Γκαρίπ χιτζάζ

Δεν τον ξέρεις τον άνθρωπο, φίλε atrecorde, γιαυτό το λές αυτό. Θα απαντούσε σίγουρα, πάντως, και η απάντησή του θα ήταν σωστή. Αλλά ξαναθυμίζω: δεν έχει νόημα να βρούμε το χρόνο και να ασχοληθούμε σε (ακόμα μεγαλύτερο) βάθος με τα θέματα αυτά, γιατί απλά, δεν τα ξέρουμε!!!

Οκ!θα κάνω και εγώ μια “βουτιά” σε ότι γκαρίπ βρω και αν πάρει κάτι ιδιαίτερο το αυτί μου,θα επανέλθω.
Κ.Νίκο έχετε δίκιο,κυκλοφορεί ήδη πολλή σαβούρα στο διαδύκτιο και δεν είχα σκοπό να την…εμπλουτίσω με υποθέσεις και ράδιο αρβύλα…

Μα δεν αμφισβητώ τις γνώσεις του κ.Πολίτη. Το πιστεύω ότι θα απαντούσε.

Ενδιαφέρον θέμα!

Το σίλαμπς έχει τα παρακάτω ηχογραφήματα (αντιγράφω τα στοιχεία όπως τα δίνει η σελίδα):

  1. Γκαρίπ Χετζάζ μανές, με τον Αραπάκη (1931)
  2. Γκαρίπ Χετζάζ μανές, με τον Ατραΐδη (1931)
  3. Γκαρίπ Χιτζάζ, σόλο ούτι (ταξίμι), με τον Σαρκή Κιλιτζιάν (1937)
  4. Γκαρίπ-Χουζάμ μανές, με τη Ρόζα (1934)
  5. Καρίπ Νεβά μανές, με τη Μαρίκα Καναροπούλου (1934)
  6. Καρίπ Χετζάζ μανές, με τη Ρίτα (1935)
  7. Καρίπ Χετζάζ μανές, με τον Αραπάκη (1935)
  8. Νεβά καρίπ χετζάζ μανές, με τον Ασίκη (1934)

Σ’ αυτή την ανάρτηση του μπλογκ «Ρεμπέτικοι Διάλογοι», η οποία αφορά αποκλειστικά μανέδες*, βρίσκω περίπου τα ίδια, αν και με μικροδιαφορές του τύπου «Χετζάζ Γκαρίπ» - «Γκαρίπ Χετζάζ».


*αποκλειστικά μανέδες: και στο Σίλαμπς μόνο μανέδες βρήκα, και ένα ταξίμι. Αλλά την αναζήτηση την έκανα στο σύνολο του κόρπους.

2 «Μου αρέσει»

Ζήτησα σε έναν Τούρκο πολύ καλό μουσικό να μου δείξει Γκαρίπ και με μεγάλη επιφύλαξη καθώς δεν μιλάω Τούρκικά, νομίζω πως πρόκειται για όρο που αφορά, ιστορικά τουλάχιστον τις νοτιανατολικές περιοχές της Τουρκίας και μελωδίες aşık. Πάντως δεν είναι όρος που θα δούμε πολύ σε Οθωμανικό ρεπερτόριο παλατιανό.
Όπως μου το έπαιξε, και η μελωδική πορεία ήταν κάπως ιδιαίτερη αλλά και τα διαστήματα πολύ μαλακά.

Ναι, αλλά τα δύο παραδείγματα με ταξίμια, Τανμπουρί Τζεμίλ μπέη και Σαρκή Κιλιτζιάν, είναι κάργα σκληρό…

επισεις ο δρομος εβιτς, παιζεται στο μισκετ ντουζενι στο σαζι. σε εμας ειναι το αραμπιεν που λεγαν.

νομιζω οτι ζωτος εννοουσε αυτο ως γκαριπ χιτζαζ, διοτι χρησιμοποιειται συχνα στα δημοτικα https://www.youtube.com/watch?v=yEbb38wDjhU

Γιατί να είναι χιτζάζ αυτό;

1 «Μου αρέσει»

αλλα? τι να ειναι? αφου καταληγει χιτζαζ. ποια η γνωμη σου?

αφου είναι όλο ουσάκ και μόνο στο τέλος κάνει κάτι σα νισαμπουρεκ και αμέσως χιτζάζ.

1 «Μου αρέσει»

για εξηγησε το λιγακι αυτο, δεν εχω ξανακουσει την ορολογια νισαμπουρεκ. τι θεωρια κατεχεις? αραβικη? :thinking:

1 «Μου αρέσει»

ραστ 4χ απο ντουγκιάχ είναι , του οποίου στην περίπτωση μας , η δεύτερη βαθμίδα χαμηλώνει και γίνεται το χιτζάζ του τέλους

2 «Μου αρέσει»

Εγώ ρε παιδιά γιατί το ακούω σαν ραστ;

Δεν μπορώ να πω ότι μοιάζει για ραστ, αλλά οι νότες αυτές μου φαίνεται να είναι. (Πες, ίσως, κάτι σαν ουσάκ που κλείνει στην υποτονική…)

δλδ και τα μελιτζανια ειναι νισαμπουρεκ…?

Δεν είμαι σίγουρος ποιο κομμάτι εννοείς ακριβώς

πεπε κάτι συμβαίνει όντως με αυτό το κομμάτι. τα γυρίσματα του κλαρίνου (πάλι!!) δεν έχουν προσαγωγέα. Κατα τα άλλα εγώ το ακούω ως ουσάκ που δείχνει πολύ το ραστ του (οπως πχ το τζιβαέρι)

1 «Μου αρέσει»

https://www.youtube.com/results?search_query=τα+μελιτζανια

αλλα δυο https://www.youtube.com/watch?v=A-WkpSOtARk https://www.youtube.com/watch?v=FK_6o2L9Hyo

Στα Μελιτζανιά (μνμ #38) βγαίνει μια ολόκληρη σελίδα ευρημάτων του ΥΤ, με πολλά διαφορετικά τραγούδια με τον ίδιο τίτλο. Υποθέτω πως εννοείς το πρώτο, της Βιτάλη;

Λοιπόν, Μιχάλη, έχεις δίκιο. Κάτι παίζει εκεί πέρα. Άκουσα και τα άλλα δύο, εκ των οποίων το δεύτερο είναι ίδιος σκοπός με τον Πλάτανο (#29), αλλά… όχι ίδιο! Ξαφνικά δε μου ακούγεται καθόλου ραστ, όπως μου 'χε φανεί ο Πλάτανος.

Είναι όντως κάποιος ιδιαίτερος δρόμος, που ποτέ πριν δεν τον είχα προσέξει. Κανένα από τα παραδείγματά σου δεν ήξερα, αλλά ούτε και τελείως άγνωστο μού φαίνεται.

Τι ακριβώς πράγμα είναι; Χιτζάζ που η 2η βαθμίδα έχει τόσο λίγη ύφεση ώστε ακούγεται σχεδόν φυσική; Είναι το ίδιο που έχουμε κι εδώ;

Αυτό είναι το μόνο τέτοιο τραγούδι που είχα παρατηρήσει (αν είναι όντως «τέτοιο»), και μου είχε φανεί ως εξής: διαστήματα ραστ χωρίς συνολικό άκουσμα ραστ, και που κλείνοντας μετατρέπεται σε χιτζάζ από την ίδια βάση, δηλαδή όλο μαζί ακατάτακτο, μοναδική περίπτωση.

Ή, ίσως: σαν διάφορα κομμάτια που εναλλάσσουν το Χουζάμ με το Σεγκιάχ χωρίς να παίρνουν μια ξεκάθαρη απόφαση, μόνο που το συγκεκριμένο, αντί να κλείνει στη βάση του, ας πούμε στο Σι (βαθμ. σεγκιάχ), κλείνει μετέωρα στο Σολ.

Μήπως τελικά δεν είναι ούτε μοναδική ούτε ακατάτακτη;

2 «Μου αρέσει»