Σύμφωνοι, θα πω τη γνώμη μου ελεύθερα και ελπίζω να μην εκληφθεί σαν αντιπαράθεση.
Μην παίζεις δημόσια. Είναι θράσος. Πρόκειται για ένα όργανο που με τον κλασικό τρόπο εκμάθησης παίρνει χρόνια μέχρι να φύγει κανείς από το επίπεδο του αρχαρίου, και στο οποίο εσύ έχεις πάρα πολύ δρόμο μέχρι να παίξεις σωστά (δε λέω καλά, αυτό είναι διαφορετικό θέμα, λέω απλώς σωστά).
Στο βιολί δεν υφίσταται καν η έννοια “παίζω δυο μήνες”. Έχω ξεκινήσει να μαθαίνω εδώ και δυο μήνες λέγεται, και έτσι είναι. Αν ένας κιθαρίστας έλεγε “παίζω δυο μήνες μπουζούκι” θα ήμουν μεν λίγο επιφυλακτικός, αλλά δεν το θεωρώ και αδύνατο. Με το βιολί αποκλείεται ολωσδιόλου. Είναι σα να λέμε “οδηγάω Χ μέρες αλλά ακόμα δεν έχω μάθει να αλλάζω ταχύτητες” - ε, άρα δεν οδηγάς, μαθαίνεις εδώ και Χ μέρες!
Αν αντί για μαγαζί μάς έδειχνες ένα βίντεο μ’ αυτό το παίξιμο από πρόβα, θα είχα πολύ θετικότερα σχόλια. Δεδομένων των τρελών δυσκολιών του οργάνου, για δυο μήνες σε βρίσκω πολύ προχωρημένο. Ειδικότερα:
[ul]
[li]Συμφωνώ ότι οι νότες φαλτσάρουν, αλλά παρατηρώ ότι δε φαλτσάρουν όλες το ίδιο: κάποιες σε δυσκολεύουν περισσότερο. Φταίει το πάτημα; Φταίει η ταχύτητα; Εντόπισε το πρόβλημα και δούλεψέ το. [/li][/ul]
[ul]
[li]Ένα άλλο σημείο έχει σχέση με τη δοξαριά σου. Το αποτέλεσμα δε ρέει, σκοντάφτει. Το παράδειγμα της οδήγησης από εδώ το σκέφτηκα: όπως ο αρχάριος μαθητής οδήγησης, όταν αλλάζει ταχύτητες, το αυτοκίνητο σκοντάφτει και “βήχει” και η κίνησή του, αντί να είναι ομαλή, κάνει απότομες επιταχύνσεις και επιβραδύνσεις, έτσι και συ, όταν αλλάζεις δοξαριά, ακούγεται κάτι σαν απότομη διακοπή και ξαναξεκίνημα. Στο δε ταξίμι (που για δυο μήνες δεν είναι καθόλου κακό, απλώς δεν είναι για μαγαζί), μου έλειψε ν’ ακούσω και λίγο πιο μακριές δοξαριές. [/li][/ul]
Το βιολί είναι το πιο άτιμο όργανο. Το παραμικρό λάθος χιλιοστού ως προς το πάτημα της χορδής, το κράτημα του δοξαριού, την πίεση του δοξαριού στις χορδές, τη γωνία της δοξαριάς, το ακριβές σημείο επαφής της χορδής με το δοξάρι κλπ κλπ, φαίνεται καραμπινάτα και μπορεί να σε κρεμάσει πολύ περισσότερο απ’ ό,τι σε άλλα όργανα (που φυσικά επίσης έχουν σωστό και λάθος σε όλα αυτά τα ζητήματα, αλλά με όχι τόσο εμφανή τη διαφορά όσο στο βιολί). Για να λύσεις το καθένα από αυτά τα ζητήματα, το πρώτο βήμα είναι να τα εντοπίσεις. Αυτό δε γίνεται μονομιάς, γίνεται λίγο λίγο. Για να πω ένα ακραίο παράδειγμα: αν η δοξαριά σου ήταν τόσο λάθος ώστε αντί για νότα να ακουγόταν τρίξιμο, δε θα καταλάβαινες ποτέ αν το αριστερό σου πατάει σωστά τη νότα ή τη φαλτσάρει: θα φτιάξεις πρώτα στοιχειωδώς τη δοξαριά για να ξεκαθαρίσει το τοπίο,και μετά θα κοιτάξεις τι γίνεται με τα πατήματα. Μετά θα διορθώσεις τα πατήματα, και μόλις ξεκαθαρίσει κι από κει το τοπίο θα εντοπίσεις κάτι άλλο που τυχόν θέλει δουλειά. Και ούτω καθεξής. Υπάρχουν δυσκολίες προφανείς, και δυσκολίες που είναι κρυμμένες πίσω από άλλες και δε φαίνονται.
Συνεπώς, προσπάθησε να εντοπίζεις συγκεκριμένα προβλήματα όσο πιο εστιασμένα γίνεται, και να κάνεις ειδική δουλειά για την επίλυσή τους. Φτιάχνε ασκήσεις για τον εαυτό σου (μπορεί να υπάρχουν και στο ίντερνετ), παίζε και ξαναπαίζε το σημείο που σε δυσκολεύει. Παράλληλα βέβαια, συνέχισε να βγάζεις κομμάτια και να προβάρεις με την μπάντα σου, ώστε παράλληλα προς την εστιασμένη πρόοδο να καλύπτεις έδαφος και στη συνολική σου εξοικείωση με το όργανο και τα τερτίπια του.
Καλή συνέχεια και υπομονή.
Υ.Γ. Συμφωνώ με κάθε λέξη, θετική ή αρνητική, των δύο παραπάνω μηνυμάτων (6-7) που γράφτηκαν όσο ετοίμαζα το μακρινάρι μου.