[b]Η επόμενη διάλεξη του Κύλου Διαλέξεων Μουσικής Ακουστικής θα πραγματοποιηθεί την
Τετάρτη 23 Μαρτίου στις 7:00μμ στο ΙΕΜΑ,
έχει θέμα “Κατασκευαστικές παράμετροι νυκτών οργάνων που επηρεάζουν την ακουστική τους”
και θα πραγματοποιηθεί από τον κο Θεόφιλο Λαζάρου, κατασκευαστή εγχόρδων οργάνων, αποφ. της Scuola di liuteria di Milano.
Eίσοδος Ελεύθερη[/b]
Τοποθετώ σε αυτό το θέμα την παραπάνω ανακοίνωση από το ΙΕΜΑ διότι την θεωρώ πολύ σχετική με την κουβέντα μας. Η οργανοποιία είναι και (λαϊκή) τέχνη αλλά μπορεί να είναι και επιστήμη.
Ευχαριστώ για την χρήσιμη παρατήρηση (ειλικρινά δεν το ήξερα) που επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς μου, ότι τελικά όλο αυτό το σημερινό luthier-show, λίγο εώς καθόλου με τον πρωταρχικό σκοπό και χρήση των οργάνων έχει να κάνει.
Πάντως η Απαρτιάν μου, έχει αρκετές ατέλειες (βγάζουν μάτι, δεν χρειάζεται να είσαι οργανοποιός), αλλά δε βρήκα μοντέρνο οργανοποιό να μου προσφέρει ήχο παραπλήσιο.
Κανένας, εφόσον δεν ξεφεύγουμε από τα διακριτά όρια που προανέφερα. Όπως δεν έχω πχ την απαίτηση από ένα γλυπτό να παράγει ήχους (κάποια πάραυτα, το μπορούν!).
Στα δέκα χρόνια που ζω έξω, μία φορά χρειάστηκα οργανοποιό για επισκεύη, και μάλιστα αναπαλαίωση. Όταν τον ρώτησα για την τιμή, μου ανέλυσε πλήρως το κοστολόγιο, υπογραμμίζοντας ο ίδιος πως „είναι τεχνίτης, πράγμα που σημαίνει ότι η δουλειά που ενδεχομένως θα προκύψει μπορεί να διαφοροποιηθεί κατά +20% της συμφωνηθείσας τιμής, αλλά σε αυτή την περίπτωση θα φροντίσει πρώτα να μʼ ενημέρωσει πρωτού προχωρήσει“.
Εκτέλεσε τη δουλειά που του ανέθεσα με γνώση και συνείδηση και το αποτέλεσμα ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Επίσης, ήταν ομολογουμένως λίγα αυτά που με χρέωσε, αν μάλιστα σκεφτεί κανείς ότι τα κλειδιά που άλλαξα (δικής μου επιλογής) ήταν σχετικά ακριβά. Αυτά σε ό,τι αφορά την προσωπική μου εμπειρία με τους κλαίοντες οργανοποιούς του εξωτερικού.
Επειδή όμως συχνότατα σας έχω ακούσει (μάλλον διαβάσει) να αναφέρεστε σε ζητήματα «ήθους» στην οργανοποιία, πώς θα χαρακτηρίζατε το παραπάνω; Εγώ αυτό ναι, το λέω ήθος, αν και κακώς, γιατί αυτός είναι και ο σύνηθης τρόπος εργασίας εδώ…μάλλον επαγγελματισμό το λένε σωστά.
Συχνότατα όμως, αν αφήσω ένα όργανο στον έλληνα, θα μου πει: „έλα μωρέ, δε θα σου πάρω και το κεφάλι!“ ή „ε, δε θα σε χρεώσω πολλά“ αφήνοντας το όλο πράμμα μετέωρο…με τα όποια επακόλουθα.
Στα…«μεγάλα ονόματα» και κυρίως στα μπουζούκια που κατασκευάζονται μόνο στην Ελλάδα, τις βρίσκω υψηλές εώς εξωφρενικές.
Αν εννοείτε σαν εκτιμητή τον υποψήφιο αγοραστή, συμφωνώ.
Αν θέλουμε να κατηγορήσουμε συλλήβδην όλη την ελληνική οργανοποιία, είναι πολύ εύκολο παραθέτοντας κάποια κακά παραδείγματα. Υπάρχουν και το γνωρίζω.
Ευτυχώς όμως η ελληνική οργανοποπιοία δεν είναι μόνον αυτή. Έχω γνωρίσει πολλούς εντιμότατους και αξιοπρεπέστατους συναδέλφους, που δεν υπολείπονται σε τίποτα των εκτός Ελλάδας συναδέλφων τους, ούτε σε ήθος, ούτε σε επαγγελματισμό, ούτε σε γνώση. Η δε νεότερη γενιά που έρχεται, πιστεύω πως θα είναι πολύ καλύτερη από την προηγούμενη!
Όσο για τα υπόλοιπα, πόσο πιο καθαρά να το πω;
Ο καλός ήχος, είναι συνθήκη αναγκαία αλλά όχι ικανή.
Αν θέλουμε να μείνουμε μόνο στον καλό ήχο και να βάλουμε τελεία, δικαίωμά μας !
Αν όμως θέλουμε να προχωρήσουμε, μιλώντας για luthier-show και καρτέλ ( ! ), επιτρέψτε μου να μη συμμετέχω…
Αλήθεια, πόσο πιο ακριβή είναι μία ελληνική κλασσική κιθάρα η ένα βιολί, από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά η και αμερικάνικα όργανα;
Πόσο πιο «δύσκολη» τώρα, είναι η κατασκευή της κλασσικής κιθάρας από το μπουζούκι η το λαούτο η το ούτι για παράδειγμα; Γιατί υποτιμάτε έτσι τα «λαϊκά» όργανα ???
Βεβαιότατα και ισχύουν αυτά, σε κάποιον από αυτούς τους άξιους επαγγελματίες αναφέρθηκα δημόσια και μάλιστα πρόσφατα (scripta manent). Από ακόμη έναν εξ αυτών και μάλιστα της νέας γενιάς (είναι και μέλος εδώ) με τη δουλειά του έχω μείνει με τις καλύτερες εντυπώσεις, τόσο σε επίπεδο κατασκευής αλλά κυρίως αναπαλαίωσης, όσο και ανθρωπιάς. Έπειτα, αν είχα αφορίσει „συλλήβδην“ όπως γράφετε:
δεν θα χρησιμοποιούσα την έκφραση „συχνότατα“ (βλ. μήνυμα # 122)
θα αναζητούσα μεταχειρισμένα όργανα προς αγορά.
Για το βιολί και την κλασσική κιθάρα δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη επειδή δεν έχω γνώσεις και κυρίως πάνω στον ήχο τους. Σίγουρα πάντως, η παγκόσμια αγορά τα ευνοεί, αφού υπάρχει ευρύτερη επιλογή μεγάλης κλίμακας. Υπάρχουν όμως και κλασσικές κιθάρες ελληνικής κατασκευής των 8000€ (τζάμπα, αλλά είπαμε: κρεμονίσιες με στάμπα!), μή μου πείτε ότι δεν το ξέρατε! Στην περίπτωση του μπουζουκιού όμως, δεν μπορώ να παραγγείλω από Κορέα ή Αμερική! Για εγχώριο παραδοσιακό προϊόν πρόκειται, που απευθύνεται κυρίως στους έλληνες.
[FONT=Arial][FONT=Arial]
[/FONT][/FONT]
[FONT=Arial][FONT=Arial]Δε σας έβαλε κανείς το μαχαίρι στο λαιμό…πάντως θα μ’ ενδιέφερε τελικά η γνώμη σας, ο γερο-Άρις Απαρτιάν ήταν τελικά τσιράκι, μαστοράντζα, σκέτος οργανοποιός ή κάτι άλλο; Αpropo, θυμήθηκα τις προάλλες που ξυνιστήκατε δημοσίως, επειδή κάποιος (δικαιωματικά) πουλούσε μπουζούκι του -επίσης συγχωρεμένου- Στασινού στην -ευτελέστατη κατά τη γνώμη σας- τιμή των (περίπου) 1500€.
Τελικά, μάλλον η διαφωνία μας με τους ορισμούς κυρίως έχει να κάνει, όπως επίσης και με το τί επαγγέλεται, (αυτο)συστήνεται, ευαγγελίζεται και κομίζει ο καθένας. Αναμφισβήτητα δε, ο καλός και σωστός επαγγελματίας είναι και „επιστήμονας“ στη δουλειά του, από τον μηχανικό μέχρι τον σκουπιδιάρη. Περιττεύει τέλος να πω, ότι η δουλειά δεν είναι ελεημοσύνη και ο καθένας την εμπορεύεται και διαθέτει όπως γουστάρει.
Δε συνεχίζω περαιτέρω, κατά τ’ άλλα νομίζω αντιλαμβανόμεθα αμφότεροι.[/FONT][/FONT]
Το θέμα έχει συζητήθεί αρκετές φορές στο παρελθόν, όπου και έχω πει λεπτομερώς τις απόψεις μου. Σε όλες τις περιπτώσεις οι συζητήσεις είχαν προκαλέσει εντάσεις. Παρεμβαίνω σε τούτη τη συζήτηση για τα παρακάτω σημεία, και ζητώ συγγνώμη για το μακροσκελές μήνυμα:
Παρόλο ότι όπως λες ζεις στο εξωτερικό, η παραπάνω άποψη είναι μια τυπική “Ελληνική” άποψη.
Εύκολα απαξιώνουμε τα πάντα και να βλέπουμε παντού μόνο show, συντεχνίες, συνομωσίες κτλ. Αναρωτιέμαι όμως … αν η Κρεμόνα δεν είναι μια “παγκόσμια σταθερά” της οργανοποιίας, τότε ποιά είναι; Η γνώμη του οποιουδήποτε από μας;
Αν αναζητάς σε “μοντέρνο οργανοποιό” τον ήχο των παλαιών ρεμπετοκιθαρών τότε μάλλον σε λάθος μέρος ψάχνεις να τον βρεις. Επειδή είδα και από το blog σου ότι σου αρέσουν και τα blues, τότε ίσως θα έπρεπε να ξέρεις ότι τα ρεμπέτικα όπως και τα blues παίζονταν κυρίως σε φτηνές κιθάρες που φτιαχνόντουσαν με τα υλικά και τις τεχνικές της εποχής (π.χ. παράλληλο καμάρωμα). Έτσι αν θέλεις μια κιθάρα με τον ήχο της φτηνής Απαρτιάν σου, ζήτα από κάποιον οργανοποιό που να καταλαβαίνει, να σου φτιάξει μιά, με τις ίδιες προδιαγραφές, τις ίδιες τεχνικές και τα αντίστοιχα υλικά. Μη σε παραξενέψει αν ο ήχος που αναζητάς μπορεί να προέρχεται μέχρι και από κόντρα πλακέ. Και αυτό δεν έχει καμιά σχέση με τις ικανότητες των “μοντέρνων” οργανοποιών. Απλώς οι κιθάρες εκείνες δεν κατασκευάζονται πιά γιά διάφορους λόγους (και για τεχνικούς) ενώ οι περισσότεροι οργανοποιοί πιθανώς δεν έχουν τα αντίστοιχα καλούπια και δεν συμφέρει να τα φτιάξουν γιατί τέτοιες κιθάρες δεν έχουν μεγάλη ζήτηση.
Αν εκτιμάμε τον “επαγγελματισμό” των ξένων οργανοποιών, ας το κάνουμε σε όλο τους το εύρος, άρα και τις επαγγελματικές τιμές τους. Ας πούμε μια τυπική (βιομηχανική) κιθάρα Martin κοστίζει πάνω από 2.000? ενώ μια χειροποίητη Martin (Custom shop) ξεκινάει από 10.000?. Εδώ θέλουμε ένα εντελώς χειροποίητο και μοναδικό μπουζούκι να το αγοράζουμε στην τιμή του κινέζικου. Μάλλον δεν γίνεται.
Οι παραπάνω εκφράσεις όταν μιλάς με τον Ν. Φρονιμόπουλο, έναν άνθρωπο που έχει ανεβάσει πολύ το επίπεδο του φόρουμ και είναι πάντοτε πρόθυμος να μοιραστεί μαζί μας τις γνώσεις του, δεν νομίζεις ότι είναι λίγο απαξιωτικές (ίσως και προσβλητικές);
Η ειρωνεία σου θα είχε βάση αν βασιζόταν και σε κάποια γνωση. Μόνος όμως λές ότι δεν ήξερες για την Κρεμόνα, αλλά και για τα άλλα όργανα πέρα από το μπουζούκι. Με αυτή τα δεδομένα, μια τέτοιου είδους ειρωνεία εσύ πως θα την χαρακτήριζες; Δεν σε γνωρίζω για σου αποδώσω ευθέως τον χαρακτηρισμό (ίσως φταίει και το απρόσωπο του πληκτρολογίου που δεν αποδίδει συναισθήματα) αλλά θα μου επιτρέψεις να πω ότι συνήθως μόνο “εξυπνάκηδες” χρησιμοποιούν το λόγο με τέτοιο τρόπο.
…
Επίσης διάβασα στα προηγούμενα μηνύματα (και από άλλους συμφορουμήτες) την άποψη ότι το μπουζούκι είναι ένα λαϊκό όργανο και γιαυτό θα πρέπει να είναι φτηνό. Όμως πέστε μου ποιό από τα όργανα που αναφέρθηκαν δεν είναι λαικό. Μήπως το βιολί ή η κιθάρα; Σίγουρα υπάρχουν φτηνά όργανα που είναι πολύ αξιοπρεπή και μπορούν να σταθούν ακόμα και για επαγγελματική χρήση. Όμως για το κάτι παραπάνω (που όλοι μας θα θέλαμε), αυτοί που μπορούν να διαθέσουν τα αντίστοιχα χρήματα, αναζητούν ένα όργανο από επώνυμο και καταξιωμένο κατασκευαστή. Όλοι οι βιολιστές ονειρεύονται ένα βιολί κατασκευασμένο από master luthier, και οι κιθαρίστες μια κλασική κιθάρα Romanillos, Kohno, Contreras ή Γύπα, ή έστω μια καλή βιομηχανοποιημένη Martin, Gibson, Larrivee, Taylor κτλ.
Ο χαρακτηρισμός του ως λαϊκό μπορεί να καθορίζει την τιμή ενός αντικειμένου; Οι ώρες εργασίας και όλα όσα ανέφερε ο Χρήστος Σπουρδαλάκης, δεν μετράνε; Ένα χειροποίητο χαλί με λαϊκά μοτίβα, από υφάντρες τις Βόρειας Ελλάδας, με γνώση και άπειρες ώρες εργασίας θα πρέπει να είναι φθηνότερο από ένα αντίστοιχο βιομηχανικό με μόνο τον χαρακτηρισμό του ως λαϊκή τέχνη; Δεν νομίζω!
να πω ενα απλο πραματακι και πιστευω θα ειναι κατανοητο απ ολους… ολοι μας εχουμε αυτοκινητο… ολοι μας πηγαινουμε για σερβις… αν κοιταξετε καπου θα δειτε κρεμασμενη μι αταμπελα οτι η εργατοωρα χρεωνεται 20-30 ευρω… ενα κοστολογησουμε στα 20 ευρω την εργατοωρα του οργανοποιου… ποσες ωρες χρειαζεται ενα μπουζουκι για να τελειωσει? ποσο κοστιζουν τα υλικα? αν κανουμε μια προσθεση πιστευω οτι να κατανοησουμε ολοι γιατυι ενα οργανο κοστιζει τα χρηματα που εχουν αναφερθει (με επιφυλαξη παντα τα 8000!!)
Συμφωνώ απόλυτα σε όλα τα παραπάνω. Η κιθάρα μου είναι από φτηνότατα υλικά, η πλάτη είναι από κόντρα-πλακέ (όλες οι Απαρτιάν που ξέρω είναι έτσι), τα καμάρια παράλληλα, το όλο σκεπτικό φέρνει επίσης στις μπλουζοκιθάρες.
Μια ερώτηση τώρα: είδες πουθενά να αναφέρω ότι η Απαρτιάν μου είναι κατασκευασμένη από ιδιαίτερα ξύλα; Ή είπα ότι η κιθάρα είναι για το κονσερβατόριο; Όσο για το αντίγραφο: ο Τάσος Θοδωράκης έγραψε πρόσφατα, ότι αντέγραψε με αρκετή ακρίβεια κάποιο όργανο, αλλά δεν είχε το ίδιο ηχητικό αποτέλεσμα…η παλαίωση θα παίζει σίγουρα ρόλο, παραπάνω δεν ξέρω να πω. Προσωπικά, το όργανο με καλύπτει πλήρως και είμαι ευτυχής.
Τα περί Κρεμόνας στοχεύουν συγκεκριμένα και τα ανέφερα λεπτομερώς, αν και κατάλαβες τί θέλω να πω.
Τώρα, για το γεγονός ότι ανέλαβες να παίξεις το ρόλο του αυτόκλητου υπερασπιστού του κ. Φρονιμόπουλου, είναι δικαίωμά σου, αλλά δε θα κάτσω σοβαρά νʼ ασχοληθώ, ιδίως αφού προείπα ότι σέβομαι και θαυμάζω τις χειρωνακτικές ικανότητες αυτού του ανθρώπου. Να με συγχωρείς όμως που δεν τον γλείφω.
Aν και δε με γνωρίζεις, ρισκάρισες το χαρακτηρισμό του εξυπνάκια, που είναι επίσης δικαίωμα και κρίση σου. Με τη σειρά μου να σου πω το εξής:
με τιμάει το γεγονός που επισκέφτηκες το blog μου. Από την αρχή της λειτουργίας του blog, στο δεξί περιθώριο αναφέρω κάποιους μετρημένους συνδέσμους, που συμπεριλαμβάνουν τις δικές σου σελίδες, όπως και του κ. Φρονιμόπουλου.
Το έκανα γιατί έχουν κάτι χρήσιμο να πουν και να δείξουν. Ακόμα κι αν είναι γεγονός, ότι κάποια πράμματα τα παρουσιάζεις τσιφούτικα Παναγιώτη Καγιάφα, όπως πχ τις φωτογραφίες των Απαρτιάν και του μπουζουκιού του Ευαγγελίδη (σιγά να μη σου κλέψουμε το copyright, είδες τί καλά που στα λέει ο κ. Κουκουρίγκος και στο φέρνει απόξω-απόξω;). Η δικαιολογία που προέβαλλες δε (περί ανάλυσης κλπ), είναι φτηνιάρικη (ενώ η σιωπή θα ήταν προτιμότερη), κι αυτό στο λέω γιατί τις φώτο τις δημοσίευσες κι εδώ! Αλλά δε γνωριζόμαστε φυσικά, και ρισκάρω κι εγώ, φταίει βλέπεις το απρόσωπο του πληκτρολογίου…
Τέλος, αφού σʼ ενοχλεί ο υποτιθέμενος „ειρωνικός λόγος“, να στο πω και σταράτα να το ανθιστείς: το θέμα μας είναι, γιατί σήμερα πας να πάρεις ένα όργανο και σου πιάνουνε τον κώλο; Απάντηση: επειδή έτσι είναι οι κανόνες της αγοράς, κάποιοι αρέσκονται να τους πιάνουν τον κώλο!
Είστε ούτε ένα μήνα εγγεγραμμένο μέλος στο Φόρουμ μας και οι εκφράσεις σας από τα πρώτα κιόλας μηνύματα είναι αποκρουστικά και μερικές φορές θίγουν τον συνομιλητή σας. Η συντονιστική ομάδα δεν θα επιτρέψει ξανά τέτοιες εκφράσεις στον χώρο αυτό και ιδίως σε άτομα όπως ο Παναγιώτης και ο Νίκος Φρονιμόπουλος που δεν έχουν δώσει το παραμικρό δικαίωμα. Παρατήρηση νούμερο ένα.
Η προσωπική σας κρίση είναι δικαίωμά σας. Με τη σειρά μου μπορώ να πω, πως η απομόνωση συγκεκριμένων εκφράσεων από τα γραφτά μου, θα μπορούσε και να λειτουργήσει παραπλανητικά για κάποιους αναγνώστες (υποτιμώντας ίσως και τη νοημοσύνη τους), γεγονός που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ουδετερότητά σας, βασική προϋπόθεση των συντονιστικών σας αρμοδιοτήτων, κύριε KwstasP.
Ο λογαριασμός μου δε, βρίσκεται στη διάθεση του ιδιοκτήτη και διαχειριστή του forum.
Η παρατήρηση του KwstasP δεν προήλθε από προσωπική του κρίση αλλά εκφράζει ολόκληρη τη συντονιστική ομάδα, η οποία βεβαίως δεν χρειάζεται υποδείξεις ως προς τον τρόπο με τον οποίο εξασκεί τα καθήκοντά της. Παρατήρηση νούμερο δύο.
Κύριε Πίκινε μεγάλοι και νοήμονες άνθρωποι είμαστε. Καταλάβατε και είμαι σίγουρος γι΄αυτό τι θέλω να σας επισημάνω με το μήνυμά μου. Δεν θα κάτσω τώρα να ασχοληθώ άλλο,και είναι κρίμα και για το τόπικ… Οι αναγνώστες γνωρίζουν ποιος είμαι, δεν φοβάμαι μήπως παρεξηγηθώ.
Δεν μίλησε κανείς για λογαριασμούς μία παρατήρηση σας έγινε προσπαθήστε να την συμμεριστείτε. Ευχαριστώ.
Δεν επιθυμω να συνεχίσω την αντιπαράθεση (όταν μάλιστα γίνεται σε τέτοιο ύφος), απλώς για να μην θεωρηθεί ότι αποφεύγω να απαντήσω, θα ήθελα να προσθέσω τα εξής:
Η προσωπική μου σχέση με τον Νίκο Φρονιμόπουλο (αλλά και με τον Γιάννη Κουκουρίγκο), αφορά εμένα και τους ίδιους και κανέναν άλλο.
Προσβλητικές ή ειρωνικές εκφράσεις δεν αρμόζουν προς κανένα μέλος του φόρουμ. Όμως ειδικότερα για το Νϊκο, το ήθος του είναι γνωστό σε όλους και το έχει αποδείξει επανηλλειμένα σε τούτο το φόρουμ. Και αυτός, από μόνος του, είναι ένας σοβαρός λόγος να τον υπερασπιστεί κανείς. Κάτι που για μένα είναι αυτονόητο. Πολύ περισσότερο που με τιμά με την φιλία του.
Το πως διαχειρίζεται ο καθένας μας τα δικά του blog, είναι προφανές ότι αποτελεί την απόλυτα δική του επιλογή. Προσωπικά είμαι και σε μια ηλικία πιά, που δεν χρειάζεται να δίνω λόγο σε κανένα “κηδεμόνα” (εξ άλλου το Internet δόξα τω θεώ είναι ελεύθερο και οι “πορτοκαλιές” πολλές). Η κριτική βέβαια είναι ελεύθερη και καλοδεχούμενη. Επιπλέον, όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν ότι είμαι έτοιμος να υιοθετήσω τα τυχόν θετικά της στοιχεία ακόμα και αν αυτή η κριτική ξεφεύγει από τα όρια της ευπρέπειας.
Όμως είναι άλλο η κριτική και άλλο η επιθυμία κάποιων να καθορίζουν με απαιτητικό ή απαξιωτικό ύφος, αν θα δημοσιεύω ή δεν θα δημοσιεύω φωτογραφίες και σε ποιά ανάλυση θα είναι αυτές, αν θα γράφω ή δεν θα γράφω για τα θέματα που με ενδιαφέρουν, για το χρόνο και τον τρόπο που θα γίνεται αυτό κτλ κτλ
Παναγιώτης Καγιάφας
Προς διαχειριστές: Αν θεωρηθεί ότι το post αυτό είναι off-topic παρακαλώ να σβηστεί.
ΥΓ.
Ενημερωτικά αναφέρω τη γνώση που έχουν οι διαχειριστές του Ρεμπέτικου Φόρουμ για τις δυσκολίες που είχα να ανεβάσω φωτογραφίες παρόλο ότι δεν είχα συμπληρώσει το καθορισμένο όριο. Κάτι που είχα αναφέρει δημοσίως στην ανακοίνωσή μου για το μπουζούκι του Ευαγγελίδη εδώ, και μάλιστα είχα ανταλλάξει σχετικά προσωπικά μηνύματα με τη διαχειριστική ομάδα.
Στην προσπαθεια να αναθερμανω την συζητηση, ξαναθετω το ακολουθο ερωτημα¨
[INDENT]Εμενα θα με ενδιέφερε να εξετάζαμε και μια άλλη πτυχή στην συζήτηση μας αυτή.
Θα μπορούσαν εάν ήταν δυνατόν, να μας πουν καποιοι φιλοι οργανοποιοί, εάν οι παραγγελιες και αγορές μπουζουκιών έχουν μειωθεί αισθητα στην αγορά λόγο οικονομικής κρίσις, και εάν ναι , έχουν χαμηλώσει οι ιδιοι τις τιμές τους, χωρίς να μειώσουν την ποιότητα κατασκευής των οργανων τους, προκειμενου να ελκύσουν μελλοντικους πελάτες? Η΄πιστευουν πως οι τιμες πωλησης ειναι ηδη χαμηλες, και προσπαθουν να προσφέρουν καλυτερο cutomer service, ; να βαλουν περισσοτερες ωρες δουλειας στισ κατασκευες τους για να ικανοποιησουν/ ευχαριστισουν το πελατη?
Για να δούμε τελικά εάν υψηλές τιμές στην αγορά, επηρεάζουν και εαν ναι κατα ποσο , την δυναμική πελάτη-κατασκευαστή.Εινια η επιροη αυτη σε τέτοιο σημείο, ώστε μπουζούκια των 5000-8000 ευρω πολύ σπανια θα ξαναδούμε να πωλούνται
[/INDENT]
Παιδιά η δουλειά στην Ελλάδα έχει μειωθεί παντού απ’το περίπτερο της γειτονιάς μέχρι το μεγαλύτερο κατάστημα τράπεζας…προφανώς και έχει μειωθεί η δουλειά και στους οργανοποιούς…αν φυσικά κάποιος πουλάει λίγα μπουζούκια το χρόνο των 3.000 ευρώ προφανώς βγάζει ένα μέσο μηνιαίο εισόδημα μισθωτού όποτε τί να ρίξει τις τιμές???Άσε που από προηγούμενα χρόνια μπορεί να έχει κάνει και τη καβάντζα του…σίγουρα δεν αναφέρομαι σε όλους για να μη παρεξηγηθώ αλλά η κουβέντα έτσι και αλλιώς γίνεται για συγκεκριμένη μερίδα οργανοποιών…