίζουν όλη τους την ζωή.
  • Προσπάθησε πάντα να περιβάλλεσαι με μουσικούς καλύτερους από εσένα! Έτσι θα σε τραβάνε μπροστά και ταυτόχρονα δεν θα επαναπαύεσαι!

Αυτά από εμένα και καλή συνέχεια!

5 «Μου αρέσει»
5

Ντρέπεσαι να πιάσεις παρέα με μουσικούς ανώτερου επιπέδου; Τι να πουν τότε αυτοί που δεν είναι ολωσδιόλου μουσικοί, ούτε βαθείς γνώστες της μουσικής έστω και σαν ακροατές; Αν ντρέπονταν κι εκείνοι, οι μουσικοί θα τράβαγαν αφόρητες μοναξιές. Ιδίως μάλιστα οι κορυφαίοι.

4 «Μου αρέσει»
6

Δεν γνωριζόμαστε αλλά χαίρομαι που κατάφερες να έρθεις στην μάζωξη παρά τις δυσκολίες, όμως είναι κρίμα κι άδικο να φεύγεις απογοητευμένος. Όλοι από το μηδέν ξεκινήσαμε, και δύο μήνες δεν είναι τίποτα σε επίπεδο εκμάθησης. Εξάλλου οι μαζώξεις για αυτό είναι, να μαζευόμαστε ανεξάρτητα όχι μόνο από επίπεδο, αλλά και από το αν παίζουμε καν. Χαρά μου είναι να βλέπω ανθρώπους που δεν έχουν συχνά την ευκαιρία να παίζουν με άλλους, ή που τώρα ξεκινάνε, και να κάνουμε μαζί τα πρώτα βήματα στο ομαδικό παίξιμο. Ελπίζω στην επόμενη μάζωξη να ξεπεράσεις αυτούς τους ενδοιασμούς και να απολαύσεις την παρέα και το παίξιμο, όσο και όποιο κι αν είναι αυτό.

2 «Μου αρέσει»
7

Σ’ ευχαριστώ @liga_rosa, βεβαίως δεν πήγα στη μάζωξη με το μπουζούκι μου, αλίμονο. Τί να παίξω εγώ με τόσους δεξιοτέχνες; Ούτε περίμενα πως με δύο μήνες θα είχα κατακτήσει κάποιο επίπεδο πέραν του πανάσχετου αρχάριου. Το πρόβλημα το εστίασα στην αβυσσαλέα απόσταση που χωρίζει το αρχάριο παίξιμό μου, με ένα έστω αξιοπρεπές παίξιμο του μπουζουκιού, όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι. Πώς να γεφυρωθεί αυτό το ωκεάνιο χάσμα; Ούτε στη δευτέρα παρουσία, για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Αυτό δεν σημαίνει πως θα σταματήσω να ανακαλύπτω το μπουζουκάκι μου καθημερινά, μόνον ότι έχω χαμηλώσει πολύ τις προσδοκίες μου, μετά τη μάζωξη.

1 «Μου αρέσει»
8

Όπως είπαν και οι προλαλησαντες, θα μάθεις με χρόνο και μελέτη. Όλοι εμείς πώς μάθαμε δηλαδή, γεννηθήκαμε μπουζουξήδες ή είχαμε κανένα τσιπάκι και μας φόρτωσαν τα τραγούδια;

2 «Μου αρέσει»
9

Χαίρομαι πραγματικά για τα σχόλια και την ενσυναίσθηση και αλληλουποστηριξη από τόσα μέλη στο φόρουμ. Αφού νομίζω όλοι λιγότερο ή περισσότερο είδαν τον εαυτό τους στο σχόλιο του “άσχετου” Πέτρου.

Δύο λόγια κι από μένα.
Πέτρο ίσα ίσα πιστεύω, η συνειδητοποίηση ότι έχεις πολλά να μάθεις δείχνει οτι πλέον δεν είσαι άσχετος αλλά έχεις μπει σε ένα κόσμο. Η καμπύλη της μάθησης είναι ακριβώς αυτό.
Όσο λιγότερα ξέρεις (άρα δεν ξέρεις και πόσα δεν ξέρεις), τόσο περισσότερη αυτοπεποίθηση έχεις. Στη συνέχει όσο μαθαίνεις (άρα αυξάνονται κι αυτά που ξέρεις ότι δεν ξέρεις) η αυτοπεποίθηση πέφτει. Όσο προχωράς και ενώνεις κομμάτια του παζλ η αυτοπεποίθηση ανεβαίνει πάλι. Το θέμα είναι να τη σταματήσεις εκεί που πρέπει και να μη βαρέσει κόκκινο :smile:

Πάντως, θυμάμαι, η πρώτη φορά που πήγα σε μάζωξη ήτανε πανελλήνια, στο βόλο, νομίζω το 2013; και παίζανε επί 24 ωρου βάσεως. Ενώ έπαιζα κάποια χρόνια μπουζούκι, όχι μόνο ντράπηκα να το βγάλω, αλλα ήμουνα και με ένα κινητό κάτω από το τραπέζι και ανα δεύτερο τραγούδι σημείωνα στίχους γιατί δεν το ήξερα και μ’άρεσε φουλ. Την απογοήτευσή μου την είχε υπερνικήσει πλέον η πόρωση για τον κόσμο που είχα ανακαλύψει. Περιττό να πω για τους ανθρώπους, μερακλήδες κάθε λογής, ηλικίας, φύλου, χρώματος (Άγγελος Αγγέλου έβγαινε μετά τις 5 το πρωι στην πίστα με παραδοσιακά).
Εύχομαι τα καλύτερα και μη “μασάς” τίποτα. Αν και για να έγραψες τέτοιο σχόλιο, μάλλον όντως δε μασάς, απλώς ίσως έψαχνες μια υποστήριξη με τον τρόπο σου…

7 «Μου αρέσει»
10

Επίσης να προσθέσω ως προς τη μελέτη το εξής:

Με τη μέχρι τώρα εμπειρία μου, πιστεύω ότι μέσα σε 1 με 3 χρόνια μπορείς να στήσεις τη βασική τεχνική σου στο όργανο. Αρκεί να μελετάς έξυπνα. 1. Συνέπεια, 2. Πάντα στο όριο σου, όχι πιο δύσκολα ή πιο εύκολα από αυτά που χρειάζεσαι 3. Ένας δάσκαλος που θα σου δίνει το 2 και θα ταιριάζετε.
Αυτά για τη βασική τεχνική. Υπάρχει όμως και η “μουσικότητα” που όσο ζεις τη χτίζεις. Κι εκεί για μένα είναι το ωραίο μέρος του ταξιδιού.

5 «Μου αρέσει»
11

Ομολογώ ότι με οποιονδήποτε στο forum αντήλλαξα μέχρι στιγμής στους περίπου τρεις μήνες που είμαι μέλος έστω και ένα μήνυμα, μια κουβέντα, ήταν όλοι τους ενθαρρυντικοί, παρακινητικοί, θετικοί και αισιόδοξοι απέναντί μου, ευγενείς με εμφανείς και αφανείς τρόπους.

Έτσι κάνατε και με την παρούσα ανάρτησή μου περί της τελευταίας μάζωξης στην Αθήνα, σάς ευχαριστώ όλους για την καλωσύνη της ρεμπέτικης ψυχής σας. Να επισημάνω, πως ουδέποτε μια γερή πρόκληση δεν με αποθάρρυνε από το να την επιχειρήσω, το αντίθετο, είναι ευπρόσδεκτο και αισθάνομαι όμορφα να κάνω κάτι δύσκολο που με φέρνει στα όρια των μέχρι τώρα δεξιοτήτων και ικανοτήτων μου, διευρύνοντας τις γνώσεις και δυνατότητές μου.

Μπουζουκάκι παίζω με τον απλό μου τρόπο ανελλιπώς καθημερινά, κυριολεκτικά. Από μισή ώρα έως πάνω από δίωρο. Τί παίζω; Έχω φτιάξει ένα playlist με αγαπημένα ρεμπέτικα και λαϊκα, τα βάζω να παίζουν διαδοχικά σε ένα ηχειάκι και παράλληλα ακούω και μαθαίνω διαδρομές και τρόπους, ενώ προσπαθώ σιγά-σιγά να συνοδεύω αυτοσχεδιαστικά τα μουσικά μονοπάτια στο μπουζουκάκι (απλά). Προς το παρόν, παίζω κατά μήκος του μάνικου κυρίως στις υψηλές (κάτω) Ρε ή Ντο (όταν το κουρντίζω Ντο-Σολ-Ντο, όπως με συνεβούλευσε ένας πολύ αξιόλογος οργανοποιός), λίγο στο Λα (Σολ) πάλι στο διαμήκη άξονα και πολύ λίγο στην μπουργάνα. Συγχορδίες καθόλου μάλλον, ίσως λίγες ανοιχτές χορδές που και που.

Το μπουζουκάκι μου έχω αρχίσει ήδη να το αγαπώ, να το φροντίζω και να το απολαμβάνω, με σεβασμό στο όργανο και στο μουσικό είδος, ούτε γκόμενα να ήταν, χα, χα! Ταπεινά, με επιμονή, μελέτη και μεράκι, μπορώ μόνο να ελπίζω πως θα βρίσκω διαρκώς τρόπους να βελτιώνομαι. Όλο και κάτι γίνεται.

Να ζήσετε να παίζετε ρεμπέτικα, να σάς ευχαριστιόμαστε κι εμείς να σάς ακούμε, οι αρχάριοι.

1 «Μου αρέσει»
12

Ο Διονύσης χτύπησε διάνα με αυτό το σχόλιο τουλάχιστον για την περίπτωσή μου. Πιτσιρικάς γύρω στα 16 - 17 πρωτόπιασα κιθάρα και ένας φίλος μου έδειξε το Ρε ματζόρε και μινόρε, τα αντίστοιχα Λα, τα Σολ και τα Μι. Με το θράσος της ηλικίας ξεκίνησα να παίζω με φίλους μπουζουξήδες κομμάτια του Μάρκου από Ρε πάντα. Μετά από λίγο καιρό, νόμιζα ότι αυτό είναι και τελείωσε, είμαι έτοιμος να παίξω ρεμπέτικα. Ώσπου μια αποφράδα μέρα βρέθηκα σε μια παρέα που ήταν μαζί και ένας επαγγελματίας μουσικός που ανάμεσα σε άλλα όργανα έπαιζε και κιθάρα. Ακόμα θυμάμαι την “σφαλιάρα” που έφαγα. Όταν συνειδητοποίησα πόσο ¨λίγος" ήμουν μου γύρισε ανάποδα και έκανα να πιάσω κιθάρα πολλά χρόνια. Μεγαλύτερος πια, μιας και το μεράκι υπήρχε άρχισα να “ακούω” καλύτερα και να δουλεύω μόνος μου. Αυτό βέβαια μου άφησε τεχνικά “κουσούρια”, τα οποία με δυσκόλευαν στο παίξιμο. Ευτυχώς ζήτησα βοήθεια από δασκάλους και κατάφερα να βελτιωθώ. Τώρα έχω μια πιο υγιή σχέση με την κιθάρα αναγνωρίζω τις αδυναμίες μου και ζητάω βοήθεια όταν αυτό χρειάζεται.
Μετανιώνω για το ότι άφησα να περάσουν τόσα χρόνια χωρίς να παίζω αλλά γι αυτό δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Αυτό που κάνω τώρα είναι η ενασχόλησή μου με την κιθάρα να είναι πιο ουσιαστική και αποδοτική.

6 «Μου αρέσει»
13

αντε στρώσου στη μελέτη να γίνεις “αξιος λογου”, να σε χαίρονται και οι άλλοι.
ως ποτε θα σε περιμένουμε?
δε θα ζήσουμε και τα χίλια χρόνια…
“μη μας παραπονιέσαι” που λεει και ο Γούναρης

1 «Μου αρέσει»
14

Ωραία κουβέντα.

… …

2 «Μου αρέσει»
15

Παιδιά, με έχετε συγκινήσει όλοι με την ενθάρρυνσή σας. Σάς ευχαριστώ όλους από καρδιάς, με το μπουζουκάκι μου ανά χείρας.

3 «Μου αρέσει»
16

Φίλε η απογοήτευση είναι λάθος προσέγγιση. Δεν είναι ανάγκη να είσαι ο καλύτερος, ή έστω εξίσου καλός με το κάθε μεγαθήριο. Πάρε κι εσύ το όργανο, παίξε μια ρε μινόρε και απόλαυσε τη φάση.

6 «Μου αρέσει»
17

7 μηνύματα διαχωρίστηκαν σε ένα νέο θέμα: Μιράν Τσαλικιάν

18

Καλημερα σε ολους και καλη εβδομαδα ! Φιλε Πετρο , σε νιωθω και σε καταλαβαινω απολυτα ! Ετσι πηγα στην μαζωξη του Οκτωβρη , με τοση ντροπη και ασχετοσυνη…ακομα αρχαριος ειμαι αλλα στα ειπα και στο τραπεζι που καθομασταν στη μαζωξη που ηρθες την Τεταρτη, καθως σε μηνυματα και σε τηλεφωνο…παρολο που ολες οι αναποδιες που μου ηρθαν και εμενα, και το συναισθημα που ενιωσα σαν αρχαριος εκατσα και ψαχτηκα αρκετα και μιλησα με πολλους για να ξεμπλοκαρω , να βρω οργανο και να βρω δασκαλο…εσυ το κανεις με δικο σου τροπο και το καταλαβαινω, αλλα γι αυτο ειναι εδω η παρεα για να μας δινει κουραγιο και να μας βοηθα…
Εγω να δεις τι ντροπη αισθανθηκα που εφερα το μπουζουκι και ας μη ξερω να παιζω καλα - καλα…με παροτρυνση και με ενδιαφερον του @loukasfilm ηρθα με το οργανο…και μια ανοιχτη Ρε οπως μου ειπε συμμετεχεις…το θεμα ειναι να ανοιχτουμε και να γινομαστε μια μεγαλη παρεα που ειναι σιγουρο οτι ετσι ειναι ! Σου μιλω σαν αρχαριος και μπλοκαρισμενος οπως ειμουν και ειμαι λιγο ακομα, με τη παρεα ολα ξεπερνιουνται ! Αυτη η μουσικη μιλα στη καρδια μας και την ψυχη μας!

5 «Μου αρέσει»
19

Παιδιά, υπάρχει και το «θράσος», έτσι; Αυτά έχω μάθει μέχρι τώρα, κάτσετε να τ’ ακούσετε. Μπορεί επιδή δεν ξέρω να βάλω πολλά να βάζω λίγα, μπορεί να μου φεύγουν μερικές πενιές και απ’ τη νότα και απ’ τον χρόνο, όμως πριν Χ μήνες δεν ήξερα ούτε αυτά.

Δεν είναι ντροπή, αντιθέτως είναι προς έπαινο. Γι’ αυτό και βάζω σε εισαγωγικά το θράσος. Πραγματικό θράσος είναι το να μη γνωρίζουμε την άγνοιά μας, να καπακώνουμε τον άλλο που έχει να μας πει περισσότερα και καλύτερα για ν’ ακουστούν τα δικά μας λίγα και φτωχά, ή να βγούμε σ’ ένα πάλκο χωρίς να είμαστε έτοιμοι.

(Θα μου πεις: μα μόλις ξεκίνησα. Ούτε αυτά τα λίγα δεν ξέρω. Ε, οκέι. Θα τα μάθεις. Μας κυνηγάει κανείς;)

Πάντως ένα πράγμα που ο καθένας μπορεί και πρέπει να μάθει είναι οι στίχοι. Στα εκατοντάδες τραγούδια όλο και κάτι θα ξεχνάει κανείς, αλλά τη Φραγκοσυριανή ας πούμε δεν τη λέμε από χαρτί. Χαλάει την παρέα:
-Τι έχεις να μας πεις;
-Εεε, δε θυμάμαι, μισό λεφτό να βρω τα κιτάπια μου…

(Γενικό σχόλιο αυτό, όχι προσωπικό, άλλωστε δεν ήμουν στη μάζωξη.)

4 «Μου αρέσει»
20

D I Y :wink: do it yourself