Θελω να μαθω μπουζουκι

Φιλοι ειμαι νεος στο φορουμ . Ειμαι 34 και θελω να μαθω μπουζουκι οχι επαγγελματικα αλλα ετσι για την παρεα…!!! Ειναι δυσκολο ??? Ποσο χρονο χρειάζεται για να μαθω κατι να παιζω και αν εχω ελπιδεσ σε αυτη την ηλικια να μαθω…

γεια σου θεμη! και βεβαια μπορει να μαθεις αρκει να βρεις ενα καλο δασκαλο η να πας σε ενα ωδειο. απο μονος σου ειναι δυσκολο τωρα ο χρονος ειναι σχετικο οσο πιο πολυ μελετας τοσο προχωρας κιολας. η ηλικια δεν παιζει ρολο. καλη επιτυχια!!

Η μάθηση δεν έχει ηλικία. Προχώρα.

1 «Μου αρέσει»

ευχαριστω πολλυ παιδια μου δινετε θαρος γιατι ενω το ειχα μερακι απο μικροσ μου φαινετε εντελωσ βουνο…τελικα ομωσ ειδη απο εβδομαδα εχω ραντεβου με καποιον δασκαλο …ειμαστε τρια ατομα τισ ιδασ περιπου ηλικιασ αλλα με μερακι…

Ποτε σε καμια περιπτωση (γιατι μπορει να υπαρξουνε πολλες)μην το βαλεις κατω. Ειναι η μυστικη συνταγη για προοδο σε γενικοτερο επιπεδο αυτο ισχυ και για το μπουζουκι νομιζω. Καλη συνεχεια!!!

1 «Μου αρέσει»

Όταν υπάρχει διάθεση και μεράκι τα πάντα γίνονται.
Καλό είναι τα πρώτα βήματα να τα κάνεις με κάποιο δάσκαλο, για να βάλεις τα δάκτυλα και τη πενιά στη σωστή θέση ώστε μελλοντικά να αποκτήσεις και ταχύτητα και ύφος στο παίξιμο.
Το βασικό πάντως είναι να αφιερώσεις χρόνο και να έχεις ακούσματα.

Φίλε μου καθόλου μην σε απασχολεί το θέμα ηλικίας.
Γιά να νοιώσεις καλύτερα έχω να σου πω ότι είμαι 50 χρόνων και ξεκίνησα να μαθαίνω στα 47 μου. Πριν απο αυτό ποτε δεν είχα πιάσει μπουζούκι στα χέρια μου, το είχα όμως μεγάλο καημο και αποθυμένο να μάθω.
Οταν το είπα στο σπίτι η γυναίκα μου και ο μεγάλος μου γιος με “κράξανε” και μου είπαν ότι σε λιγο καιρο θα τα παρατησω , θα βαρεθω και θα μεινει στην άκρη.
Ξεκίνησα μαθηματα σε επαγγελματια μουζουξιη (θεωρείται απο τους καλύτερους εδω στην Λάρνακα) αρχίζοντας με ένα σχετικα μέτριο όργανο και στα δύο χρόνια κατέβηκα στην Αθήνα και έφτιαξα ένα εξαιρετικό όργανο στον Βάρλα…τον οποιο ανακάλυψα εδω στο φόρουμ!!!).
Τα μαθήματα τα σταμάτησα πριν τες γιορτες των Χριστουγέννων γιατι έμαθα γυρω στα 50 τραγούδια και τωρα προσπαθω να βελτιωσω το παιξιμο και την ταχύτητα μου σε αυτα.
Ο Δασκαλος ήταν πολυ ευχαριστημένος και μου λέει ότι τα πηγα μια χαρα και οτι “κανενας δεν μπορει να γινει πρωταθλητης αμα ξεκινισει να προπονειται σε μεγαλη ηλικια”
Δεν περνα μέρα που να μην παιξω για 1-2 ώρες ενω τα Σαββατοκυριακα αφιερωνω πολυ περισσοτερο χρονο.
Θα ήθελα να ρωτησω ομως τα παιδια εδω , τι αλλο μπορω να κανω για να βελτιωθω επιδει πιστευω οτι καπου εχω μηνει στασιμος και δεν προχωρω παιζοντας μονο τραγουδια που εμαθα η που προσπαθω και μονος μου να “βγάλω”.
Οι δικοι μου που με ακουνε λενε οτι το παιξιμο μου ειναι “σκληρο” και “αγχομενο”.
Το βλεπω και μονος μου οτι υστερω παρα πολυ στο στρωτο και γλυκο παιξιμο και ειδικοτερα στες διφωνιες και στο τρεμολο. Αν βοηθα ο τροπος που γινοταν η διδασκαλια ηταν …2 μηνες λιγη θεωρια και ασκησεις, δυο μηνες δρομοι… και μετα τραγουδια.
Ξερει κανεις τι πρεπει να κανω για να προχωρησω λιγο παρα κατω απο εδω που ειμαι.
Χρειαζεται να κανω περισσοτερες ασκησεις και παιζουν πολλη ρόλο στο τελικο αποτελεσμα η πιο πολυ να παιζω κλίμακες? Στο αριστερο χερι νομιζω ότι είμαι καλύτερος ενω στο δεξι με την πεννα δεν τα παω αρκετα καλα πολλες φορες νιωθω να με πονανε τα δαχτυλα και το τρεμουλο ακουγεται να “σκαλιαζει”
Δεν περιμενω ποτε να γινω σαν επαγγελματιας ομως θα ηθελα να το ευχαριστιεμαι περισσότερο…

καλημερα και συγχαρητηρια…
Νομιζω οτι για να το ευχαριστηθειτε καλύτερα πρεπει να βρειτε μια κιθαρουλα να παιζετε μαζι… Θα σας βοηθησει και στο χρόνο…
Σιγα σιγα θα ερθει η βελτιωση…
Η βελτιωση ερχεται με το παιξιμο οποτε είστε σε σωστο δρόμο…

Γνωμη μου οτι τα τραγουδια είναι απο μόνα τους ασκησεις…

1 «Μου αρέσει»

Ένα είναι αυτό.

Ένα άλλο είναι να αρχίσετε να βάζετε αυτά τα 50 τραγούδια στη ζωή σας: έγινε τόση δουλειά, μελέτη, αφιερώθηκε κόπος και χρόνος και χρήμα, καιρός τώρα να αρχίσουν και να αποδίδουν κάτι. Το μπουζούκι πρέπει να παιχτεί στην παρέα, σε κάνα γλεντάκι, σε καμιά ταβερνομάζωξη. Τα τραγούδια αφενός είναι άσκηση, όπως λέει ο Γεωργαλάς, αλλά αφετέρου είναι και απόλαυση, και μάλιστα ομαδική. Φυσικά στην αρχή θα υπάρχει μια συστολή, μια ντροπή. Όταν όμως αρχίσουν να βρέχονται με λίγο κρασάκι, να τραγουδιούνται από μια ολόκληρη παρέα, να γίνονται αφορμή ενδεχομένως ακόμη και για νέες γνωριμίες (με μουσικούς ή μη), τότε θερίζει κανείς ό,τι έσπερνε τόσον καιρό με τις ασκήσεις.
Είναι στατιστικά διαπιστωμένο ότι όποιος κυκλοφορεί μ’ ένα μουσικό όργανο υπό μάλης γνωρίζει αβέρτα κόσμο. Κάπου θα κάτσει ένα τυχαίο σμίξιμο με κάποιον κιθαρίστα, μπαγλαματζή, δεύτερο μπουζουξή, από τον οποίο πάντα ο νέος παίχτης κάτι έχει να μάθει. Κάποιος θα γυρέψει ένα τραγούδι που το ξέρετε νοερά αλλά δεν το έχετε παίξει ποτέ, και θα δοκιμάσετε να το βγάλετε εκείνη τη στιγμή επιτόπου: μπορεί το αποτέλεσμα να μην είναι σπουδαίο, όμως μέσα στη ροή της βραδιάς μπορεί να λειτουργήσει μόνο θετικά (άμα περνάμε καλά ποιος κοιτάει το άρτιο ή όχι της εκτέλεσης;) και κατά τα άλλα είναι μεγάλη άσκηση.

Καλό δρόμο!

1 «Μου αρέσει»

Μακάρι να γίνει έτσι και ελπιζω με τον χρονο να βγαίνει πιο φυσικο το παίξιμο.
Αν πάλι δεν δω βελτίωση θα κοιτάξω για ασκήσεις με το δεξί χέρι.

Εχει απόλυτο δίκαιο ο pepe στον αρχάριο οι συστολές λύνονται με καλη παρέα και κρασί για να μπορει σιγα σιγα να συνηθιζει να τον ακουνε οι γυρω του.
Η αληθεια ειναι οτι στις αρχες οταν παζεις και σε ακουνε άλλοι εισαι σφιγμενος, σκεφτεσαι συνεχια να μην κανεις λαθος δεν παιζεις ελευθερα και στο τελος τα χάνεις!!

Γνωμη μου ειναι να χωρισεις τη μελετη σου σε ασκησεις και τραγουδια. Να γινεις λιγο πιο αυστηρος με τον εαυτο σου και να προσπαθεις να παιζεις αργα και καθαρα χωρις λαθη αυξανοντας ταχυτητα σταδιακα χωρις να χανεις απο ηχο. Βαλε κατω οσα εχεις μαθει σε ασκησεις και μελετα τα. Χρησιμοποιησε μετρονομο, κανει καλη δουλεια! Οσον αφορα το ρεπερτοριο προσπαθησε να τελειοποιησεις τα τραγουδια που ξερεις και να σαι σιγουρος γι αυτα. Μετα ξεκινα να προσθετεις τραγουδια σιγα σιγα. Καλη επιτυχια! Και βαλε το οργανο στην παρεα!!!

Ο μετρονόμος μέχρι πιό σημείο βοηθά στην μελέτη?
Ο δάσκαλος δεν μου είχε αναφέρει τίποτα σχετικά και απο ότι ξέρω ούτε και σε άλλους μαθητες του το πρότεινε.
Πρόσφατα αγόρασα ένα αλλα τον χρησιμοποιώ μόνο στες ασκήσεις όμως ακόμα δεν γνωρίζω πιά είναι η σωστή ταχύτητα και αν πρεπει να το χρησιμοποιω για να “μου κρατάει” τον ρυθμό και όταν παίζω τραγούδια.

Η πλειοψηφία ψηφίζει παρεΐστικο παίξιμο στην ταβέρνα. Με αυτούς συντάσσομαι και εγώ. Κάποιοι, πάλι, συνιστούν ασκήσεις, επιμονή, δεξί χέρι κλπ. κλπ. Αν έχω καταλάβει καλά, αυτό που ζητάς δεν είναι να γίνεις άψογος επαγγελματίας, να θαυμάζουν όλοι το δακτυλισμό σου, το δεξί σου χέρι, την ακρίβεια χρόνου και τέτοια, παρά να λυθεί η ψυχή σου, όχι τα χέρια σου (αυτή, όταν λυθεί, θα σου λύσει και τα χέρια και όλα). Προχώρα λοιπόν ακάθεκτος προς αυτή την κατεύθυνση, όπου βεβαίως μετρονόμος δεν χρειάζεται. Πάντως, ο μετρονόμος βοηθάει σίγουρα κάποιον που έχει διαπιστωμένο πρόβλημα στην τήρηση του χρόνου και μόνο σε αυτό. Ο σωστός χρόνος για την άσκησή σου είναι εκείνος όπου, ακούγοντας μιαν ηχογράφηση που τη βρίσκεις σωστή σε όλα της, ο μετρονόμος δεν θα ξεφύγει αισθητά παρά μόνο μετά από 20, 30 χτυπήματα. Αν επιμένεις τόσο πολύ, αφιέρωσε κάποιο χρόνο επιταχύνοντας ή επιβραδύνοντας το μετρονόμο ώστε αυτός να παρακολουθεί την ηχογράφηση χωρίς να ξεφεύγει.

Είναι ακριβώς όπως το λές σκοπός μου δέν είναι να γίνω επαγγελματίας, να έχω ακρίβεια χρόνου και τέλειο δαχτυλισμό.
Θέλω να είμαι ειλικρινής… η αλήθεια είναι ότι δεν με ενθουσίασαν οι ασκήσεις με μετρονόμο (ή και χωρίς) οπότε μάλλων δεν βλέπω να τον χρησιμοποιώ για πολλή καιρό!!!.
Προτιμω να παίζω τα τραγούδια που έμαθα στον δάσκαλο …να βγάζω κανένα μόνος μου και νομίζω ότι είναι αυτο που με ευχαριστεί περισσότερο…με όσες ατέλειες έχω.
Μακάρι να ξεκινούσα μικρότερος αλλά αυτα τα 3-4 χρόνια που ασχολήθηκα με το όργανο με έκαναν να το αγαπήσω όσο δεν φαντάστηκα και ελπίζω να γίνω λίγο καλύτερος ερασιτέχνης…έστω τώρα στα 51 μου.

Εγω φιλε μου θα σου προτεινα να μελεταγες και λιγο κλιμακες.Δεν πρεπει να βιαζεσαι δεν εισαι δα και 100 χρονων.Οι κλιμακες θα σε βοηθησουν παρα πολυ να βγαζεις τραγουδια…Δεν ειναι τιποτα δυσκολο.Εξαλου μερακι εχεις και φαινεται:088:Α και οι ασκησεις πρεπει να γινονται βοηθανε πολυ.Καλη μελετη!

εγω πιστευω οτι αφου το θες τοσο πολυ επρεπε να το εχεις αρχισει κιολας… προχωρα και μη μασας…

φιλικα ΝΙΚΟΣ

Επειδή οι ασκήσεις μπορούν μεν να είναι πολύ ωφέλιμες, αλλά οπωσδήποτε και βαρετές καμιά φορά, να σας προτείνω ένα είδος λίγο πιο ενδιαφέρουσας (ίσως) άσκησης που χρησιμοποιώ καμιά φορά στον εαυτό μου:

Πιάνουμε ένα κομμάτι που έχουμε αποφασίσει να βγάλουμε και μας δυσκολεύει. Απομονώνουμε το σημείο που δε βγαίνει εύκολα. Μπορεί να είναι π.χ. ένα πέρασμα από 10 νότες. Παίζουμε λοιπόν μόνο αυτές τις δέκα νότες. Φτιάχνουμε μια λούπα, δηλαδή ένα υποθετικό «κομμάτι» που αποτελειται από αυτές τις 10 νότες συνέχεια, χωρίς παύση από την τελευταία μέχρι να ξαναπαίξουμε την πρώτη.
Δε βγαίνουν, μπουρδουκλωνόμαστε; Πάμε λίγο πιο αργά. Αυτό που κάνω συγκεκριμένα εγώ είναι:
-βρίσκω ένα αργό τέμπο, στο οποίο μπορώ να τις παίξω χωρίς να μπερδευτώ αλλά και χωρίς να χαλάσω το ρυθμό
-βάζω ένα στοίχημα, ότι θα παίξω π.χ. 5 ή 10 συνεχόμενες επαναλήψεις χωρίς λάθος.
-Κάθε φορά που κάνω λάθος μηδενίζω και ξαναρχίζω να μετράω.
-Αν είναι αδύνατον να τις παίξω, αργεύω κι άλλο το τέμπο.
-Όταν κερδίσω το στοίχημα, ανεβάζω λίγο το τέμπο και ξαναρχίζω.

Εδώ μπορεί να μπει και μετρονόμος. Ο σκοπός είναι να φτάσω να το παίζω στο κανονικό τέμπο του κομματιού. Μάλιστα σε καμιά έκλαμψη αυτοπειθαρχίας, μπορω να ορίσω ως στόχο να παίξω τη λούπα μέχρι και λίγο πιο γρήγορα από το κανονικό κομμάτι (ώστε όταν τελικά παίξω το κομμάτι, το συγκεκριμένο σημείο να μου είναι συγκριτικά πιο εύκολο απ’ ό,τι στην άσκηση).

Όταν αρχίσω να αισθάνομσαι σαν κατάδικος που παίζει τις ίδιες 10 νότες στον αιώνα τον άπαντα (με άλλα λόγια, όταν η έκλαμψη αυτοπειθαρχίας περάσει),υπάρχει πάντα η δυνατότητα να γυρίσω στο κανονικό κομμάτι. Θα τσεκάρω αν έγινε πρόοδος, και εν πάση περιπτώσει θα κάνω και κάτι πιο ευχάριστο.

Πάνω σ’ αυτή τη λογική ο καθένας μπορεί να κάνει τις παραλλαγές του. Το νόημα πάντως είναι να επικεντρώνουμε την προσπάθεια μόνο στο σημείο που μας δυσκολεύει. Αν οι υπόλοιπες 40 νότες του κομματιού βγαίνουν χωρίς προσπάθεια, δεν έχει νόημα να ξεκινάμε ολόκληρο το κομμάτι και μόλις φτάνουμε στο επίμαχο σημείο να σκοντάφτουμε και φτου κι απ’ την αρχή.

1 «Μου αρέσει»

Είναι πράγματι πολύ σημαντικό για τον μπουζουξή να παίζει με κιθαρίστα , απο την αρχή ακόμη της εκμάθησης . Η κιθάρα που έχει τη μεγαλύτερη συμμετοχή στο τέμπο σαν άγρυπνος φρουρός θα επαναφέρει το μπουζούκι, που μεσα στους δαιδάλους της μελωδίας έχει την τάση να διαμορφώνει τα μέτρα με έναν προσωπικό τρόπο . Ειδικά στα 9/8 είναι σημαντική η παρουσία της κιθάρας. Σε είδη όπως είναι πχ η τζάζ ακόμα και στην Ελλάδα οι μουσικοί πιά μαθαίνουν να ασκούνται με αυστηρότητα στο ρυθμικό σολφέζ . Δεν νομίζω οτι είναι θέμα αν το βλέπει κάποιος απο ερασιτεχνική η επαγγελματική σκοπιά αλλά είναι μιά νοοτροπία. Το θέμα φαίνεται πιό καθαρά όταν αρχίζει και μεγαλώνει η ορχήστρα και δεν δένουν τα όργανα και δεν γίνεται αντιληπτή πάντα η αιτία.