So that my D I Y comment does not stand alone, I would like to say something else. Playing this piece note for note, every variation of the individual notes and singing the lyrics is great fun. Playing it or playing along with the original until I can do it and then feeling like a rebetis and thinking of those old times, pure joy! I mean Efoumernam ena wradi 
Did you play this song?
πρόσφατα μιλούσα με τον σπουδαίο δάσκαλo, άνθρωπο και καλλιτέχνη Ross Daly. Μία από τις συζητήσεις μας ήταν αυτή: Του ανέφερα ότι πολλές φορές νιώθω ότι δεν είμαι εκεί που θέλω στο όργανο. Και αυτό που μου είπε είναι το εξής: Είναι ωραίο να στοχεύεις ψηλά και να θέλεις να βελτιωθείς, αλλά θα πρέπει να είσαι και ευχαριστημένη εκεί που είσαι.
Είναι ωραίο να χρησιμοποιείς άλλους καλλιτέχνες που αγαπάς ως πρότυπα, όμως δεν πρέπει να δηλητηριάζεις την ψυχή σου με τον ανταγωνισμό και την τοξικότητα που υπάρχει ώρες ώρες στο χώρο.
Μείνε ταπεινός, κάνε παρέα με μουσικούς που σε κάνουν να θέλεις να παίζεις και να εμβαθύνεις στην τεχνη σου και συνέχισε να δουλεύεις πάνω στο όργανο.
We did not, but it happens to be one of my personal favourites, so if you attend next time and ask for it, we will play it.
Ευχαριστώ θερμά @sampax23, η συμβουλή αυτή σίγουρα εμπεριέχει μια σοφία, ένα δίδαγμα καλλιτεχνικής αυθυπαρξίας εν είδει ήρεμης εσώτερης δύναμης. Τυγχάνει να πιστεύω κι εγώ εις αυτό, ας μην είμαι καλλιτέχνης. Εγώ μπουζουκάκι και θα μάθω και θα παίζουμε όλοι μαζί στις μαζώξεις πίνοντας στην υγειά μας, ας παίζω πιο ταπεινά από εσάς, καλά να είμαστε. Δεν υπηρετούμε εμείς το μπουζούκι, αλλά το μπουζούκι εμάς και το κοστούμι θα το ράψουμε στα καλλιτεχνικά μας μέτρα και μουσικά ήθη. Είναι σίγουρα ένα Δημοκρατικό, λαϊκό όργανο που τους χωρά όλους. Ακόμα κι εμένα.