Γιατί στο πέρασμα του χρόνου ο ήχος γίνεται καλύτερος;

Καλημερα
Για αρκετά χρόνια τώρα έχω μια συνεχή διαφωνία με ένα φίλο μου οργανοποιο όποτε μιλάμε και όταν ισχυρίζομαι ότι τα μπουζούκια μου όσο παλιωνουν Καλυτερεύουν στον ήχο τους και στην ποιότητα του

Επειδή λοιπόν και οι δυο των θετικών επιστημών με ρωτάει πάντα να του αποδείξω με επιστημονικά επιχειρήματα γιατί γίνεται αυτό

Ο φιλος οργανοποιος Σύμφωνει πως η ολική ξήρανση των ξύλων και η πτώση ποσοστού υγρασίας στη δομή των ξύλων στο 9-%, με το πέρασμα των χρόνων, μπορεί να δώσει μια πολύ μικρή βελτίωση στον ήχο

Επισεις συμφωνεί πως η ξήρανση όλων το σημείων που έχουν κολληθεί με ψαροκόκκαλα ίσως μηδαμινά βοηθάει στην ποιότητα των ήχων, μιας και οι ταλαντώσεις ηχού βρίσκουν μια πιο « δέμενη « κατασκευή

Όταν όμως του λέω πως εμπειρικά όσο περισσότερο το μπουζουκι μου παίζεται τόσο στρώνει, μαλακώνει , και ο ήχος του ανοίγει , εκείνος αντιπαραθέτει πως ο παίχτης συνηθίζει το όργανο / έργαλειο ( μιας και το «συνηθίζω» « το αισθάνομαι πιο μαλακό « ως ρήμα απευθύνεται σε κάτι το ζωντανό που έχει αίσθηση και διαίσθηση ) Και όχι το αντίθετο

Μάλιστα αντιπαρέρχεται με τον ισχυρισμό οτι στην αρχική κατάσταση κατασκευής δεν υπάρχει η μηδαμινή απόκλιση / μετάσταση / Παραχώρηση Των ξύλων ( κυρίως του καπακιου κάτω από τον καβαλάρη ) Και το όργανο στη αρχική του ηλικία θα πρέπει να δώσει τον καλύτερο του εαυτό από τον κατασκευαστή

Την γνώμη σας παρακαλώ με επιστημονικέ επιχειρήματα

Ευχαριστώ πολύ

1 «Μου αρέσει»

Κι εγώ έχω αυτή την απορία.

Αλλά στις θετικές επιστήμες δεν υπάρχει ούτε «καλός» και «καλύτερος» ήχος, ούτε «άνοιγμα» και «στρώσιμο» του ήχου. Υπάρχουν μόνο ήχοι με συγκεκριμένες ιδιότητες, μετρήσιμες ως φυσικά μεγέθη (συχνότητα, ένταση κλπ.), των οποίων τη μεταβολή εμπειρικά μεταφράζουμε ως άνοιγμα κλπ.

Δεν γνωρίζω τους κώδικες επικοινωνίας οργανοπαικτών/οργανοποιών και δεν μπορώ να καταλάβω τι σημαίνουν οι έννοιες που αναφέρονται όπως π.χ. “το όργανο στρώνει”, “μαλακώνει” κλπ. Πολύ περισσότερο δεν γνωρίζω την επιστημονική τους αντιστοίχηση. Επίσης, δεν καταλαβαίνω τι περιγράφεται με την έννοια “καλύτερος ήχος” και πώς αυτή θα σχετιστεί με συγκεκριμένα μετρήσιμα φυσικά μεγέθη.

Γκουγκλίζοντας με τις λέξεις “ageing” και “instruments” έπεσα αμέσως εδώ:

Είναι άρθρο με τίτλο “Effects of natural and artificial ageing on the physical and acoustic properties of wood in musical instruments”

Ο συγγραφέας του άρθρου είναι από Παν. Tsukuba στην Ιαπωνία και δημοσιεύτηκε σχετικά πρόσφατα, το 2017. Άρα, φαντάζομαι, θα είναι αρκετά ενημερωμένο. Το περιοδικό που δημοσιεύτηκε είναι το “Journal of Cultural Heritage” του οίκου Elsevier. Η πρόσβαση στο άρθρο απαιτεί συνδρομή. Έτσι δεν μπορεί να διακινηθεί ελεύθερα. Δηλαδή δεν μπορεί κάποιος να το προμηθευτεί με κάποιο τρόπο και να το ανεβάσει σε ιστότοπους ελεύθερης πρόσβασης. Η περίληψη όμως είναι προσβάσιμη και μπορεί να δημοσιευτεί και εδώ:

“The reversible and irreversible effects of natural and artificial hydrothermal ageing are reviewed with respect to the hygroscopicity and acoustic properties relevant to the practical quality of wooden musical instruments. Long-term natural ageing reduces the hygroscopicity of wood while improving its acoustic quality, but these changes are partly reversible by exposure to high humidity. Similar reversible changes are observed in hydrothermally treated wood, especially when the wood is heated at an intermediate relative humidity. These reversible changes are attributed to the annealing-like rearrangement of amorphous wood polymers or the temporary closure of micropores, but further investigation is necessary. Color change resulting from natural ageing is shown to be successfully reproducible by oven-heating.”

Για περισσότερες πληροφορίες κάποιος πρέπει να διαβάσει το άρθρο.

Απ’ ότι βλέπω, το άρθρο εντάσσεται σε ειδικό τεύχος του περιοδικού με θέμα “Wooden Musical Instruments”. Ενδεχομένως θα υπάρχουν και άλλα άρθρα που θα ενδιαφέρουν.

2 «Μου αρέσει»

δεν ξέρω πως εξηγείται επιστημονικά αν και με ενδιαφέρει πολύ, αλλά σίγουρα στρώνουν και ανοίγουν τα όργανα. εδώ το ίδιο συμβαίνει στα μέταλλα των μοτέρ, δεν θα συμβαίνει στα ξύλα; απορώ με τον οργανοποιό που έχει τέτοια άποψη…

Είναι πολύ δύσκολο να τοποθετηθεί επιστημονικά οποιοσδήποτε σε ένα θέμα με τόσες μεταβλητές, το οποίο επίσης δεν γίνεται να ερμηνευθεί και να εξηγηθεί απόλυτα με κανόνες ακουστικής ή άλλης επιστήμης.
Αρχικά, τι σημαίνει καλύτερο; Σε τι βαθμό μπορούμε να δώσουμε τιμές σε χαρακτηριστικά ήχων που θεωρούμε καλύτερους απο άλλους; Πέρα απο τον όγκο ήχου που μπορούμε με κάποια ακρίβεια να μετρήσουμε, το τί κάνει έναν ήχο ελκυστικό είναι θέμα βαθειά προσωπικό και ψυχολογικό. Ακόμα σημαντικότερο είναι οτι το κάθε όργανο ως συσκευή παραγωγής ήχου υπάρχει μόνο σε ανθρώπινα χέρια. Δεν χρειάζεται πιστεύω να εξηγήσω το πόσο μπλέκει αυτό τα πράγματα. Υπάρχουν όργανα που, χωρίς να έχουν ιδιαίτερο όγκο, έχουν μια πολύ διαπεραστική ποιότητα και τα ακούς απο μεγάλη απόσταση. Υπάρχει και το αντίθετο. Μπορεί κάπως να εξηθεί;Πιστεύω όχι απόλυτα.
Τα άλλα θέματα που με απασχολούν λοιπόν είναι τα εξής
Μιλάμε για γενική συμπεριφορά παλαίωσης όλων των οργάνων; Ολων τον ξύλινων; Όλων των νυκτών; Ολων τον μπουζουκιών συγκεκριμένα;

Μιλάμε για ωρίμανση σε σχέση με χρήση; Δηλαδή, βάζω 1 όργανο σε 1 ντουλάπι και το βγάζω μισο αιώνα αργότερα και παίζει καλύτερα; Η το βάζω στα χέρια κάποιου (που αναπόφευκτα το θα το φθείρει επίσης) και μετά θα παίζει καλύτερα;

Αν η θεωρία της ωρίμανσης είναι πραγματική, τα όργανα συνεχίζουν και ανεβαίνουν για πάντα; Δηλαδή ένα όργανο του 1850 θα είναι το καλύτερο μπουζούκι που έχει φτιαχτεί ποτέ γιατί κανένα άλλο δεν είχε τόσο χρόνο να ωριμάσει;

Δεν θεωρώ πως τα ερωτήματα, όπως τα θέτεις φίλε @SDimis μπορούν να απαντηθούν μέσω ακαδημαικής έρευνας.

Ο φίλος οργανοποιός πάντως μιλάει για κόπωση ξύλου (fatigue), παράγοντας σημαντικός για την απόδοση ήχου. Εκεί αξίζει να ερευνηθεί και μπορούν να βγουν κάποια συμπεράσματα.
Οι περισσότεροι που ασχολούνται με την παραγωγή του ήχου το κάνουν εμπειρικά, είτε ως ακροατές είτε ως μουσικοί. Εκεί ο καθένας χτίζει μια παλέτα ήχου στο μυαλό του, μέσα στην οποία είναι και το ηχόχρωμα του οργάνου, μαζί όμως με τον γενικό χαρακτήρα της μουσικής, την αισθητική κάθε μουσικού αλλά και το επίπεδο της ερμηνείας.
Υπάρχουν και απειρα παραδείγματα placebo όπως θα γνωρίζεις, όπου αποφασίζουμε οτι μας αρέσει ένας ήχος είτε γιατί μας αρέσει η όψη του οργάνου,η χρηματική του αξία, η ταμπέλα του, αυτός που το παίζει ή αυτός που το πουλάει. Ολοι την έχουμε πατήσει.

Χωρίς να μπορώ να τοποθετηθώ επιστημονικά λοιπόν, θα μου επιτρέψετε να πω το εξής: Τα καλύτερα όργανα είναι στα χέρια των καλύτερων μουσικών. Αυτά πάντα το αυτί μας θα αντιλαμβάνεται ως ανώτερα. Οχι τα ακριβότερα, ούτε τα παλαιότερα. Αυτά που παίζονται καλύτερα.

5 «Μου αρέσει»

Ευχαριστώ τους προλαλήσαντες

@koutroufi
Ενδιαφέρουσα η έρευνα που αναφέρθηκε και θα κοιτάξω να την βρω ολόκληρη - μάλλον αναφέρεται εν μέρη σε αυτό που είπα για τη μείωση υγρασίας στη δομή του ξύλου

@pepe
Ναι αλλά για χρόνια τώρα ακούμε παίχτες ( και μάλιστα σοβαρούς ) και οργανοποιους να λένε το όργανο θα ανοίξει και θα στρώσει με τον καιρό … επιστημονικά « ανοίγει στον ήχο « Και «στρώνει στο παίξιμο « όπως λες και εσυ δεν εφιστάται … δηλαδή τόσα χρόνια που ακούμε και αντιλαμβανόμαστε από προσωπική πείρα το «άνοιγμα και το στρώσιμο ενός οργάνου « δεν είναι τίποτε άλλο από την δίκη μας προσωπική αντίληψη η οποία διαφοροποιείται με το πέρασμα του χρόνου ( ίσως λανθασμένη ) στο ότι το όργανο καλυτερεύει ηχητικά και παιχτικα ;

@liga_rosa
Εμείς ετσι το αισθανόμαστε … το ερώτημα είναι όμως ισχύει ; Αποδεικνύεται επιστημονικά ; γιατί συμβαίνει ;

Φιλε @alk
Συμφωνώ με τα περισσότερα που λες και έχω ακριβώς τα ίδια ερωτήματα με εσένα
Ναι ακριβώς ο φιλος οργανοποιος μιλάει για το fatigue event όπως το αναφέρεις

Τελικά είναι απλά ένας μύθος ; Κάποιοι αρχικά το είπαν και εμείς συνεχίσουμε να το επαναλαμβάνουμε ; Οργανοποιοι έχουν δηλώσει « Το όργανο μου είναι λίγο πρίμο στη αρχή αλλά μετά ο ήχος του ανοίγει και ωριμάζει «
Παίχτες έχουν δηλώσει « Ο ήχος του τάδε οργανοποιου θα φτάσει στην καλύτερη του απόδοση μετά από 6-8 μήνες «
Εμείς ως ερασιτέχνες η επαγγελματίες παίχτες έχουμε «ζήσει» το άνοιγμα της φωνής του οργάνου μετά από κάποιους μήνες / χρόνο , το «μαλακωμα» της ταστιερας μετά από κάποιο χρόνο , την «αύξηση των δονήσεων « στο στομάχι μας μετά από κάποιο χρόνο … όλα είναι ένα ψέμα ; :roll_eyes:

Δεν είδα το άρθρο, μόνο την περίληψη.

Το να μην ξέρουμε να εξηγήσουμε επιστημονικά ένα φαινόμενο δεν είναι απόδειξη ότι δεν υπάρχει. Ιδίως αν άλλοι έχουν βρει την εξήγηση κι εμείς απλώς δεν την πληροφορηθήκαμε ακόμη! :slight_smile:

Από την άλλη, υπάρχουν και φαινόμενα που δεν εξηγούνται γιατί στην πραγματικότητα όντως δεν υπάρχουν. Και τότε γιατί τα πιστεύουμε; Ομαδική παράκρουση; Ομαδική πλάνη;

Στατιστικά δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε: ναι, συμβαίνει οι άνθρωποι να πιστεύουν σε πράγματα που δεν υπάρχουν. Στην περίπτωση βέβαια των οργάνων δεν εμπλέκονται μόνο μουσκοί (που, πες, ως καλλιτέχνες, μπορεί να είναι λίγο αλαφροήσκιωτοι… λέμε τώρα), εμπλέκονται και οργανοποιοί, οι οποίοι ανέκαθεν ήταν και λίγο έως τελείως επιστήμονες. Αλλά ακόμη κι εδώ, έχω διαβάσει περίπτωση μιας μακραίωνης βεβαιότητας -κάτι σχετικά με την επίδραση του υλικού των πνευστών στον ήχο τους- που επιστημονικά αποδείχτηκε ότι δεν ισχύει, και ότι απλώς γινόταν πιστευτή από …συνήθεια.

Αυτό όμως, τουλάχιστον σήμερα, είναι η εξαίρεση.

(Ας θυμηθούμε κι αυτό με τα ξύλα που πρέπει να κόβονται από το δέντρο την κατάλληλη στιγμή σε σχέση με τις φάσεις της σελήνης: έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας μαγικής δοξασίας, κι όμως τεκμηριώνεται επιστημονικά!)

…Τέλος πάντων, εγώ πιστεύω ότι το άνοιγμα και το στρώσιμο του ήχου είναι φαινόμενα υπαρκτά, μετρήσιμα, εξηγήσιμα, και ότι απλώς εγώ δεν ξέρω την εξήγησή τους. Ίσως άλλωστε να είναι μέσα στο άρθρο!

2 «Μου αρέσει»

δεν νομίζω ότι είναι προσωπική αντίληψη. έχω παρακολουθήσει αρκετά όργανα από την γέννησή τους μέχρι την ωρίμανσή τους και το έχω συζητήσει και με αρκετούς καλούς οργανοποιούς. ένα καλό όργανο ωριμάζει και επίσης “ακούει” διαφορετικούς παίχτες ή διαφορετικούς καβαλλάρηδες. ένα όργανο της σειράς μπορεί να μην έχει να βγάλει κάτι παραπάνω έτσι κι αλλιώς. επίσης μιλάμε για καπάκι έλατο, ο κέδρος βγάζει σχεδόν αμέσως ήχο.
το έλατο στον χρόνο πάνω έχει βγάλει τον κυρίως ήχο του, αναλόγως το πάχος και το παίξιμο μπορεί να πάρει λίγο παραπάνω. κάπου εδώ στο φόρουμ είχε αναφερθεί μια έρευνα, ότι οι κιθάρες φτάνουν στην μέγιστη απόδοση μέσα στην ζωή του πρώτου ιδιοκτήτη ενώ μετά αρχίζει η κόπωση των ξύλων (η ωριμότητα παραμένει), δηλάδή μιλάμε για δεκαετίες. στο βιολί με το σκαφτό καπάκι από κελεμπέκι, η καμπύλη μετριέται με αιώνες, οπότε ο οργανοποιός και ο πρώτος ιδιοκτήτης δεν προφταίνουν τον καλύτερο ήχο που μπορεί να βγάλει το όργανό τους!

3 «Μου αρέσει»

Δεν νομίζω ότι κανείς αμφιβάλει πως αν δουλέψεις ένα όργανο θα ζωντανέψει.
Η ερώτηση όμως έχει να κάνει με το πέρασμα του χρόνου…και εγώ λέω οτι πολλά μπορούν να συμβούν σε αυτό το χρόνο.Καλά και άσχημα…

1 «Μου αρέσει»

Όπως είπε και ο alk πρέπει να μιλήσουμε για τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες έχει νόημα η διαφωνία. Έτσι γενικά και αόριστα δεν μπορείς να εξηγήσεις κάτι. Όσο για την “επιστημονική” τεκμηρίωση που ζητάει ο SDimis σίγουρα θα υπάρχει μέσα σε όλες τις μεταβλητές, επειδή το φαινόμενο του καλύτερου ήχου με το πέρασμα του χρόνου έχει παρατηρηθεί από πολλές πηγές.
Εγώ θα πρότεινα στον SDimis να ρωτήσει τον οργανοποιό φίλο του το εξής:
Το κομμάτι του ξύλου που έχει βάλει για καπάκι στο όργανο, “ξέρει” να πάλλεται όπως το δονεί η χορδή? Ή αυτό είναι κάτι που θέλει “εκμάθηση” και “επανάληψη” μέχρι να αποδώσει στην νέα αυτή κίνηση?
Γιατί αν ισχύει αυτό που ρωτάω, τότε από ήχο, ένα καινούριο όργανο υπολείπεται από την ωριμότητά του.

Αυτό θεωρώ ότι είναι λάθος γιατί η πίεση που εξασκείται στο όργανο είναι συνεχής. Από την στιγμή που κουρδιστεί στον τόνο του ξεκινά μια διαδικασία που δεν σταματάει ποτέ επιφέροντας ανεπαίσθητες μικρές αλλαγές που γίνονται εμφανείς μόνο με το πέρασμα του χρόνου. Άρα αυτό που λέει ισχύει σε μία και μόνη στιγμή την πρώτη φορά που μπαίνει ολοκληρωμένη τάση στο όργανο. Από κει και μετά ξεκινά η “πάλη των τάσεων” που δεν σταματά ποτέ. :smile:

Πολύ απλά ( εάν και όχι εντελώς συνημμένα ) ο φίλος Οργανοποιος φέρνει το παράδειγμα

-στα πολύ καλά πιάνα Steinway τα οποία αλλάζουν το « καπάκι δονήσεις μετά από κάποια χρόνια μιας και επέρχεται η κόπωση fatigue του ξύλου , για να επαναφέρουν ένα πιο διαυγή ήχο ( πιστεύω η αλλαγή γίνεται κάθε 7-10 χρόνια εάν θυμάμαι καλά

-του χειροποίητου τόξου το οποίο πάλλεται από τις τάσεις της χορδης κατά την εκτόξευση του βέλους και μετά την χρήση του , Λύνεται η χορδή από το ξύλινο τόξο για να παραταθεί η ζωή και να επιτευχθεί σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα η κόπωση του ξύλου

@loukasfilm, το καπάκι έχει συνεχή επίδραση πίεσης σπο το καβαλαρι , και στα περισσότερα καπάκια θα διακρίνεις μια μηδαμινή « καθίζηση « μετά από χρόνια

Τι ακριβώς θέλεις να πεις εδώ? Αυτό είναι γνωστό ότι συμβαίνει. Αλλά δεν είναι η μοναδική τάση που εφαρμόζεται στο καπάκι. Το καπάκι είναι αποδέκτης των συνολικών τάσεων που εφαρμόζονται πάνω σε ένα όργανο. Αλλά και πάλι πρέπει να ξεκαθαρίσουμε. Δεν μπορούμε να μιλάμε για μπουζούκι π.χ. και να φέρνουμε για παράδειγμα ένα πιάνο. Άλλη κατασκευή, με διαφορετικό μηχανισμό στήριξης, άλλες τάσεις και διαφορετικό ζητούμενο.

Δηλαδή εδώ ο φίλος σου ο οργανοποιός προτείνει μετά από κάθε χρήση να ξεκουρδίζουμε το μπουζούκι τελείως π.χ. μέχρι να το ξαναχρησιμοποιήσουμε για να παραταθεί η διάρκεια ζωής του?

1 «Μου αρέσει»

@loukasfilm
Όχι
απλά το πως ο χρόνος επιδρά στην κόπωση του ξύλου και της κατασκευής ενός μουσικού οργάνου

Τα πιάνα πάντως δε ζουν για πάντα, ούτε βελτιώνονται για πάντα. Όσο καλή κι αν είναι η κατασκευή και η συντήρηση, έχουν ένα όριο ζωής πολύ μικρότερο από λ.χ. των βιολιών.

1 «Μου αρέσει»

Ενδιαφέρον θέμα ελπίζω οι οργανοποιοι του φόρουμ να τοποθετηθούν για να μην λέμε εμείς το μακρύ μας και το κοντό μας…

Είναι ο Ιάπωνας ξάδερφος του Κουτσούμπα;

8 «Μου αρέσει»

Σχετικά με τα πιάνα και συγκεκριμένα steinway:Τα πράγματα δεν είναι ξεκάθαρα.

Ναι, είναι στο ύφος της εταιρίας να βάζει νέο harmonic board σε παλαιά όργανα, αν υποστούν οποιαδήποτε ζημιά.Δεν επισκευάζει. Δεν ξέρω αν δεν τους συμφέρει οικονομικά ή αν δεν θέλουν να δείχνουν μπαλωμένα τα όργανα που βγαίνουν απο τις εγκαταστάσεις τους.

Υπάρχουν όμως ανεξάρτητοι τεχνικοί που κάνουν ακριβώς αυτή τη δουλειά για ιδιοκτήτες παλαιών steinway που δεν θέλουν αυτή την αλλαγή στα όργανα τους. Τα μέρη λοιπον αυτά επισκευάζονται, διατηρούνται και κρατάνε 10ετίες ή και παραπάνω.Τα μέρη που φθείρονται σε παλιά πιανα είναι κυρίως μηχανικά. Αν κάποιος έχει λοιπόν ένα τέτοιο όργανο για επαγγελματική χρήση, το οποίο έχει παιχτεί σε βαθμό που πλέον θέλει συνεχή συντήρησή/κούρδισμα (ή πλήρη ανακατασκευή) λογικό είναι να θέλει να το αλλάξει με ένα λιγότερο κουρασμένο πιάνο.Αυτό δεν έχει άμεση σχέση με τον χρόνο ζωής του ξύλου αλλά περισσότερο με τον χρόνο χρήσης των κινητών μερών.

Έχω δει κάποια λίγα παλιά πιάνα που παίζουν καλά.Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε αν έχουν χάσει κάτι σε όγκο ή χρώμα γιατί πριν το 1900 η κατασκευή ήταν διαφορετική και η φιλοσοφία του ήχου λιγότερο λαμπερή.

Στο κονσερβατόριο τσαικόφσκι έχουν πάντως τα ίδια steinway απο Αμβούργο απο τους Σοβιετικους χρόνους (ίσως δεκαετίες 50-60) τα οποία αποδίδουν ακόμα άριστα,παρά τη συνεχή χρήση, λόγω της εξαιρετικής δουλειάς των τεχνικών εκεί.

3 «Μου αρέσει»

Να πούμε κι ένα ανεκδοτολογικό για τα πιάνα:

Κάπου στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, και αρκετά αργότερα ακόμα, στα σαλούν των διάφορων μικρών πόλεων που ήταν χαμένες κάπου στο πουθενά του Φαρ Γουέστ, διάφορα πιάνα ζούσαν τη χειρότερη κόλαση που μπορεί να ζήσει ένα πιάνο: από το να πυροβολάνε οι θαμώνες την μπίρα του πιανίστα μέχρι το να μην υπάρχει η παραμικρή ελπίδα να περάσει κάποτε από την πόλη χορδιστής-συντηρητής.

Σ’ αυτά τα κέντρα λοιπόν διαμορφώθηκε μια μουσική, που στηριζόταν στον κατεστραμμένο ήχο αυτών των πιάνων.

Σήμερα το χόνκι-τονκ, η προσομοίωση αυτού του κατεστραμμένου ήχου πάνω σε φυσιολογικά υγιή πιάνα, αποτελεί ολόκληρη σχολή, χορδιστική και παικτική!

9 «Μου αρέσει»

Ο φιλος οργανοπιος έχει μιλήσει με έμπειρο συντηρητή της εταιρείας Steinway

Στην ερώτηση γιατί αλλάζουν το harmonic board και δεν επισκευάζουν τα braces και τις κλίσεις , η απάντηση ήταν πως η αλλαγή είναι λιγότερο χρονοβόρα και τα έσοδα περισσότερα , από ότι να γίνει η επισκευή

1 «Μου αρέσει»

Προς κάθε ενδιαφερόμενο …

1 «Μου αρέσει»

Δεν με εκπλήσσει. Εγώ ως έγχορδος προτιμώ παλια πιάνα για μουσική δωματίου.Ο ήχος τους είναι τέτοιος έτσι ωστε ο πιανίστας μπορεί να χρησιμοποιήσει το πλήρες εύρος δυναμικών και να μη με καπελώσει.
Οι περισσότεροι όμως πιανίστες έχουν μάθει σε νέα, πολύ δυναμικά όργανα οπότε βασιζόμαστε στην ευαιασθησία τους στο να παραμείνουν σε δυναμικές που μας επιτρέπουν να συνυπάρχουμε.
Το λέω αυτό γιατί δεν μπορώ με βεβαιότητα να πω αν το παλιο χαμηλόφωνο πιάνο είναι και κουρασμένο.Απλά οι περισσότεροι μουσικοί παίζουν νέου σχεδιασμού όργανα, τα οποία παίζουν με μεγαλύτερη ακρίβεια και πολύ σολιστικό χαρακτήρα.

1 «Μου αρέσει»