Χαιρετώ την παρέα.Θέλω να με βοηθήσει κάποιος να καταλάβω γιατί δεν μπορώ να αυξήσω ταχύτητα στο δεξί χέρι. Δυσκολεύομαι στις τρίλιες και στις γρήγορες φρασεις.Άλλες φορές νιώθω πως κοκαλωνει το χέρι μου όταν παίξω γρήγορα κι άλλες φορές μου φεύγει η πένα όταν δεν την σφίγγω. Επίσης δεν ξέρω πόσο βαθειά πρέπει να χτυπάω την πένα. Για τα 6 χρόνια που παίξω θεωρώ πως είμαι αργος. Ευχαριστώ!!
Κρατάς πένα με το δεξί, πατώντας τα τάστα με το αριστερό, όπως όλος ο κόσμος; Αν ναι, βάλε κάποιον να σου πετάξει από πέντε μέτρα ένα μπαλάκι του τένις, και προσπάθησε να το πιάσεις. Αν απλώσεις το αριστερό σου χέρι, ενώ το δεξί μένει κρεμασμένο κάτω, έχεις πάθει ό,τι κι εγώ: κανείς δεν ενδιαφέρθηκε, όταν πρωτοπήρες όργανο στα χέρια, να ελέγξει μήπως και είσαι αριστερόχειρας. Ούτε κι εσύ ο ίδιος.
Το θέμα είναι να έχεις χαλαρότητα στο χέρι γενικότερα και στην πένα ειδικότερα, αλλά με σωστό πιάσιμο ώστε να μην φεύγει από τα δάχτυλα. Η ταχύτητα δεν είναι κάτι που κατακτάται εύκολα, θέλει σταδιακή αύξηση με προσεκτικές ασκήσεις. Αν δεν το έχεις κάνει ήδη, βρες ένα δάσκαλο να σε καθοδηγήσει (δεξιοτέχνη εφόσον σε ενδιαφέρει η ταχύτητα), γιατί οι τραυματισμοί καραδοκούν…
Υγ: Σωστό και αυτό με το ανάποδο πιάσιμο του οργάνου που επισημαίνει ακριβώς από πάνω ο παθών φίλος και συνονόματος.
Καλώς όρισες @Nikos666
Ένα πρόβλημα (που το είχα και εγώ) είναι ότι το χέρι δεν κινείται μόνο από τον καρπό, αλλά έχει και κίνηση από τα δάχτυλα που κρατούν την πένα με αποτέλεσμα αυτές οι δύο κινήσεις (από τον καρπό και από τα δάχτυλα) να είναι μερικές φορές ανταγωνιστικές (η μία να φρενάρει την άλλη). Δες λίγο στον καθρέφτη αν αυτό συμβαίνει και προσπάθησε να κινείται το δεξί χέρι μόνο από τον καρπό. Στην αρχή μπορεί να σου φανεί ότι μειώνεται η ταχύτητά σου, αλλά όταν το συνηθίσεις θα δεις ότι στη συνέχεια το χέρι σου πετάει!
Το βάθος δεν πρέπει να είναι πολύ μεγάλο γιατί θα κολλάει η πένα στις χορδές και έτσι δεν θα παίζεις γρήγορα. Επίσης, ο ήχος που βγαίνει έχει σχέση και με την κλίση της πένας. Μια μικρή κλίση δίνει πιο γεμάτο ήχο. Το τελευταίο όμως είναι θέμα γούστου!
Φυσικά ένας έμπειρος δάσκαλος θα μπορούσε να αξιολογήσει καλύτερα αν έχεις κάποια θέματα με την κίνηση του χεριού ή χρειάζεσαι περισσότερη εξάσκηση!
βρες δασκαλο. Και προσεξε να θελει οντως να σε διδαξει.
Έκανα μαθήματα 5 χρόνια σε δάσκαλο. Μπορεί να με κραταει πίσω και το μπουζούκι που έχω. Είναι του ματσίκα στα 450 και μου φαίνεται αρκετά δυσκολοπαιχτο σε σχέση με άλλα όργανα που έχω πιάσει. Δεν ξέρω όμως αν ένα κακο μπουζούκι μπορεί να παίξει ρόλο στην πενια
Αν αναγκάζεσαι να βάζεις δύναμη στην ταστιέρα, μπορεί αντανακλαστικά να βάζεις δύναμη και στην πένα. Σίγουρα ένα σκληρό όργανο σε πάει πίσω στην ταχύτητα, καλύτερα να το επιδιορθώσεις ή να βρεις ένα μαλακό όργανο (σε βάθος χρόνου, υποθέτω αν μπορούσες θα το είχες κάνει ήδη).
Αξίζει πιστεύεις να επιδιόρθωθει; Την βεργα την έχω σφίξει αρκετά και οι χορδες είναι ακόμη αρκετά ψηλά
Ο δάσκαλος δεν είχε σχολιάσει τίποτε για το όργανο τόσα χρόνια;
Πήγαινε το στον Ματσικα, ή σε κάποιον οργανοποιό κοντά σου αν δεν είσαι στην Αθήνα. Πλέον με €450 παίρνεις το βασικό μοντέλο χωρίς βέργα, εσύ πρέπει να έχεις το δεύτερο στη σειρά.
Ναι μου είχε πει πως είναι ψηλά οι χορδές
Ψηλά φαίνονται, όντως.
Και δεν έκανε κάτι για αυτό όταν το πήγες;
Πολλές φορές νομίζουμε ότι την ταχύτητα μας την χαρίζουν οι ασκήσεις στο γρήγορο, ΑΛΛΑ οι ασκήσεις στο γρήγορο μας κάνουν να παίζουμε ασκήσεις στο γρήγορο και όχι μουσικές φράσεις.
Έχεις μελετήσει λοιπόν την “γρήγορη φράση” που θέλεις να παίξεις αργά και με μετρονόμο; ώστε να την κατανοήσεις, να την καταλάβεις και να την αποδώσεις αργά; νομίζω αυτό είναι το μυστικό, αν μπορέσεις και την παίξεις σωστά πολύ αργά, χωρίς σφίξιμο περίπου πχ διακόσιες φορές χωρίς λάθος, τότε μπορεί να έχεις κατακτήσει ταχύτητα χωρίς να ζοριστείς
.
υγ, ναι το μπουζούκι φαίνεται και. κατά τη δική μου γνώμη να θέλει σετάρισμα, θα πρότεινα να το πας στο μάστορά του…
Το ίδιο θέμα έχω και εγώ (στα ίδια περίπου χρόνια). Είμαι αριστερόχειρας γενικά αλλά παίζω “συμβατικά”, γιατί έτσι μου φάνηκε πιο εύκολο/λογικό να κρατάω το όργανο και δεν διορθώθηκα.
Τον τελευταίο αρκετο καιρό ψάχνω να βρω αν φταίει κάτι ή απλά έχω φτάσει στα όρια μου, να το πάρω απόφαση.
Βλέπω ότι πολλοί παίζουν σε κάποια κομμάτια χρησιμοποιώντας περισσότερα τα δάχτυλα/παλάμη (δεν ξέρω αν το εξηγώ σωστά) και όχι τον καρπό ενώ σε άλλες φάσεις κάποιοι παίζουν αποκλειστικά με τον καρπό.
Το σωστό πιάσιμο ποιο είναι; Ανάμεσα σε δείκτη και αντίχειρα προφανώς, αλλά σφιχτά; χαλαρά; Να αλλάζει κλίση όταν χτυπάμε τη χορδή; Να συναντάει με κλίση τη χορδή; Ή είναι προσωπικό θέμα;
Σωστός! Μια καλή άσκηση είναι η λούπα:
Απομνώνω το δύσκολο σημείο από ένα κομμάτι που θέλω να βγάλω πιο γρήγορα απ’ όσο μπορώ μέχρι τώρα. Προσοχή, μόνο το δύσκολο! Μπορεί να είναι ένα τμήμα φράσης που δε βγάζει «μουσικό νόημα» από μόνο του, αλλά αυτό δε μας απασχολεί εδώ. Μας απασχολεί μόνο ότι μέχρι την τάδε νότα δεν υπάρχει δυσκολία, υπάρχει μόνο από εδώ μέχρι εκεί. Κόβω λοιπόν ακριβώς από εδώ μέχρι εκεί.
Το παίζω μερικές φορές συνεχόμενα. Δεν προσθέτω ούτε παύσεις ανάμεσα στις επαναλήψεις ούτε τίποτα. Μπορεί να βγει κάτι σε τελείως διαφορετικό μέτρο από το κανονικό κομμάτι (π.χ. τα δυόμισι τέταρτα από κάποιο ενδιάμεσο σημείο μιας φράσης 9 τετάρτων). Βγαίνει λοιπόν κάτι καινούργιο. Θα το παίξω μερικές φορές για να το απομνημονεύσω.
Και μετά αρχίζει η άσκηση: το παίρνω πολύ αργά, σταθερά, και το παίζω επαναλαμβανόμενα για, ας πούμε, 10 φορές. Όπου το μπουρδουκλώσω, μηδενίζω και ξαναρχίζω από την αρχή. Μόλις καταφέρω να τελειώσω τις 10 επαναλήψεις χωρίς λάθος, τσιμπάω λίγο την ταχύτητα. Ξανά το ίδιο, 10 επαναλήψεις, με ποινή μηδενισμού για κάθε λάθος.
Και ούτω καθεξής. Σταδιακά μπορώ να το φέρω ακόμη και σε ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτήν που όντως επιδιώκω: τότε θα είμαι πραγματικά σίγουρος ότι το κατέκτησα.
Και τότε ξαναβάζω αυτό το μουσικό απόσπασμα πίσω στη θέση του, μέσα στο κανονικό κομμάτι.
Μπορεί στο ίδιο κομμάτι να υπάρχουν πολλά τέτοια σημεία. Θα κάνω την άσκηση για όσα σημεία χρειαστεί.
Προφανώς φροντίζω να αυξάνω μόνο την ταχύτητα: ούτε την πίεση, ούτε τη δύναμη, ούτε την ένταση.
Αυτό είναι κρίμα, βεβαια υπάρχει πάντα η περίπτωση να είσαι δεξιόχειρας στην συγκεκριμένη δεξιότητα -ή μήπως θα έπρεπε να λέμε “αριστερότητα”; Υπάρχουν οι αμφίχειρες, καθώς και όλα τα ποσοστά ανάμεσα στους 100% δεξιόχειρες ή αριστερόχειρες.
Εννοείς να ακομπάει το δάχτυλο στο καπάκι; Ξεκίνα με καρπό και ελεύθερο χέρι, και μετά βλέπεις ειδικότερα παιξίματα (τσιμπητή πενιά Τσιτσάνη κλπ).
Σαφώς χαλαρά, και αν υπάρχει κάποια μικρή πίεση ή “σπρώξιμο” στην χορδή, αυτό να γίνεται συνειδητά. Συνήθως παίζουμε παράλληλα στην χορδή, αλλά μια μικρή κλίση δεν είναι άσχημη γιατί δίνει λίγο όγκο και επίσης γλιστράει η πένα.
Υγ: Το δάκρυ στο μήνυμά σου το έβαλα για το ότι έμαθες να παίζεις ανάποδα.
Είμαστε πάρα πολλοί οι καταπιεσμένοι αριστερόχειρες. που πλέον δεν ξέρουμε τι μας βολεύει να κάνουμε το δεξί και τι με το αριστερό χέρι.
Μη σκάς αδερφέ.όλα γίνονται.Και γω αριστερόχειρας, έμαθα απο 7 χρονών να παίζω “κανονικά” και μεροκάμματο ευτυχώς μπορώ να βγαζω. Απλά θέλει λίγο παραπάνω σκέψη.
Μη σου πω οτι τώρα που διδάσκω, το δεξί μου χέρι το έχω στο μυαλό μου πολύ τακτοποιημένο και μπορώ να το εξηγήσω, έχοντας ρίξει πολύ αναλυτική δουλειά ως μαθητής. Το αριστερό που μου έκατσε πιο εύκολα δεν ξέρω να το διδάξω στον ίδιο βαθμό.
αυτο συμβαίνει με εμενα
Γραφω με το αριστερο. Παίζω με το δεξι.
Αλλα τα μισά πραγματα τα κανω με το δεξι.
πχ, Αριστερο: μπασκετ, σφυρι, πριόνι, πιρουνι, μαχαίρι
Δεξί: κατσαβίδι, σκαρπέλο, πενσα, σφιχτήρες, ψαλίδι,
και ολα τα εργαλεια που χρησιμοποιουν δυο χερια τα πιανω οπως ο δεξιοχειρας.
Επομενως υπαρχει και η περιπτωση να πιανεις το όργανο όπως πρεπει. Εμενα δε με πιεσε κανεις να το πιασω οπως ο δεξιόχειρας.
