Υπάρχουν αμανέδες με τίτλο γκαρίπ (ή καρίπ) χιτζάζ οπως και τουλάχιστον ένας γκαρίπ χουζάμ. Επίσης και ένα βίντεο στο youtube οπου ο Χρήστος Ζώτος με το λαούτο λέει οτι υπάρχουν τρία χιτζάζ: το μαλακό, το σκληρό (μέχρι εδώ καλά) και το καρίπ χιτζάζ. Δυστυχώς ενώ εξηγεί τα πρώτα δύο κόβεται το βίντεο και δεν βρήκα την συνέχειά του (αν υπάρχει).
Στο ίντερνετ υπάρχουν κάποια βίντεο με Τούρκους που παίζουν garip χιτζάζ σεμάι κ.τ.λ. ακόμα και μάθημα για το μακάμ αυτό και αναφορές σε κείμενα αλλά όλα στα τούρκικα. Στο βιβλίο του Μαυροειδή δεν βρήκα τίποτα και στο φόρουμ μόνο αναφορά σε αντίστοιχο μανέ, καθώς και ότι garip σημαίνει ιδιότροπος, ενώ και το google tranlate μου το μεταφράζει: παράξενος. Από μια πρώτη ακρόαση των μανέδων δεν είδα κάποιο αισθητά διακριτό χαρακτηριστικό, αλλά δεν είμαι και γνώστης των μακάμ για να κανω συγκριση με τα μακάμ που έχου δομή χιτζάζ ωστε να καταλήξω κάπου.
Τελικά ξέρει κανείς τι είναι το γκαρίπ χιτζάζ -γκαρίπ χουζάμ;
Garip (στα Τουρκικά, φυσικά) είναι αρχικά ο παράξενος, περίεργος, αφύσικος. Επιπλέον, ο γραφικός / ιδιόρρυθμος αλλά και ο ξένος, ο αλλοδαπός. Προφέρεται “γκαρίπ” αλλά οι Έλληνες έλεγαν “καρίπης”. Σε ένα μουσικό κομμάτι, η πρόθεση της λέξης υπονοεί ονοματισμό του κομματιού, κάτι σαν “το τραγούδι του γεροπαράξενου, του ξένου κλπ”. Όταν κάποια λέξη που ονοματίζει το κομμάτι, ακολουθείται από όνομα τρόπου, μακάμ, τότε υπονοείται “Το χιτζάζ του ξένου” κλπ. Ένας garip huzzam manı” είναι “Ο αμανές του καρίπη, σε μακάμ χουζάμ”. Παράλληλα με αυτόν, κάλλιστα μπορεί να υπάρχει και μανές του καρίπη σε μακάμ χουζάμ ή οποιοδήποτε άλλο μακάμ.
Δεν ξέρω με ποιόν τρόπο ο (σεβαστός!) Χρήστος Ζώτος αναφέρεται σε τρία διαφορετικά είδη χιτζάζ, αλλά εγώ τουλάχιστον δεν ξέρω να υπάρχει μακάμ χιτζάζ που να πέρνει την προσωνυμία “καρίπ” και τι σημαίνει αυτό σε διαστηματική θεωρία ή σε μελωδική συμπεριφορά. Καρίπ χιτζάζ σεμάι σημαίνει πολύ απλά “Το σεμάι (είδος μουσικού κομματιού) του καρίπη, γραμμένο σε μακάμ χιτζάζ”.
Από όσο εχω παρακολουθήσει παλιότερα μηνύματά σας στο φόρουμ μου δώσατε την εντύπωση οτι γνωρίζετε κάποια τούρκικα. Ίσως θα μπορούσατε να βγάλετε καποια άκρη εδώ, εσείς ή καποιο άλλο μέλος γιατί με την μετάφραση του ίντερνετ δεν μπόρεσα. Το βίντεο με τον Χρήστο Ζώτο είναι αυτό (από 14:15 το σχετικό σημείο):
Δεν ξέρω τουρκικά. Άκουσα τον πρώτο από τους συνδέσμους που αναφέρεις. Φαντάζομαι ότι ο παίζων το όργανο προσεγγίζει διαστηματικά το χιτζάζ, αφού στο 02:24 παίζει για πρώτη φορά τέσσερις φθόγγους μαζί, που είναι ακριβώς το τετράχορδο χιτζάζ. Σκληρό χιτζάζ, δηλαδή ο βυζαντινός ήχος “Νενανώ”. Ακριβώς όπως θα μας τον είχει διδάξει ο Καράς. Και συνεχίζει με έναν αυτοσχεδιασμό που μάλλον για “κανονικό” (δηλαδή σκληρό) χιτζάζ το ακούω. Το γεγονός ότι η λέξη garip είναι σε παρένθεση, μάλλον μειώνει τις πιθανότητες να ορίζεται, στην Τουρκική μουσική θεωρία, μακάμ που να ονομάζεται “hicaz garip makamı”, δεν μπορώ όμως να το ξέρω και ρώτησα Τούρκο φίλο, ειδικό στο θέμα.
Ο κ. Ζώτος, στο συγκεκριμένο βίντεο, αφού αναφέρει τα τρία διαφορετικά χιτζάζ, παρουσιάζει με συντομία (αλλά πολύ σωστά) τη διαφορά μεταξύ μαλακού και σκληρού χρώματος και τραγουδάει ένα κομμάτι σε (σκληρό) χιτζάζ αλλά, στη συνέχεια, το “καρίπ χιτζάζ” ξεχνάει να μας το παρουσιάσει.
Στον δεύτερο και στον τρίτο συνδεσμο αναφέρονται garip makami και garip ayagi, σχετιζόμενα με την φράση turk halk muziğinde (το google μεταφράζει τούρκικη λαϊκή μουσική) αλλά τα πράγματα ειναι πιο σαφή εδώ:
Περίπου στην μέση του κειμένου έχει ένα πίνακα όπου στην μία στήλη έχει τα μακάμ κάτω από τον τίτλο klasik musikide και στην άλλη τον όρο garip ayagi κάτω από τον όρο halk muziğinde το οποίο αντιστοιχεί σε πέντε συγκεκριμένα μακάμ. Έχει και άλλα ayagi που αντιστοιχούν σε άλλα μακάμια. Το ayagi μεταφράζεται ‘‘πόδια’’ και δεν μας βοηθάει άλλα φαίνεται πως πρόκειται για μουσικό όρο ο οποίος σχετίζεται με την λαική μουσικη ορολογία και όχι με την λόγια.
Θα αφήσω όμως τις υποθέσεις και θα περιμένω την απάντηση του φίλου σας.
Πράγματι, ο πίνακας αυτός περιέχει το garip αλλά δεν με αφήνει το λογισμικό να επιλέξω τις τρεις γραμμές κειμένου πάνω απ’ αυτόν, για μετάφραση. Ό όρος Halk πάντως, σημαίνει “λαϊκός” και χρησιμοποιείται και στη μουσική, επομένως κάτι σχετικό με λαϊκή, όχι κλασική μουσική πρέπει να είναι, που εγώ τουλάχιστον το αγνοώ. Στο εγκυρότατο βιβλίο του Γερμανού μουσικολόγου Κurt Reinhard “Μουσική της Τουρκίας”, στον δεύτερο τόμο “Λαϊκή μουσική”, έψαξα στο ευρετήριο. Αναφέρονται τα μακάμ Χιτζάζ και Χιτζαζκιάρ (μόνα τους) και δεν υπάρχει λήμμα garip, ούτε ayagi. Περισσότερο δεν μπορώ να ασχοληθώ, περιμένω κι εγώ την απάντηση του φίλου μου.
to garip hijaz δεν νομιζω ότι αποτελει ξεχωριστό μακάμι, αλλά μια παραλλαγή του γνωστού χιτζάζ
υπάρχει μια πρακτική από λαικούς (και κυρίως gypsy) μουσικους τα διαστήματα του χιτζαζ να αποδίδονται “παρα πολύ μαλακά” . τόσο που το τριημιτόνιο να μην ακουγεται σαν τέτοιο
αυτο γινεται σε ασυγκέραστα όργανα, ουτια βιολια κλπ
αν ας πουμε παίζεις Χιτζαζ από ΡΕ , το ΜΙb είναι πολύ κοντά στο MI, και το Φα# χαμηλό προς το ΦΑ
Όντως υπάρχουν μαλακά και σκληρά χιτζάζ όταν μιλάμε για 4χορδα/5χορδα,τα οποία γίνονται συστατικά διαφόρων μακαμιών,με τρόπο που δεν εξηγείται εύκολα εδώ. Ο χαρακτηρισμός γκαρίπ ΝΟΜΙΖΩ έχει να κάνει με μια γενικότερη ψυχολογία και ύφος παρά με κάποιο μακάμ του οποίου η δομή διαφέρει. Στα οθωμανικά άλλωστε,συχνά η ονομασία χιτζάζ αναφέρεται όχι σε ένα αλλά στην οικογένεια μακαμιών τα οποία συχνα εναλλάσονται μεταξύ τους σε ταξιμια και συνθέσεις.Πιστεύω πως η ονομασία χρησιμοποιείται για να περιγράψει κάτι συναισθηματικά φορτισμένο,σε λαική μουσική κυρίως.
Έχω συναντήσει επίσης και τον χαρακτηρισμό ΣΙΡΦ αλλά εκεί έχω λάβει 2 εξηγήσεις,η μία σχετική με ύφος,η άλλη με διαστήματα…οπότε δεν είμαι βέβαιος.
Παραθέτω την ερώτησή μου προς τον Ali Fuat Aydin, ερευνητή της Τουρκικής λαϊκής μουσικής και ιδιαίτερα του ζεϊμπέκικου, καθώς και την απάντηση. Νομίζω ότι το θέμα φωτίστηκε ικανοποιητικά.
Τί ακριβώς εξηγεί; Στο 02:24 εισάγει το τετράχορδο χιτζάζ και αμέσως συνεχίζει με έναν αυτοσχεδιασμό σε χιτζάζ. Γιατί η λέξη “garip” εμφανίζεται μέσα σε αγκύλες;
Αγνοούσα την ύπαρξη των Garip και Kerem, αλλά και όλα για όσα μας πληροφόρησε ο καλός φίλος Αλί Φουάτ.
Η ερώτηση: https://www.youtube.com/watch?v=HzK3b4aP6Mo What does he explain about? At 02:24 he introduces the hicaz tetrachord and immediately continues with an improvisation on hicaz. Why does the word “garıp” (strange, stranger etc.) appear, in brackets? Η απάντηση:
Well, it is a very long story, but in short I can say that AYAK is an invented term of NEW Turkish Folk Music theory after the foundation of the republic, in order to avoid to use the term MAKAM. There are still arguments on that topic but nowadays it seems that MAKAM names are used more.
Equivalents of makams;
UŞŞAK, HάSEYNİ family = KEREM
HİCAZ family = GARİP
RAST, MAHUR = MάSTEZAT
NİHAVENT = KATİP
SEGAH = MUHALİF, TATYAN, AZERİ
HİCAZKAR = KARA SEVDA
EVİΗ = MİSGET
SABA = DERBEDER, KALENDERİ
etc.
GARİP is a famous poet in Turkish literature, just like KEREM.
Είναι μεγάλη ιστορία, αλλά σύντομα μπορώ να πώ ότι ΑΥΑΚ είναι ένας τεχνητός όρος στη θεωρία της ΝΕΑΣ Τουρκικής λαϊκής μουσικής, μετά την εγκατάσταση της Τουρκικής Δημοκρατίας, ώστε να αποφευχθεί η χρήση του (αραβικού, σ.τ.μ.) όρου Μακάμ. Υπάρχουν ακόμα απόψεις σχετικά με το θέμα, αλλά σήμερα φαίνεται ότι τα ονόματα μακαμιών χρησιμοποιούνται ευρύτερα.
Αντιστοιχίες των μακάμ:
Ουσσάκ, οικογένεια Χουσεϊνί = KEREM
Οικογένεια Χιτζάζ = GARIP
Ράστ, Μαχούρ = MάSTEZAT
Νιχαβέντ = KATIP
Σεγκιάχ = MUHALIF; TATYAN; AZERI
Χιτζαζκιάρ = KARA SEVDA
Εβίτς = MISGET
Σαμπά = DERBEDER, KALENDERI
κλπ.
Κύριε Πολίτη σας ευχαριστώ για τον κόπο σας. Πράγματι η απάντηση του φίλου σας εξηγεί τον πίνακα του συνδέσμου στο μήνυμα #5. Δεν εξηγείται όμως η φράση του Χρήστου Ζώτου ότι υπάρχουν τρία χιτζάζ, το μαλακό, το σκληρό και το γκαρίπ. Ειναι φανερό ότι κάτι άλλο εννοεί. Ίσως εννοεί αυτό που λέει ο corto maltese πιο πάνω για πολύ μαλακό χιτζάζ, αν και ο corto maltese δεν φαινεται να είναι σίγουρος. Επίσης δεν εξηγείται ο γκαρίπ χουζάμ μανές. Αυτός όμως θα μπορούσε να εξηγηθεί με την υπόθεση του πολύ μαλακού χιτζάζ, η οποία όμως και αβέβαιη είναι και οι μανέδες γκαρίπ χιτζάζ-χουζαμ θέλουν ψάξιμο στα τετράχορδά τους για να διαπιστωθεί του λόγου το αληθές (κάτι που δεν μπορώ να κάνω σημερα -άσε που δεν έχω και άσυγκέραστο όργανο).
Επίσης μου δημιουργείται και μια άλλη απορία: η Τουρκική δημοκρατία ιδρύθηκε το 1923 με πρώτο πρόεδρο τον Κεμάλ. Πότε πρόλαβε το Garip -ως τεχνητός όρος που ήτανε- να περάσει στην μουσική κουλτούρα των μικρασιατών και κωνσταντινουπολιτών (οι οποίοι τότε ή και λίγο πρίν εκδιώχθηκαν) και να εμφανιστεί σε μανέδες 10-15 χρόνια μετά;
Και για να τα μπερδέψω περισσότερο τα πράγματα σχετικά με την εποχή εμφάνισης του όρου garip:
Ο Ταμπουρή Τζεμίλ Μπέη παίζει garip hicaz taksim πριν το 1916 (τότε πέθανε).
Για να μην σας κουράζω άλλο, ψάχνοντας ψύλλους στ΄άχυρα, υποθέτω ότι ο όρος garip προϋπήρχε της Τουρκικής δημοκρατίας περιγράφοντας κάτι που δεν το ξέρω, αλλά διασώθηκε στους αμανέδες φτάνοντας μέχρι την εποχή του Χρήστου Ζώτου, ενώ στην Τουρκία χρησιμοποιήθηκε τεχνητά για να περιγράψει αυτά που λέει ο Τούρκος ερευνητής.
Μην ξεχνάμε ότι οι αμανέδες (και άλλα μουσικά κομμάτια) Ελληνόφωνων καλλιτεχνών, οι ηχογραφημένοι σε Σμύρνη ή Κων/λη, χτυπήθηκαν όλοι πρό Μικρασιατικής καταστροφής, άρα και προ ιδρύσεως Τουρκικής Δημοκρατίας. Σε αυτές τις ηχογραφήσεις επομένως, πιθανότατα, η λέξη Καρίπ δεν έχει καμμία σχέση με το Ayak Garip που τότε ακόμα, δεν υπήρχε ως όρος. Όταν, από το 1922 και μετά, ηχογραφούνταν (στην Ελλάδα πλέον, ή στην Αμερική!) κομμάτια που ο τίτλος τους εμπεριείχε τη λέξη Καρίπ / Γκαρίπ, η έννοια του Καρίπ / Γκαρίπ θα πρέπει μάλλον να συσχετιστεί με την ιδιότητα του παράξενου κλπ. και όχι με τον όρο Garip της “νέας τουρκικής λαϊκής μουσικής” που οι καταφυγόντες στην Ελλάδα και / ή Αμερική πρόσφυγες ποτέ δεν γνώρισαν. Και πράγματι, ψάχνοντας στον Μανιάτη, βρίσκω 15 τίτλους συνολικά που εμπεριέχουν την λέξη Καρίπ ή Γκαρίπ, σε κομμάτια ηχογραφημένα μέχρι και το 1937.
Τώρα, για το Καρίπ Χετζάζ του κ. Ζώτου, το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι το “χαλασμένο τηλέφωνο”, που σε ό,τι τουλάχιστον αφορά την μεταφορά από Μικρασία σε Ελλάδα όρων της λαϊκής μουσικής της Τουρκίας στην Ελληνική μουσική κοινότητα έχει επιβεβαιωθεί ήδη με τη σύγχυση μεταξύ Σεγκιάχ / χουζάμ και μεταξύ ουσάκ / κιουρντί. Κάτι ανάλογο μπορεί να υπήρξε και με το “Καρίπ Χιτζάζ”.
Κύριε Πολίτη, και οι δυό θεωρούμε βέβαιο ότι το γκαρίπ άλλη έννοια είχε εκείνη την εποχή, στα κομμάτια που μας ενδιαφέρουν, και άλλη απόκτησε μετά και έχει μέχρι τώρα. Αλλά το γκαρίπ εκείνης της εποχής πρέπει να ήταν αυστηρά μουσικός όρος και όχι να σχετιζόταν με το νόημα των στίχων.
Γιατί εδώ δεν έχουμε τον ‘‘σεβνταλή μανέ’’ ενός ερωτοχτυπημένου ούτε ένα ταμπαχανιώτικο μανέ που μπορεί να προέρχεται από γειτονιές της Πόλης ή της Σμύρνης, αλλά ένα garip hicaz taksim χωρίς στίχους φυσικά. Οπότε η ‘‘παραξενιά’’ (γκαρίπ) αναφέρεται σε ιδιαιτερότητα του μακάμ. Όσο για την αναφορά του Χρήστου Ζώτου για τρία χιτζαζ, θα μπορούσε να ήταν θύμα του ‘‘σπασμένου τηλεφώνου’’, αλλά μου φαίνεται πιο πιθανό -με βάση τα παραπάνω- να διασώζει την παλιά παράδοση που και οι Τούρκοι ακόμα φαίνεται να έχουν ξεχάσει.
Στην αγγλική wikipedia υπάρχει μια λίστα με 590-παρακαλώ- μακάμ της τουρκικής κλασσικής μουσικής (οι γείτονες έχουν ξεφύγει τελείως). Ε, λοιπόν δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά στο όρο garip.
Μα, νομίζω, ο Ali Fuat Aydin ήταν αρκετά σαφής: Ο όρος garip ισχύει μόνο όταν κάποιος θέλει, κυρίως για εθνικιστικούς λόγους, να παρακάμψει τον όρο μακάμ που δεν είναι Κεντροασιατικός. Οπότε, λογικό είναι σε μιά λίστα όπου παρατίθενται μακάμ, να μην υπάρχει χώρος και για τον όρο γκαρίπ. Τώρα, δεν είμαι θεωρητικός ούτε της τουρκικής, ούτε της ελληνικής μουσικής, πολύ περισσότερο δεν μπορώ να διακρίνω μεταξύ “παλαιάς” και “νέας” παράδοσης άρα, δεν μπορώ και να έχω γνώμη για όρους που ο κ. Ζώτος παραθέτει μεν, αλλά δεν επεξηγεί. Ανάλογα ισχύουν και για το νόημα συγκεκριμένων λέξεων στην τιτλοδότηση τουρκικών μουσικών κομματιών.
Ο όρος garιp χρησιμοποιείται όταν καποιος θέλει να παρακάμψει τον όρο μακάμ απ’τον καιρό της Τουρκικής Δημοκράτίας και ύστερα. Την έποχή που μας ενδιαφέρει ήταν εν χρήσει και συμπλήρωνε-περιέγραφε το μακάμ χιτζάζ και μία φορά τουλάχιστον το χουζάμ. Άρα θα έπρεπε να έχει θέση σε μιά λίστα που τιτλοφορείται: list of all makams of turkish classical music όπου υπάρχει το κάθε απίθανο μακάμ.
νομίζω η κουβέντα ξεφεύγει και η εξήγηση είναι πιο απλή.
Ο όρος φαίνεται να σημαίνει “καημός” ή “μεράκι” ή κάποια τέτοια μορφή συναισθηματικής φόρτισης , πράγμα που επιβεβαιώνεται από Τούρκο μουσικό που εμπιστεύομαι πολύ αλλά και απο το ίδιο το google translate που στα συνώνυμα βγάζει και τη λέξη merakli που αν δεν κάνω λάθος ερμηνεύεται και ως αφοσιωμένος και ανήσυχος.
Δεν έχει να κάνει με το χιτζάζ ή με όρο που υποδηλώνει συγκεκριμένα μουσικά χαρακτηριστικά παρά μόνο ύφος.
Το garip μέχρι τώρα το μεταφράζαμε ως παράξενος,ιδιότροπος (το google tranlate μόνο το πρώτο έβγαζε). Εγώ να δεχτώ και την έννοια ‘‘καημός’’ ή ‘‘μεράκι’’ γιατί έτσι κι αλλιώς τούρκικα δεν ξέρω.
Ο Τούρκος μουσικός είπε ξεκάθαρα ότι το garip δεν είναι μουσικός όρος αλλά αναφέρεται στο ύφος; Το ξεκαθάρισε αυτό; Δηλαδή το ‘‘γκαρίπ χιτζάζ ταξίμ’’ του Τζεμίλ μπέη, π.χ. είναι απλά ένα ‘‘μερακλήδικό χιτζάζ ταξιμι’’;
Δυσκολεύομαι να πειστώ έτσι απλά γιατί-εκτός από το ότι σήμερα είναι μουσικός όρος- κάνει σαφή αναφορά ο Χρήστος Ζώτος (που δεν τον έχω κόψει για κανένα τυχαίο). Επίσης όταν βλέπω το καρίπ σχετικά συχνά (15 κομμάτια λέει ο κ.Πολίτης) και μάλιστα στριμωγμένο ανάμεσα σε μουσικούς όρους (π.χ. ‘‘νεβά καρίπ χετζάζ μανές’’ του Ασίκη) είναι δύσκολο να μην το θεωρήσω και αυτό μουσικό όρο.
Ενδιαφέρον!
Ο Τούρκος μουσικός που μιλάει αρκετά καλά Ελληνικά είπε “καημός”
Οκ ας αντιστρέψουμε λοιπόν την ερώτηση:
Σε όλο αυτό το ρεπερτόριο που εντοπίζουμε,υπάρχει κάποιος τροπικός ιδιωματισμός που επιβάλλει την ονομασία;
Με τα λίγα που ξέρω,νομίζω όχι αλλά θα χαρώ να μάθω τα λάθη μου
Νομίζω ότι ο Ali Fuat Aydin ήταν λακωνικότατος μεν (όπως το συνηθίζει!!) αλλά σαφής: Μιλάει για μία “νεώτερη” θεωρητική προσέγγιση της τουρκικής λαϊκής μουσικής (προφανώς “σπρωγμένης” από το καθεστώς που ίδρυσε το κράτος “Τουρκική Δημοκρατία” προσθέτω εγώ), στα πλαίσια της οποίας είσήχθησαν οι όροι Κερέμ και Γκαρίπ για να περιγράψουν κάποιες μουσικές συμπεριφορές που μέχρι τότε ονομάζονταν μακάμ. Δεν είπε τίποτα σχετικά με την έννοια του Γκαρίπ (ή του Κερέμ) διότι ανέφερε, χαρακτηριστικότατα, ότι και οι δύο λέξεις επελέγησαν απλά και μόνο επειδή είναι συνδεδεμένες με δύο επώνυμους Τούρκους ποιητές. Επομένως, εδώ, δεν μας απασχολεί το τι σημαίνει η λέξη. Και στα Ελληνικά, αν κάποιος φέρει το επίθετο (π.χ.) Κοντός θα υποθέσουμε, βέβαια, ότι κάποιος πρόγονός του πήρε αυτό το επίθετο λόγω ύψους μεν, αλλά δεν θα συνδέσουμε το ύψος του σημερινού κ. Κοντού με το όνομά του. Αν τώρα θεωρήσουμε ότι η Μουσική Ακαδημία (λέμε τώρα…) θελήσει να ονομάσει κάποια καινούργια μουσική δημιουργία “Μουσική Κοντού”, τιμώντας τον εφευρέτη της κύριο Κοντό, κανείς δεν θα σκεφτεί σε όρους ύψους ανθρώπου.
Από τη στιγμή που η λέξη Γκαρίπ καθιερώθηκε ως όρος της μουσικής, παύουμε να την συνδέουμε με τη σημασία / -ες που της δίνει η Τουρκική γλώσσα. Και ξαναθυμίζω, ο Ali Fuat Aydin ΔΕΝ μίλησε ούτε για καημό, ούτε για μεράκι ούτε για τίποτα τέτοιο. Θα πρότεινα όμως να περιορίσουμε κάπως τις θεωρητικές μας ανησυχίες και τα εξαγόμενα απ’ αυτές συμπεράσματα, αφού κανείς μας δεν γνωρίζει σε βάθος και με όλες τις λεπτομέρειες, τις ιδιαιτερότητες της Τουρκικής Λαϊκής Μουσικής.
ALK το αν υπάρχει κάποιος τροπικός ιδιωματισμός στα συγκεκριμένα κομμάτια είναι κάτι που θα φανεί (όταν έχω χρόνο ν’ασχοληθώ). Δεν το έψαξα πρώτο-πρώτο γιατί νόμιζα ότι θα ήξερε κάποιο μέλος του φόρουμ.
Κ.Πολίτη ο Ali Fuat Aydin απάντησε έχοντας υπόψιν ένα σύγχρονο τούρκο μουσικό να μιλάει για χιτζάζ (γκαρίπ). Αν είχε το λινκ με τον Τζεμίλ μπέη να παίζει γκαρίπ χιτζάζ προ Τουρκικής Δημοκρατίας δεν ξέρουμε τι θα απαντούσε.