Θα παρακαλούσα να προσέξετε την ακόλουθη φτωχή ανάλυση της κουβέντας που εξελίσσεται:
Η κουβέντα έχει ξεκινήσει πολύ παλιά κι έχει σταματήσει κάπου στο 2002. Στις 3 Σεπτέμβρη 2005 ο Βίκτωρ αποφαζίζει να προσθέσει κι αυτός τη δική του άποψη για το θέμα. Και καλά κάνει.
Μπαίνει στην κουβέντα ο Γιώργος Β., μετά κάπου παρεμβαίνω εγώ, συνεχίζουν ο Θοδωρής, η Μάρθα ώσπου κάποια στιγμή στέλνει το (πρώτο) μήνυμά του ο Κώστας Νικολόπουλος (ΚΝ). Η κουβέντα συνεχίζεται με νέες εμφανίσεις (ΚΚ, Σώτος, Φρανκ) και περιέχει όλα τα χαρακτηριστικά των συζητήσεων που γίνονται εδώ μέσα τα τελευταία εννιά χρόνια, δηλαδή διαφωνίες, κριτικές, ειρωνικά σχόλια κλπ. Τα τελευταία προκαλούν την παρέμβαση (ή παρατήρηση, όπως λέει ο ίδιος) του Κώστα Χαλιού. Τι τό 'θελε;
Εμφανίζεται ο Σάκης Πάπιστας. Προσέξτε λοιπόν:
Υποθέτει ότι ο ΚΝ μπήκε σε κόντρα με τους “αλληλοβοηθούμενους” και “πιάνει δουλειά”…
“Κώστα Νικολόπουλε καλωσόρισες στο φόρουμ.
Αυτά που έγραψες είναι εντυπωσιακά, καλοστημένα και καλοδουλεμένα (με την καλή σημασία) και φαίνεται ότι εκτός από γνώσεις κατέχεις και το λόγο. Μπράβο σου. Συνέχισε, χρειαζόμαστε ανθρώπους καλλιεργημένους γύρω μας…”
Ρωτάω: Πέρα από τα “εντυπωσιακά, καλοστημένα και καλοδουλεμένα”, το κείμενο του ΚΝ δείχνει ότι ο συγγραφέας του “εκτός από γνώσεις κατέχει και το λόγο” κι ότι είναι καλλιεργημένος; Πιστεύω ότι κι ο ίδιος ο ΚΝ πρέπει να ένιωσε αμήχανα.
Λέω εγώ: Γλείφουμε, γλείφουμε, γλείφουμε…
Αμέσως μετά “ψιλλιάζουμε” τον νεοφερμένο:
“…Όμως υπάρχει πάντα και ο αντίλογος. Αυτά έχει η ζωή. Μην αποθαρρύνεσαι…”
Αυτό είναι για την περίπτωση που ο ΚΝ δεν πειράχτηκε. Δηλαδή τον ειδοποιούμε ότι “του την πέφτουν οι κακοί”.
Κι αρχίζουμε τις στοργικές προειδοποιήσεις συμβουλευτικού χαρακτήρα (ο “πατερούλης”, που λέει κι ο ΓΠ):
“…Ειδικά αυτός ο χώρος απαιτεί “γερό στομάχι”!
Αντέχεις (και μακάρι), καλώς. Αν όχι ετοιμάσου να δεχτείς (εκτός από χαρά, ικανοποίηση της περιέργειας, απόκτηση ειδικών γνώσεων πάνω στο αντικείμενό μας -το Ρεμπέτικο Τραγούδι-, φίλους καλούς και …“εχθρούς”) αλλά και ΠΟΝΟ, μερικές φορές μεγάλο πόνο…”
Λέω εγώ: Πάλι καλά που δεν του δίνει και συνταγή: Μαλόξ, Σιμέκο, Ζαντάκ κι άμα ο πόνος είναι μεγάλος, Λοναρίντ…
Κι αρχίζει η “ζωγραφική”. Δεν έχουμε βρώμικες προθέσεις ούτε ονόματα λέμε, αλλά να σου ζωγραφίσω τους κακούς του Φόρουμ:
“…Εδώ υπάρχουν μερικοί φίλοι, αλληλοβοηθούμενοι και με ιδιαίτερη “ευαισθησία” στα περί Μάρξ, κλπ, και “πειράζονται” εύκολα αν έστω έμμεσα -έστω- “ενοχληθούν”…”
Λέω εγώ: Ποιοι είναι οι “αλληλοβοηθούμενοι”; Οι Σώτος, Άρης, Κατσιμπό, ΚΚ(ΤΜ), Αδμιν. Δηλαδή η Συντακτική Ομάδα της “Κλίκας”, πλην του Φρανκ. Γιατί τα νεύρα του Φρανκ αντέχουν (χαρά στο κουράγιο του!) και δεν τον έχει βρίσει ακόμα. Μετά βέβαια, σε παρακάτω κείμενό του, φροντίζει να βγάλει απέξω και τον Κουρούνη, με το ακόλουθο γλοιώδες:
“…Τον πολυγνώστη, καλοκάγαθο και καλοπροαίρετο ΠΑΝΤΑ Κώστα Κουρούνη, τον οποίο πιστεύω πως τον παραδέχεται όλη η “παρέα” και φυσικά όλοι εμείς οι υπόλοιποι…”
Δε πιστεύω να φανταστήκατε πως ξεκίνησε κάποιος μεγάλος έρωτας; οχι βέβαια! Απλά, ο ΚΚ είναι στη Θεσσαλονίκη και υπάρχει κίνδυνος να τον “τρακάρει”! Οπότε σου λέει “ας τον βγάλω αυτόν απέξω, μην τύχει καμιά στραβή”. Είμαι σίγουρος ότι μετά από αυτό το “πολυγνώστης, καλοκάγαθος κλπ.” ο ΚΚ χρειάζεται σίγουρα τα παραπάνω αναφερθέντα φάρμακα για το χαλασμένο του στομάχι.
Τέλος κάνει και μια διαφήμιση του Φόρουμ στον νεοφερμένο ΚΝ:
“…όχι εδώ ρε παιδιά, έλεος. Δεν μας έφτασε ο Εμφύλιος από τον Οκτώβρη του 1943;;;; Πέστε τα κατ’ ιδίαν. Ας μη κάνουμε αυτό τον χώρο αρένα πολιτικών διαξιφισμών…”
Αυτή την εικόνα τού έχει δώσει αυτός ο χώρος. Αυτό το Φόρουμ που στα εννιά χρόνια της λειτουργίας του έδιωξε έναν (1) άνθρωπο! Και μάλιστα μετά από ολόκληρους μήνες προβληματισμού!
Αυτό το Φόρουμ που ανέχεται τη λογοδιάρροια τύπων σαν τον ίδιο τον Πάπιστα, όταν π.χ. αναδημοσίευσε ένα μεγάλο μέρος όσων έχουν γραφτεί για το …μικρό Μανωλάκη, άκριτα, τσουβαλάτα, κουβαλώντας ένα σωρό ανακρίβειες κι ύστερα μάλιστα μας “έβαλε χέρι” επειδή τον κριτικάραμε αντί να υμνήσουμε την προσφορά του!
Το Σάκη Πάπιστα που στην πρώτη μας συνάντηση στο Βόλο μάς πάσαρε να μας πουλήσει (για κάτι ψωροεκατοντάδες ευρώ) την περίφημη βάση δεδομένων του!
Του Σάκη που “ανέβασε” μια λίστα με τραγούδια της Κατοχής, την οποία συμπλήρωσαν κάμποσοι άλλοι, κι ύστερα αποφάσισε να την κάνει βιβλίο (να μην πω από πού του ήρθε η ιδέα γιατί θα πέσει πολύ γέλιο) και να την παρουσιάσει σαν έργο του!
Τι να πρωτοθυμηθώ για το Σάκη; Οταν ανακοινώθηκε η έκδοση της “Κλίκας” και πήρε χαμπάρι ότι δεν υπήρχε περίπτωση να συμμετέχει, δημιούργησε τα γνωστά “επεισόδια”. Εκείνο που δεν ξέρετε είναι ότι μου έστειλε προσωπικό mail του στυλ “με πετούν απέξω, πνίγομαι” και άλλα γνωστά που οι ψυχίατροι ονομάζουν “μανία καταδίωξης”! Προφανώς είτε το έστειλε από κεκτημένη ταχύτητα (έστελνε σε πολλούς και του ξέφυγε ένα και σε μένα) είτε γιατί δεν πήρε χαμπάρι ότι εγώ ήμουν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της “Κλίκας” και έψαχνε σύμμαχο στο πρόσωπό μου!
Και μια που μιλάμε για προσωπικά mail. Μην κάνετε κανα αστείο και του στείλετε. Εάν τον εξυπηρετεί θα το δημοσιεύσει χωρίς να κάνει τον κόπο να σας ρωτήσει! Το έχει κάνει και με δικό μου μήνυμα και με αρκετά άλλων. Και τα “Σας το παραθέτω (φυσικά ανώνυμα)” είναι τρίχες! Το δικό μου μήνυμα το δημοσίευσε με τ’ όνομά μου!
Βαρέθηκα…
Αναφέρει η Εύα ότι δεν γνωρίζει το Σάκη προσωπικά. Εκεί βρίσκεται Εύα η διαφορά μας. Εμείς τον γνωρίσαμε. Κάποιοι είπαν πώς είναι απλά ψώνιο. Εγώ και μερικοί άλλοι έχουμε την άποψη ότι δεν είναι απλά ένα ψώνιο.
Στο άλλο βέβαια έχεις απόλυτο δίκιο. Δε φταίει μόνο ο Σάκης. Φταίνε και οι συντελεστές του Φόρουμ. Πού ακούστηκε Φόρουμ χωρίς BAN; Πού ακούστηκε Φόρουμ όπου ο διαχειριστής δε διαγράφει κανένα κείμενο; Τι ρόλο έχει διαχειριστής σε ανάλογες περιπτώσεις;
ΥΓ. Θα μπορούσα να μην γράψω τίποτα από τα παραπάνω και να αναφέρω μόνο το εξής:
Χρειάζεται τεράστια προσπάθεια για να εκνευρίσεις το Σώτο! Θεωρώ μάλιστα ότι είναι από τα αδύνατα σημεία του. Τον έχω δει να κουβεντιάζει ήσυχα και ήρεμα σε φάση που στη θέση του θα είχα γεμίσει τον κόσμο …κάλυκες. Κι αυτό δεν είναι μόνο προσωπική μου εκτίμηση. Φαντάζομαι ότι μπορούν να το βεβαιώσουν όλοι όσοι γνωρίζουν το Σώτο.
Ε λοιπόν, αυτό το παιδί ακούει Πάπιστας και εκνευρίζεται! Σας λέει τίποτα αυτό;
globalization
δεν έφτασε ποτέ στ’αυτιά σας εκείνο το ωραίο που λέει σε στιγμές οργής πάρτε βαθειά ανάσα και μετρήστε μέχρι το δέκα?!..η μέχρι το εκατό άμα λάχει!!