Καλησπέρα στην παρέα.Παίζω μπουζούκι 1μιση χρόνο τώρα και είμαι αυτοδίδακτος.Αρκετά ικανοποιημένος από την μέχρι τωρα αποδοσή μου αλλά είπα να βρέθω με κανά δάσκαλο για να ξεκολλήσω σπό κάποια σημεία στα οποία δεν βλέπω βελτίωση.Έκανα λοιπόν δύο μαθηματάκια αλλά δεν τα βρήκαμε και σταμάτησα.Η μόνη παρατήρηση που μου έκανε όσον αφορά το παιξιμό μου είναι για το δεξί χερι.Όταν παίζω συνηθίζω ν’ακουμπάω το μικρό δάχτυλο του δεξιού χεριού στο καπάκι,έτσι νομίζω πως παίζω πιο σταθερά σε μία κάθετη διεύθυνση.Ο δάσκαλος μου είπε πως μ’αυτό τον τρόπο θα χάνω σε ταχύτητα και πως θα πρέπει το χέρι μου να μην ακουμπάει πουθενά και να είναι ελεύθερο.Στην τελευταία περίπτωση όμως χάνω το μπούσουλα και άλλοτε βυθίζω την πένα στις χορδές και άλλοτε βγαίνω πιο έξω χάνοντας την πενιά.Τελικά προς το παρόν χάνω σε ταχύτητα.Οι πιο έμπειροι τι λετε?Θα ήθελα απαντήσεις και από αυτοδίδακτους αλλά και από άτομα που είχαν κάποιο δάσκαλο.Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας:)
Ακρη δε θα βγαλεις.
Κοιτα πως παιζει ο Τρίγκας και ο Πάππος.
Ο ενας εχει “βιδωμενο” το χερι πανω στο καπακι και ο αλλος εντελώς ελεύθερο
Δεν υπάρχει κατι στανταρ.
Φίλε @stone_age υπάρχει σωστός τρόπος και αυτός είναι ένας:
Το δεξί χέρι (για τους δεξιόχειρες) δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ακουμπάει είτε στο καπάκι είτε στον καβαλάρη είτε στις χορδές πίσω από τον καβαλάρη. Εξαίρεση μόνο η περίπτωση που παίζουμε πιτσικάτο (κουφός - μουντός ήχος) όπου ακουμπούμε πολύ ελαφρά το χέρι μας λίγο εμπρός από τον καβαλάρη.
Σε καμία περίπτωση, το ότι κάποιοι οργανοπαίχτες, κυρίως παλιοί (βλέπε Τσιτσάνης κ.α.) ακουμπούσαν το χέρι (μικρό δάχτυλο) επάνω στο καπάκι, δεν σημαίνει ότι αυτό είναι και το ορθό.
Ο χειρισμός της πένας πρέπει να είναι μόνο με την κίνηση του καρπού και όχι ολόκληρου του χεριού όπως συνηθίζουν κάποιοι.
Η πένα πρέπει να χτυπά τελείως κάθετα και τις δύο χορδές, με ελάχιστο βάθος στην μύτη.
Το χέρι πρέπει να παραμένει χαλαρό και όλη η “δύναμη” είναι στον δείκτη και τον αντίχειρα…
Τις χορδές πρέπει να τις χτυπάς στην αρχή της οπής του καπακιού αλλά αυτό δεν είναι και απόλυτο διότι με αλλαγή αυτής της θέσης μπορείς να πετύχεις διάφορα ηχητικά ηχοχρώματα.
Αυτός είναι ο σωστός τρόπος χρήσης της πένας.
Υπάρχουν πολλές ασκήσεις για να να πετύχεις αυτό το αποτέλεσμα.
Αυτος δηλαδη παιζει “λαθος”?
Ποσο μαλλον αυτος?
http://www.youtube.com/watch?v=MPBQ8I0EPkQ
Νομιζω οτι ειναι λιγο υπερβολη στο πως “ακριβως” πρεπει να παιζει ο καθενας…
Ο Τσιτσανης ειναι μονιμα “ακουμπισμενος” στο καπακι…
Την απάντηση την έδωσα ήδη…
χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όποιος το ακουμπάει δεν μπορεί να παίξει μπουζούκι… όταν κάποιος συνηθίσει να παίζει με ένα τρόπο (σωστό ή λάθος) αυτόν θα παίζει μια ζωή…
Καλό είναι να συνηθίσει τον σωστό τρόπο όπως π.χ. http://www.youtube.com/watch?v=TKNdXalu_hs&feature=related
Θεωρώ ότι η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Ο asotos περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο κάποιος εκπαιδευόμενος θα μπορέσει ευκολότερα στο μέλλον να αντιμετωπίσει θέματα βελτίωσης της ταχύτητάς του και της τεχνικής του εν γένει, ώστε να οδηγηθεί σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο ως οργανοπαίκτης. Η τοποθέτηση αυτή του χεριού και της πένας είναι και αυτή που συνήθως μαθαίνεται στους εκπαιδευόμενους. Ωστόσο στην πορεία, ο οργανοπαίκτης δημιουργώντας το δικό του, προσωπικό ύφος, ενδέχεται να αποκλίνει από την ανωτέρω μέθοδο, λιγότερο ή περισσότερο. Επίσης, κάποιος αυτοδίδακτος ενδέχεται ακόμα και χρησιμοποιώντας εντελώς προσωπικό στυλ, να φθάσει σε υψηλά επίπεδα δεξιοτεχνίας με σκληρή δουλειά και πολλές ώρες στο μπουζούκι. Επίσης, όταν η δεξιοτεχνία δεν είναι το ζητούμενο, τότε τα διάφορα στυλ μπλέκονται ακόμη περισσότερο… Προσωπικά, έχω περάσει και από τα δύο στάδια. Άρχισα να μαθαίνω σε δάσκαλο μικρός, με την τεχνική που περιγράφει ο asotos. Θεωρώ ότι εάν συνέχιζα με τον τρόπο αυτό, θα ήμουν γρήγορος και τα χέρια μου θα ήταν “λυμένα”. Μετά από μία μεγάλη περίοδο απραξίας ξανάπιασα το μπουζούκι μόνος μου. Θυμήθηκα κάποιες τεχνικές, αλλά μάλλον ακολούθησα δικό μου τρόπο παιξίματος. Καθώς ποτέ δεν ασχολήθηκα συστηματικά, δεν έφτασα ποτέ στην ταχύτητα που θα ήθελα, αλλά τελικά είμαι ικανοποιημένος με τον ήχο που βγάζω. Ήχο που δεν γνωρίζω εάν θα επιτύγχανα ακολουθώντας τον ορθό τρόπο παιξίματος. Γνώμη μου είναι ότι από τη στιγμή που αποφάσισες να πας σε δάσκαλο, θα πρέπει να ακολουθήσεις τα λεγόμενά του και στην πορεία, με την αποκτηθείσα εμπειρία σου, θα δημιουργήσεις και τον δικό σου τρόπο σιγά σιγά.
Να πω καποια πραγματα που παρατηρω στον εαυτο μου, νομιζω και αλλους θα απασχολουν.Οσο μεγαλυτερος ο μοχλοβραχιονας (σημειο στηριξης του αντιβραχιου στην ενωση σκαφους καπακιου-πενα) τοσο μεγαλυτερη αναγκη απο στηριξη (δαχτυλο στο καπακι οπως τσιτσανης και τριγκας) για καλυτερο ελεγχο της πενας.Στην αντιθετη περιπτωση δεν υπαρχει αυτη η αναγκη.Την αναγκη στηριξης με δαχτυλο την εχω στο ενα απο τα μπουζουκια που εχω με παλαιου τυπου σκαφος μακροστενο που εκ του σχεδιασμου ο καβαλαρης απεχει αρκετα απ΄τη χορδιερα (μεγαλος μοχλοβραχιονας) σε σχεση με συγχρονο σχεδιο σκαφους στρογγυλο.Ολα αυτα που αναφερω εχουν να κανουν μονο σε γρηγορο παιξιμο.
Τάκη κι εγώ έχω παίξει με παλιού τύπου σκάφος (όχι δικό μου και μόνο 2 φορές στην παρέα) αλλά δεν χρειάστηκε να ακουμπήσω δάχτυλο πάνω στο καπάκι… ακόμη και στο μπαγλαμαδάκι μου που το έχω πιάσει αυτόν τον ενάμισι μήνα 5-6 φορές, προσπαθώ (με δυσκολία ομολογώ, λόγω του μικρού μεγέθους) να μη το ακουμπάω καθόλου, γι’ αυτό και στηρίζω το χέρι (λίγο πριν τον καρπό) πάνω στην χορδιέρα του.
Το θέμα είναι λοιπόν πως συνηθίζει να παίζει κάποιος… και δεν έχει να κάνει με το μπουζούκι αυτό καθεαυτό.
Ο κάθε τρόπος χειρισμού της πένας δημιουργεί διαφορετικά ηχοχρώματα, διαφορετικές δυνατότητες σε ταχύτητα, αρπίσματα, νότες “στραγάλια” κλπ.
Αυτό που θα πρέπει να κάνει ένας νέος μπουζουξής, είναι να προσέξει πάρα πολύ την πένα του διότι το 90% του ύφους εξαρτάται από την πένα.
Άρα θα πρέπει να μάθει να την χειρίζεται σωστά και αργότερα που θα έχει τον έλεγχο της πένας 100% θα μπορεί να δημιουργήσει δικό του στυλ και να εκτελέσει και άλλους τρόπους παιξίματος, όπως τόνισε και ο Κίτσος.
Συμφωνω απολυτα με το τελευταιο σου μυνημα ασωτε…Ακριβως αυτο…“Πως συνηθιζει να παιζει καποιος…”
Γιάννη σίγουρα όπως συνηθίσει να παίζει κάποιος… αυτό όμως δεν σημαίνει ότι και όλοι οι τρόποι είναι σωστοί.
Μπορεί πράγματι κάποιοι με ακουμπισμένο το δάχτυλο στο καπάκι να παίζουν καλό μπουζούκι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και το ορθό παίξιμο…
Η σωστή τεχνική, κάνει τον μουσικό να εκτινάσσει τις ικανότητες του, να αποφεύγει παρατράγουδα (βλέπε τενοντίτιδες, υπερβολική πίεση στο καπάκι κλπ.), να συντομεύει τον χρόνο εξάσκησης που θα απαιτηθεί για να φτάσει σε “επαγγελματικά επίπεδα παιξίματος”, να διευρύνει τις ηχοχρωματικές του επιδόσεις κ.α.
Σε κάθε περίπτωση, εγώ ανέφερα, ποιος είναι ο σωστός τρόπος, και προσπαθώ να συνεισφέρω στην σωστή χρήση του οργάνου, εφόσον κάποιοι το ζητούν.
Όποιος θέλει τον ασπάζεται, όποιος θέλει όχι.
Αυτά είναι προσωπικά θέματα και επιλογές και δεν πρέπει να με αφορούν και δεν με αφορούν.
Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις,με βοηθήσατε ν’αποφασίσω αν και θα πάω μερικούς μήνες πίσω.Στο τέλος όμως πιστεύω θα μου βγεί σε καλό.Μήπως έχετε κατα νου μερικές ασκησούλες να ξεκινήσω δουλεία
Ξεκινάμε με τα βασικά:
1η άσκηση
1η χορδή 4 φορές πάνω κάτω ξεκινώντας με την πένα κάτω
2η χορδή 4 φορές πάνω κάτω ξεκινώντας με την πένα κάτω
3η χορδή 4 φορές πάνω κάτω ξεκινώντας με την πένα κάτω
4η χορδή 4 φορές πάνω κάτω ξεκινώντας με την πένα κάτω
και κατεβαίνουμε πάλι 3η - 2η -1η - 2η - 3η - 4η και ούτω καθεξής.
2η άσκηση
το ίδιο με την πρώτη ξεκινώντας όμως σε κάθε χορδή με την πένα πάνω.
3η άσκηση
1η χορδή κάτω
2η χορδή πάνω
3η χορδή κάτω
4η χορδή πάνω
και κατεβαίνουμε πάλι 3η - 2η -1η - 2η - 3η - 4η και ούτω καθεξής.
4η άσκηση
1η χορδή πάνω
2η χορδή κάτω
3η χορδή πάνω
4η χορδή κάτω
και κατεβαίνουμε πάλι 3η - 2η -1η - 2η - 3η - 4η και ούτω καθεξής.
Την κάθε άσκηση θα την κάνεις τουλάχιστο 10 λεπτά. Αργά και σταθερά να βγαίνει ο ήχος και των δύο χορδών καθαρός…
Δεν θα πιέζεις πολύ την πένα με τον δείκτη και τον αντίχειρα (πρέπει η πένα να μπορεί να κινείται λίγο πάνω - κάτω αν την κουνήσεις με το άλλο χέρι) και το υπόλοιπο χέρι (τα άλλα δάχτυλα, καρπός και πάνω) να είναι τελείως χαλαρό.
Εάν νιώσεις να τραβούν οι μυς δεν σταματάς… συνεχίζεις μέχρι εκεί που δεν αντέχεις πλέον άλλο… κάνεις ένα μικρό διάλειμμα 1-2 λεπτά και συνεχίζεις…
Ξεκινά με αυτά και βλέπουμε παρακάτω.
Μου φαίνεται ότι μάλλον θα πρέπει να τις βγάλω τις ασκήσεις σε βίντεο.
Καλησπερα παιδια, συνφονω με τον φιλο τον ασωτο, το χερι πρεπει να μην ακουμπαει πουθενα, να μαθει τις αποστασεις μονο του και να ειναι ποιο ανετο αργοτερα και στα διπλοχορδα. τουλαχιστον εμενα ετσι με μαθανε, απο σεβαστους δασκαλους και καλους μουσικους στο ωδειο που παω. Τωρα αυτα ειναι και στον δασκαλο και σε εσενα, αυτο που θελω να τονισω ειναι οτι να δωσει πολυ βαση στο δεξι το χερι γενικα.Η ταχυτητα αποκταται με τον καιρο στο αριστερο, Ευχαριστω. καλες πενιες σε ολους, να στε καλα μαγκες.
Παίζεις 1,5 χρόνο, είσαι αυτοδίδακτος, είσαι αρκετά ικανοποιημένος, αλλά, ακουμπάς απλώς το δάχτυλο στο καπάκι (ελάττωμα που όπως είδες είχε και ο Τσιτσάνης, πράγμα που δεν του επέτρεψε να εξελιχθεί και πολύ) και θέλεις ‘‘ασκησούλες’’. Τώρα καλά να πάθεις. Θα κάνεις τις ασκήσεις που σου προτάθηκαν παραπάνω. Την καθεμιά 10 λεπτά. Σύνολο 40 λεπτά. Αν πονάνε τα χέρια σου, μιά φωνή θα σου λέει ‘‘δεν πονάς συνέχισε για το καλό σου’’ κι εσύ θα συνεχίζεις χωρίς να πονάς και χωρίς να βαριέσαι, χτυπώντας την πένα πάνω κάτω κι ανεβοκατεβαίνοντας στις τέσσερις - είναι αυτονόητο πως είναι τέσσερις - χορδές. Όταν τελειώσεις το πρώτο σαραντάλεπτο θα κάνεις 1-2 λεπτά διάλειμμα και θα ξεκινήσεις το δεύτερο και μετά το τρίτο κ.ο.κ. Εν τω μεταξύ θα περιμένεις νέες οδηγίες. Εάν περιμένοντάς τες τα έχεις παίξει, ή σου έρθουν τίποτα παρόμοιες, χτύπα με δύναμη το μπουζούκι στον τοίχο που έχεις μπροστά σου, στη συνέχεια στον τοίχο στα δεξιά σου, στα αριστερά σου και, τέλος, στον τοίχο πίσω σου. Δέκα λεπτά σε κάθε τοίχο. Δεν έχει σημασία άν πονέσουν τα χέρια σου κατά την πρόσκρουση, εσύ θα χτυπάς μέχρι να διαλυθεί το μπουζούκι εντελώς ώστε να εκτονωθείς. Αγόρασε μετά ένα καινούριο και συνέχισε αυτό που έκανες πρίν κάνεις την ερώτησή σου.
χαχαχαχαχαχαχα
Ας το κάνει για αρχή 1 μήνα (οδηγίες έχει πάρει) και μετά βλέπει αναλόγως την πρόοδο του.
Αυτές είναι οι απλές ασκήσεις… υπάρχουν και πιο σύνθετες αλλά πρέπει να μπορείς να τις κάνεις σωστά αυτές για να προχωρήσεις στις άλλες… πρώτα μαθαίνεις να οδηγάς και μετά βγαίνεις στους δρόμους με το αυτοκίνητο. Σε αντίθετη περίπτωση το τρακάρισμα είναι αναπόφευκτο.
Στην καλή τεχνική, παίζουν πολλά ρόλο. Το πως κρατάς το μπουζούκι, το πως τοποθετείς το χέρι και τα δάχτυλα πάνω στο μάνικο και την ταστιέρα κ.α.
Δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει τέλειο μάθημα εξ’ αποστάσεως.
Υ.Γ. Μη μπερδεύουμε τις φωνές με τις χορδές (το έχω διαβάσει και από άλλους και είναι λάθος).
Δεν υπάρχουν 4 χορδές. Υπάρχουν 8 χορδές = 4 φωνές (ΡΕ-ΛΑ-ΦΑ-ΝΤΟ) ή 6 χορδές = 2 φωνές (ΡΕ-ΛΑ).
Χα χα χα χα !!! και αργοτερα αμα δεν του βγαινει καμια ανταποκριση τι θα κανει παλι να το σπασει??? και να ριξει ψιλες στον τοιχο?? αμα ηταν ετσι θα ειχαμε πουλησει και την προικα μας κιολας!!! χα χα χα χα. Τιποτα αδερφε υπομονη πολυ και μελετη, και οταν θα δεις οτι προχωρας ακομα και λιγο θα το γουσταρεις περισσοτερο. Οση λυπη σου δινει αλλη τοση διπλη χαρα σου δινει.
Ε?Πως ειπατε?Να φανταστω οτι κανεις πλακα φιλε Δημητρη…
Ο μαθητής είναι μαθητής και ο φοιτητής, φοιτητής…
δεν μπορείς να πας πανεπιστήμιο εάν δεν περάσεις από Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο… (μόνο ορισμένες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα).
Όταν μαθαίνουμε, μαθαίνουμε… και η μάθηση θα πρέπει να είναι σωστή…
Δες πένα και θα καταλάβεις:
Μπορει ο κυριος Τριγκας να μην εχει πολλα βιντεο που να τον βλεπεις να ζωγραφιζει αλλα φτανει να ξερεις να ακους…Εγω θεωρω οτι δεν παιζει τοσο τεραστιο ρολο το αν ακουμπας…Σαφως και καλυτερα ειναι εξαρχης να μαθεις σωστα και να μην “στηριζεσαι” στο καπακι…Αντικειμενικα ο κ.Τριγκας εχει απο τις καθαροτερες πενες στους συχρονους οργανοπαιχτες του μπουζουκιου…Δεν ξερω να ανεβαζω αυτουσια τα βιντεο αλλα θα δωσω τα λινκ…Επισης απαντηση για την εξελιξη του Τσιτσανη δεν πηρα,ελπιζω να κανει πλακα ο φιλος…Ο Τρικαλινος Βλαχος εβαλε το μπουζουκι σε αλλα επιπεδα…ΕΞΕΛΙΞΕ το μπουζουκι,οχι να συζηταμε αν εξελιχθηκε ο ιδιος…Αν συνηθισες ετσι φιλε και εχει φτασει σε ικανοποιητικο επιπεδο,εγω σου προτεινω αντι να το παρεις απο το 0,να δεις πως θα βελτιωθεις ετσι πως παιζεις,δεν σε παει πισω ως οργανοπαιχτη…
http://www.youtube.com/watch?v=vsQPD_vO8Mo
Φίλε Γιάννη,
Η απορία σου σχετικά με το σχόλιο του Δημήτρη με ιντριγκάρει και παραθέτω την άποψη μου :
Υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια για το ποιος είναι καλύτερος ΟΡΓΑΝΟΠΑΙΧΤΗΣ από κάποιον άλλο - όπως καθαρότητα, ταχύτητα, δυνατότητα εκτέλεσης δύσκολων φράσεων καθαρά, κ.ο.κ. Αν πχ υπήρχε ανάγκη για συμμετοχή ενός μπουζουκού σε ένα μεγάλο σχήμα που έπαιζε παπάδες και ενδιέφερε μόνο η καλύτερη απόδοση μιας παρτιτούρας, σίγουρα θα επέλεγαν τον Μπέμπη αντί του Τσιτσάνη. Υπό αυτή την έννοια ο Τσιτσάνης εξελίχθηκε πολύ λιγότερο πάνω στο όργανο από πολλούς οργανοπαίχτες της εποχής του.
Αυτό φυσικά δε σημαίνει πως ο Τσιτσάνης έπαιζε χειρότερο μπουζούκι από τον Μπέμπη ΓΕΝΙΚΑ, γιατί τα γούστα όπως έχει χιλιοειπωθεί δε γίνεται να ποιοτικοποιηθούν. Δεν αμφισβητώ ούτε στο ελάχιστο το μεγαλείο του Τσιτσάνη ως οργανοπαίχτη, αντίθετα τον θεωρώ μοναδικό και εκτός σύγκρισης ΓΕΝΙΚΑ.
“Ειδικά” με την έννοια που προανέφερα, τον κατατάσσω σε χαμηλότερα επίπεδα.
Και κάτι σχετικό με το θέμα. Για κάποιον που θέλει να μάθει το οποιοδήποτε όργανο σωστά, υπάρχει μονόδρομος και είναι αυτός που αναφέρει ο asotos.
Η θεωρία πάντα υπάρχει και καλό είναι να την ακολουθούμε και να την προτείνουμε σε κάποιον που ξεκινάει να μαθαίνει. Η παρέκκλιση από τη θεωρία είναι δύσκολο κουπί αλλά πολλές φορές οδηγεί σε μεγαλεία…